Frækorn - 15.07.1910, Blaðsíða 3

F R Æ K O R N
75
vorir vegir, og vorar hugsanir
ekki hans hugsanir. Es. 55, 8.
í júní mánuði 1907 átti eg tal
við nokkra bræður í Strum, Wis-
consin, um skírnina. Auðvitað
trúði eg eins og flestir aðrir, að
eg væri einusinni skírður og það
mætti nægja. Við töluðum sam-
an til miðnættis um þetta mikils-
varðandi málefni, þar til orðið
guðdómlega leysti úr vandaspurn-
ingu minni; mér komu til hugar
orð Gamalíels: »Svo að þér ekki
verðið fundnir í að vilja stríða
gegn guði.« Pgb. 5, 39.
Þegar mér varð augljós guðs
vilji í þessu efni, þá gaf eg mig
drotni á vald oglét skírast biblíu-
Iegri skírn, án tillits til, hverjar
afleiðingar yrðu. Eftir að eg var
skírður, ferðaðist eg meðal þess-
ara trúsystkina nálega tvö ár,
og boðaði orð guðs. í vetur
(1909) kom eg fyrsta sinn til
aðventistanna, sem starfa í Eau
Claire, Wis. Bróðir Hansen og
systir Lína Gjerde þjónuðu hér
að boðun hins dýrðlega fagnað-
arerindis og áttu við ýmsa erfið-
leika að stríða. Margt af voru
kæra Norðurlanda fólki var hér
búsett, en það er fjötrað á hönd-
um og fótum í þessum stóru
kirkjufélögum,ogýmislegumskiln-
ingi á heilagri ritningu; og þeir,
sem ekki vilja veita sannleikanum
móttöku, geta aldrei komist til
viðurkenningar á sannleikanum.
Eg tók að lesa biblíuna mína
og fékk fulla vissu og sannfæring
um, að aðventistarnir hafa alger-
lega rétt fyrir sér í öllum lær-
dómsgreinum samkvæmt bibl-
íunni. Margir prédikarar og
aðrir kristnir álíta, að lögmál-
ið sé afnumið, og sumir
misskilja lögmálið. Vér vitum
öll, að helgisiðalögmálið er af-
numið. En boðorð guðs eru
órjúfanleg til eilífðar, það getum
vér skilið, er vér lesum Lúk. 16,
17: »En auðveldara er það, að
himinn og jörð forgangi, en að
hið minsta atriði af lögmálinu
gangi úr gildi.«
Eg spurði sjálfan mig: »Get
eg verið guðs barn og þó haft
annarlega guði, eða gæti egstolið
eða vegið mann? Eg skildi þá
vel, að eg gat ekki brotið eitt
þessara boðorða, og þó verið
eftirbreytandi Jesú Krists, og þá
mátti eg auðvitað ekki heldur
brjóta hvíldardagsboðorðið. Og
ef allir vildu yfirvegaþettaá sama
hátt, myndu þeir ekki þurfa lang-
an tíma til að fullvissast um guðs
orð í heild sinni tekið. Minnumst
þá orða Jesú í Matt. 7, 21:
»Ekki munu allir þeir, sem til
mín segja herra, herra, koma í
himnaríki, heldur þeir einir, sem
gera vilja míns himneska föðurs.«
Egþakkaguði fyrir starf sjöunda-
dagsaðventistanna að gjöra mönn-
um kunnan sannleikann, enda
þótt þeir séu nefndir lögmáls-
þrælar og annað því um líkt.
Alla tíð síðan eg varð guðs barn,
hef eg barist fyrir því, sem eg
var sannfærður um, að er rétt og
satt, og eg ætla mér að gjöra
það, þó eg með því baki mér
óvildar hatur bræðra minna,. af
þeirri ástæðu, að eg vil framfylgja
því, sem eg trúi, að er satt og
rétt.
Eg er sannfærður um, að fjöldi
manns er kominn að þeirri nið-
urstöðu, að aðventistar hafa rétt
fyrir sér, og fallast á kenningar
þeirra en vilja ekki brjótast gegn
um örðugleikana, hvað sem fólk
trúir, talar og hugsar um þá, er
vilja stríða eins og sannir menn
í krafti guðs »fyrir þá trú, sem
heilögum hefir einu sinni verið
kend«.
Undireins og eg byrjaði að
framfylgja því, sem eg var full-
viss um, að var sannleikur, varð
eg, af fyrverandi bræðrum mínum,
brennimerktur sem holdlegur, eins
og óvinur Páls postula sögðu
um hann. Sjá 2. Kor. 10, 2:
»En eg bið yður að láta mig
ekki nálægan þurfa að beita
þeim myndugleika, sem eg hefi
ásett mér að beita við nokkra,
sem halda, að vér göngum eftir
holdinu.« Hið sama munu þeir
segja um oss, af því vér fylgjum
ekki fjöldanum. En vér viljum
halda fast við hina gömlu heilsu-
samlegu kenningu postulanna, og
eg er sannfærður um, að er hin
rétta. Eg tek ekki minsta tillit
til, hvað fólk segir um mig, af
því eg trúi, að vér eigum að
breyta eftir guðs orði, en ekki
boðun manna; því Jesús segir:
»Þeir dýrka mig til einskis, er
þeir kenna það, sem eru manna
tilskipanir.« Mark. 7, 7. Páll
grátbænir Tímóteus (2. Tim. 4,
2—4): »Að þú prédikir lærdóm-
inn, og haldir áfram í tíma og
ótfma; sannfær, ávíta áminn, með
ýtrasta þolgæði og uppfræðingu.
Því þann tíma mun að bera, að
menn munu ekki þóla hinaheilsu-
samlegu kenningu, heldur safna
sér kennendum eftir því, sem
eyrun klæja, og snúa eyrum sín-
um burt frá sannleikanum, og
snúa sér að hégiljum.«
Biblían er fullkominn, guðdóm-
legur mælikvarði fytir allar trúar-
skoðanir; sérhverri kenningu, sem
ekki er í samhljóðan við biblíuna,
verður að hafna, því hún er ó-