Fréttir - 29.10.1918, Qupperneq 4

4
F P E T T I R
KS Verzl. EDINBORG1»
Pantið í síma 298
Hafnarstræti 14
Ingólfshvoll
Pantanir sendar heim
Nýkomið! Mest og- bezt úrval í bænum
í g'lervörudeildiimi:
Matarstell, Kaffistell, Bollapör.
Mjólkurkönnur, Grautarskálar, Tepottar,
Sykurker, Diskar, Hnífapör, Tarinur,
Sósuskálar, Skeiðar, Teskeiðar, Ávaxtahnífar,
Puntupottar, Pvottastell, Speglar, Vasaspeglar,
Steikarföt, Steikarpönnur, Eplaskífupönnur,
Vöflujárn, Straujárn, Straupönnur,
Príkveikjur, Prímusar, Kerti, Spil,
Lampaglös, Kveikir, Eldspýtur,
Katlar, Kaffikönnur, Pottar, Skaftpottar, Kökuform,
Fægilögur »Sól Sól«, Ferðatöskur, Göngustaíir o. m. fl.
2
9
8
í álnavörudeildinni:
Silki svört og mislit. Svart alklæði 2 teg.,
Ullarflauel svart og misl., Silkiflauel,
Karlmannafataefni, Kápuefni,
Drengjafataefni, Kjólatau mikið úrval,
Rifstau margir litir, Hörléreft hvítt, gult,
Morgunkjólaefni,
Regnfrakkatau, Flúnel hvít og misl.
Cheviot fl. teg. Sængurdúkur,
Lakaléreft, Léreft bl. og óbl.,
Regnkápur, Prjónahúfur, Skinnhanzkar sv. ogmisl.
Blúndur og milliverk, Sokkar úr ull og silki, o. m. fl.
í heildsölu og smásölu:
Hessianstrigi -- Sunlightsápa.
Yerzlunin EDINBORG, Hafnarstræti 14.
Ckarles Garvice: Marteinn málari.
316
yðurer, sagði hann alvarlega. »Má eg taka í
hóndina á yður — það er að segia eí þér
getið fengið yður til að taka i höndina á
manni, sem grunaður er um morð«.
Skipstjóri leit á höndina á sér, sem ekki
var tiltakanlega hrein.
»Eg var að hugsa um hendurnar á mér,
herra Dungal«, sagði hann. »Fær eru ekki
ýkja-hreinar«, bætti hann við eins og afsök-
un, »en annars er mér það heiður og sómi
að taka i hönd yðara.
»þakk’ yður fyrir«, sagði Marteinn, og tók
fast í hina grófgerðu og ómjúku hönd skip-
stjórans.
»MikiIl asni er þessi karlfauskur«, sagði
matsveinninn við sjálfan sig um leið og hann
skauzt inn i eldhús sitt, þvi að það er óþarfi
að taka það fram, að hann hafði staðið á
hleri og heyrt á tal þeirra. »Jæja, hvað sem
þvi líður«, héll hann áfram og glotti háðs-
lega. »Eg get þó alla daga gengið að þessum
hundrað pundum visum og þá, Hensi minn«,
sagði hann hálf-upphátt, nskaltu fá nýjan !
brennivínshatt og eta rúsínugraut og lamba-
steik á hverjum einum og einasta degi, og —«
»Og hvað? Hvað gengur á?« spurði skip-
stjóri, sem stakk höfðinu inn i eldhússdyrnar
og hafði heyrt seinustu orðin. »Um hvað ertu
að tala, Hinrik?«
»Ekkert«, svaraði kokksi rólega.
317
IX.
Mary Ann var komin í höfn á Englandi,
og beið Marteinn Dungal þess, að Dewsbury
skipstjóri kæmi aftur úr landi, en matsveinn-
inn hafði nánar gætur á honum.
»Taktu eftir því, að eg geri þetta að eins
vegna þess, að eg er til neyddura, hafði skip-
stjóri sagt við Hinrik um leið og hann þurk-
aði af húfunni sinni á treyju-erminni, og
bjóst til að fara í land og finna lögregluna,
»en sjálfan þig og peningana þína má skratt-
inn taka mín vegna«.
Matsveinninn svaraði þessu engu, en sett-
ist á kaðalhri ig þar sem hann sá vel til
Marteins, sem var að lesa í bók skamt frá
honum.
Fað var mjög hljótt á skipinu, því að
skipshöfnin hafði farið í land á undan skip-
stjóranum, og voru þeir þvi tveir einir, Mar-
teinn og matsveinninn. Kokksi tók upp pípu
sina og tróð í hana þrælsterku tóbaki, kveikti
í og sökti sér niður í hugsanir sínar, en gætti
þess þó, að gefa »herfangi« sinu auga, eins
og hann kallaði Martein. En Marteinn hélt
áfram að lesa og gat matsveinninn ekki bet-
ur séð, en að hann hefði allan hugann við
bókina.
»Sá er ekki uppnæmur!« sagði matsveinn-
inn við sjálfan sig, »en það yfirgengur minn
318
skilning,' hvernig hann getur setið þarna og
lesið og vita þó, að hann gerði hitt«.
Svo fór hann að hugsa um afstöðu sína
til þessa máls.
»Hundrað pund!« tautaði hann og reykti í
ákafa. vEitt handrað pund! Engin eldabusku-
verk lengur á þessum dalli fyrir Hinrik Smith!
Hundrað pund! Tvö þúsund skildingar —
tvö hundruð og fjörutíu þúsund penníar —
það er sama sem tvö hundruð og fjörutín
þúsund pelar — —«
Pegar hér var komið fór kokksi að rugl-
ast í riminu, og fór hann þá að reyna að
telja saman, hve mörg staup hann mundi
geta keypt sér á dag í heilt ár, en svo vakn-
aði hann snögglega af þessum heilabrotum
við það, að skipstjóri kom aftur.
Hann reis skyndilega á fætur og gekk aftur
á þilfarið.
»Hafið þér verið þar?« spurði hann hás
af geðshræringu.
»Verið hvar?« spurði skipstjóri með upp-
gerðar-undrun og hnyklaði loðnar brýnnar.
»Á lögreglustöðinni, auðvitað«, sagði mat-
sveinninn. »Hana, verið þér nú ekki að þessu,
skipstjóri; þér vitið vel hvað eg á við«.
»Og þú skalt fá að vita hvað eg á við
innan lítillar stundar, bölvuð blóðsugan þín!«
sagði skipstjóri.
»Hvað á þetta að þýða?« æpti matsveinn-