Fréttir - 12.09.1918, Blaðsíða 4

4
FBETTIR
Eymundssyni. Þó verður ekki sagt
um það til fulls fyr en verkinu er
lokið. Bess verður vel að gæta,
að stéttirnar verði vel sléttar og
að ekki sé efst grófur sandur svo
sem nú er.
Sæsíminn
var ekki kominn í lag í morgun.
Skipið náði að visu upp símanum
í gær en gat ekki bætt hann vegna
ofviðris og sjógangs. Varð að festa
hann við dufl og hélt síðan inn
Þórshafnar. Lá skipið þar í morg-
un og sætir nú lagi að fara út
jafnskjótt og storminn lægir.
„Hugf ró”
Laugaveg 34. Sími 739.
Selur í fjölbreyttu úrvali:
Tóbaksvörur, §ælgæti,
Gusdrykki, ÖI,
Reykjarpípur,
Tóbakspunga,
o. m. fl.
Verð hvergi Iægra.
Vörur sendar heim.
Drengi
vantar til að selja Fréttir.
Tilkynning
Samkvæmt heimild í 18 gr. tilskipunar 20. apríl
1872 um bæjarstjórn í Reykjavík hefur Bæjarstjórnin
með samþykki stjórnarráðsins ákveðið að hækka auka-
útsvörin til bæjarsjóðs fyrir yfirstandandi ár um 337s°/o.
Gjalddagi á hækkun þessari er 1. október næstk.
Borgarstjórinn í Reykjavík 11. sept. 1918
f
Olafur Lárusson
settur.
Atvinna.
Duglegt fólk getur fengið atvinnu við að taka upp
kartöflur hjá Hf. Akur og Garðrækt Reykjavíkur í
Brautarholti frá 15. þ. m. til mánaðarloka.
llánari npplýsingar i iþöttisgötii 6
frá 2—3 næstu daga.
Guðm. Jóhannsson.
DANZKENSLA
byrjar í Iðnó á fimtudaginn kl. 9. Kent verður One Step
Fox-Trot, Boston og Two Steps. Beir sem óska að læra láti
mig vita fyrir fimtudag. Óvíst er að eg kenni meira í vetur.
Sömuleiðis tek ég á móti lærlingum í einkatímum.
Stefanía Gruðmundsdóttir
(heima kl. 3—5).
Sýning
á málverkum og teikningum eftir
Guðmund Thorsteinsson.
Daglega opin hl. 10-6 í Barnaskólanum
::: ::: (gengið inn um norðurdyrnar) ::: :::
Iniig’ang’ur kostar SO aura.
Nokkur ný og brúkuð (viðgerð) hljóðfæri,
harmonium og píanó til sölu
sömuleiðis mikið úrval af nótum.
Hljóðfærahús 'Reykjavíkur.
Prentsmiðjan Gutenberg.
Guy Boothby: Faros egypzki.
358
^Þú ert elskhugi minn«, svaraði hún, »og
það er mér nóg. Hvernig svo sem sorg þinni
er farið, þá er það skylda mín og réttur um
leið að taka þátt í henni«.
»Nei, engan veginn!« svaraði eg. »Þú mátt
engin afskifti hafa af mér lengur og átt að
reka mig frá þér. Eg segi þér satt, að eg er
auðvirðilegri en þú hyggur — auðvirðilegri
en hver almennur morðingi, þvi að hann
sviftir þó að eins einn mann lífinu, en eg þar
á móti hafi orðið þúsundum manna að fjör-
tjóni«.
Hún hefur sjálfsagt haldið, að eg væri
genginn af vitinu, því að hún andvarpaði
þungt og hné niður á gólfið þar sem hún
stóð yfirkomin af örvæntingu. Þá var hurð-
inni lokið upp og kom Faros inn til okkar.
Þegar hann sá mig standandi á miðju gólfi
og æðisgenginn á svip, en Valeríu liggjandi
á gólfinu, þá staldraði hann við og horfði
höggdofa á okkur.
»Mér er þá líklega ofaukið hérna!« sagði
hann með þessu andstyggilega hæðnisglotti
sínu. »En sé það ekki að gera ykkur alt of
mikið ónæði, þá má ske annaðhvort ykkar
vilji gera svo vel að segja mér, hvað fyrir
hefur komið«.
Það leið nokkur stund svo, að hvorugt
okkar svaraði honum. En þá rauf eg þögn-
359
ina og vék mér að Fares, en samt voru orð
mín veik og máttlítil í samanburði við geðs-
hræringu mína og sakir þær, sem eg ætlaði
að bera á hann.
»Það sem komið hefur fyrir, herra Faros«,
sagði eg, »er það, að eg er nú búinn að
komast að öllu«.
Meira gat eg ekki sagt í svipinn, þvívað eg
stóð á öndinni og fanst eg ætla að kafna.
En það kom brátt í Ijós, að eg hafði sagt
nóg, því að annaðhvort hefur Faros lesið í
huga mér og skilið, að það var ekki til
neins að þræta, eða þá að hann kærði sig
hvergi, þar sem hann þurfti ekki lengur á
mér að halda. Að minsta kosti færði hann
sig nær og horfði vandlega á mig með grimd-
ariegu augnatilliti.
»Nú-jæja, kunningi!« sagði hann. »Þér hafið
þá komist að öllu. En mætti eg spyrja livaða
stórtíðindi það eru, sem þér hafið komist að?«
»Ja, hvernig á eg að segja yður það?«
svaraði eg og vissi varla, hvernig eg átti að
koma orðum að ákæru minni. »Hvernig get
eg gert yður skiljanlegt, hvert illmenni þér
eruð? Eg hef komist að því, að það eruð
þér, sem) berið ábyrðina á böli því, sem
dunið hefur yfir Norðurálfuna. Eg veit, að
það var eg, sem fyrir yðar tilstilli flutti drep-
sóttina með mér frá Konstantínopel alla leið
360
til Lundúna. Þrælmenni og illhryssingur!«,
hélt eg áfram alveg hamslaus af bræði. »Eg
var algerlega á yðar valdi og ekki annað en
verkfæri í yðar höndum, en þér skuluð sann-
arlega ekki sleppa undan og enn er tími til
að gjalda yður makleg málagjöld. Innan
einnar klukkustundar skal þetta verða öllum
lýðum ljóst og þér steindauður, ef á annað
borð er hægt að kreista lífið úr illvættum og
djöfulsins útsendurum. Jú, eg hef verið verk-
færi í yðar höndum, en nú vil eg ekki lengur
vera yður samsekur fyrst eg þekki nú
mannvonzku yðar til hlítar. Hamingjan góða!
Hvernig getur nokkur maður, sem andar að
sér hreinu himinloftinu, verið annar eins
níðingur?«
Meðan eg var að koma þessu út úr mér,
stóð eg kyr í sömu sporum, sem eg hafði
staðið þegar hann kom inn, og Valería liggj-
andi á gólfinu við fætur mér. En úr augum
Faros leiftraði sama heiftin, sem eg áður
hafði séð og var hann reglulega djöful-
legur á að líta.
»Eruð þér bandvitlaus, maður, að þér
skuluð dirfast að taia til mín slíkum orðum?«
sagði Faros loksins, en svo hægt og rólega,
að það var auðheyrt, hvað sú rósemi hafði
að þýða. »En fyrst svo er, að þér hafið
gleymt því valdi, sem eg hef yfir yður og