Frækorn - 14.06.1906, Blaðsíða 5

FRÆKORN
189
3, 23. Sálm. 94, 23. Scf. 1, 3. 11.
Sálm. 73, 27.; 21, 9. 10. 1. Kor. 15,
26.
Þeir skulu undir lok líða. Es. 66, 17.;
41, 12.
Þeir munu taka enda og ekki vcra
framar til. Sálm. 37,10.; 73,19. Obad.
16. Orðskv. 10, 25.; 12, 7.
Þeir skulu tortýmast. Sálm. 2, 12.;
5, 5.; 9, 3. 6.; 68, 2.; 73, 19.; 92, 7.;
145, 20. Job. 20, 5-9. Es. 1, 28.;
41, 11. Orðskv. 19, 9. 1, 32.; 21, 28.
Hebr. 10, 27. 2. Tess. 2, 8. 2. Pét.
2, 12.; 3, 7. Matt. 1C 1, 28. Filipp.
3, 19. Júd. 5, 11.
Þeir í 5kulu i uppbrennast. Sálm. 21,9.;
97 , 3. Hebr. 6, 8.; 12,29. Es. 1, 31.;
26 , 11. Mal. 4, 1. 3. Matt. 3 , 12.;
7, 19.; 13, 30. 38-42. 2. Pét. 3, 10.
Jóh. 15. , 6. Op. 18, 8.; 20, 9. Nah.
1, 10. Ez. 28, 18.
Peir í skulu i eyðileggjast. Sef. 1 1, 18.
Es i. 10, 22. 23. 25. Ez. 28, 19. 1 . Tess.
5, 3.
Þeir munu glatast. Matt. 7, 13. 2. Pét.
2, 1. 3. Orðskv. 13, 13. Róm. 9, 22.
2. Tess. 1, 9. 1. Tím. 6, 9. Hebr.
10, 39. 2. Pét. 3, 16.
Hér eru á annað hundrað ritningar-
staðir, sem kenna að óguðlegir munl
enda taka.
Hinn fyrri dauði 1. Mós. 3, 17—19.
Hinn annar dauði, Mal. 4, 1—3. Hin
fyrsta og venjulega þýðing á orðinu
kolasin er hegning, en í Matt. 25, 46.
er það þýtt kvalir. Það kemur ekki
heim við ensku þýðinguna og er heldur
ekki í samræmi við guðs orð á öðrum
stöðum. Hegning syndarinnar er dauð-
inn, hinn eilífi eða annar dauði.
Ritningin kennir að hinir óguðlegu
muni missa lífið, deyja, upprætast, af-
mást, líða undir lok, taka enda, verða
ekki framar til, tortýnast, uppbrennast,
eyðileggjast, glatast.
Þetta kennir guðs orð um hegning
óguðlegra. Getur nokkur skilið það
þannig, að þeir muni lifa eiliflega í
kvölum?
Ó að syndarar yrðu afmáðir af jörð-
unni og þeir óguðlegu væru ei til. Mín
sál, lofa þú drottinn! halelúja lofið drott-
inn! Sálm. 104, 35.
Þeim, sem sigrar, mun eg gefa að
eta af lífsins tré, því er stendur í aldin-
garði míns guðs. Op. 2, 7.
--------------
Dr. A Torrey
um breytiþróunarkenninjfuna.
»Eg trúði einu sinni, að breytiþró-
unarkenningin væri sönn, en eg hætti
að trúa henni, ekki af guðfræðilegum
ástæðum, heldur af vísindalegum á-
stæðum, - vegna þess, að hún hafði
alls engar sannanir fyrir sér. Það er
ekki til ein einasta sönnun fyrir get-
gátunni um breytiþróun (evolution).
Fólk talar um hinn vantandi millilið;
alla vantar hann; það er alls engin milli-
liður. Það hefir enn ekkert tilfelli
komið fyrir, að ein líftegund hafi
breyst í aðra líftegund. Enginn hefir
nokkurn tíma séð það, að æðri líf-
tegund hafi komið af lægri líftegund.
Það, sem menn hafa séð, er þroskun
líftegundanna, en að lægri líftegund
leiði af sér æðri líftegund, hefir ekki
sést í einu einasta tilfelli. Getgátan
um breytiþróun líftegundanna og sér-
staklega um uppruna hinna æðri líf-
tegunda úr hinum lægri, er blátt á-
fram grunnlaus, hefir ekki eina ein-
ustu vísindalega staðreynd til að styðja
sig við.«