Frækorn - 15.06.1908, Qupperneq 2

Q8
FRÆKORN
hin himneska von, að »augu vor
skuli sjá konunginn í Ijóma sín-
um«, Es 33, 17., og sja þá dýrð,
sem hann hafði hjá föðurnum,
áður en heimurinn var til, lætur
mig verða leiðan á heiminum,
en upptendrar löngunina eftir
opinberun Jesú.
3. Pað er nú biðtími fyr*
ir oss. Vér verðum að þreyja,
þangað til drottinn kemur. Jak.
5, 7. »Hér reynir á þolgæði heil-
agra.« Op. 14, 12. F.n vér
eigum ekki altaf að bíða. Jesús
kemur bráðum. Rað verða fagn-
aðarríkir samfundir. Konungur
himinsins kemur bráðum ídýrð-
legu skýi. Hann kemur með
margar þúsundir engla. Augu
mín munu skoða hann. Egmun
sjá guð án holds. Job. 19, 26.
27. Verið kyrrir, þér hæðnis-
menn, hættið, byrðar og þjáning-
ar. Vertu hæg, sála mm, bíð
guðs þíns. Farið þér, sem ríkir
eruð, til skemtana yðvarra, þér,
sem gjálífir eruð, til hátíðabrigða
yðvarra, leikhúsa og skemtana.
Rér, sem sofandi eruð, kallið:
friður og öllu óhætt, og gjörið
yður fagrar hugmyndir um, að
kirkjur yðar verði síðarmeir feg-
urri en nú. Rér megið stæra
yður af því, hvað þér hafið gjört
mikið, og hvað þér hafið lært
mikið, og hvaó þér eruð í mikl-
um metum, og hvað þér eruð
miklir. Eg fer til sælli samfunda.
4. Vér munum hitta Jesúm
þar. Mig langar meir til að sjá
frelsara minn en alla aðra Hann
hlýtur að vera einkarfagurásýnd-
um. Eg titra af óttablandinni eft-
irvæntingu, er eg hugsa um það.
Eg get eigi komið orðum að
tilfinningum mínum. Mun hann
þrýsta helgum kossi ávarir mér
I og vefja mig kærleiksörmum
j sínum? Eg er svo ómaklegur
| þess. En, ó, mig langar þó svo
ti! þess. Mig langar til að sjá
það höfuð, sem bar þyrnikórón-
una fyrir mig, og hneigði sig í
dauðakvölunum. Mig langar til
að grandskoða hendurnar, sem
voru negldar á krossinn, og taka
utan um þær. Eg stend forviða.
Aðdáun og ást gagntekur sál
mína. Eg lít upp. Augu okkar
mætast. Hann þekkir mig. Hann !
þekkir allar syndir mínar og
villur. Hann þekkir einnig sálar-
stríð mitt og bænir mínar. Hann
hefir ekki augun af mér. Eg
brenn af elsku til hans. Hann
talar. Hvílík guðdómleg rödd.
Hann nefnir nafn mitt. Hann
hefir nefnt þúsundir á undan
mér. Eg sé þær standa honum
til hægri hliðar með skínandi
kórónur og í hvítum klæðum,
og hver þeirra hefir gullhörpu.
Er mig að dreyma? Nei, nei;
þetta er dýrðlegur veruleiki. Eg
færi mig nær guðs syni. Með
eigin mjúkri hendi setur Jesús
kórónuna á höfuð mér. Dýrð
sé guði í upphæðum, hallelúja.
Nú veit eg, að eg mun vera með
drotni alla tírna. 1. Tess. 4, 17.
Vér vorum allir heillaðir í skýj-
unum til fundar við drottin í
loftinu og fórum heim til hinnar
himnesku borgar, og þarverðum
vér hjá Kristi, þangað til jörðin
verður aftur ný. Vér syngjum
allir himnesk hljómþýð Ijóð:
»Verðugt er það slátraða lambið
að meðtaka vald og ríkdóm, vizku
0g kraft, heiður, dýrð og þakkir.« !
Op. 5, 12.
5. Vér munum hitta engl-
a n a þ a r. Pei r voru starfandi í vor-
ar þarfir, meðan vér vorum píla-
grímar. Hebr. 1, 14. Hvað vér
gleðjumst af að sjá þáaugliti til
auglitis — að fagna með þeim
og þeir með oss. Vér erum
þeim þakklátir fyrir starf þeirra
í vorar þarfir, og þeir fagna af
því, að hafa framkvæmt vilja guðs.
Vér syngjum umfrelsi ogsynda-
'fyrirgefning, um blóðið, er vér
höfum þvegið og hvítfágað skikkj-
ur vorar í, og um það, hvernig
vér unnum sigur á heiminum.
! Reir hlusta með aðdáun. Rví
næst syngjum vér allir saman,
og himinhvelfingin fyllist unaðs-
sælum samhljóm. í öllum býr
fylling gleðinnar og dýrðarinnar.
Allir tigna og tilbiðja föðurinn
og soninn, hinn göfuga friðar-
höfðingja.
6. Vér munum safnast heim
ásamt heilögum frá öllum tím-
um. Grafirnar opnast. Dauðir
rísa upp. Hinir lifandi breytast
á svipstundu, á augabragði. Reir
fara allir á fund drottins. Rar
eru forfeðurnir og spámennirnir,
postularnir og eftirmenn þeirra.
Móðirin faðmar að sér barnið
sitt, sem hefir svo lengi ekki
verið hjá henni. Tryggur eigin-
maður fagnar konu sinni, er hann
varð að sjá á bak með trega frá
börnunum móðurlausum. Hinn
elskaði bróðir, sem dó svö snögg-
lega og var hrifinn frá sorgbitnum
ættingjum, kemur »aftur frá lan’di
óvinarins«. Mér finst það ekki
nema eins og einn dagur, síðarí
eg fór frá ykkur, segir hann. Og
þeir gleyma tárum sínum og
andvörpum og andvökunóttum
og segja: Dýrð, dýrð sé guði;
lofað sé nafn guðs að eilífu.
7. Hlusta, drottinn kallar.
Komið í brúðkaupsveizlu lambs-
ins. Rar munum vér sitja til