Fréttir - 14.06.1918, Blaðsíða 4

4
FRETTIR
miða sinum, og skalf og nötraði
af dauðans angist. Englendingur-
inn gekk þá til hans með mestu
rósemi, og bauð honum að kaupa
af sér miða sinn fyrir tvo dúkata.
Spánverjinn hljóp um háls honum
af fögnuði og galt honum féð.
Nú var haldið áfram að draga,
og kom röðin aftur að Englend-
ingnum. Dró hann enn hvítan miða,
sem fyrri. — Marskálkurinn hafði
horft á þetta með athygli, og spurði
hann nú, hví hann hefði teflt lífi
sínu svona í tvær hættur.
»Eg hætti lífi mínu dag eftir dag
fyrir fáeina skildinga, og hvers
vegna skyldi eg þá ekki hætta því
einu sinni fyrir tvo dúkata?« svar-
aði Englendingurinn.
Auglýsirigum
í Fréttir er veitt móttaka í
Litlu búðinni
í Pingholtsstræti þegar af-
greiðslu blaðsins er lokað.
Grasfræ
fæst hjá
6nðný Ottesen.
Sýning
á hannyrðum og uppdráttum í Landakotsskóla
verður haldin 15.—16. júní kl. 12—7 síðdegis.
Allir velkomnir.
H.f. Eimskipafélag Islands.
Tillögur,
sem koma eiga fyrir aðalfund félagsins 22. júní næstk., verða að vera
::: komnar til félagsstjórnarinnar :::
i siðasta lagi langarðag 15. þessa mán.
::: þar eð þær eiga að liggja frammi viku fyrir aðalfundinn :::
Stjórnin.
Selskinn og tóuskinn
kaupir hæsta verði
Heildv, Garðars Gíslasonar,
rátíir
&ru víéíasnasfa Bfaéié i Gœnum.
Ekkert dagblad bœjarins selst jafn vel.
Areidanlega bezt ad auglýsa í FRÉTTUM.
Hljóðfærahús Reykjavikur
Sími 656. Hornið á Pósthússtr. og Templarasundi. Sími 656.
Fyrirliggjandi birgðir: I. flokks Píanó
og Orgel-Harmonium, Fiðlur, Gítarar, Spiladósir,
Taktmælar, Nótnamöppur, Hljóðfærastrengir.
Mörg þúsund nótnabækur, mesta úrval.
Brúkuð hljóðfæri keypt og tekin í skiftum.
Vörur sendar um alt land gegn póstkröfu.
sími 656. ijljiðfxrahús Reykjavíknr. simi ese.
Prentsmiðjan Gutenberg
158
einhver illur andi, sem gerði hvorttveggja —
að hræða mann og heilla. Eg gat ekki litið
af honum, hvernig sem eg reyndi til þess,
og meðan eg starði þarna á hann, þá sló
hann út höndum og mælti eitthvað á tungu,
sem mér var óskiljanleg. í þessum stelling-
um stóð hann nokkra stund, en gekk síðan
ofur-hægt fram eftir þiljunum, og rétt þar að
sem eg stóð.
Eg varð hræddur, en ekki veit eg við hvað
og færði mig þangað sem skugga bar á, og
eg er sannfærður um, að hefði hann komið
auga á mig eins og honum nú var innan-
brjósts, þá hefði hann gert alt sitt til að
ganga af mér dauðum. En hann varð mín
ekki var sem betur fór og hvarf niður undir
þiljur, án þess að koma auga á mig. Þerði
eg nú svitann af enninu, skjögraði að næsta
þiljuglugganum, settist þar niður og reyndi
að jafna mig. Lagði eg þá enn einu sinni
þessa spurningu fyrir mig: Hver og hvað er
þessi maður, sem hefur fengið slíkt vald yfir
mér?
IX.
Skipstjóri reyndist sannspár er hann gat
þess til, að eftir þessa kvöldkyrð mundi þess
159
skamt að biða, að veður breyttist í lofti,
enda vita þeir, sem nokkuð þekkja til Mið-
jarðarhafsins, hve snöggum breytingum veðr-
áttan þar er undirorpin. Fó að logn og blíða
kunni að vera að morgni, þá getur verið
komið ofsarok að kvöldi. Þegar eg gekk ofan
í svefnklefa minn, var sjórinn rennisléttur og
gáralaus, en þegar eg lauk upp augunum
morguninn eftir, veltist skipið á allar hliðar
og var skollið á aftaka-veður. Það marraði
og brakaði án afláts í hverju tré, glös og
diskar hrundu niður á gólfið í búrskonsunni
og hvað eftir annað heyrðist skröltið í skrúf-
unni, þegar hún slepti sjónum og lék í lausu
lofti. Eg lá lengi vakandi í rúminu og var
að hugsa um öll þau undur, sem borið hafði
fyrir mig kvöldið áður og sagði við sjálfan
mig, að eg vildi lang helzt vera horfinn af
þessu skipi og heim í vinnustofu mína, ef
Valerie hefði ekki verið annars vegar, en
undir klukkan sjö var eg orðinn svo eirðar-
laus af því að vita ekki hvað gerðist uppi á
þiljunum, að mér var ómögulegt að haldast
lengur við niðri. Staulaðist eg þá fram úr
rúminu og fór í fötin og var það enginn
hægðarleikur, þar sem skipið valt og byltist
á ýmsar hliðar, en eg hélt mér í alt, sem eg
gat til náð og komst þannig fram í salinn
og upp í stigann. Þar blasti við mér mikil-
160
fengleg og stórfögur sjón. Ekki voru nema
nokkrir tímar síðan við liðum hægt og
rólega áfram i logni og ládeyðu, en nú var
hafið umhverft og sjórinn úfinn og æstur,
dimt og drungalegt til lofts að líta og skýja-
far mikið. Vindurinn stóð af norðaustri bál-
hvass, svo að hvein í rá og reiða.
Eg gat lílið séð frá mér og ætlaði því
að ganga út á þilfarið, en þá fyrst fékk eg
að finna, hvað vindurinn mátti sín. Hann
reif hurðina út úr höndunum á mér og
þeytti húfunni af mér langar leiðir út í sjó
áður en eg gat snúist við að halda henni
fastri. Samt lét eg mig ekki, en skelti hurð-
inni aftur og hélt mér dauðahaldi til þess
að hröklast ekki fyrir borð og gat svo staul-
ast fram að stjórnpallinum og var orðinn
kúf-uppgefinn þegar eg loksins komst að
stiganum þar. Eg varð að hvíla mig um
stund til þess að ná andanum og þó að full-
hrikalegt væri umhorfs þarna niðri á þiljun-
um, þá var það samt ekki nema svipur hjá
sjón á móts við það, sem fyrir augun bar
þegar upp á pallinn var komið. Úr þeirri
ógnahæð sá eg betur og greinilegar hinar
tröllauknu og fjallháu haföldur og sömuleiðis
hve skipið bar þær vel af sér þótt lítið væri.
Skipstjóri gekk nú upp á stjórnpallinn og
kom mér þegar fyrir á öruggum stað, þegar