Gjallarhorn - 22.09.1911, Blaðsíða 2

128
OJALLARHORN.
V.
GÆRUR
kaupi eg í haust gegn háu verði og aðeins fyr-
ir peninga.
RAGNAR OLAFSSON.
| S A P A
Nú þegar farið er að kveikja, ættu menn
aðeins að nota góða steinolíu, en það eru
þessar tegundir:
Columbus (Water White)
Diamant og
St. White
frá Skandinavisk ameríska steinoliu h/f í Kaupmannahöfn.
Félagið hefir hloiið hœstu verðlaun (gull-
medalíu) á heimssýningnm fyrir steinolía-
tegundir sínar.
Fylt er á fötin áður en pau eru látin úti, ef á vantar.
Ætíð nægar birgðir í steinolíuhúsi mínu á Oddeyri.
Ragnai Olafsson
umboðsmaður á íslandi fyrir
Skandínavísk ameríska steinolíu h\f.
nýju fjölkyngi eða kunnáttu. Hér
er og einhver mesta og dýrasta
brú á Norðurlöndum, yfir fossinuin
á fljótinu Bekna; hún er 5 bog-
víddir, og varð að flytja grjótið í
hana, 4000 teningsfet, langar leiðir
að á járnbraut. Hún kostaði 250000
kr. Önnur dýrasta brúin iiggur yfir
Haddingjadalselfi; hún er ein hvelf-
ing, 44 metrar á vídd, mestui stein-
bogi á Norðurlöndum.
..SameinaOa félatdO"
hefir þrjú aukaskip í förum hingað til
lands um þessar mundir, og er fyrirfram
búið að biðja um pláz fyrir vörur f þeim
öllum. Félagið hafði fyrst ætlað að senda
„Skálholl" en sá að það mundi verða of
lítið og sendi því „Vendsyssel" í þess stað.
<
Háskólinn.
Ouðfræðisdocent er þar orðinn séra Sig-
urður P. Sivertsen á Hofi í Vopafirði og
flytur hann því til Rvíkur í þessum mánuði.
Norður- og Austlenzku prestarnir missa ein-
iivern mikilhæfasta klerkinn úr sínum hóp,
þar sem S. P. Sivertsen er.
Hlutaveltu «>3-
hefir hjúkrunarfélagið «HLIF« áformað
að hafa snemma í október, til ágóða
fyrir hjúkrunarsjóð félagsins. Vonandi
er að bæjarbúar verði þeirri hluta-
veltu jafn hlyntir, eins og að undan-
förnu og styrki hana með munum.
Nefndin.
Biörn Jónsson
fyrv. ráðherra er kominn heim til Reykja-
víkur og hefir fengið góða heilsubót Hann
hefir lengst af í sumar verið á sjúkrahúsi
próf. Viggo Christjansen í Khöfn.
Stjórnarskrármálið.
Ein af allra ósvífnustu lygablekk-
ingum »Sjálfstæðis«-blaðanna er sú
að Heimastjórnarmenn muni ætla
sér að koma stjórnarskrárbreyling-
unni fyrir kattarnef, ef að þeir verði
í meiri hluta við næstu kosningar.
Ressi lýgi er þeim mun ólíklegri
sem öllum er kannugt, að það var
Heimastjórnarmönnum og engum
öðrum að þakka að breyting var
samþykt á stjórnarskránni.
Á þinginu 1Q09, þegar Sjálfstæð-
isliðið var í óvinnandi meirihluta og
réð lögum og lofum á þinginu —
þá var ekki hreyft við breytingunni.
Rað er og kunnugt að Heima-
stjórnarmenn áttu bestan þátt í hin-
um þýðingarmestu breytingum er
gerðar voru á síðasta þingi t. d.
afnámi hinna konungkjörnu o. fl.
Foringi Heimastjórnarmannanna,
Hannes Hafstein lagði mest til þess
frelsis sem kvenfólkinu er ætlað og
barðist mest fyrir því af öllum þing-
mönnum, eins og kvenþjóðin sjálf
veit og viðurkennir.
Og þrátt fyrir alt þetta eru þó
»Sjálfstæðis«-blöðin að reyna að
blekkja í málinu.
Á stjórnmálafundum þeim, er hafa
verið haldnir hér í sumar, hafa for-
ingjar Heimastjórnarflokksins lýst
því yfir, hver á eftir öðrum, að það
væri ætlun flokksins að samþykkja
stjórnarskrárfrumvarp siðasta þings
óbreytt, heldur en að stofna því í
nokkra hættu, en ef unt væri vildu
þeir fá samþyktar ofurlitlar breyt-
ingar til þess að gera það enn bet-
ur úr garði.
í þessa átt talaði Hannes Hafstein
á öllum fundunum sem hann hélt
með kjósendum sínum hér í Eyja-
firði í sumar.
Sama sagði Jón Ólafsson á báð-
um fundunum sem hann hélt hér
á Akureyri á dögunum.
Og samt eru »Sjálfstæðis-«blöðin
að reyna að rógbera!
Kjóséndur — í öllu falli hér um
slóðir — sjá væntanlega á hverju
það er bygt og í hvaða tilgangi
það er gert.
Kosningarógur
»Norðurlands« m. m.
Það er ekki nýtt t' ritstjórnarsögu
»Norðurlands«, þó Hjörleifssynirnir ati
landið með kosningarógi, sérstaklega
um þingmannsefni mótparts síns í
Eyjafjarðarsýslu og Akureyrarkaupstað.
Flestir munu minnast hins mikla og
ósvífna andróðurs, sem blaðið setti á
móti Hannes Hatstein, þegar hann
bauð sig fram til þings í Eyjafjarðar-
sýslu og Akureyrarbæ árið 1903. Hon-
um var þá brugðið um afturhald og
kyrstöðuhátt, og ekki einungis honum,
heldur ýmsum öðrum mætum mönnum
landsins, sem sagt var að hann drægi
dám af. Allur sá mótblástur endaði
sem kunnugt er þannig, að H. Haf
stein náði kosningu, og hvorki mót-
stöðumenn hans á þingi cða utan þings
hafa treyst sér til að halda því fram,
sem »Norðurl.« bar honum þá á brýn.
Þegar Magnús kaupm. Kristjánsson
bauð sig fram á Akureyri, byrjaði
blaðið mótblástur gegn honum, en hóf
keppinaut hans upp til skýjanna. En
hver urðu leikslokin? Magnús hélt velli,
en Guðm. Hannesson féll, þessi helja,
sem klæðst hefir stjórnmálarosabullum
upp t' klof, og óð á þeim árum sem
frækilegast fram móti Dönum sem
skilnaðarmaður í »N1.« og »Aftureld-
ing«, en vissi þó í endalok skrifa sinna
ekki hvernig hægt yrði að framkvæma
skilnaðinn. Þann hnút gat hann ekki
leyst, og fór því fynr honum sem Þor
keli þunna, »að á útgönguversinu
sprakk hann«.
Og nú 2. septb byrjar ritstjóri
»Norðurl.« ballið, rógbullu ballið á
möti bæjarfógeta Guðl. Guðmundssyni
á Akureyri. B>aðið slær þar á við-
kvæmustu templaranóturnar, til að gera
bæjarfógetann tortryggilegan í augum
kjósenda, og til þess að vekja óhug
og tortrygni hjá veiktrúuðum og lítij-
sigldum sálum til að trúa rógnum, sem
blaðið kveikir upp eftir gömlum vana,
þegar einhver annar býður sig fram
en sá, sem er eltir kokkabók blaðsins
Það sýnist sem aumingja ritstj. og
frambjóðandi S. H. hafi uppgötvað það
fyrst við framboð G. G., að lögreglan
á Siglufirði' og Akuregri væri ekki í
sem beztu lagi, fyrir það, hvað marg-
ar Hansaölflöskur væru druknar á þeim
stöðum eða um styrkleika þess. Þáð
var annað en ráðherrav/nið hans Björns
Jónssonar, sem sagt var að hann og
félagar hans yrðu svo sætkendir af,
og sem »NI.« reyndi þá að afsaka í
líf og blóð.
En það lítur undarlega út í augum
margra, að einmitt á sama tíma og
S H. fær vissu fyrir, að G. G.
bíður sig fram í Akureyrarbæ, þá
skuli þessi gáfa koma yfir þingmanns-
efnið S. H., að finna púðrið til að
kveikja í kjósendunum, og benda þeim
á slælegt eftirlit lögreglustjórnarinnar
í sambandi við óleyfilega Hansaöl-
drykkju.
Heimurinn hefir þrásinnis staðið undr-
andi yfir ýmsum uppgötvunum hug-
vitsmannanna nú í síðustu tíð, en þeg-
ar treggáfaðir *vaggarar« fara að leika
loddaralist sína í þeim efnum, þá
standa menn höggdofa.
Að svara rógburðinum um bæjarfó-
geta G. G., sem »NI.« flytur, er ekki
mitt, enda er þess ekki þörf. Allir
skynbærir menn vita, að sem þing-
maður nær ekki S. H. með tærnar,
þar sem G. G. hefir haft hælana, og
í bindindismálinu hefir hann unnið
meira fyrir landið en S. H., þó á aðra
vísu sé. Ekki til að smjaðra fyrir kjós-
endum og fljóta á atkvæðum templara
með óviturri þrælalöggjöf, sem leiða
mun til lögbrota og siðspillinga í land-
inu, heldur til að beina bindindisstarf-
seminni í þá átt, að kveikja hjá þjóð-
inni þá meðvitund og þann metnað,
að útrýming áfengisins væri komin svo
inn í meðvitund þjóðarinnar, að af
löggjöfinni stafaði ekki nein hætta, þó
bannlög kæmu til framkvæmda.
Jifnvel þó það sýnist ekki þörf, að
benda kjósendum Akureyrar og lands-
búum á helztu »afreksverk« S. H. síðan
hann varð ritstjóri og alþingismaður,
þar sem flestum mun vera þau í fersku
minni, þá ætla eg þó að lyfta tjald-
skörinni frá nokkrum þeirra.
Fyrst skal þess þá getið, að S.
H. hefir verið sugulamb hins fráfarna
ráðherra B. J. í hverju einasta máli,
og elt skoðanir hans og varið gerðir
hans í rauðan dauðann, eins og Iíf og
heill sjálfs hans og fósturjarðarinnar
væri í veði, ef út af væri brugðið, og
á síðasta þingi mun hann hafa geng-
ið svo langt í þeim efnum, að vinum
hans og fylgismönnum mun ekki hafa
þótt vansalaust
í rítsímamálinu stóð S. H. fremst-
ur í flokki í blaði sínu með »ísafold«,
að spilla fyrir ritsírúasambandi hér til
lands og talsíma um land alt, og mun
þjóðin nú vera búin að sjá, að það
er eitt hið mesta framfaraspor, sem
þjóðin hefir stigið, og hin helzta lyfti-
stöng í menningaráttina.
Sambandsmálinu hefir S. H. lagt sig
í líma með að spilla og eyðileggja,
eins og á daginn er komið, og þó lét
hann blað sitt flytja í byrjun vertíðar,
að það væri til »stórbó/a fyrir þjóð-
ina«. En þegar B. J. blés i lúðurinn
í »ísafold« á móti því, í von um að
komast til valda, þá var svo sem sjálf-
sagt að leggja gott málefni á blót-
stallinn, sem Hákon illr son sinn í
Jómsvíkingaorustu til sigurs sér, og S.
H. varð að fylgjast með f von um
»trúrra þjóna verðlaun«.
Og verðlaunin hefir hann fengið að
nokkru. Gæzlustjórastöðuna við útbúið
á Akureyri (á þann hátt, sem hún var
fengin) og fulltrúaráðsstöðuna við ís-
lands banka, sem Sjálfstæðisflokkurinn
veitti honum. Þetta eru þó bitar, sem
gefa af sér á þriðja þúsund króna á ári