Ingólfur - 21.07.1910, Blaðsíða 3

INGOLFUR
115
Blessimarorðin
(ein* og maður bý#t við að Halldór
Jónsaon cand. theol. le®i þau, þegar
hann er háttaður á kvöldin):
Drottinn ble##i mig og engau an«an,
og varðveiti mig og engan annan.
Drottinn láti #ína á#jónu lýsa yfir mig
og engan annan, og #é mér náðugur
og engum öðrum. Drottinn upplyfti
#ínu augliti yfir mig og engan annan
og gefi mér og engum öðrum frið.*
Mikill skaði var það, að Halldór akyldi
ekki komaat í hóp þeirra manna, sem
gjörðu nýju biblíuþýðinguna. Hann
hefði líklega gjört þar breytingar og
umbætur, #em algjörlega hefðuumturn-
að skoðunum reanna á hinni helgu bók.
Mannalát í Danmörku.
Henning Matzen,
danakur háskólakennari i lögum og
stjórnmálamaður, dó þ. 18. þ. m., sjötug-
ur að aldri. Hann var Suður-Jóti að
ætt. Hann kendi ríkiarétt og þjóðarétt
við háakólann í Khöfn í 40 ár, og þótti
hinn meati lög#pekingur. Yar t. d. einn
af þeim mönnum, er alþjóðadómstóllinn
i Haag nefndi í gerð til þeaa að skera
úr þrætumálum.
Matzen var lengi einn af foringjum-
hægrimanna í Danmörku, og aá maður,
er me#t gekk fram, næat Nellemann, í
því, að verja bráðabirgðafjárlög Bstrupa-
ráðuneytisins. Hann átti sæti í land#-
þinginu frá því 1879 og var um hríð
forieti þeas. Hann sat í millilandanefnd-
inni 1908.
í ríkisréttarkenningum #ínum héltM.
fram1' algerðu réttleysi íalands gagnvart
Danmörku.
Þá er og látinn auðmaðurinn, etats-
ráð Ferslev, útgefandi „Nationaltíðinda"
og fleiri hægriblaða í Danmörku.
* Kristnir menn eru beðnir að hneyxlast
ekki á þvi, þótt þeir sj&i blessunarorðin þannig
útleikin. Hér er alls ekki verið að gera gys
að þeim, heldur að „lógík bannmanna.
Héðan og handan.
Týndi drengurinn.
Allar leitir að honum hafa reynzt
árangurslausar, og er þeim nú hætt.
Slysfarir.
Stúlka druknaði á fyrra aunnudag í
Dalaá í Blönduhlíð. Hún hét Ingibjörg
Sveinadóttir. Hún kom frá biakups-
vígslunni á Hólum, og var í för með
mörgum öðrum. Féll heaturinn er hún
reið út af brú, er liggur yfir á þessa,
og týndust hvortveggja. — Kinn föru-
nauta hennar var nær druknaður, er
hann reyndi að bjarga henni.
[„Þjóðólfur"].
30. f. m. datt sjómaður er Valdimar
Friðrikason hét, út af Tangabryggju á
Akureyri og druknaði. Maðurinn hafði
verið mjög drukkinn. Sama dag varð
það aly# í Véttleifsholti í Holtum, að
barn á öðru ári brendi »ig #vo mjög,
að það beið bana af. [Fjallkonan].
í Hvannakoti í Möðruvallasókn
drukknaði bóndinn þar, Guðvarður Guð-
mundason, í brunni rétt við bæinn þ. 3.
þ. m.
Heimspekispróf
hafa þe##ir landar tekið i Khöfn:
Halldór Kri#tján#son og Halldór Þor-
steinsson með ágætiseinkunn, Kristján
Björnison og Theódór Jakobsion með
fyr#tu einkunn og Símon Þórðar«on með
annari einkunn.
Ásgrímur Jónsson og Þórarinn Þor-
láksson
málarar eru boðnir til Norega í hau#t
af Listamannafélaginu þar, til þeas að
halda aýniagu á verkum sinum. Er
þetta að þakka Bjarna Jón#«yn við-
skiftaráðunaut. (ísafold).
Guðlaugur Guðmundsson sýslumað-
ur og bæjarfógeti á Akureyri hefir leg-
ið í lungnabólgu hætt kominn. Sagður
á batavegi.
er að breiðast út og færaat nær o#s.
Fyrir akömmu lágu þeir í Kaupmanna-
höfn, Svíinn Cederström, barón, og Dan-
irnir Ellehammer, Nervö, Svendsen og
Thorup, og biðu byrjar til þe#s að fljúga
yfir Eyrarsund til Svíþjóðar.
Nú hefir Svend#en orðið hlutskarp-
a#tur. Hann flaug yfir aundið á laug-
ardagskvöldið var, og fær hann 12,000
kr. verðlaun fyrir. Hann var 31 mín-
útu á leiðinni.
Annars er nú mikið um fregnir af
afreksverkum og slyaförum loftfaranna,
hvaðanæva. í Keims á Frakklandi var
„flugvika" fyrir skömmu, og rak þar
hver sigurvinningin aðra. Bar þar einna
me#t á þeim köppunum, Latham og
Olieslager, Belgíumanni einum. Af sly»-
förum er helzta að telja það, að Va,chter
nokkur og de la Rohce barónafrú hröp-
uðu úr háalofti. Svo atrandaði nýjasta
loftakip Zeppelina í Teutoborgarakógi,
en farþegar komust lífs af.
Bæjarfréttir,
Skautafélagið
reið upp í aveit á aunnudaginn var.
Veður var gott, og kváðuat menn hafa
skemt |#ér vel. Um kvöldið dansaði
fólkið úr aér harðaperrurnar í „Iðnó“.
Enskur lávarður
kom hingað þ. 18. þ. m. á akemti-
skútu, mjög vandaðri, er hann á sjálfur.
Skipaferðir.
Konq Helqe kom í fyrradag frá út-
löndum og fór í gær norður og austur.
Botnia kom á laugardaginn var frá
útl. kringum land. Meðal farþega:
landlæknir, landritari og frú han#,
Thomaen konsúll o. fl. Botnia fór aftur
til útl. í gær, og með henni allmargir
útlendingar og nokkrir Ameríkufarar.
Framhald af árásinni á „hinn almenna
mentaakóla í Reykjavík“ verður að bíða
næata blaðs, sökum rúmleysis.
■ ■ ■! ■ !■ ■ "I ■ !■ ■ ■!
í höfuðstaðnum • er óefab
Ingólfur, og ber margt til
þess.
Iugólfur hefir meiri út-
breibslu hér í bænum, en
nokkurt annað blað.
Iugólf lesa allir, sem
þreyttir eru á flokkarifrild-
inu.
Ingólf lesa allir þeir
mörgu, sem andstæðir eru
bannlögunum, og
Ingólf lesa templarar
bæði leynt og ljóst með
meiri græðgi, en nokkurt
annað blað, og
Ingólfur býður öllum
auglýsendum, einkum
þeim er auglýsa mikið,
vildarkj ör.
Semjið! ■ Auglýsið!
jrj-ST ■ |T¥T|
Þeir kaupendur ,Ingólfs‘
aem skulda fyrir blaðið eru vin»amlega
beðnir #ð greiða skuldir sínar hið fyrsta.
4
ianna“* væru þarna saman í dómhöllinni. Þarna var þó í rauninni
íhugunarefni, því að kenningar páfadómsins og kanóniski rétturinn
reka sig reyndar allvíða á stjórnarskipun lýðveldisins og hin borgara-
legu |ög. Hin kirkjulegu „Decreta“ hafa alls ekki verið tekin aftur, og þar
verður að leggja áherzlu á. Heilög kirkja kennir, enn sem áður, að
þau ein yfirvöld séu lögleg, er hun hefir sjálf sett, en lýðveldið franska
heldur því sífelt fram, að það sé eigi háð páfavaldinu. Crainquebille
hefði með nokkrum rétti getað sagt sem svo:
„Herrar mínir, dómarar! Meður því, að Loubet forseti er eigi
smurður, þá kannast Kristur sá, er yfir höfðum yðrum hangir, eigi
við yður, svo sem sjá má af ákvæðum kirkjuþinganna og páfanna.
Annaðhvort er hann staddur hér til þess, að minna yður á rétt kirkj-
unnar, þann er ónýtir yðvarn rétt, eða að öðrum kosti er engin heil-
brigð skynsemi í hérveru hans.“
Þessu hefði Bourriche dómstjóri ef til vill kunnað að svara þannig:
„Ákærði Crainquebille! Konungar Frakkiands hafa ætið verið í
missætti við páfana. Vilhjálmur af Nogaret var bannsunginn. Þessi
Kristur uppi yfir dóinarasætinu er ekki Kristur þeirra Gregors sjöunda
og Bonifaciusar áttunda, heldur mætti vel segja að það sé Kristur
nýja testamentisins, sem ekki þekti vitund til hins konóniska réttar og
aldrei hafði heyrt á „Deceta“ minnst.“
Þá hefði Crainquebille haft fulla ástæðu til að svara þessu:
„Kristur nýja testamentisins gekk á mannaveiðar. Annars var
honurn refsað, samkvæmt áfellisdómi, sem allar kristnar þjóðir í sið-
ustu nítján aldirnar hafa talið hin örgustu réttarafglðp. Hvernig
dirfist þér, herra dómstjóri, að dæma mig í svo mikið sem tveggja
daga fangelsi í hans nafni?“
En Crainquebille hleypti sér hvorki út í sagnfræði aé stjórnfræði.
Hann gerði ekki annað, en sitja niðursokkinn í hina mestu undrun.
Allur þessi. mikilfenglegi viðbúnaður, sem hann sá umltverfis sig, kom
Crainquebille
Smásaga eftir
Anatole France
* Skopnafn á franska lýðvaldinu.