Frækorn - 14.06.1906, Page 4

188
FRÆKORN
heimurinn hefir álitið »ólærða«. En
þekking sína hafa þessir auðvirðilegu
lærisveinar fengið í hinum æðsta
skóla. Peir hafa hlustað á kenningu
hans, sem sagt var um: Aldrei hefir
nokkur maður talað eins og þessi
maður. (Jóh. 7, 46).
(Pýtt úr ensku. J. J.)
Hjálp við biblíurannsókn.
(þýtt.)
Hegning óguðlegra.
»Hvílík munu þá afdrif þeirra verða,
sem ekki trúa guðs gleðiboðskap?< (1.
Pét. 4, 17.)
1. Peim mun verða hegnt á jörð-
unni. Orðskv. 11, 31. Op. 20, 7 — 9.
þeim mun Verða kastað í elddíkið, það
er á jörðunni. 2. Pét. 3, 10. Matt.
13, 41-42.
Að þefm sé hegnt annarstaðar er ein-
ungis ágiskun, og gömul guðfræðis-
hugmynd, bygð á heiðnum og kaþólsk-
um hugmyndum.
2. þeim verður hegnt þegar búið er
að kveða upp dóminn yfir þeini á hin-
um mikla og hræðilega degi drottins.
job 21, 30. Jóh. 5, 29.; 12, 48. Matt.
13, 30. 40-42; 25, 32. 33. 41. Pgb.
17, 31.; 24, 25. Róm. 2, 5. 2. Pét.
2, 9.
’ Lúk. 16, 19-31 er dæmisaga, þar
sem þeir dauðu eru látnirtala, heyra og
sjá, og er með því gefið til kynna hvað
þeir mundu segja, ef þeir gætu talað, á
sama hátt er það hjá Es. 14, 9 20.
og hjá Ez. 32, 18. 21 32.
þetta er engin sönnun fyrir því að
hinir dauðu geti talað saman í gröfinni.
þannig eru dauðir hlutir oft sýndir í
líkingum í guðs orði: Abels blóð hróp-
ar. 1. Mós. 4, 10. Laun verkmann-
anna hrópa. Jak. 5, 4. Steinninn í
vegnum vitnar. Hab. 2, 11. o. s. frv.
En samt sem áður er það guðs orð
fullkominn sannleikur, sem segir: »Hinir
dauðu vita ekkert.« Préd. 9, 5.
Pessi dæmisaga sannar líka ótvírætt,
að hinir dauðu hafa ekki líf, eða sam-
félag við hina lifandi nema fyrir upp-
risuna. Lúk. 16, 30. 31.: »Pó einhver
dauður upprísi.«
Lúk. 23, 43: »Sannlega segi eg þér
í dag, þú skalt vera með mér í Paradís.<
Lestrarmerki eru sett af mönnum eftir
því sem þeim hefir sýnst, og eins og
hér er sýnt er þessi setning skrifuð í
sumum grískum handritum og það er
í samræmi við Jóh. 20, 17.
3. Hinir óguðlegu skulu missa lífið,
þeim verður hegnt með dauða, þeim
verður útrutt. Peir skulu fyrirfarast.
þeir verða upprættir, afmáðir, skulu undir
lok líða, þeir skulu taka enda og ekki
vera framar til, þeir skulu tortýnast,
þeir munu uppbrennast, eyðileggjast, glat-
ast.
Hinir óguðlegu munu missa lífið. Jóh.
3, 36. 1. Jóh. 5, 11. 12. Matt. 10,
39.; 16, 25. Lúk. 17, 33. Jóh. 12,
25. 1. Jóh. 3, 15. Jóh. 5, 39. 40.
Þeim verður hegnt með dauða. Es.
11, 4. Ez. 18, 4. 13. 20. 24. 26-32.;
3, 18-20.; 33, 8. 13. 18. Róm. 1,
32.; 6, 16. 21-23; 8, 6. 13. 2. Kor.
2, 16. 1. Jóh. 5, 16. Op. 20, 6. 14.
15.; 21, 8.; 2, 11. jak. 1, 15.; 5, 20.
5. Mós. 30, 15. 19. Orðskv. 8, 36.;
14, 12. 19. 16. Jer. 21, 8.; 31, 30.
Jóh, 5, 24.; 6, 50. 53.; 11, 26.
þeim verðui útrutt. Sálm. 37, 9. 22.
þeir skulu fyrirfarast. Sálm. 37, 20.;
73, 19. 27.; 92, 9. Orðskv. 11, 10.
Op. 11, 18.
þeir verða upprættir. Sálm. 37, 28.
38. Orðskv. 2, 22.; 10, 31.
Þeir verða afmáðir. Sálm. 9, 5. 6.;
37, 34. 38.; 104, 35. Es. 29, 20. Pgb.