Frækorn - 18.01.1907, Page 1

VIII. ÁRG. REYKJAVÍK, 18. JAN. 1907. 3. TBL.
Hvað það kostar.
Eftir Dr. Torrey.
Ó, þú kemur, kæri Jesús.
O, þu kemur, kæri Jesús,
kongur, frelsi vort og náð.
Oss þú sendir, elsku Jesús,
andarsvölun, líf og ráð.
Björtu muntu’ í Ijósi Ijóma,
lýsa’ upp geiminn víða hér,
vér í hlekkja hörðum dróma,
herra, bíðum eftir þér.
O, þú kemur, og í skýjum
allir mæta fáum þér.
Dýrðarljós af degi nýjum
drotni hjá, þá lítum vér.
Unaðsljúft vor liarpa hljómar
himins englaliði með.
Sífelt unaðssöngur ómar
sem um eilífð kætir geð.
O, þú kemur, og vér bíðum
eftir þinni komustund.
Vér í heimi harma líðum,
hjörtun þrá þinn gleðifund.
Veit oss styrk í- stríði’ og þrautum,
stefna lát oss heim til þín ;
og er lýkur æfibrautum
oss þín dýrðarsólin skín.
J. S. þýddi.
r-------------
þaðað veraekki kristinn kostar það,
að maður hefir enga von. Hinnkristni
hefir von. Vér lesum í Tít. í, 2: » |
von um eilíft líf, er hinn sannorði guð
hafði heitið frá eilífð<. Ó, hve dýrð-
leg þessi von er, vonin um eilíft líf!
Hve örugg hún er, grundvölluð á guðs
orði, sem ekki getur brugðist. Heim-
urinn hefir enga slíka von. JTeimur-
inn getur ekki framleitt von á nokkr-
[ um grundvelli. Vonin fyrir framtíðina
er þýðingar-mei/i en það, sem inaður
[ þegar hefir. »Ó, það er nokkuð, sem
I eg get ekki trúað,« segja sumir. »Gef-
! ið mér nú tímann, svo læt eg framtíð-
: ina sjá um sig :
Rú trúir þessu. Rað er enginn maður,
| sem ekki trúir, að framtíðarvonin sé
þýðingarmeiri, en það sem maður
( liefir Einn maður segir: »Eg trúi
þvíekki«. Jú,þú gerir það samt sem
j áður. Eg skal á fáum mínútum sann-
J færa þig um það. Setjum svo, að þú
: mættir velja á milli, að vera miljóna-
i eigandi og geta fengið alt, sem pen-
j ingar geta veitt þér í kveld, en enga
von fyrir morgundaginn, heldur þvert
á móti í dögun, þegar bankarnir yrðu
j opnaðir, verða opinber sem svikari,
allir peningarnir burtu og þér sjálfum
varpað í fangeísi, það sem eftir væri
| æfinnar; — ellegar að vera alveg pen-
[ ingalaus í kveld, en hafa fulla vissu
fyrir, í dögun, þegar bankarnir yrðu
[ opnaðir, að verða miijóna-eigandi það
j sem eftir væri æfinnar, hvort mundir
| þú velja? »Það er ekki spurning»,
I segir Jdú, »eg mundi kjósa að vera