Gjallarhorn - 18.09.1903, Side 1

Auka-númer.
GJALLARHORf'l.
NR. 27.
Ólafur Davíðssor)
cand. phil. drukknaði í Hörgá 6. september
síðastliðinn. Hann hafði verið að safna grös-
um og steinum niður við sjó þann dag. Var
því talsvert af grjóti í tösku hans og vösum,
svo honum hefur að líkindum þess vegna
orðið of örðugt að bjarga sjer á sundi, er
hann losnaði við hestinn.
Ólafur heitinn fæddist að Felli í Sljettu-
hlíð 26. febr. 1862. Foreldrar hans eru sjera
Davíð Guðmundsson, nú prestur að Hofi í
Hörgárdal, og Sigríður Ólafsdóttir Briem frá
Grund, systir sjera Valdemars sálmaskálds.
Ólafur útskrifaðist úr latínuskólanum 1882
og sigldi samsumars til háskólans í Kaup-
mannahöfn. Lagði hann þar stund á náttúru-
fræði, og þó hann tæki aldrei próf í henni
mun hann hafa verið vel að sjer í ýmsum
greinum náttúrufræðinnar, sjerstaklega grasa-
fræði.
Ólafur safnaði og gaf út talsvert af ís-
lenzkum þjóðsögum, gátum, þulum og kvæð-
um, enda var hann ágætlega vel heima í
allskonar íslenzkum fræðum og íslezku tal-
aði hann og skrifaði óvenjulega vel.
Hann var jarðaður á Möðruvöllum 15.
sept. Fylgdi honum fjöldi fólks til grafar.
Sjera Jónas prófastur á Hrafnagili hjelt hús-
kveðju og líkræðu, en sjera Geir Sæmunds-
son söng í kirkjunni eptirfylgjandi eptirmæli,
er sjera Matth. Jochumsson hefur orkt:
Hér sé guð og heilög ró! —
En mér heyrðist Hrannar dynur:
Hvernigf Var það, ljúfi vinur:
Hafmey víst þér hörpu sló ?
Og við hennar yndiskliðinn,
Eins og barn við lækjarniðinn,
Fanstu fró. —
Hlýja, djúpa, dula sál! —
Honum voru blómin bræður,
Bjarkir dýrar fósturmæður,
Landið fult með Ijúflingsmál;
Fólksins vöggufræði þýddi
Flestum betur; Ólaf prýddi
Spekings sál.
Sagnagyðju lýðs og lands
Enginn' maður meira unni,
Mat né skilja betur kunni:
Sál vors lands var sálin hans.
Þeirrar sálar sumardraumar
Sungu mjúkt sem bláir straumar
Ljóð vors lands.
Sem um haga sólarljós
Gekstu saklaus, hægur, hljóður,
Hýr og skemtinn, öllum góður,
Smáðir gort og glyS og hrós.
Hver sem eins er elskuverður
Avalt þó á fold er gerður
Þyrnirós.
Akureyri, 18. sepíember 1903.
Ljúfra vina liljurós!
Þráin eftir þig mun lengi
Þeirra snerta hjartastrengi;
Djúp eru sár við dauðans ós.
Hjartans vin, því fórstu frá oss?
Fanst þér kalt að vera hjá oss? —
Hvar er ljós?
Bróðir kær, vér byrgjum tár,
Þótt vér köllum, ansar enginn,
Ef ið stóra spor er genginn,
Svo er djúpur Dauðans sjár.
En frá kumblum allra grafa
Ómar lífsins skuldakrafa:
Sjá vor sár!
Hér sé Guð og heilög ró!
Lengi gróa gegnum tárin
Góðra manna hjartasárin:
Drottinn stillir storm og sjó.
Syngdú, faðir, sólar-óðin,
Syngdú, móðir, vögguljóðin.
Það er nóg.
Matth. J —
Utan úr heimi-
Á Balkanskaganum er alltaf allt í uppnámi.
Tyrkir lofa við og við nágrönnum sínum og
undirlægjum öllu fögru, en svíkja jafnóðum
öll loforð og drepa þá sem mest þeir mega
þá, sem þeir ná í. Útlendingar á Tyrklandi
eru enga stund óhræddir um líf sitt og hafa
því stórveldin í Norðurálfunni sent herskip
þangað til þess að skerast f leikinn ef á þarf
að halda.
Salisbury, sem lengi var ráðaneytisforseti á
Englandi er nýlega dáinn.
Octavius Hansen hæstarjettarmálafærslumað-
ur í Kaupm.höfn ljezt 21. ágúst síðastl. 65
ára gamall. Hann hefur lengi verið einn af
helztu máttarstoðum vinstrimanna í ríkisdegin-
um danska. íslandsvinur var hann allmikill og
leit ávallt mjög frjálslega á stjórnarbótarkröfur
íslendinga.
Hið sameinaða gufuskipafjelag er komið f
harða samkeppni við þýzkt gufuskipafjelag eitt
um ferðir milli Kaupm.hafnar og Hamborgar.
Setja þeir farmgjöldin niður hver öðrum betur.
Gufuskipafjelagið danska fór að senda skip sfn
milli þýzkra borga, þar sem hitt fjelagið hafði
áður verið eitt um hituna. Þá fóru Þjóðverjar
að halda uppi ferðum milli danskra borga, til
þess að spilla fyrir sameinaða gufuskipafjelag-
inu. Er ekki enn sjeð fyrir, hvernig þessar
brösur munu enda.
Nýi páfinn Sarto, sem nú nefnir sig Pius
X., hefur fengið hamingjuóskir og vináttumerki
frá flestum þjóðhöfðingjum. Hann er sagður
friðsemdamaður mikill, en þó hinn duglegasti.
Síldarafli í Noregi. Með gufuskipinu »Her-
mes«, sem kom hingað í fyrradag, bárust frjett-
^ 1. ÁR.
ir um ákaflega mikinn sfldarafla með öllum
Norður-Noregi. Hafði t. d. fengizt um 20 þús.
tunnur í einn lás. Af þessu leiðir mikið verð-
fall á sfld, svo að útlitið er hið versta fyrir
þá, sem stunda síldveiði hjer, jafnvel þó afli
yrði góður í haust.
Úr heimahögum.
Nú er blessaður þurkurinn kominn og hefði
þó vel mátt fyr vera. Af öllu Norður- og
Austurlandi er kvartað sáran undan illum hey-
skap. Hefur þvílíkt kulda- og súldarsumar ekki
þekkst síðan 1882.
Halldór Gunnlaugsson, læknir, kom hingað
með Agli og ætlar að verða aðstoðarmaður
hjá Guðm. Hannessyni næsta ár.
Þorskafli er allgóður úti í firði, þegar gefur
á sjó.
Síldarafli er cnginn á Eyjafirði nú sem
stendur.
Stóri bankinn verður að líkindum ekki stofn-
aður. Þeir fjelagar, sem ætluðu að stofna hann;
missa einkaleyfið, ef bankinn verður ekki byrj-
aður að starfa fyrir næstu mánaðamót; en
engin líkindi eru til að svo verði. Það var því
mjög þarft af þinginu í sumar, er það sam-
þykkti lög um eflingu Landsbankans.
Sáluhjálparherinn hefur nú sett herbúðir hjer
á Akureyri. Nokkrir liðsforingjar komu hingað
með »Lauru« um daginn og eru byrjaðir að
halda samkomur fyrir fólkið.
Mr. fones trúboði er kominn heim úr utan-
ferð sinni og fer nú aptur að messa.
Hitt og þetta.
Napóleon mikli sama sem sólin.
Skömmu eptir daga N. mikla, kom upp
fjörugt stríð meðal lærðra manna um goðsagnir
og sólardýrkun í fornum fræðum; urðu loks
heilir kaflar biflíunnar að goðsögnum. Þetta
notaði sjer háðfugl einn á Frakklandi og samdi
rit um Napóleon, sem þá var andaður fyrir
tæpum 10 árum, og sannaði að hann »hefði
aldrei verið til«. Þótti sú sönnun svo smellin,
að ýmsir sjervitringar í Evrópu hafa trúað því,
en aðrir orðið brjálaðir, en allur fjöldi manna
hló að rökleiðslunni, eins og auðvitað er. Hjer
eru nokkrir »póstar« úr þessu riti:
Napóleon Bonaparte var og verður nafn á
sólguði, og hefur aldrei verið manneskja. Grikkir
fundu upp nafnið Apolló, sem þýðir eyðari.
Eins og kunnugt er, rændi Agamemnon hof-
goða sólguðsins og leiddi með því banvæna
sólbráð yfir herbúðir Grikkja við Trojuborg.
En n-ið í nafni Napóleons, er gríska áherzlu-
n-ið, sem þýðir já eða vissulega. Viðurnefnið
Bonaparte sannar höf. líka og sýnir að sje á-