Frækorn - 22.07.1909, Blaðsíða 2

118
FRÆKORN
vér aðeins viljum leyfa honum
það. Vér lifum í heimi, sem er
fullur af liættum. En drottinn
vill va ðveita okkur á hættunnar
stund. Eins og hænan safnar
ungum sínum undir vængi sér,
þegar hættu ber að höndum,
þannig þráir drottinn að varð-
veita oss í stormum og myrk-
viðri líísins. »Með sínum fjöðr-
um mun hann skýla þér, og undir
hans vængjum muntu finna hæli«,
Sálm. 91. 4. Vér getum hvílt í
sktigga hans og verið öruggir á
neyðarinnar tíma.
»Hali er hinn eilífi guð, og
hið neðra eru eilífir armar«- 5.
Mós. 33, 27. Hann vill bera oss,
þar til vér verðum gráir fyrir
hærum og á elliárunum sleppir
hann oss ekki. Og ennfremur:
Drottinn fer fyrir oss í farar-
broddi og ísraels guð gengur
aftastur í flokki vorum Es. 52,
12, En eins og þetta væri ekki
nóg sönnun fyrir umhyggju hans,
vill hann líka láta engla sína
setja herbúðir kring um oss.
Hvers höfum vér framarað óska?
Þó er þetta ekki alt. Hann vill
geyma oss í sínu húsi á hinum
vonda degi, fela oss í sinni tjald-
búð og hefja oss upp á bjarg.
Salm. 27, 5.
Hugsaðu þér! Hann vill varð-
veita oss frá öllum hættum.
Rannig getur ekkert ilt mætt oss,
nema drottinn leyfi, og ef hann
leyfir, hlytur það að vera óss
fyrir beztu. Ó, hve það er sælt,
að hvíla í skauti hans! Hversu
öruggur maður er, undir öllum
kringumstæðum lífsins, þegar
maður veit að drottinn mun
varðveita oss á tíma neyðarinnar.
Hann hefir lofað því, ög loforð
hanser: »Já og amen«, — Oetur
ekki brugðist.
Veitum loforðum hans viðtöku
með lifandi trú. Hvílum í örm-
um hans Pá mun sál vor öðl-
ast kyrláta gleði, og óútmálan-
legur friður fylla hjarta vort, vér
munum reyna þá gleði, sem veit-
ist þeim er lifa með guði. Hann
ber umhyggju fyrir oss, hann vill
varðveita oss, hann þráir að
gjöra þetta, af því, að hann elsk-
ar oss.
Biblían nýja.
Frh.
Ekki er því að neita, að
málið er lipurt og blátt áfram í
í nýju biblíunni, og því er víða
hægt að skilja framsetninguna.
A sumum stöðum er bót frá
því S2m var; t. d. þýðingin á 5.
Mós. 33, 27: »Hæli er hinn
eilífi guð, og hið neðra eru ei-
lífir armar.« Rað er meiningar-
munur frá því sem í eldri þýð-
ingunni stendur: »Rar er bú-
staður þess guðs, sem er frá
upphafi, og þar fyrir neðan er
hans eilífi armleggur. »Nýjaþýð-
ingin á þessum stað er líka í
samræmi við aðrar ágætar þýð-
ingar.
Aftur á móti eru sumir textar
í hinninýju þýðingu óviðkunnan-
legir. Sérstaklega þykir það
miður, að fyrirheit sem eru í
eldri þýðingunni, dýrmæt og trú-
arstyrkjandi, skuli breytast í efa-
sainar spurningar; þannig er um
Es. 1, 18: í eldri þýðingunni
eru orðin þéssi:
»Komið síðan og eigumst lög
við, segir drottinn. Ró yðar
syndir væru sem purpuri, þá
skyldu þær verða hvítar sem
snjór.og þó þær væru rauðar
sem skarlat, þá skyldu þær verða
sem ull?«
í nýju biblíunni stendur:
♦ Komið nú og eigumst lög
við! segirjahve. Ef syndir yðar
eru sem skarlat, munu þær þá
geta orðið hvítar sem mjöll?
Ef þær eru rauðar sem purpuri,
munu þær þá geta orðið sem
ull?«
Hér er um mikinn mismun að
ræða. Hér er guð sjálfur —
Jahve - orðinn gagnrýninn og
efasamur um náð sína.
Hvað mælir nú með þessari
breytingu í þýðingunni?
Einhverjir gagnrýnendur hafa
sjálfsagt átt sinn þátt í að ákveða
þetta svona, enda er oss kunn-
ugt um, að nokkrir biblíuskýr-
endur munu halda fram þeim
skilning á þessum stað, sem
nýja þýðingin íslenzka hefir; en
vér álítum það óvarlega farið
(nema knýandi nauðsyn beri til
þess) að breyta slíkum orðum,
sem um aldur hafa verið blessun-
arrík huggunarorð trúaðra manna.
Mjög erfitt mun vera að ákveða
með vissu, hver sé meiningin
víða í gamla testamentinu, og
sérstaklega erfitt að ákveða hver
tíðin sé í hebreskum sögnum,
hvort íullyrt sé eða spurt o.
s. frv.
En frægustu viðurkendu þýð-
ingar heimsins hafa texta þenn-
an eins og hann var f eldri
þýðingunni; t. d. hafa ensku
þýðingarnar, bæði hinar eldri og
Revised Version (endurskoðaða
útg.) textann sem fyrirheit, en
ekki sem spurning, og sama er
að segja um allar þær viðurkendu
þýðingar, sem vér þekkjum á
öðrum málum.
í Dan. 12, 4 segir í nýju