Lögrétta - 28.04.1909, Blaðsíða 4

84
L0GRJETTA.
Stórt uppboð
yerður lialdið i Bráðræði við Reykjavík mánudaginn 3. maí, sem
H6r upptaldar yörur eru í mjöjf stóru úrvali hjíi
II. Tlirstíiissoi, I[|ólfsly»li
Hlutafjelagið
Thomas TL Sabroa I Co.
Aarhus — Danmörku,
byrjar kl. 11 f. h., og þar selt: 8 1 hestur, 2 hestvagnar og 2
handvagnar, 2 plógar og herfi, 100 pör reipi, nokkrir reiðingar og
klyfberar ásamt talsverðu af heyi.
í versl. „IvVIPA X ÍÍ IÍ -
«3
cz
U
T3
-O
öO
cz
.5/3
C-i
3
to
3
C3
Cu
3
rt
— Talslmi 344 —
á ýmsri Álnavöru og tilbúnum fatnaði, svo sem:
Dömuklœði, Telpukápum, Drengfafatnaði,
Regnkápum o. fl.
íír mörg'u að velja, vörurnar góðar
og- verðið eítir því.
l/P
I—
0>
09
QJ
>
H. Steensens
Stjirn-niarffarifle
er ætíð best.

x
r+
Ov
*
ei
S'*
4
55
i—
p,
e*
Tvisttau (Oxfords) frá 0,*5 pr. al. — Hollenzku
Flonelliu eru óviðjafnanleg í skyrtur, fóður o. fl. verð
frá 0,22. Við höfum eins og áður lagt áherzlu á góð
og steiningarlítil ljereft, verð frá 15 aup. Allir sem
sauma ættu að reyna fóðurvörurnar. Tvíbreiö bóm-
uliartau í svuntur allar tegundir. Verulega falleg
Silki Aí Kjólatau.
Ensku vaömálin og Kiæöi i öllum litum.
IIjá oKKur eru bezt hvít og misl. Gardínutau.
3
-
:0
►
N
0
c
'0
Cí
c
u
©
4
0
4
O
c*
4
0:
:
4
t
HandKlæöadreglar — Java — Angola —
IlandKlæöi. — dundföt. — Regnhlífar frá 1,35.
RegnKápur. —Afskorin bróderuð efni í Rlússur.—
Barnahúfur. — Teihhússjöl. — Ileröasjöl Aí
H.lútar. — Svuntur. — Ofnar Rlúndur. Blúndu-
stof. — Broderingar. — Legging;ar, — iilki- &
Rublusnúrur. — Margar teg. af Karla- Kvenna-
<k baruasoKKum. — Drensjapeysur. — ReKkju-
voöir frá 1,15. — Rúmteppi á 1,75. — Borövox-
dúkar. — Borö- <fc Gtólfteppi.
►
Cí
'Cð
3
►
u
■M
'0
■M
Saumavélar íHBfl áliyrgfl ð 26, 29, 32, 35, 38, 43, 45, 65, 95 kr,
Vifl höfum margar prfónavélar til sýnis frá verksmiðjunni.
Fiður, hið bezta í bænum, á 0,65, 0,75, 1,00 pr. pd.
Munið það,
Til íermingarinnar
•r nú komið stórt úrval af:
Fermingarfötum frá 13,00—16,00—19,00.
Hálstau, húfur, slifsi og hanzkar.
Fatatau, stærsta úrval, frá 1,40 pr. al. tvíbr.
Golfbluser (reið- & sporttreyjur) hvítar og misl. frá kr. 3,25— 8,00.
Alklæði, mikið úrval, frá 2,50—4,50 pr. al. tvíbr., marg. teg.
Brauns verslun „Hamburg-",
Talsími 41. Aðalstrætl 9.
að dúkar % Klæðaverksmiðjunnar IÐTJNIV eru
gerðir úr íslenzkri ull;
að þeir eru hlýir og haldgóðir, og
að þeir eru mjög ódýrir;
að heimaunnin vaðmál eru þæfð, pressuð og lógskorin fyrir mjög
litla borgun og
að góð ull er spunnin í ágætt band,
en sérstaklega skal þó minnt á hina fallegu, ódýru og haldgóðu
liti verksmiðjunnar.
Til litunar er veitt móttöku: heimaunnum vaðmálum og
dúkum, sjölum, sokkaplöggum o. fl., o. fl.
föCsr- Munið þetta. -es
Prentsmiðjan Gutenberg.
býr til
Kolsýru- kæli-oe frysti-Tjelar,
hefur lagt útbúnað til 600:
fiskflutningaskipa, fiskfrysti-
húsa, fiskgeymslustöðva, beitu-
frystihúsa, mótorfiskiskipa, gufu-
skipa, íshúsa, mjólkurbúa og til
ýmislegs annars.
Fulltrúi fyrir ísland er:
iSísli cJofínsQti
konsúll í Yestmannacyjum.
Brúkuð íslensk frímerki ka ij ir
Inger Östlund, Austurstræti 17.
Sfty Auglgsingum i „lög~
rjeltu“ tekur ritstjórinn viö
eða prentsmiðjan.
1 ...................
Margarinið
besta
fæst hjá
JES ZIMSEN.
Húsaleigusamningar.
Eyðublöö á io au. selur
J)<i v iö östlund.
2 dugiegar vinnukonur
óskast til Laugarnesspítala frá 14.
maí næstk. Hátt kaup. Semja
ber við húsmóðir spítalans, frk.
H. Kjær.
%
hleypidóma, að jeg get vel gefið Re-
bekku þarna atkvæði mitt«.
»Heilaga Maríal« sagði ábótinn og
leit til himins. »Þú átt við dóttur Gyð-
ingsins. Við yrðum grýttir, og ættum
það líka skilið fyrir annað eins, enjeg
er of ungur til þess enn að verða
píslarvottur. Þar fyrir utan get jeg
ekki betur sjeð, en að hún standi langt
að baki ungfrú Róvenu, frændkonu
Siðríks Engilsaxa«.
»Engilsaxar og Gyðingar, hundar og
svín, — hver er munurinn?« svaraði
prinsinn. »Jeg held því fram, að við
skulum velja Rebekku, þó ekki væri
til annars en að auðmýkja þessa engil-
saxnesku bændadurga«.
»Nei, nú skal jeg segja ykkur, hvað
við skulum gera», sagði Breki. »Við
skulum láta drotningarsætið standa
autt, þangað tíl einhver er orðinn sig-
urvegari, en svo skaltu láta hann velja
í drotningarsætið. Það gerir sigurinn
enn virðulegri, og það kennir kven-
fólkinu að meta ástir írækinna ridd-
ara, ef þeim fylgir annar eins sómi og
þetta«.
»Ef Brjánn riddari hreppir verð-
launin«, sagði ábótinn, »þá er jeg í
engum efa um, hver drotningin verður«.
»Brjánn er frækinn riddari«, sagði
Breki; »en hjer verða ýmsir í burt-
reiðunum, sem ekki eru hræddir við
að mæta honum«.
»Hægir, herrar mínir«, sagði Valdi-
mar Orrason, »og látum nú prinsinn
komast í sæti sitt. Bæði riddararnir
og áhorfendurnir eru orðnir óþolin-
móðir, svo að það er mál til komið
að leikurinn fari að byrja«.
Valdimar Orrason var eins konarráð-
gjafi hjá prinsinum, og varð Jóhann
prins, þótt eigi væri hann krýndur, að
sætta sig við þau óþægindi, sem Valdi-
mar bakaði honum, á sama hátt og
konungar verða að sætta sig við þau
frá trúnaðarráðgjöfum sínum. Reyndar
var Jóhann prins svo skapi farinn, að
honum hætti jafnan við að malda í
móinn, þegar um smámuni var að
ræða, en samt ljet hann nú mótmæla-
laust að orðum Valdimars. Hann sett-
ist í hásæti sitt og menn hans sldp-
uðu sjer í kringum hann. Síðan gaf
hann leikköllurunum bendingu um, að
þeir skyldu segja upp reglurnar fyrir
burtreiðunum og voru þær í stuttu
máli svo hljóðandi:
í fyrsta lagi: Útbjóðendurnir fimm
voru skyldir til að reyna sigviðhvern
riddara, er gæfi sig fram til þess.
í öðru lagi: Hver sá riddari, er taka
vildi þátt i burtreiðunum, gat, ef hann
vildi, valið sjer mótstöðumann meðal
útbjóðendanna á þann hátt, að snerta
við skildi hans með burtstöng sinni.
Ef hann gerði þetta með öfugri stöng,
þá átti burtreiðin að fara fram með svo-
nefndum kurteisisvopnum, en það voru
burtstengur með fastri trjekringlu fyrir
oddinum, svo að engin hætta var á,
að sá særðist, er fyrir varð, þótt hann
fjelli við áreksturinn. En ef skjöldur-
inn var snertur með stangarblaðinu,
þá var ætlast til að barist yrði með
berum vopnum eins og í reglulegri
orustu.
í þriðja lagi: Þegar þeir riddarar,
sem viðstaddir voru, hefðu efnt heit
sitt með fimm burtreiðum hver um
sig, þá skyldi prinsinn lýsa því yfir,
hver sigurvegarinn væri í leiknum hinn
fyrsta dag, og skyldi þá sá hinn sami
þiggja að verðlaunum afbragðs stríðs-
hest, bæði fagran og styrkan, og auk
þess skyldi hann i þetta sinn njóta
þess sjerstaka sóma, að fá að velja
drotningu ástanna og fegurðarinnar, er
næsta dag átti að afhenda heiðurs-
launin.
í fjórða lagi var það tilkynt, að
næsta dag yrði haldin almenn burt-
reið, er allir þeir riddarar, sem við
væru staddir, gætu tekið þátt i, ef þeir
vildu; þeir ættu að skiftast i tvo jafna
flokka og berjast siðan þangað til
prinsinn gæfi merki til að hætta. Drotn-
ing ástanna og fegurðarinnar skyldi þá
krýna þann mann, er að dómi prins-
ins hefði reynst fræknastur á þeim
degi, með kórónu úr þunnum gull-
blöðum, en hún var í lögun eins og
lárviðarsveigur. Þann dag skyldi ridd-
araleikunum lokið. En næsta dag
skyldu fara fram bogaskot, nautaöt og
aðrar þjóðlegar skemtanir, er almenn-
ingur sóttist mjög eftir. Á þennan
hátt leitaðist Jóhann prins við að afla
sjer alþýðuhylli, er hann þó ætið spilti
sjálfur með einh^erju gáleysisbralli, er
fór i bág við hugsunarhátt almennings
og stygði hann.
47
Leiksvæðið var mjög glæsilegt yfir
að líta. Bekkirnir hækkuðu, eins og
áður er sagt, eftir því sem fjær dró
leiksviðinu, og nú voru þeir þjettskip-
aðir fólki. Þar var saman komið nær
alt hið göfugasta og auðugasta fólk úr
Norður-Englandi og Mið-Englandi og
skrautbúningar tignarkvennanna gerðu
brekkurnar báðu megin eins og blóma-
beð til að sjá.
Kallararnir luku upplestrinum með
hinu venjulega hrópi, um, að þeir
tækju á móti giöfum,og tilkynningu um,
að nú kæmu riddararnir fram. Gull-
peningum og silfurpeningum rigndi
niður yfir leiksviðið frá áhorfenda-
bekkjunum. Að því búnu fóru kall-
ararnir út og engir urðu eftir inni á
sviðinn aðrir en eftirlitsmenn burtreið-
anna. Þeir voru járnklæddir frá hvirfli
til ilja og sátu á hestum sínum á öðr-
um enda leiksviðsins, hreyfingarlausir
eins og líkneski. Við norðurenda þess
var nú orðið troðfult aí riddurum, á
hinu umgirta svæði, sem þeim var
ætlað, er reyna vildu sig við útbjóð-
endurna. Ofan frá áhorfendabekkjun-
um var þetta fagur hópur yfir að líta,
hver fjaðraskúturinn við annan og
undir þeim glampandi hjálmar, en á
milli risu upp burtstangirnar, flestar
með smáveifum á oddunum, er blöktu
fyrir vindinum innan um Qaðraskúf-
ana.
Loks voru slárnar teknar frá hlið-
inu og fimm riddarar, er til þess höfðu
verið valdir með hlutkesti, riðu hægt
inn á leiksvidið. Einn þeirra reið