Frækorn - 25.04.1906, Side 4

132
FRÆKORN
menn, »sem ekki trúa kenningum kirkj-
unnar.«
»Frækorn« hafa alls ekki gert það.
Ekki getur ritstj. »Rjóðviljans« fundið
neina dóma um slíka menn í því,
sem »Frækorn« hafa sagt um trúar-
kenningar kirkjunnar og fylgism.hennar.
»Frækorn« hafa altaf gert sér það
að reglu að tala um hvern mann
með kurteisi og stillingu, enda þótt
þau hafi verið og sjálfsagt munu
verða ákveðin um málefnin, sem eru
á dagskrá.
Vér erum alvarlega móti Öllum hníf-
ilyrðum, sleggjudómum og upp-
nefnum á mönnum, hvort sem það
nú er í trúarbragða-umræðu eða póli-
tík. Og þangað til ritstjórinn sýnir
oss, hvar vér höfum viðhaft nokkuð
slíkt í blaðinu, munum vér álíta, að
hann hafi ekki þurft að gefa oss þær
áminningar sem hann hefir ætlað oss
í »Rjóðv.« XX. 16-17. tbl.
í annari grein í sama tbl. fer ritstj.
»þjóðv.« að kalla það »fjarstæðu« sem
»Frækorn« héldu fram 15. marz, að
nauðsynlegt væri kvennmönnum, er
gjörast húsmæður, að kunna að mat-
reiða og leysa af hendi innanhúss-
störf svo í lagi fari.
Vér álítum, að sú kenning vor
hafi verið á góðum rökum bygð. Það,
sem vér höfum nefnt, eru engin »auka-
atriði.«
Enda þótt konan verði eigi »elda-
buska, saumastúlka og aðal-vinnukona
á heimilinu,« þarf hún samt sem áð-
ur að kunna til innanhúss-starfa, og
til þess að segja skynsamlega fyrir
verkum heimilisins, verður hún að
kunna þetta af eigin reynd.
Að konuefnið eigi að vera »skyn-
samt, og vel mentað,« erum vér sam-
mála honum um. Enn konan er það
ekki, ef hún giftist án þess að þekkja
til hinna allra nauðsynlegustu verka á
á heimilinu.
Hjálp við biblíurannsókn.
Skírnin.
Vér erum skírðir í nafni föðursins,
sonarins og heilags anda. Matt. 28,
19. Það sýnir trú vora á hinn' eina
sanna guð, föðurinn (Jóh. 17, 3.) og
son hans Jesúm Krist, frelsara vorn
og meðalgangara, og áhrif heilags
anda á hjartað til endurnýjungar líf-
ernisins.
Skírnaraðferðin er niðurdýfing. Matt.
3, 6. 13. 16. Mark. 1, 5. 9 10. Jóh.
1, 28.; 3, 23. Postg. 8, 36. 38. 39.
Róm. 6, 3 — 5.
Afturhvarf og trú verður að ganga
á undan skírninm. Mark. 16, 16. Matt.
3, 6. Postg. 2, 38. 41.; 8, 12. 13.;
9, 17-18.; 10, 43-48.; 16, 14. 15.;
18, 8.; 22, 16.
Guðs orð tilfærir ekkert dæmi upp
á, að börn án trúar væru skírð.
»Trúin er örugg eftirvænting þeirra
hluta, sem maður vonar, og sann-
færing um það, sem hann ekki sér.«
Hebr. 11, 1. »Svo kemur þá trúin af
heyrninni, en heyrnin fyrir guðs orð.«
Róm. 10, 17.
Heilög ritning skipar ekki fyrir með
einu orði, að foreldrar eigi að láta
skíra börn sín. En skipuninni að láta
skírast verður sá að hlýða, sem fús
er og hæfur til þess.
»Takið sinnaskifti og hver yðar láti
skíra sig til nafns Jesú Krists, til fyrir-
gefningar syndanna.« Postg. 2, 28.
Skírnin er ekki fyrirheit heldur skip-
un af guðs hálfu, og hlýðnis-athöfn
hjá manninum, þessvegna er hún sátt-
máli góðrar samvizku við guð. 1.
Pét. 3, 21.
Samvizkan er rödd í sálunni, sem