Lögrétta - 27.10.1909, Blaðsíða 3

*
Besti vimlillinn
í bænum er »E1 Carancho«;
fæst aðeins í Tóbaksversl-
un R. P. Leví, Austurstr. 4.
lagafyrirmæli hefur stjórnia lagt fyrir
þingið, og standa þau í sambandi
við kröfur hersins, sem frá var skýrt
í síðasta blaði. Á almennum fund-
um, sem haldnir hafa verið, er sagt,
að kröfur hersins hafi fengið töluvert
fylgi.
Svo stóðu sakirnar á Grikklandi
áður en síðasta fregnin kom, er skýrði
frá, að búist væri þar við stjórnar-
byltingu.
Vegur til velmegunar
er að bn'ika:
Margarine á 43 a. pr. ®
Smjö'r (ísl.) á 68 a. pr.
P öntufeiti á 45 a. pr. Í6
Svínafeiti a 42 a. pr. í!
E«g feóð) á 7 a. pr. <0?
Smjörverslunin.
Langaveg 22. Talsími 284.
Hjörtur A. Fjeliisted.
Hrakningar „Flóru“,
Frá þeim var sagt í síðasta blaði
eítir símtali fra Patreksfhði. Skipið
var norður af Húnaflóa, þegar stór-
viðrið skall á, en það hjelst sleitu-
laust í 3 sólarhringa. Sijórnpallurinn
brotnaði og stýrishjólið, og áttavit-
ann tók út og skipsklukkuna. Eitt-
hvað laskaðist líka skipið að framan.
Yfir 100 farþegar voru með skipinu.
Þegar stjórnpallurinn brotnaði, hafði
legið nærri, að skipstjóri, stýrimaður
og 2 menn aðrir biðu bana. Skipið
var vestur af Patreksflrði, er veðrinu
slotaði, og hjelt þangað inn, eins og
segir í siðasta blaði. Hingað lcom
það kvöldið 20. þ. m. — Nú er það
komið á stað aftur áleiðis til Noregs
norður um land, og var eitthvað gert
hjer við það, sem aflaga hafði farið.
Reykjavík.
Bæjarstjórnin. Fundur 21. okt.
Firmaið Cirl Francke sækir um í
brjefi dags. 8 þ. m að mega fela
rek-tur hinnar rýju gasstöðvar hjer,
þa er hún er konnn á fót, / hendur
fjelagsins »Centralverwaltung von
Gas, Wasser und ElectrizitátsWerken«
í B emen am Seefelde.
Málinu var frestað til þess að út-
vega nakvæmar uppiýsingar um hið
nefnda fjelag og samband þess við
C Frarcke.
Th. Rostgaard og Kr. Kronborg
synjað um leiguland austan Eliiði-
anni; Einari Helgasyni um leiguland
f V..tnsn ýrinni, að svo stöddu, og
Guðm. Jónssyni um leiguland á Br..ð
ræðisholti, en Pjetri Ingimundarsyni
og Helga Jónssyni veitt leiguland,
um 8 dagslattur, í Kringlumýri norð-
anverðri, — þó ekki meira en 2^/2
hektar með 4 ára ræktunartíma, að
meðtöidu girf'ingarárinu
S imþ. að gefa M. Bartholomæus
ko-t á að fá laxveiðina í Elliðanum
á leigu næsta ar fyrir 400 pd sterl.
gjald Og með rjetti til framlengingar
næstu 2 ár.
Samþ. till. fátækranefndar um út-
hlutun styrks úr Alþýðustyrktarsjóði
til 45 gamalmenna.
Umsjónarmenn „Hótel íslands"
krefjast leigu fyrir lan á munum
sumarið 1907 Kosnir í nefnd til
að íhuga malið: Kl. Jónsson, Sighv.
Bjarna-on, Jón J. nsson.
Þessar brunab v. samþ.: á húsi T.
Tómassonar í Bergstaðastr. 2756 kr ;
H'gna Finnssonar á Giundarstíg
6970 kr.
Samáhyrgð Hskiskipa. Fram-
kvæmdastjorastarfið þar er veitt J >ni
Gunnarssyni verslunarstjóra fiá H tfn-
arfiiði, sem einu sinni var lofað
banstjórastöðu við Landsbankann.
Launin eru 3500 kr. og veitingin
nær til 5 ara- Margir aðrir sóttu.
Lögr. hefur fyrir löngu skýrt írá. að
J. G væri lofað þessari stoðu. Það
hefur reynst svo í þessu sem öðru,
að faum er kunnugra um hugarfar
raðherra okkar en einmitt Lögrjettu.
»Ceres« kom hingað aðfaranótt
laugard., orðin löngu a eftir áætlun,
vegtia óveðra við Norðurland La 8
daga inni á Skagafirði. Með henni
kom Jón alþm. fra Múla að norðan,
og fra útlöndum Guðm. Böðvarsson
kaupm. og Jon Fjeld'ted klæðskeri.
Xil leigu björt og góð stofa fyrir 1
eða 2 einhleypa menn. Uppl. f Gutenberg.
kaupir
Verslunin KAUPANGUR.
Peningaborgun.
cFunéur í „c3‘ramÍL
langardag 30. þ. m. í Góðtempl-
arahósinu kl. 8V2 síðd. Umræðu-
efni: ísland sem iðnaðarland.
Húsnæði, fæði og þjónusta fæst
með góðum kjörum a Spítalastíg 5.
L0GRJETTA.
199
Í
Overgaden n. Vanden 15.
Talsími 1650.
Kjöbenhavn.
Desimai-
búða- og-
skála-
^vogir.
verður haldið í Good-Templ-
arahusinu laugardaginn 30.
október, byrjar kl. 11 árd.
Par verða seldar ýmsar bæk
ur,rúmstæði, rúmföt, borð,
hengilampi, servantnr, kom-
móða o. m. fl.
Hvítkál,
Hauðkál,
H,ö(ll>ed[ei%
Selleri,
G ulrætur,
Piparrót.
Nýkomið til
Fyrir veturinn
er nú nýkomið: Stórt úrval af Barna-skinnhúfum, mjög fallegum,
frá 1,90. — Skinnkragar og Búar í stóru, fögru úrvali, fra 1,00.
Svört Dömuvesti úr alull fra i,8o. — Dömu-rykkápur, til sports og
ferða, vatns- og vindheldar, þægilegar, Ijettar og sterkar.
Stórt, fyrirtaks-úrval af Blúsu-og Svnntntauum, frá 2 kr. í svuntuna,
Dömu-Normal-skyrtur, með heilum og hálfum ermum, frá 1,25.
Floncl-millipils frá 1,80. Fionelbuxur fi á 1,50.
Vetrar-hanskar, stórt úrval.
Brauns verzl. „Hamborg)
Aðalstræii «, Tabími 41.
Jes Zimsen.
Úrval af póstkortum, á 5
aura stk., og Ijómandi falleg póst-
kortaalbúm fast í bókaverslun
Arinbj. Sveinbjarnarsonar.
Laugardaginn 30. þ. m.
verður í Bárubúð byrjað að sýna
stærst og hest úrval
í hænum,
hjá
JES ZIISEN.
jks* Lifaridi myadir^s
PP Vjelar og myiiclii* aí nýjustu og
íuilUouiuustu gerdiim. Svo að hjer hafa aldrei
verið sýndar jafii-ftilllioiinini* myndir.
■—:— íúSraJjdagið leikur á túðra. ---------------
Aðgöngumiðar ódýrir seldir við innganginn eftir kl. 872.
Virðingarfylst.
HF Alþjódarleikhús Iieykjavikur.
Bíðið með að fá ykkur
skauta! Pví í » L I V E R -
P O O L « koma með fyrsta
sk.ipi kunst- & hraðhlaup-
araskautar = af finustu og
bestu tegund. =
SkautaíþróUin verður fyrst jull-
komin, ej skautarnir eru góðir.
»Úlfríður«, sagði Siðrikur, »hvernig
dirfist þú að leita skrifta með því hug-
arfari, semj jeg þykist sjá, að þú hefur
enn? Jeg heyri ekki betur en að gremja
þín sje mest yfir því, að þú hefur verið
svilt laununum fyrir glæpi þina«.
»Þú ert strangur«, sagði Úlfríður,
»en bíddu hjer lilla stund enn. Jeg
þoli ekki þær hugsanir, sem ofsækja
mig í einverunni, en segðu mjer, hvern-
ig þetta muni enda«.
»Þú verður að iðrast«, svaraði Sið-
ríkur. »Reyndu að iðrast og biðja, og
þá má vera, að þú finnir enn náð.
En jeg má ekki, og vil heldur ekki,
tefja hjer hjá þjer lengur«.
»Litla stund enn!« sagði Úlfríður.
»Farðu ekki undir eins frá mjer. Þú
ert sonur besta vinar töður míns. Held-
urðu að líf þitt yrði langt, ef Regin-
valdur uxaskalli fyndi þig hjer inni í
kastalanum í dularbúningi? Hann
hefur nákvæmar gætur á öllu, sem þú
hefst að, skal jeg segja þjer«.
»Látum hann gera það«, svaraði Sið-
ríkur. »En heldur læt jeg hann rífa
mig lifandi sundur með nefi og klóm,
en segja eitt orð gegn sannfæring minni.
Jeg skal deyja hjer inni, ef svo á að
verða, eins og sannur Engilsaxi«.
»Þú álítur, að sá, sem þorir að deyja,
hafi ekkert að óttast«, sagði Úlfriður.
»Með því hefur þú bent mjer á veg
til hefndarinnar. og jeg fullvissa þig
þig um, að þeirri bendingu skal jeg
fylgja. Til þessarar stundar hefur
hefndin átt í baráttu við aðrar ástriður
í huga minum, en hjer eftir skal hún
ríkja þar ein, og þú skalt sjá, að þótt
líf mitt hafi verið aumt og óvirðulegt,
þá skal dauði minn verða samboðinn
dóttur Þorkels Úlfssonar. Hjer úti í
skóginum er múgur manns, sem situr
um þennan bölvaðan kastala. Farðu
út þangað og láttu þá ráðast á hann;
þegar þú sjerð rautt flagg á vest-
urtoppinum á fangaturninum, þá
skuluð þið gera áhlaup á kastalann.
Jeg skal sjá um, að Normennirnir hafi
þá við öðru að snúast hjer inni í hon-
um. Farðu út þangað, treystu hain-
ingju þinni og hugsaðu ekkert uin mig«.
Siðrikur ætlaði að spvrja hana nánar
um, hvernig.hún hugsaði sjer að geta
orðið þeim að liði, en þá heyrði hann
málróm Reginvalds úti í göngunum.
»Hvar er nú þessi prestur?« sagði hann
við einhvern. »Það er ljóti bölvaður
slæpinginn«.
wSkiftu þjer ekkert um hann, en
reyndu að flýta þjer út«, sagði Úlf-
ríður við Siðrík og hvarf út um leyni-
dyr á herberginu.
Rjett á eftir opnaði Reginvaldur her-
bergið og kom inn. Siðríkur kvaldi
sig til þess að heilsa honum með auð-
mjúkri hneigingu.
»Þau hafa staðið lengi yfir, þessi
skriftamál«, sagði Reginvaldur. »Hef-
urðu nú búið þá undir dauðann?«
»Þeir voru við öllu því versta bún-
ir, sögðu þeir, undir eins og þeir vissu,
á hvers valdi þeir voru«, svaraði Sið-
ríkur og vandaði sig sem best hann
mátti á frönskunni.
»Mjer heyrist á málfæri þínu, munk-
það. Hún hafði sagt Rebekku frá
komu munksins í kastalann, en Re-
bekka hafði þá hugsað sjer, að ná
honum inn til sjúklingsins og fá hann
til að gera eitthvað, setn föngnnum
mætti verða að gagni. Því var hún á
gægjum, og varð fljótlega vör við það,
er munkurinn kom út í hvolfgöngin.
XXYII.
Úlfríður teymdi Siðrík nauðugan
með sjer inn í lítið herbergi og læsti
hurðinni vandlega. Siðan opnaði hún
skáp, sem stóð þar inni, tók út úr
honum vinkönnu og tvo bikara og
setti á borðið. »Þú ert Engilsaxi,
munkur«, sagði hún. En Siðríkur var
ekki fljótur til svars. »Þjer er ekki til
neins að neita því«, sagði Úllríður;
»móðurmál mitt lætur ætið vel í eyr-
um minum, en nú hef jeg ekki heyrt
það lengi af annara vörum en ófrjálsra
vesalinga, sem Normennirnir hafa til
þrælavinnu hjer í kastalanum. Þú ert
Engilsaxi, og þar sem þú ert prestur,
þá hlýtur þú lika að vera frjáls maður.
— Talaðu við mig! Málrómur þinn
lætur svo vel í eyrum minum*.
»Koma ekki engilsaxneskir prestar
hingað í kastalann?« sagði Siðríkur.
»Mjer finst að það ætti að vera skylda
þeirra, að hughreysta þá landa sina,
sem bágast eigaa.
»Þeir koma hingað ekkia, svaraði
Úlfríður, »eða þó þeir komi, þá vilja
þeir heldur drekka vin við borð kúg-
aranna, en lilusta á kvartanir og
kveinstafi landa sinna, eða það orð fer
að minsta kosti af þeim, blessuðum.
Sjálf get jeg annars lítið um þetta
borið, því að siðustu tiu árin helur
enginn prestur fetigið að koma hingað
inn í kastalann, annar en Normanna-
munkur einn, sem var drykkjubróðir
Reginvalds og er nú farinn veg allrar
veraldar til þess að gera reikningsskap
gerða sinna. En þú ert ensilsaxneskur
prestur og jeg þarf að leggja fyrir þig
eina spurningu«.
»Engilsaxi er jeg«, svaraði Siðrikur,
»en prestsnafnið er jeg óverðugur að
bera. Lofaðu mjer nú að halda áfram
ferð minni, en því lieili jeg þjer, að
koma hingað aftur, eða senda hingað
einhvern ai prestum okkar, sem verð-
ugi’i er til þess en jeg, að heyra skrifta-
mál þín«.
»Biddu ofurlítið við«, sagði Últríður
»Jeg er nú komin á graiarbakkann, en
vil ekki leggjast í gröfina með allar þær
syndir á samviskunni, sem jeg hef
drýgt í lífinu. Saga niín er svo hrylli-
leg, að jeg verð að hressa mig á víni,
ef jeg á að geta sagt hana«. Hún lielti
víni í bikarinn og tæmdi hann i botn,
þótt hún ælti reyndar örðugt með það.
»Þetta deyfir, en hressir ekki«, sagði
hún. »Drektu lika, prestur, því annars
líður yfir þig, þegar þú heyrir sögu
mína«.
Siðríkur vildi helst komast hjá þvi,
að drekka með kerlingu, en í svip
hennar var svo mikil óþolinmæði og
örvilnun, að hann gat ekki neitað henni.