Gimlungur - 26.08.1911, Blaðsíða 2

2
GTMLUNGUR. ?. AR.
'Nr. 44
©ímlunður.
Er gefin út nvern miðvikudag og
laugardag að Gimli, Manitoba.
UTGEFENDUR:
MAPLE LEAF PRINTING & 5UPPLY Co.,Ltd
Giml -- Man.
Argangur blaösins kostar í Ameríku$1.50 og- er'
svo til ætlast, a6 áskriftar gjaldiö sé borgaö fyrir
fram. Einstök númer af blaðinu kosta 5 cent.
Gísli P. Magnússon,
Ritstjóri og ráðsmaður.
Auglysingar,
Scm OKa aö birtast í blaSinu þurfa a5 V4ra komn-
arin’ á skrifstofu blaSsins í seinasta lagi föstu-
dagskveltl svo þœr nái til aS kc n) ú’. í næsta
blaSi þar á eftir. ÞaS sama er nieS allar breyting-
ar á standandi augljcsiuKuru í blaSmu.
Verð á smá ausrlýsingum er 25 cents fyrir hvern
þumlung dálkslengrdar cSa 75cts., um mánuSinn.
Á stœrri ausrlýsinKiun.eSa auglýsingum, sem eigcn
að birtast í blaSinu fyrir lensrri líma, er afsláttur
gefmn eftir samniuKum.
Viðvfkjatidi pöntun, boreun osr allri nfgreiSslu
blaösins eru menu beðuir aö snáa sér til ráðs-
tnann.-ins.
Kaupendur eru vinsamlega beðnir aS gera aS-
vart ef beir skifta um bústaö og eefa sína fyrver-
andi áritun ásamt þeirri nýju.
Áritun til blaSsius er:
GIMLUNGUR
F=>. O. BOX 4-59,
G I M Ll, M AN-
Laugardaoinn 26. Ágúst 1911.
Mögulegt
og ómögulegt.
Oft tala menn um f>að, að f>etta
»e mögulcgt, en að hitt sé ómögu-
legt. Hvað meina menn {>á?
Detta er víst atriði, sem fáir hafa
akoðað til fulls, né gert sér fullkom-
lega grein fyrir hvað er. •
Ef menn byrja á einhverju ]»í
gera ]>eir ]>að með peirri hugmynd,
að getagert ]>að, hvað svo sem J>að
er, og hversu ólíklegt, sem öðrum
kann að finnast mögulegt að fram-
kvæma ]>að. Það er trú f>essara
manna á sína eigin inöguleika, sern
setur f>á af stað, en prestarnir segja
að trúin geti flutt björgin úr stað,
og er slíkt hreint ekki fjærri sanni
að sumu lcyti.
Ef maðurinn er fullkomlega trú-
aður á f>að, að hann geti gert }>etta
eða Jiitt, [>á eru mikil líkindi
fyrir að {>að takist. Aftur á hinn
bóginn, ef maður er vondaufur um,
að eiga til mögulegleikana sem út-
heimtast til framkvæmdar einu eða
öðru atriði, jafnvel J>6 J>eir séu til,
pá gengur illa að koma fyrirætlun-
urn sínum í framkvæmd og stafar
pað af trúleysi á sína eígin mögu-
leik i.
Vér hælum ekki trú í [>eim skiln-
ingi, sem hún er vanalega fram bcr-
in—í kirkjulegum e'num — en
vér álítum óhjákvæmilegt fyrir
hvern og einn að hafa trú í ríkum
mæli á sína eigin möguleika til
framkvæmda í f>es3u eða hinu, sem
á daginn kann að koma. Ekkert
er til, eins óttaiegt og j>að, sem
maður veit ekki hvað er. Er [>að
f»yí hið óttalegasta, að geta ekki
trúað til fullnustu sínum eigin
möguleikuin. Og vantreysta sjálf-
um sér.
En f>að vantraust,sem menn liafa
stundum á sjálfum sér, og kjark-
leysi peirra til framkvæmda, sfafar
oft og tíðum af [>ví, að foreldrar
barnanna eða yfirboðarar [x.-irra á
unga aldri draga úr framkvæmdar-
f/sninni og mögleikum [>eim, sem
gera vart við sig hjá hinu uppvax-
andi barni.
Það er ekki all-sjaldan að faðir-
inn segir við son sinn: Þetta cr
tóm lieimska úr [>ér, [>ú getur [>etta
ekki — en sú inikilmenska 1 [>ér,
strákur, að halda [>ú getir petta.
Svona löguð orð föðursins eru all-
tíð, en vissa cr fyrir [>ví, að faðir-
inn athugar ekki hvað hann er að
gera, [>egar hann heldur barninu
sínu til baka frá [>ví að reyna, og
bera við eitthvað [>að, sem barninu
sjálfu finst f>að geta komið í fram-
kvæmd. Það er ekkert skaðlegt að
lofa börnunum sjálfum að reyna
hitt eða annað og komast sjálf að
raun urn, hvað J>cim hcntar bezt, að
inna af hendi, og fyrir hvaða starfa
[>au eru fremur öðrum hneygð fyr-
ir. Það hugsunarfeil hjá mönnum,
að ætla að reyna til poss, að gera
eitthvað annað úr manninum eða
barninu, en f>að er hneygt fyrir, og
f>að hefir eðli til. En [>að er oft og
tíðum reynt og mörgum árum eittí
f>að, að umbreyta manni, en slíkt
verður aldrei til neins gagns.
Takið til dæmis búfræðinginn og
farið að kenna honum vélafræði.
Hvað myndi pað taka pig lengi, og
live miklum hluta af æfi pess manns
myudír pú ei’ða til pess að steypa
hann að njfju, og gera úr honurn
annað en pað sem hann er. Þú ef
til vill eyddirí pað priðjung af æíi
hans, en pér tækist ef til vill ekki
eingang á peirn tíma, aðkoma hon-
um til pess, að nema vélafræði
pannig fullkomlega, að honum yrði
nein not að pví, af peirri ástæðu, að
pað er ekki til í honum pað eðli,
sem útheimtist til pessað geta orðið
peiri iðnaðargrein að lici.
Orðitr mögulegt og órrrögulegt
verði pvi að \era skoðuð og athug-
uð og athuguð mjög svo varlega, og
takrnarkaður skiíningur verður að
vera lagður í pau af fólki. Það er
oít og tíðum að surnum finst, sem
hin allra einföldustu verk séu peim
ómöguleg og kenrur sú hugsun stund-
um af [>ví, að rncnn eru ekki heil-
brygðir; pcitn líður illa, og undir
peim kringumstæðum rná ekki
dætna eða ákveða möguleika eiris
eður annars. Er pví eins og hér
að framan er sagt, rnjög eríi-tt fyrir
fólk að dæma möguleika eða ómögu-
leika pcssa eða Irins nransins, og
partur* af peim örðugleikurn, stafar
frá hngsunar-lasleik manna í pví
atriði, að setja sig nógu vel ogskYrt
inn í ástand annarra, í st-að pess að
dæma alt frá sínu eigin sjónarsviði,
og samkvæmt sinrti eigin Irvöt til
frarnkvæmda í [>cssu eður hinu efn-
inu.
Tcljið elcki kjark úr neiuunr, og
reynið ekki að lúndra pá möguleika
tilfinning, scni kann að gera vart
við sig í hverjum einum..
—--------— ■mn-------------
Jón og Helga.
(Iyausleg:a þýtt).
,,Hvað er að [>ér, Jón minn?“
sagði Helga á Jaðri,pegar Jón bóndi
hennar kom eitt sinn heimúr kaup-
staðarferð sinni, og virtist vera í
öngum síuum út af einhverju, en
sem Helga vissi ekkert utn.
,,Það er ekki mikið,IIelgamín“,
mælti Jón, um leið og hann kastaði
niður í grasið byrgðinni, sem hanrt
bar. ,,Eg er bara sár með sjálfum
mér út af pví sem kom fyrir í kaup-
staðnurn. Kaupmannsfpúin fór að
taka til pess, í viðurvist margra
manna, livað eg væri illatil fara.
Skórnir mínir væru illa gerðir, h.ux-
urnar væru illa bættar, liatturinn
færi illa o. s; frv. — En par sem eg
var í pví bezta er cg átti til, og veit
að eg lrefi ekki útausið efnum mín-
um, án pess að sjá möguleik fyrir
öðru betra, pá sárnaði mér, og pað
mikið“.
„Blessaður vertu ekki að taka
[>ér petta svo nærri, Jón minn góð-
ur. Það byr sig enginn betur en
efni hans leyfa. Og svo annað hitt,
að árlega verða peir, fátæklingarnir,
sem og við erum, að gefa svo mikl-
ar prósentur til kaupmannains, af
peningum peim, er vrð sveitumst
fyrir,aðeins til pess að auðga hann,
og til pess frúin hans geti komið
nógu vel fyrir sjónir. Og til pess
hún geti spottað okkur fátæka fólk-
ið. Þú hlytur að skilja pað, Jón,
að engum skynsömum manni kem-
vSelur nlls konar byggingrarcfui af beztu legund
Sönuileiðís allar algengar vörutegundir.
Sanngjarnt verð. Fljót afgreiðsla.
MAN.
^ieiðieieieieieieieieieieieteietðteiðteieieM
llvaða dlit.mundu þið liafa d þeim bónda
sem keypti sér þreskivél, sem svo skildi
eftir mikið af korninu í strdinu þcgar bú-
ið væri að þreskja ? Þér mundu dlítaf að
sd bóndi liefði ekki gert sem hyggilegast
er liann xeypti þd þreskivél.
Það sama er með þann bónda, em enn
notar liina gömlu aðferð við aö na rjóman
um úr mjólinni.Með þeirri aðferð veröur
alhu jafna mikill rjómi eftir í mjólkinni.
Állir kúabús bændur geta sagt yður að
með því að nota hinar alunnu og góðu
D E LAVAL
RJÓMASKILVINDUR
þd fær bóndinn jafn mikinn rjóma úr 3
kúm eins og úr 4 mcð gömlu aðfcrðinni
við að ná rjómanum úr mjólkinni.
Gefið tækifæri aö sanna þetta með því, nö
kaupa DEEAVAE skilvindu þaö fyrsta af
6. P. MAGNUSSON,
Gimli, ^ Man.
Talsími 16. Pósthólf 92,
!W^iWiSNVWii»»W»VWVIÍ
EANNSÓKNARFEÐIR til norður-
heimsskautsins, til sölu á prent-
snriðju Gimlungs fyrir 40 /