Frækorn - 14.10.1910, Blaðsíða 3

Hirðisbréf.
Blöðin hér hafa nefnt hirðisbréf
Píusar X. síðastl. sumar, sem mikið
hneyksli vakti meðal mótmælenda, en
lítið seni ekkert hefir verið tilfærí úr
því á íslenzku.
Kaflinn, sem hér fer á eftir, til-
færum vér eftir Hjemlandsposten 18.
sept. Páfi segir meðal annars um
siðbótarverkið og menn þess:
»Menn risu upp á þessum vondu
tímum, er voru hrokafullir og upp-
reisnarsamir, fjandmenn krossins
Krists, menn, sem höfðu magann
fyrir sinn guð. Þessir leituðust ekki
við að bæta siðferði manna, en þeir
afneituðu kirkjukenningunum, auktu
óregluna, komu losi á frelsishöftin,
til hagnaðar sér ogöðrum; um leið
og þeir gáfu þeim lystingum lausan
taum, er ríkja yfir örmagna þjóð-
höfðingja og þjóðir, lítilsvutu þeir
myndugleika kirkjunnar og stjórn
hennar, og eyðilögðu ágrimdarleg-
an hátt kenning, stjórnarlög ogaga.
Á þennan hátt stæltu þeir þá voridu
menn, sem hótað var: — »Vei
yður, sem kallið hið vonda gottog
hið góða vont.« Þessi uppreistar-
sama rósta og þessi rangfærsla trú-
arinnar og siðferðisins kólluðu þeir
siðbót og sjálfa sig siðbótarmenn,
en sannleikurinn er, að þeir voru
aðeins spillvirkjar, úttaugaðir af óein-
ingu og stríði. Þeir undirbjuggu
uppreisn hins nýja tíma og æstu
upp Inna þráföldu ofsókn,sem kirkj-
an hingað til með sigri hefir barist
á móti, sem sé í fyrsta lagi ofsókn
eins og á fyrstu öldinni, í öðru lagi
villutrúarinnar pest, og í þriðja lagi,
undir nafni frelsi gleðiboðskaparins,
hið spillandi siðleysi og dofnandi
aga, sem miðöldin ekki þekti neitt
i samjöfnun við.«
Þannig lítur þá páfinn, sem nú
er, á eitthvert bjartasta tímabil, sem
sagan þekkir, og þannig verða þeir
menn dæmdir af þessum »heilaga
föður«, sem brutu járnhlekki kirkj-
unnar og leiddu samvizkufrelsið í
hásætið.
Af orðum páfa ætti öllum að vera
Ijóst, að kaþólska kirkjan verður trú
F R Æ K Ö 'R ÍM
stefnu sinni^ jafn fráleit og ln'yt,, er.
Dómar hins svóriéfnda »neiiaga
föður« um siðbótarmennina vökto
mikta gremju víðs vegar um heini,
sérstaklegn á Þýzkaiandi. Og þessi
stóryrði páfans ættu að rninsta kosti
að gera menn í öllum löndum mót-
mælenda ofurlítið tregari en venja
er til, þegar um það er ræða að
taka páfatrú.
Um „biblíu-þýðinTuna nýju“
ritar hr. Arthur Oook í ísafold í
fyrradag og ber þar hönd fyrir
höfuð sér út af þeim árásum, sem
fylgismenn nýju þýðingarinnar hafa
látið yfir hann dynja vegnaþess, að
hann eins og fleiri kærði til biblíu-
félagsins brezka út af þýðingunni.
í síðari liluta greinar sinnar kemst
hr. Gook inn á eitt hið átakanleg-
asta dæmi upp á galla þýðingar-
innar. Hr. Gook kemst að sömu
niðurstöðu viðvíkjandi þýðingunni
á þessum stað, enda ekki annað
hægt, ef farið er eftir þeim veglum
sem gildá um þýði igu úr grísku.
Síðari hluti greinar hr. Gooks er
á þessa leið:
»Manni veitir ervitt að geta alveg
fallist á það, að það sé beinlínis
sannleiksist, sein hefir knúð þýð-
endurna til að gera þær breytingar,
sem deilunni valda. Nægilegt er
að taka eitt dæmi: — þýðinguna í
Matt. 28, 19., sem þeir þykjast vera
alsannfærðir um, að sé rétt og frum-
textanum samkvæm, en telja »alger-
lega rangt að láta trúfræðilegar sér-
skoðanir ráða því, hvernig þýða
skuli« (sbr. ísafold 43. tbl.). Nýja
þýðingin er þannig: »Farið þvi að
gjöra allar þjóð:rnarað lærisveinum,
með því að skíra þá til uafns föð-
ursins og sonarins og hins heilaga
anda«, og er alt nákvæmlega þýtt
nema orðin: >rneð því að skíra þá.«
Grískuorðin: »baptizontes autous«
þýða ótvírætt »skíranði þá<-\ en
orðin »neð því að« hafa engin rök
fyrir sér í textanum. Það Íiggur í
augum uppi, að frumtextinn hefði
verið »með því að skíra þær«, ef
að »þjóðirnar« hefðu átt að gerast
146
að »lærisveinum« með þvi að skíra
»þá« (þ. e. lærisveinann). Ef að
menn eru orðmr lærisveinar, þá
getur enginn gert þá að lœrisvein-
um. En gríska orðið »autous« þýðir
»þá« (lærisveinana), og hefði verið
»auta«, liefði það átt við »þjóð-
irnar«. Það er því alveg skýlaust,
að orðin »með javí að« eru skotin
inní textann, án þess að þýðandinn
hafi nrinstu rök fyrir þeim í frum-
málinu. Þetta er málteysa, frá sjón-
armiði íslenzkrar og griskrar mál-
fræði, en þess skal gætt, að án
hennar hefir ungbarnaskírnin alls
engin rök í ritningunni. Því er það
harla grunsatnt, að hún er látin
standa, fyrst þýðendurnir þykjast
álíta það »algerlega rangt að láta
trúfræðilegar sérskoðanir ráða því,
hvernig þýða skuli.«
Eg vil að eins spyrja prem spurn-
ingum:
1) Þekkja þýðendurnir íslenzka
og griöka málfræði ?
2) Ef eigi, því setja þeir sig þa
á dómstól til að uæma og ónýta
þýðingu hinna mörgu færari þýð-
endanna við ensk-amerísku þýðirig-
una?
3) Ef þeir þekkja íslenzka og
gríska málfræði, því gera þeir vís-
vitandi ranga þýðingu og snúa
orðum Kriststil þessaðþau mæli með
kreddu (þ. e. bai naskírn) þess kirkju-
félags, sem þeir þjóna?
Áður en vér förum að sam-
hryggjast um of þessum trúarhetj-
um, sem ætla að »gefa út sinn síð-
asta pening« í þarfir sannleikans,
látum oss þá fá fullnægjandi svar
upp á þessar spurningar.
Akureyri. Arthur Gook.«
Nú er komið mál fyrir þýðend-
urna að gera hreint fyrir sínum
dyrum, hvað þessu máli viðvíkur.
Þögn er engin vörn, og skammir
og ónot í garð þeirra manna, sem
hafa áliuga á því, að guðs oi ð sé
samvizkusamlega lagt út á íslenzku,
er enn verra. Vér vonum og ósk-
um, að úr þessu mikla alvörumáli
verði innan skamms ráðið á við-
unandi hátt, og að sannleikurinn
verði í engu fyrir borð borinn.