Frækorn - 16.04.1902, Blaðsíða 1

0
Heimilisblað með myndum,
RITSTJÓRI: DAVID ÖSTLUND.
3. árgansrur. Seyðlsflröl 16. apríl 1902. 6. tölublað.
Grættu ei gamalmennið.
O, hrelldu ei gamlann, gráhærðann og
þreyttann,
sem gengið hefur lífsins þyrnibraut
og æfiferil sér að baki breyttann,
en blasa móti grafarinnar skaut.
Hann sér nú allar æfidagsins vonir,
sem )'mist hafa brugðist eða ræzt;
og sorg og gleði, sólu líkt, og myrkri
á sólarhringi lífsins hafa mæzt.
Hann skygnist einnig inn í hulda heima,
sem æskumannsins hvarmaljós ei sjá,
og fer þá Ijúít um Ijós og frið að dreyma,
með lífsins hinnsta vonargeisla’ á brá;
já, vonar nú að fá að fara héðan
til friðarlandsins hrjáð og örþreytt sil;
því heimurinn með öllu sínu yndi
er öldungnum sem fánýtt glys og tál.
Þú glaums og gjálífisins káti vinur,
til gamans annað frarnar hafa skalt.
en hrella þann, er þungt í elli stynur,
því þannig lagað gaman reynist valt.
Og þótt þér gröfin gömlum sýnist nærri,
þá geturðu ekki vitund sagt um það,
hver ykkar fyr í grafareiti gistir,
því guð mun ráða þínum næturstað.
(-ar -on.)
RÁÐ
(sem eg hef séð of marga fylgja og reynt
sárlega sjálfur);
Fyrirlíttu fátækann,
forsmán aumum veittu,
hrvggðu’ ocr særðu hrelldan mann,
hafðu að spotti fávísann. J. D.
Er biblían innblásin af guði?
— °— Niðurl.
Spádómar biblfunnar. Ein hin
kröftugasti sönnun fyrir innblæstri bibl-
íunnar er spádómar hennar.
Það er augljóst, að guð einn þekkir
hinn ókomna tíma. Og inniheldur ritn-
ingin greinilega spádóma um hluti, sem
sagan ótvíræðlega vitnar um, að hafi
komið fram í samræmi við spádómana, þá
er þetta mikilsverð ástæða fyrir því, að
trúa henni sem guðs orði.
Inniheldur ritningin sltka spádóma?
Já, vissulega Hér skal að eins bent
á fáeina af þeim, sem snerta komu frels-
arans í holdinu; og þótt biblían spái um
fjölda viðburða, sem fram áttu að koma
í heimnum, þá spáir hún þó einna oftast
og skýrast um komu frelsarans og vérk
hans, — frá fyrstu blöðum hennar, þar
sem vér lesum (i. Mós. 3, 15 ), að sæði
konunnar skyldi merja höfuð óvinarins, til
síðustu orða hennar, þar sem frelsarinn
vitnar um hina síðara tilkomu sfna: »Sjá,
eg kem skjótt« (Op. 22, 20.).
I 1. Mós. 49, 10. lesum vér:
»Ekki fer veldisspíran frá Júda, ekki
herstjórnarsprotinn frá hans fótum, fyr en
komið er til Silo, og fólkið munu honum
hlýða.«
Silo er nafn á friðarhöfðingjanum Kristi.
Veldisspfran skyldi ekki víkja frá Júda
ættkvísl, fyr en Kristur kæmi.
Spádómur þessi var gefinn 1700 árum
á undan fæðingu hans. Hvað hefur sagan
að segja um þetta ? Rættist þessi spá-
dómur ?
Sagan vitnar skýrt og skorinort, að öld
eftir öld höfðu Gyðingar stjórnendu’'