Ingólfur - 27.05.1906, Blaðsíða 3

[27. mai 1906.]
INGOLFUR.
93
— „Grefðu • mér hana Unnu!“ sagði
hann.
Konungur sló á magann á sér og rak
nefið beint framan í hann.
— „G-etur þú alið önn fyrir konu?w
spurði hann.
— „Já!“ sagði prinsinn.
— „Gtaturðu sigrast á fjaadmönnum
þínum?“ spurði konungur.
— „Eg á enga!“ sagði prinsinn.
— „En þú fær þá!“ urgaði í kongi.
— „í>á drep ég þá!“ svaraði prinsinn.
— „Svo?“ sagði konungur — „Öfund-
ina, hatrið, vonskuna, geturðu drepið
hana? Hingað til hefir engum tekist
það. Hipjaðu þig á burtu hið bráðasta
og gortaðu ekki af sjálfum þér. Anna
á ekki að giftast!“ —
Prinsinn fór, fölari en hann kom.
En þegar hann var kominn niður í
miðjan stigann, kom einhver hlaupandi
á eftir honum.
Það var Anna.
Hún hafði staðið í stofuhorninu, séð
prinsinn, orðið skotinn í honum og hljóp
nú á eftir honum. Og áður en hann
var búinn að snúa sér við og sjá hver
það var, lagði hún armana um hálsinn á
honum og kysti hann.
— „Vertu ekki hryggur!“ sagði hún.
Prinsinn sneri sér við forviða. En
þegar hann sá að það var Anna tók
hann utan um hana, lyfti henni í fang
sér og vafði hvítu kápunni sinni um
baua og hafði hana á brott með sér
án þess nokkur yrði þess var. '
Svo bjuggju þau saman í mörg ár, í
gömlu höllinni prinsins. Konginn sáu
þau aldrei, en það mátti þeim nú á
sama standa, og enginn kom til þeirra.
Loksins eftir langan tíma kom maður
að heimsækja þau; það var fógetinn.
Hann tók austurturninn á höllinni lög-
taki, þvi að prinsinn hafði ekki getað
borgað skuldir sínar.
Sá næsti, sem kom — var sami fó-
geti, og nú tók hann vesturturninn.
Þegar hann kom í þriðja skiftið rakhann
þau úr höllinni út á þjóðveginn.
Prinsinn horfði í gaupnir sér, en Anna
tók i hendina á honum og breiddi yfir
sig hvitu kápuna hans, rétt eins og hann
hafði vafið hana sjálfur um hana í hall-
arstiganum. Og svo héldu þau út í
heiminn.
-----„Hvað ertu að lesa?“ spurði
Anna einu sinni, þegar þau sátu ein-
hverju sinni saman á skurðbakka í sól-
skininu.
— „Bók um sannleikann! sagði prins-
inn.
— „Þú ert svo örvæntingafullur að
sjá!“
— „Sannleikurinn er líka voðalegur!“
sagði prinsinn.
— Svo sofnaði prinsinn; en þegar
hann vaknaði og ætlaði að fara að lesa
lengra, fann hann blóm miilum allra
blaðanna í bókinni. En Anna sat við
hlið hans, var að raula vísu og hafði
fangið fullt af blómum. Þá tíndi prins-
inn öll blómin úr bókinni; þau geymdi
Farfavörur
mjög vandaðar selur
T. cL TalVHvitu, zinls.rivitu,
OKKur margskonar, lÖKli, íernis,
terpentinu, pensla o ±1.
Beztu málarar bæjarins
mæla mjög með þessum farfavörum.
hann, en bókina skildi hann eftir. Svo
héldu þau leiðar sinnar, en þá fóru þau
að mæta ófreskjum.
— „Nú vantar mig illa bókina!“ sagði
prinsinn, „hvað verður úr okkur. Um
sannleikann vil ég lesa en sannleikurinn
er voðalegur!“
— „Nei, dreptu ófreskurnar!“ sagði
Anna.
Og prinsinn drap ófreskjurnar hverja
á fætur annari. Og þvi skeði það að
einmitt þegar hann var nýbúinn að
drepa einn geigvænlegan gamm, stóðu
þau i miðjum hallargarði, forkunnar
fögrum.
— „Hvað er þetta?“ spurði prinsinn.
— „Höllin okkar!“ sagði Anna.
— „Það er ekki svipað gömlu höll-
inni.“
— „Nei,“ sagði Auna — það er fult
af öllu sem þú hefir sigrað og unuið á
leiðinni.
Þá horfði prinsinn lengi framan í
Önnu.
— „Hver ertu annars?“ spurði hann.
— „Ekkert annað en kona, sem hefir
gengið við hliðina á þér alla leiðina."
— „Nei,“ sagði prinsinn — „þú hefir
aldrei fylgt mér; ég feldi þig og þekki
þig ekki. Þú ert lífið, mitt í hjarta
mínu, ljósið sem sigrar alt!“
Eu hún hló og leiddi hann upp hall-
artröppurnar.
— „Nei, ég er bara Anna!“ sagði
húu.
\
Sig. Sig. þýddi.
A sjó og landi.
Skip sökk hér í flóanum laugardags-
kveldið 19. þ. m. Það var gamalt skip,
sem hét „To Venner“ og var eign Hann-
esar Hafliðasonar. Kristján kaupm. Krist-
jánsson fekk skipið leigt til þess að flytja
vörur til Vestfjarða, er hann ætlaði að
selja þar. Þegar kom út í flóann setti
leka að skipinu og höfðu skipverjar ekki
undan að dæla. Tóku þeir þá skipsbát-
inn og komust á honum til lands morg-
uninn eftir þrír saman. Eu skipið sökk.
Það var vátrygt fyrir 4800 kr. í ábyrgð-
árfélagi Faxaflóa. Vörurnar vóru vá-
trygðar fyrir 8000 kr.
Hviksaga reyndist fregnin nm útburð-
inn, er sagt var frá í síðasta blaði. Sag-
an „gekk staflaust“ um bæinn síðari hluta
fyrri viku, en rannsókn lögreglunnar hefir
ekki leitt í ljós, að flugufótur hafl verið
fyrir henni.
Sundmaga
og
Gotu
kaupir hæsta verði
H. P. Duus.
iónína lansen
er flutt
i Pósthússtræti 17 (Vágeshús).
Skilagrein.
Samskot til minnisvarJa Jo'nasar Hallgrímssonar:
Prá Signrjóni Jónssyni lækni . . . . kr. 50,00
Qjöf frá Sig. Þórðarsyni sýslum.. . . — 20,00
Fyrir lotteriseðla (B. J. J.)....— 60,00
Frá Gilsbakka í Hvítársíðn.......— 10,00
Rvík 10. maí.
Halldör Jönsson.
fflaasr.y.T.sgg!gi
kaupa á Laugavegi nr. 12.
Jóhann Á. Jónasson.
SK3ESS3^æ3
Klukkur úr og úrfestar, sömuleiðis gull
og silfurskrautgripi borgar sig bezt að