Lögrétta - 01.05.1909, Síða 4

L0GRJETTA.
88
mikið úrval í verzlun
Sturln jónsson.
Húsaleigusamningar.
Eyðublöð á io au. selur
Davið Östlund.
jwin ®'Bráðro&ði vi3 Reykjavík
með húsum og mannvirkjuiu fæst til ksups og ábúðar fyrir mjög
lágt verð með ágætuin borgunarskilmálum.
Jörðin er girt með steinlímdum garði úr höggnu grjóti, auk þess
fylgja henni meiri og betri og fullkomnari húsakynni, þar á meðal íbúðar-
hús, en nokkurri annari j'órð á íslandi. Fjós fyrir 24 kýr með vatns-
veitu. — Heyhlaða, sem tekur 1600 hesta', þar fyrir utan er hesthús,
pakkhús, áhaldaskúr o. m. fl.
Tún jarðarinnar gefur af sjer jyo hesta af töðu, en auk þess fylgir
landspilda undirbúin til ræktunar, alt að 20 dagsláttum að stærð. — Agœt
beit jylgir.
Jöröin mcö liúsum og' öllu tilheyrandi er virt á
78,600 Rr.
Yms hlunnindi önnur en hjer eru talin fylgja jörðinni, sem oflangt
yrði hjer upp að telja.
Lysthafendur snúi sjer til eiganda jarðarinnar
Runólfs Olafssonar.
verslun
Sturlu Jónssonar,
Stórt uppboð
''•erður haldið í Bráðræði við Reykjavik mánudaginn 3. maí, sem
byrjar kl. 11 f. h„ og þar selt: 8 kýr, 1 hestur, 2 hestvagnar og 2
handvagnar, 2 plógar og heríi, 100 pör reipi, nokkrir reiðingar og
heldur enn áfram nokkra daga.
Marg’arinið
besta
fæst hjá
JES ZIMSEN.
Kjóla-
og SmtulU
stórt úrval, afaródýrt.
Nýkomið í verslun
Sturlu jónssonar.
Fataefni
með óvenjulega lágu verði, er nýkom-
ið í verzlun
Sturlu Jónssonar.
Prentsmiðjan Gutenberg.
klyfberar ásamt talsverðu af heyi.
Nafnkort, trúlofunar-
kort, (einföld og tvöföld, gijlt og
ógyltj, boöskort. þakklæt-
is-kort, matseöla o. fl hef-
ur Prentsmiðjan Gí-u.ten-
berg nýlega fengið.
Mjög miteiö ói' aö velja
sem ekki hefur áður fengist hér á
landi.
Einkar smekklega
valin.
Prentun á öllu smávegis ftjótast og
bezt af hendi leyst i
Gutenberg-Pren tsmiðju
Þingholtsstræti 6. Reykjavík.
EinstöJk og möbleruð her-
bergi fást með mjög góðum kjörum í
Bergstaðastræti 3.
Ásgrímur Magnúason.
Allskonar. Nýkomin með Yestu
í verzlun
Sturlu Jónssonar.
Pakkarávarp. Þegar mjer í
haust er leið var sagt af lækni að jeg
yrði að leggjast á sjúkrahús, þá tóku þær
heiðursfrúr, sem standa fyrir „Hringnum"
hjer í bænum, mig upp á sína arma og
kostuðu mig í veikindum mínum að öllu
leyti á St. Jósepsspítalanum ! fimm mánuði.
Læknir herra Sigurður Magnússon stund-
aði mig af frábærri alúð, sömuleiðis naut
jeg sjerstakrar umönnunar og móðurlegrar
nærgætni hjá frú Kristínu Jakobson. Öllu
þessu heiðursfólki er mjer bæði ljúft og
skylt að þakka þetta rausnar- og kærleiks-
verk, og bið guð að launa því það af
ríkdónii sinnar náðar á þeim tíma sem
honum þykir best henta.
Reykjavík í apríl 1909.
Jóhanna Jónsdóttir.
Sjómeirn og bæudur!
Þið fáið livergl eiii« góð kaup á alfatnaöi,
terðaiökkum, erfiðisfatnaði, regnkápum,
nærfatnaði, höttum og húfum, sem í verslun
c£fí. ctffíorsfeinsson & @o.
llafitavstræti (hús kaupm. Gunnars Þorbjörnssonar).
Sýning á teikningum nemenda verður opin sunnudag og mánudag
2. og 3. maí kl. 11—3 í Iðnskólanum.
Jón Porláksson.
Sjerhver hyg'g'in húsmóðir
kaupir lielst veíiiaöarvörur í
c£fí. cTfíorsíeinssons versíun, cSngótfsfívoli.
Mest úrva', smekklegar, nýjar og ódýrar vömr.
Hinkasali
(Patent Knudgen)
gengur nú um öll lönd heimsins og ber alstað-
ar sigurinn úr býtum. Fyrstu verðlaun á sýning-
unum. Hún skilur mjólkina betur en nokkur önn-
ur skilvinda, er sterkust, einbrotnust og ódýrust.
Því verður ekki leynt, að „Perfect" er besta
skilvinda nútímans.
Utsölumenn kaupmennirnir: Gunnar Gunnarsson
í Reykjavík, Magnús Stefánsson, Blönduósi, Kristján
Gíslason, Sauðárkróki, Sigvaldi Þorsteinsson, Akureyri,
Asgeirssons verslanir, V. T. Thostrups Eftf., Seyðisfirði,
Fr. Hallgrímsson, Eskifirði, verslunin „Hekla" á Eyr-
arbakka og Halldór Jónsson í Vík.
fyrir ísland og Færeyjar:
JilROB GHJilHJLÖGrSSOSÍ, líaupmannahöín.
fl)agur,
Vikublað. Kostar 00 aura ársfjórðungurinn, fæst í
Söluturninum. Ritstjörinn er:
Suémunóur skáld t&uémunásson.
50
51
Iífið og sálin í slíkum skemtunum í
ungdæmi þeirra. Jóiiann prins fór að
tala við fylgdarmenn sína um undir-
búning til gestaboðsins, er verða átti
um kvöldið, og taldi sjálfsagt, að Brjáni
riddara frá Bósagiljum yrðu dæmd
verðlaun þessa dags, því hann hafði
felt til jarðar tvo riddara og ílett hinn
þriðja vopnum.
Hljóðfæraslátturinn við útbjóðenda-
tjöldin þagnaði um stund og alt varð
hljótt á leiksviðinu. En þá heyrðust
loks eggjandi ómar frá einstakri bumbu
á norðurenda leiksviðsins. Allra augu
litu þangað. Slánni var lyft frá og
einn riddari reið inn á leiksviðið. Það
var eigi auðvelt að dæma um vöxt ridd-
aranna* er þeir sáust tilsýndar í her-
týgjum, en það virtist áhorfendum, að
þessi maður væri lítið yíir meðalhæð
og fremur grannur á vöxt. Hertýgi hans
voru úr stáli og ríkulega gulli prýdd, en
skjaldarmerki hans var ungt eikitrje,
rifið upp með rótum, og var hjá því
ritað spánska orðið »Desdichado«, en
það þýðir Arflaus. Riddarinn reið
brúnum hesti, fögrum og stæðilegum.
Um leið og hann reið eftir leiksviðinu,
heilsaði hann með kurteisi Jóhanni
prinsi og kvenfólkinu og ljet burtstöng
sína falla. Það var einhver æskublær
yíir þessum manni, er halði góð áhrif
á áhorfendurna, og þar að auki sáu
allir þegar, að hann stjórnaði hesti
sínum mjög fimlega. Nokkur fagnað-
aróp heyrðust frá bændaflokknum, og
sumir ljetu umliyggju sína fyrir þess-
um nýja manni í Jjósi niað aðvörun-
arorðum. »Snertu við skildi Hrólfs frá
Víðivöllum«, kölluðu þeir; »hann er
veikastur fyrir af þeim; hann veitir
þjer ijettast að fella!«
Riddai’inn reið nú upp á hæðina, og
til almennrar undrunar sneri hann að
miðtjaldinu og sló með burtstangar-
oddinum á skjöld Brjáns riddara svo
fast að hann kvað við. Enginn undr-
aðist þetta þó meira en Brjánn riddari
sjálfur. Hann stóð skeytingarlaus ut-
an við tjald sitt, og átíi þess enga von,
að sjer yrði boðið út af þessum ridd-
ara, og allra síst í bardaga um líf og
dauða.
»Hefur þú gengið til skrifta, bróðir?«
sagði Musterisriddarinn, »og hefur þú
verið við messu í morgun, úr því að
þú hættir lífi þínu svo hispui’slaust?«
»Jeg er betur við dauða mínum bú-
inn enn þú«, svaraði Arílaus riddari.
Undir því nafni hafði þessi nýkomni
riddari látið skrifa sig á burtreiða-
listann.
»Farðu þá til rúms þíns á leiksvið-
inu og líttu í síðasta sinn upp til sól-
arinnar, þvx í nótt skaltu sofa í Para-
dís«, sagði Brjánn.
»Þökk fyrir kurteisina«, svaraði Arf-
laus í’iddai’i. »En jeg skal gefa þjer
það ráð á móti, að þú fáir þjer nýjan
hest og nýja burtstöng, því þjer mun
af hvorugu veita«.
Að svo mæltu reið íiddarinn hesti
sínum aftur í bak ofan af hæðinni og
svo eftir endilöngu leiksviðinu, alla
leið að norðurenda þess, en þar nam
hanu shiðiu’ og bsið mótstöðuxuanns
sins. Þessi reiðmenskufimleikur vakti
enn ánægjuóp meðal áhorfendanna.
Brjánn i’iddari hafði reiðst ráðlegg-
ing þeirri, sem mótstöðumaður hans
gaf honum um leið og hann fór, en
samt fylgdi hann henni, þvi nú fanst
honum sómi sinn liggja við því, frem-
ur en áður, að vel tækist. Hann fjekk
sjer nýjan hest, valinn og æfðan, fjör-
ugan og sterkan. Einnig valdi hann
sjer nýja bui’tstöng, því að hann var
hræddur um, að hin fyrri kynni að
hafa laskast við árekstrana, og sömu-
leiðis nýjan skjöld, því sá, er hann
áður bai’, hafði fengið dálitla skeinu.
Áhorfendurnir fylgdu útbúnaðinum
með míklum áhuga, og er riddararnir
höfðu báðir staðnæmst, hvor andspæn-
is öðrum og sinn i hvorum enda leik-
sviðsins, titraði ótti og eftirvænting á
hvei’ju andliti. Flestir bjuggjast við
falli óþekta x’iddarans, en þó óskuðu
nær allir honum sigui’s.
Nú kvað við bumbusláttur, og jafn-
skjótt þeystu riddararnir fram eins
Nú ui’ðu liá fagnaðaróp um alt á-
horfendasvæðið og veifur og klútar
voru hvervetna á lofti, því þetta var
hin langfrækilegasta ati’eið, er menn
höfðu sjeð um daginn. En er menn
sáu, að riddararnir voru þegar búnir í
nýjan leik, laust öllu í steinþögn aftur
og var sem rnenn þyrðu vart að di’aga
andann.
Hvíldin varði nokkrar mínútui’, til
þess að bæði riddararnir og hestar
þeirra mættu kasta mestu mæðinni.
En þá gaf Jóhann pi’ins merki með
*staf sinum og bumburnar ómuðu á
ný. Riddararnir þeystu fram í annað
sinn og mættust á miðju sviði með
eigi minni hvelli en áður, en nú varð
, áranguiinn annar.
Musterisiiddai’inn hafði miðað á
miðjan skjöld mótstöðumanns síns og
hitti hann nákvæmlega og með svo
miklu aíli, að burtstöng hans hi’ökk
aftur í sundur, en Arílaus riddai’i í’ið-
aði í söðlinum. Hins vegar hafði Arf-
laus riddai’i í byrjun atreiðarinnar mið-
skjótir og eldingai’, og var það sem lað stöng sinni á skjöld Bi’jáns, en rjett
þrumugnýr, er þeim laust saman á 'áður en þeir mættust hafði hann bi’eytt
miðju sviðinu. Báðar burtstengurnar®^til og miðaði þá á hjálminn, og var
hrukku sundui’, og það leit í fyrstu út
fyrir, að riddararnir mundu báðir falla,
því hestar beggja hrukku fyrir við á-
reksturinn. En riddararnir urðu báðir
vel við, reistu hesta sína við nxeð fim-
legri stjórn, horlðu hvor á annan um
stund, sneru siðan þegjandi við, riðu
altur sinn í livorn enda leiksviðsins og
baðu um nýjar burtstangir.
það mark miklu vandhittai’a, en högg-
ið um leið miklp áhrifameira, ef vel
tækist. Höggið kom á hjálmgi’ímuna
ogi’akst burtstangai’oddurinn inn undir
hjálmhaudið. En samt sem áður var
þetta högg Brjáni riddara eigi nóg, og
mundi hann vart liafa faliið af hestin-
um, ef söðulgjörð halis heiði eigi í
sama bili sliinað. En nú ijell hæði