Gjallarhorn - 18.12.1912, Blaðsíða 3

VII
OJALLARHORN.
51
Þeir sem hafa í hyggju að fá sér
extra fínt brauci
til jólanna eru beðnir að gera svo vel að panta það sem allra fyrst.
— Auk rjómatertu á 2 —3 krónur vil eg leyfa mér að benda á litla
en góða köku sem almenningur pekkir ekki, en sem allir er reyna
munu verða mér samdóma uin að er einhver sú ljúffengasta kaka
sem hægt er að bera á borð. Það eru kramarhús á 3 aura stykkið
sem hægt er að grípa til Þegar gestir koma. Réttáður en kakan er bor-
in á borð er látin á hana ein matseikð af peyttum rjóma.
A. Schiöth.
hennar, en rúður sprungu í gluggun-
um. — íshús Otto Tulinius var nyrsta
húsið í Aðalstræti, er brann, og lagði
logann þá mjög á hús Sigmundar Sig-
urðssonar úrsmiðs, en Guðbj. Björns-
son o. fl. hötðu áður dregið segi á
það, gegnt eldinum og varð því bjarg-
að. Frá íshúsinu læsti eldurinn sig í
tvær litlar skemmur, sem Tulinius átti
og brunnu þær báðar.
í Hafnarstræti.
Þar var frá horfið, er eldurinn var
búinn að fella syðri hluta vefnaðar-
vörubúðar Guðmanns, er var mikið
hús, tvíiyft með risi, langs með Hafnar-
stræti. I því var saumastofur uppi
en sölubúðin og skrifstofa niðri. Það
brann á tiltölulega stuttum tíma. Norð-
an við það var ein af meiri vöru-
skemmum Höepfners og brann hún
einnig en þar norðan við »GamIa búð-
in« ' og íbúðarhús, um 30 ai. löng
bygging. A svæðinu milli hennar og
skemmunnar var eldinum veitt löng
mótstaða, og voru þar iremstir: Hall-
grímur Davíð^son verzlunarstjóri, Carl
Schiöth framkvæmdarstjóri, Þorvaldur
Sigurðsson kaupmaður, Páll Skúlason
og Jónatan Jóhannesson verzlunarmenn
og fl. svo lauk þeim viðskiftum, að
þeir neyddust að hrökkva undan og
brann »Gamla búðin*. Var þá íbúð-
arhúsi Otto Tulinius mikil hætta bú-
in, en þar var hann sjálfur til for-
göngu og varnar, Sigv. Þorsteinsson,
Jakob Karlsson o. fl. Klæddu þeir
húsið seglum mót eldinum og tókst
að verja það, en þó sViðnaði það
nokkuð og skemdist af vatnsaustri.
— — Voru þá öll hús fallin 12 að
tölu, milli Aðalsstrætis og Hafnar-
strætis, sunnan frá Breiðagangi, út að
Búðarlæk, og höfðu menn loks náð
valdi yfir eldinum kl. 7 1/2 á sunnu-
dagsmorguninn.
LJpptök eldsins
eru ókunn. Dögreglustjórinn hót þeg-
ar rannsókn og hafa réttarhöld staðið
yfir þessa dagana. Það er álitið vafa-
laust, að kveikt hafi verið í heyinu af
ásettu ráði, en jafn vafalaust er það
talið, að það sé án vilja og vitundar
þeirra, er áttu hús þau og vörur, er
brunnu. Almennust mun sú tiú vera,
meðal manna í bænum, að hér sé um
verk einhvers þess manns að ræða,
er þjáist af brennusótt (Pyromani) og
sé þetta ekki í fyrsta sinni, er hann
hefst handa í glæpsamlegum störfum
til þess að fróa þeirri sjúkleikafýsn.
Er þó undarlegt, ef svo væri, að sá
maður leyndist hér í bænuro, ekki
stærri né fjölmennari en hann er, svo
ekki yrði uppvíst um hann.
Nokkrir geta þess til, að kviknað
hafi af einhverjum ósjálfráðum slysum,
en tæplega geta þær tilgátur haft
nokkuð sér til stuðnings, eftir öllum
ummerkjum að dæma.
Brunatjónið.
Auk húsanna brann mikið af mat-
vöru. Ekki er enn unt að segja með
neinni nákvæmni hve mikið tjónið sé,
er eftir lauslegri ágiskun nemur það
60—75 þús. kr. — Höepfnersverzlun
misti mestalla malvöru sína og Otto
Tulinius mikið. Þá er og tjón og
skemdir hjá þeim, er báru búslóð sína
út til þess að forða henni frá eldin-
um, en það gerðu St. Stephensen um-
boðsmaður, H. Schiöth, fyrv. póstaf-
greiðslumaður, Sigm. Sigurðsson úr-
smiður, Guðm. Vigfússon skósm.meist-
ari, Páll Jónsson, verzlunarstjóri, frk.
Jónína og Nanna Möller, og ef til vill
fleiri. Þær Möllers systur voru þær
einu, er mistu hýbýli sín við brunann,
því öll húsin, sem trunnu, voru ein-
göngu verzlunar- og geymsluhús, nema
húsið, sem þær bjuggu í.
Prjónasaum
Og
Rjúpur
kaupir undirritaður hæsta verði.
Otto Tulinius.
Lifandi
myndir
sýndar á laugardags-
og sunnudagskvöld.
Allar íslenzkar vörur
fisk — síld — két — gærur — rjúp-
ur — sundmaga — o. s. frv. tekur
A|s Norsk-Islandsk
Handelskompani
í umboðssölu.
Fljót og hrein reikningsskil.
Telegradr.: »Kompaniet«
Stavanger.
Reykið alt af undantekningarlaust
reykíóbak *g vindla
C. W. Obel
í Aalborg. _____
Vindlarnir eru búnir til eingöngu úr hreinu og ósviknu tobak
og verðið svarar að öllu leyti til gæðanna.j
Vörur frá Qbel eru hollar pg góðar. ' ^
dansfca
smjöriiki er be^K
Btöjil :jm feyundímor
Sóley" „ingótfur" wHekla'’e<5a jísafolcf
SmjðrliRið fœ$Y einungi; fra:
Ofto Mönsted vr. *
Kaupmannahöfn ogArósum
• i Panmðrku.
D
uglegur maður
sem er vanur heyvinnu og
.skepnupössun getur fengið
atvinnu hjá undirrituðum
næsta ár. Kaup 500 kr. og frítt
húsnæði. Lysthafendur gefi sig fram
fyrir 1 febrúar n. k.
Akureyri 18 des. 1912
Axel Schiöth.
Svartil ,fjölskyldumanns‘.
Það er gott að eitthvað af þeirri
gremju, sem sýður í suir.um bæjar-
mönnum gegn barnaskólanum 'nérna,
brýzt út; það breinsar kannske loftið.
Upplýsingar skulu íúslega gefnar
um hin umræddu efni.
Eg hefi þau ár, sem eg hefi starfað
hér við skólann, kent þá tíma, sem
skólanefnd fyrirskipaði, jafnskjótt og
eg kom hingað, 3 tima dagiega, hvorki
meira né minna; en 6—7 tíma taka
skólastörfin daglega, og hefir mér ver-
ið það ánægja, að inna þá skyldu af
hendi, sem 'skóiinn leggur mér á herðar.
Vetstóla á bærinn mér vitanlega
enga, og hefir aldrei látið úti eyris
virði til þeirra hluta.
Vefnaður hefir aldrei verið ketidur
við skólann. — #
Um það, hvaða námsgreinar skal
kenna, og á hverjar skal leggja á-
herzlu, má lengi [irátta. En um handa-
vinnukensluna er það að segja, að
hún er. ekki síður þarfleg fyrir lífið
en hver hinna námsgreinanna fyrir sig,
eða finst höf. það einskisvirði, að
heimilisiðnaður vor er að deyja út í
lándinu og við kaupum flest föt til-
búin utan á okkur, prjónles og annan
fatnað fyrir hundrað þúsundir króna;
ennfremur kústa, bursta og körfur fyr-
ir mikíð fé, að eg ekki tali um flest
það, sem menn prýða með heimili sín
af smámunum ýmsum? Skilur höf. ekki,
eða vill hann ekki skilja, að það þarf
að giæða þá sjálfstæðishugsun, sem í
þvf iiggur, að hjáipa sér sjálfur f þessu
efni, en til þess eru orðin tóm ekki
nóg; hin verklega leiðbeining hlýtur
að fyigja, og hvað ungur nemur, gam-
ali fremur.
Einkennilegt er það líka, að aðrir
bæir og sveitarféiög skúli taka þessa
óhæfu upp eftir oss hvert á eftir öðru.
Að börnum er þetta hin kærasta
námsgrein og laðar þau að skólanum,
vegur náttúrlega ekki mikið hjá höf.
Fjöldamargir foreldrar haía og látið
ánægju sírta í ljósi yfir handavinnu-
kensiunni.
Svo er nú skólabókakoffort greinar-
höfundarins. Hann lætur mikið yfir, að
þar sé sitt af hverju.
Jú, að líkindum er þar reiknings-
bók M. Hansens, ritreglur Vald. Ás-
mundarsonar, kannske náttúrufræði Páls
Jónssonar og dönskukenslubók Þorleifs
og Bjarna. Og ef höf. er svo óheppinn
að eiga ekki svo möig börn, að þau
geti slitið bókunum upp til agna, þá eru
þar líklega ein eða tvær lesbækur, af
því það er ekki hægt, að lesa altaf í
sömu bókinni í 4—5 ár.
En að bækurnar eru þó kannske
þetta, 4—5, kemur bæði af þyí, að
kenslubækur eins og alt annað standa
til bóta, og svo hitt að fræðslulögin
urðu til á undan sumum þeim kenslu-
bókum, sem þau heimtuðu til þess að
þeim yrði íullnægt. Þær hafa verið að
koma út að þessu.
Eg vildi að næstu spurningar höf.
yrðu eins þægilegar viðfangs og þessar.
H. B.