Frækorn - 26.06.1908, Qupperneq 3

FRÆKORN
107
og ritað af manni nokkrum að
nafni Publius Lentulus, hundraðs-
höfðingja í Júdeu á dögum Heró-
desar konungs. Bréfið, sem er
stílað til hinnarómversku senatóra,
er ekki frá þeim tímum, sem
það er sagt. Um það munu
fornfræðingar sammála. Engu
að síður gefur það glöggva hug-
mynd um skoðanir manna í þessu
efni á hinum fyrstu öldum kristn-
innar. Og því skulum vér til-
færa það:
-Á þessum tímum hefir maður
nokkur komið fram og litir enn-
þá, sem er gæddur miklum krafti.
Nafn hans er Jesús Kristur. Menn
ségja, að hann sé máttugur spá-
maður. Lærisveinar hans kalla
hann guðs son. Hann uppvekur
dauða, læknar menn af allskonar
sjúkdómum. Hann er maður
mikill vexti, fagur útlits. Augna-
tillit hans er alvarlegt og kröftugt,
og sá, sem sér hann, hlytur að
bera lótningu fyrir honum, en
um leið að elska hann. Hár
hans er á lit eins og vín. Fram
að eyrum er það slétt og beint,
en frá eyrum og að herðum er
það hrokkið og liðast um herðar
niður. Pað er skift í miðju að
ofan eins og hjá Nasírum. Enni
hans er hreint og fagurt, andlit
hans án hrukku og yndislegt á
að líta. Tillit hans er djarft og
aðlaðandi. Nef hans og munnur
eru vel löguð. Skegg hans er
að lit eins og hár hans og deilt.
Augu hans eru blá og björt.
Pegar hann ávítar er hann alvar-
legur og áhrifamikill; þegar hann
kennir og uppörfar, er tal hans
aðlaðandi og elskulegt. Andlit
hans er á sania tíma undrunar-
lega yndislegt og um leið alvar-
legt. Enginn hefir nokkurtitíina
séð hann hlægja, heldur hefir
hann grátið. Tal hans er veiga-
mikið en fáort. Hann er hinn
fegursti meðal mannanna barna.«
Slíkar sögur eru alls ekki á-
reiðanlegar eins og sagt hefir
verið. Pær sýna bezt að vér
ekkert getum vitað með vissu
um útit drottins vors.
Pað hlýtur að vera fullgild
orsök af þvi, að ekkert er oss
sagt í hinum helgu ritum um
útlit drottins vors. Sjálfsagt er
Ijós í þessu efni í eftirfylgjandi
orðum Páls postula: »tyrir pví
metum vér héðan í frá engann
eftir holdinu, því þótt vér þekt-
um Krist éftir holdinu áður, þá
gjörum vér það ekki framar.«
2. Kor. 5, 16.
Pað, sem var hinum fyrstu
kristnu meir en alt annað, var
það, að Kristur var dýrðfegur
orðinn, tími lítillækkunar hans
liðinn, og vonin um að varða
honum líkur í dýrð var þeirra
von.
UaKníng ein$takling$in$.
Pað, sem fjöldinn finnur til,
hefir einstaklingurinn fundið til
áður. Sérhver vakning byrjar
fyrst hjá einum eiustökum eða
nokkrum fáuni. Pannig hefir
það verið og þannig mun það
verða.
«Herra, sendu vakningu, og
byrjaðu á mér!« Pannig er rétt
beðið. í einhverjum »mér« hafa
allar vakningar byrjað. Eigum
vér ekki allir að koma okkur sam-
an um að biðja þannig: »Byrjaðu
á mér«, og fela svo drotni al-
gjörlega að uppfylla fyrri hluta
bænarinnar.
Pað er nijög mikil nauðsyn
á í dag að menn alment vakni
til nýrrar meðvitundar um guð;
því sú vakning mundi geta end-
urnýjaðhjartaþeirra og líf. Hvern-
ig á slík vakning að koma? Vér
skulum fyrst nefna hvað ekki ef
vakning. Pað er ekki æfinlega
söngur, prédikun og stórarsam-'
komur; þetta alt getur átt sér
stað, án þess nokkur vakning sé.
Petta getur vantað, en þó verið
mikil og alvarleg vakning.
Vakningin er ný meðvitund
um guð, um nálægð hans, hrein-
leik og heilagleik, um hans við-
kvæma kærleika og ástríku um-
hyggju, sem hann ber fyrir sér-;:
hverjum at' oss. Pessi nýja
meðvitund ber aftur á móti með
sér að maður fær næma tilfinn-'
ingu fyrir synd, óverðugleika og v'
eigingirni hjá sjálfum sér. Hún>,:'
hefir í för með sér ákveðið hatur'
til syndarinnar í hverri mynd semi’
er, hvort heldur eru lestir eða
smáyfirsjónir. Maðurinn fær ó-
segjanlega Iöngun eftir að verða
hreinn og þóknast guði, eftir
því að aðrir læri að þékkja hann,
og sársauki sjálfsafneitunarinnar
gleymist alveg vegna hins inni-
lega kærleika til guðs og manna.
Hvernig á vakning að koma?
Pað er mjög auðvelt, jafnvel þó
hún um stund leiði þig um erf:
iðan veg. Sá maður, sem veit
hvað hann vill liirðir ekki um '
það. Biðþessabæn: »Rannsak-
aðu mig guð og þektu hjarta*"
mitt, og láttu mig þekkja það’
eins og þú gjörir Reyndu og 1
þektu mínar instu hugsanir og'
áform, löngun mína og hvatir,
og hjálpaðu mér að þekkja þetta
eins og þú þekkir. Sjáðu hvað W
er í fari mínu, sem þér mislíkar
og hjálpaðu mér að sjá það sem