Fréttir - 22.06.1918, Blaðsíða 4

4
FRÉTTIR
Hljóðfærahús Reykjavikur Nokkrir duglegir verkamenn
Simi 656. Hornið á Pósthússtr. og Templarasundi. Simi 656.
Fyrirliggjandi birgðir: I. flokks Píanó
og Orgel-Harmonium, Fiðlur, Gítarar, Spiladósir,
Taktmælar, Nótnamöppur, Hljóðfærastrengir.
Mörg þúsund nótnabækur, mesta úrval.
Brúkuð hljóðf'æri keypt og tekin í skiftum.
V örur sendar ivin íilt land gegn póstkröf u.
sími 656. ^ljóðjærahfis Reykjavíknr. simiese.
Til Akureyrar.
Mótorkutter Stella fer á sunnudagsmorgun, farþeg-
ar snúi sér til skipstjórans.
Mótorkutter Snorri íer um miðja næstu viku,
farþegár snúi sér til Rögnvaldar Snorrasonar Skóla-
vörðustíg 18.
Tveir duglegir trésmiðir
geta fengið atvinnu við smíðar í Stálfjalii. Nánara hjá
Ó. Benj amínssyni
(hús Nathans & Olsens).
cTCeiíar fierlaugar og fiöíó ööð
fást ásaml massage, sunnudaga ekki síður en virka
daga, á Hótel Island. Sími 394. Viðtalstími kl. 12-6.
cJKassagalœfinir <3uómunéur c&dtursson.
geta fengið atvinnu um lengri tíma
við kolavinnu í Stálfjalli. Nánara hjá
Ó. Benj amínssyni
(hús Nathans & Olsens).
Hinn 30. þ. m.
ganga úr gildi: kornvöruseðlar bleikir, sykurseðlar hárauðir, brauð-
seðlar bláir, kornvöruheildarseðlar ljósgulir rauðletraðir, sykurheild-
arseðlar rauðir svartletraðir, og er öllum bannað að selja kornvöru
og sykur gegn þeim seðlum eftir þann dag.
Reykjavík 21. júní 1918
Matvælaskrifstofan.
Opinbert uppboð
verður haldið í Barnaskólaportinu mánudaginn 24. júní kl. 3 e. h.
I
Verður þar selt um 50 tunnur af útsæðiskartöflum.
Söluskilmálar verða birtir á staðnum.
Bæjarfógetinn í Reykjavík, 20. júní 1918,
Jóh. Jóhannesson.
Ritvél óskast keypt A. v. í
Prentsmiðjan Gutenberg
Guy Boothby: Faros egypzki.
175
176
177
búð ykkar er varið. Nú biðjið þér mig enn
á ný að flýja, og svar mitt er hið sama og
áður var. Eg fer burtu, ef þér viljið fylgja
mér eftir og mun þá, að viðlögðum dreng-
skap mínum, verja yður og vernda frá öll-
um háska eftir beztu getu. Eg á marga og
mikilsmegandi kupningja og mundu þeir telja
sér heiður að því, að taka yður á heimili
sitt, þangað til öðruvísi skipaðist. En viljið
þér hins vegar ekki sæta þessu, þá megið
þér vera þess fullviss, að eg slít ekki sam-
félagi við þennan mann meðan þér eruð með
honum. Læt eg engar röksemdir hagga þeirri
ákvörðun minni, og engar fortölur koma
mér til að breyta stefnu þeirri, sem eg hef
tekið«.
Eg reyndi að sjá það út úr svip hennar,
að hún samsinti þessu, en gat ekkert séð,
sem benti til þess. Hún var náföl í framan,
en svó* undurfögur, að eg mundi ekki hafa
getað stilt mig um, eins og mér var innan-
brjósts og hefði þetta ve/ið á öðrum stað og
öðrum tíma, að taka hana í faðm mér og
segja henni, að hún væri eina konan á allri
jörðunni, sem eg elskaði og að eg skyldi
vernda hana, ekki að eins fyrir F’aros, held-
ur einnig fyrir sjálfum djöflinum, herra hans
og húsbónda. En nú var mér ómöguíegt að
gera henni þessa játningu. Fað hefði verið
stakasta móðgun að ympra á ástamálum
við hana eins og hér stóð á, þar sem eg
var umkringdur af hættum og hremmingum
á allar hliðar.
»Hverju ætlið þér að svara mér?« spurði
eg er eg sá, að hún ætlaði ekki að taka til
máls.
»Ég svara því einu, að þetta er harðneskju-
legt«, sagði hún. sÞér þekkið eymd mína
og óhamingju og bætið þó á hana, eða var
eg ekki búin að segja yður, að mér væri
það hugarléttir, að þér færuð?«
»Þér megið ekki taka mér það illa upp —
en þessu trúi eg ekki«, sagði eg með þeirri
hvalvísi og framhleypni, sem mig furðaði
sjálfan á. »Nei, eg trúi þessu ekki, ungfrú
Valeria. Það er auðheyrt á öllu, að þér ótt-
ist þennan mann og haldið, að þér séuð á
hans valdi, en eg er sannfærður um, að þetta
er ekki eins ískyggilegt og yður segist frá.
Athugið þetta nú með rósemi og segið mér
svo, hvernig slíkt ætti að geta átt sér stað.
Setjum nú svo, að við yfirgæfum hann nú
og flýðum til Lundúna, til dæmis að taka.
Hvað skyldi geta verið því til fyrirstöðu?
Þér eruð þó sjálfri yður ráðandi, eða að
minsta kosti ekki eins og einhver hlutur,
sem hann getur farið vel eða illa með eftir
sínum eigin geðþótta. Það eru því ýmsar
leiðir til að varna honum þess, að ofsækja
yður og pína yður og plága á allar lundir«.
»Eg verð enn einu sinni að taka það fram«,
sagði hún og hristi höfuðið, »að þér þekkið
harla lítið til Faros, herra Forester, og hafið
litla hugmynd um, hvers hann er megnugur.
En fyrst þér leggið svona fast að mér, þá
skal eg segja yður það, að eg hef tvívegis
gert tilraun til þess, sem þér eruð að fara
fram á, í annað skiftið í Pétursborg og hitt
skiftið í Noregi. Hafði hann þá gert mig af-
skaplega hrædda, svo að eg sór þess dýran
eið, að eg skyldi heldur láta lífið en að líta
við honum framar. Eg átti þá við mjög
krappan kost að búa, en hélt mér þó uppi
með fiðluleik mínum eftir beztu getu, og fór
eg svo frá Pétursborg til Moskva og þaðan
til Kiefl' og Lemberg og lagði svo leið mína
yfir Karpatafjöllin til Búdapest. Rak þá að
því, að eg þurfti að leita á náðir nokkurra
fornvina föður míns og skutu þeir yfir mig
skjólshúsi. Dvaldi eg hjá þeim mánaðartíma
og heyrði þá ekkert um Faros getið allan
þann tíma. En þá bar svo til kvöld eitt, að
eg sat ein í svefnherbergi mínu, eftir að vin-
ir mínir voru gengnir til hvílu og fékk eg þá
eitthvað undarlegt hugboð um það, að eg
væri ekki ein í herberginu og fanst mér lík-
ast því sem eitthvað, sem eg ekki viss hvað