Höfuðstaðurinn - 03.02.1917, Qupperneq 4

HÖFUÐ5T AÐURINN
Talsímagjöldin i
Svo sem kunnugt er hafa gjöld
fyrir talsímanotkun innanbæjar
hækkað nokkuð nú frá sfðustu
áramótum. Um þetta hafa orð-
ið nokkrar deilur, er það þó eink-
um Morgunblaðsritstjóranum sem
finst þetta rangt, hvort sem það
nú er af því að honum sé eitt-
hvað í nðp við iandssímastjór-
ann út af því að honum, sem
verið hefir í Rotterdam skuli ekki
vera falið að stjórna loftskeyta-
stöðinni íyrirhuguðu hér í bæn
um. Pað geta líka ef til vill ver-
ið einhverjar aðrar ástæður, sem
oss ekki í svipinn geta hug-
kvæmst. En með því svo er að
sjá sem Finsen haldi að þessi
hækkun eigi ekki sinn líka í víðri
veröld, þá vildum vér þýða fyri-
hann ofurlítinn greinarstúf f
norska biaðinu Tidens Tegn frá
7. jan. þ. á. Par stendu r svo:
Tekjuáætlun símanna á kom-
andi ári nemur um 15 miljónir
króna. Af því 5,5 fyrir símskeyti,
5,1 fyrir sfmtöl, 1 miljón fyrir
, talsímaleigu utanbæjar og 2,6 fyrir
talsímaleigu í Kristjaniu. Útgjöld
in ha nema um 10,385 milj., svo
að tekjuafgangur verður 5 mil-
jónir.
/ samráði við símstjnrann er stung
ið upp á nokkurri hœkkun á sam-
talstaxta við talsíma ríkisins, af
talsimaleigu fyrir verslanir frá síma-
stðð Kjristjaníu (frá 85 kr. upp í
100 kr. á ári) ogauk þess breytingu
og hcekkun á talsímaleigu frá flest
um símstððvum utan Kristjaríu.
Aftur á móti hefir verið feíd
uppástunga frá símastjóranum
um það að hækka símskeytagjöld
innanlands fyrir fyrstu 10 orðin
úr 50 aurum upp í 70 aura.
í sambandi við hækkun á tal-
símaleígu utan Kristjuníu má
geta þess að í Voss, sem hefir
um 709 símanotendur hefir leig-
an verið hækkuð úr 60 kr. upp
í 75 kr. Par er hlutfallið þó
töluvert svipað og hér í bæ,
nema hvað færri munu iesa Morg-
unblaðið og ritsmíðar Finsens
; þar en hér.
Rúnni.
Munið eftir
skemtuninni í BárubúO, sunnudagskvöldiö kl. 81/*.
sem haldin er tll ágóða fyrlr Sjúkrasamlag
Reýkjavfkur.
Slitfötin ”-:.r komin
og mikið af alfatnaði
Olíufötin og flest alt af fatnaði er sjómenn þurfa með á
sjóinn — kaupa þeir best
í Austurstræti'L
Asg. G. Gunnlaugsson & Co.
ný, 6 cylindra til sölu.
Bifreiðin hefir verið reynd og sýndi þá að hún var í góðu standi.
í kaupunum fyigja varastykki (4 dekk, 4 slöngur, gangskifti-
hjól ( gearhjól) öksull, lampar, tengistengur, öryggistappar (sikr-
ingar), legur, stympiboltar, fjaðrir, 2 stympar, platinuoddar til rafkveykj-
unnar o. fl.).
Bifreiðin er til sýnis í dag og á morgun milli 2 og 3 í hest-
húsi steinolíufélagsins.
Tilboð merkt »SAXON«, séu komin í lokuðu umslagi fyrir
4. febrúar til
* Capt. C. Trolle,
Skólastræti 4.
Agætt fiskfars
tilbúið úr nýrri ýsu, fæst í dag
Verzlunin Nyhöfn.
Undir dularnafni.
Eftir Chartes Garviee.
___ Frh.
Eitinig fanst honum hálfóviðurkvæmilegt af
sér að leyna stöðu sinni og nafni, en það var
svo ánægjulegt að verða aðnjótandi fölskva-
lausrar vináttu, að hann gat ómögulega fengið
sig til að segja henni sannleikann, enda hafði
hann næga reynslu fyrir þvf, að þá raundi
stéttamunurinn ðllu spilla.
Hann langaði ekkert til að heyra hana kalla
sig »herra lávarð* eða *. Lynforde lávarð* í
hverju orði og svo þurfti hann Ifka endilega
að segja henni nokkuð, sera kvaldi hann og
píndi og hélt stundum vðku fyrir honum á
nóttunni. Var hann oft að hugsa um, hvort
hún mundi hafa orðið þess áskynja, að hann
elskaði hana, því aö vel hefði hún mátt lesa
það úr augum hans þó aö ekki hefði hann
nefnt það á nafn enn sem komið var.
En Mabel var siðprúð og hæglát stúlka og
laus við alt daður. Þó uröu snðgg og óvænt
umskifti á aöstöðu þeirra, eins og oft vill verða.
Einn morguninn kom hún inn í laufskálann
sem oftar og hélt á opnu bréfi í hendinni, —
var hún alláhyggjuleg á svipinn.
»Nú förum við að fara héðanc, sagði hún.
»Bert á að fá tiisðgn í London og ganga því
næst undir prófið og við verðum hér ekki
Iengur en þessa viku,«
Lynforde brá eins og skvett hefði verið á
hann vatni úr fötu. Hann settist upp í bekkn-
ura og laut áfram aivarlegur og litverpur.
»Eruð þið að fara, Mabel?«
Henni hnykti við að heyra haun nefna
skírnainafn sitt og ekki síður við málrórninn
og svipbrigðin. Hún misti bréfið f kjöltuna og
horfði á hann.
»Eg elska yður, Mabel«, sagði hann, »og
get ekki án yðar verið. Eg hefi aldrei vitað
hvað sönn sæla var fyr en eg kom bingað
Viljið þér ekki játast mér, Mabel?*
Loksins rankaði hún svo við sér, að hún
gat hvíslað svarinu. Hrópaði hann upp yfir
sig af fögnuði og þreif hana í fang sér og
faðmaði hana fast og innilega. Voru þau í
þessum stellingum þegar Bert kom þjótandi
inn til þeirra. Mabel reyndt að losa sig úr
faðmlögunum, en Lynforde sagði: