Lögrétta

Ataaseq assigiiaat ilaat

Lögrétta - 01.05.1909, Qupperneq 4

Lögrétta - 01.05.1909, Qupperneq 4
L0GRJETTA. 88 mikið úrval í verzlun Sturln jónsson. Húsaleigusamningar. Eyðublöð á io au. selur Davið Östlund. jwin ®'Bráðro&ði vi3 Reykjavík með húsum og mannvirkjuiu fæst til ksups og ábúðar fyrir mjög lágt verð með ágætuin borgunarskilmálum. Jörðin er girt með steinlímdum garði úr höggnu grjóti, auk þess fylgja henni meiri og betri og fullkomnari húsakynni, þar á meðal íbúðar- hús, en nokkurri annari j'órð á íslandi. Fjós fyrir 24 kýr með vatns- veitu. — Heyhlaða, sem tekur 1600 hesta', þar fyrir utan er hesthús, pakkhús, áhaldaskúr o. m. fl. Tún jarðarinnar gefur af sjer jyo hesta af töðu, en auk þess fylgir landspilda undirbúin til ræktunar, alt að 20 dagsláttum að stærð. — Agœt beit jylgir. Jöröin mcö liúsum og' öllu tilheyrandi er virt á 78,600 Rr. Yms hlunnindi önnur en hjer eru talin fylgja jörðinni, sem oflangt yrði hjer upp að telja. Lysthafendur snúi sjer til eiganda jarðarinnar Runólfs Olafssonar. verslun Sturlu Jónssonar, Stórt uppboð ''•erður haldið í Bráðræði við Reykjavik mánudaginn 3. maí, sem byrjar kl. 11 f. h„ og þar selt: 8 kýr, 1 hestur, 2 hestvagnar og 2 handvagnar, 2 plógar og heríi, 100 pör reipi, nokkrir reiðingar og heldur enn áfram nokkra daga. Marg’arinið besta fæst hjá JES ZIMSEN. Kjóla- og SmtulU stórt úrval, afaródýrt. Nýkomið í verslun Sturlu jónssonar. Fataefni með óvenjulega lágu verði, er nýkom- ið í verzlun Sturlu Jónssonar. Prentsmiðjan Gutenberg. klyfberar ásamt talsverðu af heyi. Nafnkort, trúlofunar- kort, (einföld og tvöföld, gijlt og ógyltj, boöskort. þakklæt- is-kort, matseöla o. fl hef- ur Prentsmiðjan Gí-u.ten- berg nýlega fengið. Mjög miteiö ói' aö velja sem ekki hefur áður fengist hér á landi. Einkar smekklega valin. Prentun á öllu smávegis ftjótast og bezt af hendi leyst i Gutenberg-Pren tsmiðju Þingholtsstræti 6. Reykjavík. EinstöJk og möbleruð her- bergi fást með mjög góðum kjörum í Bergstaðastræti 3. Ásgrímur Magnúason. Allskonar. Nýkomin með Yestu í verzlun Sturlu Jónssonar. Pakkarávarp. Þegar mjer í haust er leið var sagt af lækni að jeg yrði að leggjast á sjúkrahús, þá tóku þær heiðursfrúr, sem standa fyrir „Hringnum" hjer í bænum, mig upp á sína arma og kostuðu mig í veikindum mínum að öllu leyti á St. Jósepsspítalanum ! fimm mánuði. Læknir herra Sigurður Magnússon stund- aði mig af frábærri alúð, sömuleiðis naut jeg sjerstakrar umönnunar og móðurlegrar nærgætni hjá frú Kristínu Jakobson. Öllu þessu heiðursfólki er mjer bæði ljúft og skylt að þakka þetta rausnar- og kærleiks- verk, og bið guð að launa því það af ríkdónii sinnar náðar á þeim tíma sem honum þykir best henta. Reykjavík í apríl 1909. Jóhanna Jónsdóttir. Sjómeirn og bæudur! Þið fáið livergl eiii« góð kaup á alfatnaöi, terðaiökkum, erfiðisfatnaði, regnkápum, nærfatnaði, höttum og húfum, sem í verslun c£fí. ctffíorsfeinsson & @o. llafitavstræti (hús kaupm. Gunnars Þorbjörnssonar). Sýning á teikningum nemenda verður opin sunnudag og mánudag 2. og 3. maí kl. 11—3 í Iðnskólanum. Jón Porláksson. Sjerhver hyg'g'in húsmóðir kaupir lielst veíiiaöarvörur í c£fí. cTfíorsíeinssons versíun, cSngótfsfívoli. Mest úrva', smekklegar, nýjar og ódýrar vömr. Hinkasali (Patent Knudgen) gengur nú um öll lönd heimsins og ber alstað- ar sigurinn úr býtum. Fyrstu verðlaun á sýning- unum. Hún skilur mjólkina betur en nokkur önn- ur skilvinda, er sterkust, einbrotnust og ódýrust. Því verður ekki leynt, að „Perfect" er besta skilvinda nútímans. Utsölumenn kaupmennirnir: Gunnar Gunnarsson í Reykjavík, Magnús Stefánsson, Blönduósi, Kristján Gíslason, Sauðárkróki, Sigvaldi Þorsteinsson, Akureyri, Asgeirssons verslanir, V. T. Thostrups Eftf., Seyðisfirði, Fr. Hallgrímsson, Eskifirði, verslunin „Hekla" á Eyr- arbakka og Halldór Jónsson í Vík. fyrir ísland og Færeyjar: JilROB GHJilHJLÖGrSSOSÍ, líaupmannahöín. fl)agur, Vikublað. Kostar 00 aura ársfjórðungurinn, fæst í Söluturninum. Ritstjörinn er: Suémunóur skáld t&uémunásson. 50 51 Iífið og sálin í slíkum skemtunum í ungdæmi þeirra. Jóiiann prins fór að tala við fylgdarmenn sína um undir- búning til gestaboðsins, er verða átti um kvöldið, og taldi sjálfsagt, að Brjáni riddara frá Bósagiljum yrðu dæmd verðlaun þessa dags, því hann hafði felt til jarðar tvo riddara og ílett hinn þriðja vopnum. Hljóðfæraslátturinn við útbjóðenda- tjöldin þagnaði um stund og alt varð hljótt á leiksviðinu. En þá heyrðust loks eggjandi ómar frá einstakri bumbu á norðurenda leiksviðsins. Allra augu litu þangað. Slánni var lyft frá og einn riddari reið inn á leiksviðið. Það var eigi auðvelt að dæma um vöxt ridd- aranna* er þeir sáust tilsýndar í her- týgjum, en það virtist áhorfendum, að þessi maður væri lítið yíir meðalhæð og fremur grannur á vöxt. Hertýgi hans voru úr stáli og ríkulega gulli prýdd, en skjaldarmerki hans var ungt eikitrje, rifið upp með rótum, og var hjá því ritað spánska orðið »Desdichado«, en það þýðir Arflaus. Riddarinn reið brúnum hesti, fögrum og stæðilegum. Um leið og hann reið eftir leiksviðinu, heilsaði hann með kurteisi Jóhanni prinsi og kvenfólkinu og ljet burtstöng sína falla. Það var einhver æskublær yíir þessum manni, er halði góð áhrif á áhorfendurna, og þar að auki sáu allir þegar, að hann stjórnaði hesti sínum mjög fimlega. Nokkur fagnað- aróp heyrðust frá bændaflokknum, og sumir ljetu umliyggju sína fyrir þess- um nýja manni í Jjósi niað aðvörun- arorðum. »Snertu við skildi Hrólfs frá Víðivöllum«, kölluðu þeir; »hann er veikastur fyrir af þeim; hann veitir þjer ijettast að fella!« Riddai’inn reið nú upp á hæðina, og til almennrar undrunar sneri hann að miðtjaldinu og sló með burtstangar- oddinum á skjöld Brjáns riddara svo fast að hann kvað við. Enginn undr- aðist þetta þó meira en Brjánn riddari sjálfur. Hann stóð skeytingarlaus ut- an við tjald sitt, og átíi þess enga von, að sjer yrði boðið út af þessum ridd- ara, og allra síst í bardaga um líf og dauða. »Hefur þú gengið til skrifta, bróðir?« sagði Musterisriddarinn, »og hefur þú verið við messu í morgun, úr því að þú hættir lífi þínu svo hispui’slaust?« »Jeg er betur við dauða mínum bú- inn enn þú«, svaraði Arílaus riddari. Undir því nafni hafði þessi nýkomni riddari látið skrifa sig á burtreiða- listann. »Farðu þá til rúms þíns á leiksvið- inu og líttu í síðasta sinn upp til sól- arinnar, þvx í nótt skaltu sofa í Para- dís«, sagði Brjánn. »Þökk fyrir kurteisina«, svaraði Arf- laus í’iddai’i. »En jeg skal gefa þjer það ráð á móti, að þú fáir þjer nýjan hest og nýja burtstöng, því þjer mun af hvorugu veita«. Að svo mæltu reið íiddarinn hesti sínum aftur í bak ofan af hæðinni og svo eftir endilöngu leiksviðinu, alla leið að norðurenda þess, en þar nam hanu shiðiu’ og bsið mótstöðuxuanns sins. Þessi reiðmenskufimleikur vakti enn ánægjuóp meðal áhorfendanna. Brjánn i’iddari hafði reiðst ráðlegg- ing þeirri, sem mótstöðumaður hans gaf honum um leið og hann fór, en samt fylgdi hann henni, þvi nú fanst honum sómi sinn liggja við því, frem- ur en áður, að vel tækist. Hann fjekk sjer nýjan hest, valinn og æfðan, fjör- ugan og sterkan. Einnig valdi hann sjer nýja bui’tstöng, því að hann var hræddur um, að hin fyrri kynni að hafa laskast við árekstrana, og sömu- leiðis nýjan skjöld, því sá, er hann áður bai’, hafði fengið dálitla skeinu. Áhorfendurnir fylgdu útbúnaðinum með míklum áhuga, og er riddararnir höfðu báðir staðnæmst, hvor andspæn- is öðrum og sinn i hvorum enda leik- sviðsins, titraði ótti og eftirvænting á hvei’ju andliti. Flestir bjuggjast við falli óþekta x’iddarans, en þó óskuðu nær allir honum sigui’s. Nú kvað við bumbusláttur, og jafn- skjótt þeystu riddararnir fram eins Nú ui’ðu liá fagnaðaróp um alt á- horfendasvæðið og veifur og klútar voru hvervetna á lofti, því þetta var hin langfrækilegasta ati’eið, er menn höfðu sjeð um daginn. En er menn sáu, að riddararnir voru þegar búnir í nýjan leik, laust öllu í steinþögn aftur og var sem rnenn þyrðu vart að di’aga andann. Hvíldin varði nokkrar mínútui’, til þess að bæði riddararnir og hestar þeirra mættu kasta mestu mæðinni. En þá gaf Jóhann pi’ins merki með *staf sinum og bumburnar ómuðu á ný. Riddararnir þeystu fram í annað sinn og mættust á miðju sviði með eigi minni hvelli en áður, en nú varð , áranguiinn annar. Musterisiiddai’inn hafði miðað á miðjan skjöld mótstöðumanns síns og hitti hann nákvæmlega og með svo miklu aíli, að burtstöng hans hi’ökk aftur í sundur, en Arílaus riddai’i í’ið- aði í söðlinum. Hins vegar hafði Arf- laus riddai’i í byrjun atreiðarinnar mið- skjótir og eldingai’, og var það sem lað stöng sinni á skjöld Bi’jáns, en rjett þrumugnýr, er þeim laust saman á 'áður en þeir mættust hafði hann bi’eytt miðju sviðinu. Báðar burtstengurnar®^til og miðaði þá á hjálminn, og var hrukku sundui’, og það leit í fyrstu út fyrir, að riddararnir mundu báðir falla, því hestar beggja hrukku fyrir við á- reksturinn. En riddararnir urðu báðir vel við, reistu hesta sína við nxeð fim- legri stjórn, horlðu hvor á annan um stund, sneru siðan þegjandi við, riðu altur sinn í livorn enda leiksviðsins og baðu um nýjar burtstangir. það mark miklu vandhittai’a, en högg- ið um leið miklp áhrifameira, ef vel tækist. Höggið kom á hjálmgi’ímuna ogi’akst burtstangai’oddurinn inn undir hjálmhaudið. En samt sem áður var þetta högg Brjáni riddara eigi nóg, og mundi hann vart liafa faliið af hestin- um, ef söðulgjörð halis heiði eigi í sama bili sliinað. En nú ijell hæði

x

Lögrétta

Direct Links

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Lögrétta
https://timarit.is/publication/196

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.