Lögrétta - 01.01.1910, Blaðsíða 4

4
LÖGRJETTA
Otto Monsteds
daiiiiiikil £mjÖrlíkl er best
Biðjið'kaupmanriinn yðar um þessi merki:
„Sóleya „Ingólfur“
„Hekla*‘ eða „Isafold^.
Tilsögn í
heimahjúkrun sjúktinga j
ætlar undirrituð að veita, eins og að
undanförnu. Byrjar 4. janúar. Þær,
sem vilja taka þátt þar í, eru beðnar
að snúa sjer hið fyrsta til mín.
Chr. Bjarnhjeðinsson, Laugav. 10. 1
plverkasýningin
í Iðnskólanum verður aðeins opin til
4. janúar k'. II—2; þó ekki ný-
ársdag.
P«r. IS. Þorláks§oii.
líinilega þakka kona og börn Pjeturs Pjet-
urssonar bæjargjaldkera öllum þeim, sem
sýntlu hluttekningu við fráfall hans, og á
eínn eða annan hátt heiðruðu útför hans.
Anna S. Pjetursson. Kristín Pjetursson.
Helgi Pjetursson.
Ken*lu
byrja jeg aptur 3. jan. næskomandi.
Ánna S. Pjetursson.
('Bsear <3o£ansan
á Hotel Island veitir tilsögn í
fi luspili.
Auglýsingum í „Lög
rjettU" teknr ritstjórinn viö
eða prentsmiðjan.
Sugieg stúika
getur fengið vist á „Hótel Island"
nú þegar.
Tapast hefur, annað jóladagskvöld,
á leiðinni frá G.-T.-húsinu upp í Berg-
staðastræti og norður á Smiðjustíg, flau-
elisbelti með gyltum spennum, greiptum
rauðum steinum. Finnandi skili gegn
fundarlaunum í Gutenberg.
Áramóta-guðsþjónustur
í dómkirkjunnl:
Gamlárskvöld kl. 6: síra Fr. Friðriksson.
---—11 t/2:— S. Á. Gíslason.
Nýársdag —12: biskupinn.
---- — 5: dómkirkjupresturinn.
Sunnud. 3. jan.— 12: síra Fr. Friðriksson.
------- — 5: dómkirkjupresturinn.
Guðsþjónustur
í Betel :
Gamlárskvöld kl. 6 og kl. 11 síðd.
Nýársdag kl. 11. f. h. og kl. 6V2 síðd.
Engin samkoma 2. j n. 1910.
Davíð Östluml.
Frá Mssiii:
Gamlárskvöld verður lands-
símanum lokað kl. 7 e. h.
st órnardeiid kvennaskó ans.
Stúlkur þær, sem ætla að sækja
um upptöku í hússtjórnardeild kvenna-
skólans (síðara námsskeiðið), gefi sig
fram sem fyrst.
Kenslan hefst I. febr. og stendur
yfir 4 mánuði. Borgunin er 25 kr.
mánaðariega og greiðist fyriríram fyr-
ir hvern mánuð. Nanari upplýsing-
ar fást á skólanum.
Reykjavík 21. des. 1909.
Ingibjörg H. Bjarnason.
Hlekkja-armband fundið ágöt-
um bæjarins. Vitja má á Bergst.str. 31,
gegn fundarlaunum og augl.-borgun.
Eggert Claessen
yfirrjettarmálaflutningsmaður.
Pósthússtræti 17. Venjulega heima kl. 10—11
og 4—5. Talslmi 16.
Dömu-úr, með úrfesti og kapseli,
tapaðist á jóladaginn á leið frá Miðstræti
upp á Bergstaðastíg. Fínnandi geri svo
vel og skili því á afgrslst. Lögrjettu.
Bœnavika Evaiijrvlis'.s 13;in ’alag's
(3.—o. jan. 1010)
hefst með sameiginlegri samkomu 1 G >ðtemplar;diú inu su nud. 2. jan. kl.
61/2 síðd. — /Vllii* velliomnir!
8. Á. Gíslason cand. theol. N. Edelbo adjudant. D. Östlund truboði.
Til kaupmanna.
Fátækranefnd Reykjavikur óskar að fá tilboð um sem ódýr-
ust kaup á nauðsynjavörum handa þurfamönnum bæjarins árið
1910, svo sem allskonar kornvöru, kaffi, sykri, steinolíu, ofnkolum
o. fl. Þeir kaupmenn, sem eiga vilja kaup við fátækranefndina um
þetta, sendi nefndinni tilboð sín fyrir 12. janúar næstk. í lokuðu
umslagi, er auðkent sje: »Nauðsynjavara handa þurfalingum«.
pr. Fátækranefnd Reykjavíkur, 29 des. 1909.
Páll Einarsson.
Hver vinnur?
Nú er búið að draga um kápnna og skautana hjá Th.
Thorsteinsson & Co., og hafa komið upp þessi númer:
Kápan 83. Skautariiir 164.
Saumavjolin í ,Ingóllss]ivoli‘ or nr. 97.
Þeir, er hafa samstæð númer frá þessum verslunum,
gefi sig fram.
ANDERSEN i JENSEN
Overgaden n. Vandet 15.
Talsími 1660.
Kjöbenhavn.
Desimal-
búða- og-
skála
vogir. 1
Talsími 58.
Talfíími 58.
„Sitjið við þann eldinn, sem best brennur*’
rr*
))
«i“
selur fyrst um sinn IíoI heimflutt í bæinn fyrir
kr, 3,20 - þrjár krónur og tuttugu aura - kr. 3,20
hvert skippund.
'Veröiö er enuþá lægra, sje mikið keypt í eiim.
„Hitinn er á við hálfa gjöf“.
Talsími 58. Talsími 58.
Prentsnnðjan Gutenberg
'MOIOOOMÍMtOHO
, Sápuínlöin, |
Austurstr. 17. Laugav. 40.
Til þvotta:
Prima græn sápa, pnndið á 14 au.
Prima brún sápa, pd. á . . 19 —
Ekta Lessive Lútarduft, pd. á 20 —
Ektakemiskirsápuspænir.pd.á 35 —
Prima Marserillesápa, pd. á . 25 —
Prima Salmíakssápa, pd. á . 30 —
H.villaja-Gfalde §ápa,
burtnemur bletti, stk. á . . 20 au.
Geldasápa (á iitað tauý/.pd. á 35 —
Handsápur:
Stór jurtasápa (' 3 pd.) stk. á 15 au.
Stór tjörusápa (T/3 pd.) stk. á 30 —
Stór Karbólsápa (x/3 pd.) stk. á 30 —
Sclious Barnaiiápa,
(ómissandi á börn), stk. á . 25 au.
3 stk. af ekta fjóíusápu á . 27 —
Til bökunar:
Florians Eggjaduft (jafngildi
6 eggja) á . . . . . 10 au.
3 skamtar Florians búðings-
duft á..................27 —
10 au. Vanille-bökunarduft á 8 au.
5 » do. ... 4 -
3 stórar Vanillestengur á . . 25
1 glas með ávaxtalit á . .10 —
Möndlu-, sitrón og vanille-
d opar, af 2 stærðuin, glas-
ið á . . . . . . . 15—30 —
Fínasta Livornó-súkkat, pd.á 68 —
Ilmefni:
Stór flaska af Brillantine (í
hárið) á..............45 au.
Iimefm í lausri vigt, iogröm á 10 —
Svartur, brúnn og gulur skó-
áburðurí stórum öskjum á 20 au.
( minni do. á .... 12 —
3 dósirafjúnó áburði (á box-
calfskó) á..............27 —
Sápuhúsií, Austurstræti 17,
Sápubúðin, Laugaveg 40,
selur tómar, stórar grænsáputunnur
frá..............kr. 1,50—2,00.
h|f Sápuhúsið, Sápubúðin,
Austurstræti 17. Laugaveg 40.
0 •4-» 03 Vönduð \-í
° ET E VASA-ÚR \
u Cð ódýrust. 1
© "S St. Runólf88on. J
u © QJ Hugh.str. 3. /^ Sy , Svik. y s
© O •PH Q O) mTo
> rG
Smáauglýsingar tekur
„Lögrjetta" framvegis fyrir lægra verð
en áður. En þá verður borgun að
fylgja jafnframt
Gullhrlngur (einbaugur) merktur
hefur tapast á leið úr miðbænum og upp
Hverfisg. Skilist á Smiðjustíg 7 (tiiðri).
Reginvaldur. »Menn mínir verjast vel
og múrveggirnir hjerna eru hæði sterkir
og háir. Þótt hjer væri heill her af
Engilsöxum, ynnu þeir ekkert á. Jeg
heyri óp þeirra Brjáns og Breka. Við
erum að sigra. En til minningar um
þann sigur skalt þú verða brend á báli.
Jeg lifi það, að horla á eftir þjer til
helvítis«.
»Lifðu í voninni, þangað til þú færð
vissuna«, svaraði Ulfríður með hægð,
en breytti þó rjett á eftir rómi og sagði:
»Nei, þú skalt undir eins lieyra dóm
þinn. Finnurðu ekki reykjarsterkjuna
hjerna í herberginu. Hún er altaf að
að vaxa, og altat er að sortna meir
og meir hjer inni. Hjelstu að það
væri banaþokan, sem nú væri að leggj-
ast yfir augu þín? Það er ekki, Reg-
invaldur. Orsökin er önnur. Manstu
ekki eftir brennihrúgunni, sem geymd
hefur verið hjerna undir þessum her-
bergjum?«
»Úlfríður!« andvarpaði Reginvaldur
bæði undrandi og reiður. »Þú munt
þó ekki hafa kveykt í brennihrúgunni?
— Jú, einmitt það! Þú hefur gert
það! Kastalinn stendur í báli!«
»Logarnir berast fljótt um«, svaraði
Úlfríður með kaldri ró, »og bráðum
skulu umsátursmennirnir íá merki um
það frá einum lurnglugganum, að nú
skuli þeir sækja fast fram, meðan
kastalaliðið snúi sjer að þvi, að slökkva
eldinn. Vertu nú sæll, Reginvaldur!
En það skaltu fá að vita, ef þjer er
nokkur huggun í því, að jeg verð þjer
samferða inn í ókunna heiminn. Jeg
hef fylgt þjer til glæpaverkanna og
skal nú þola sömu hegninguna og þú.
Svo kveð jeg þig í síðasta sinn, föður-
morðingi! Betur að hver steinn hjerna
í lofthvelfingunni fengi nú tungu til
þess að hvísla þessi orð í eyru þjer
meðan þú bíður dauðans«.
Að svo mæltu gekk hún út úr her-
berginu og Reginvaldur heyrði, að hún
sneri lyklinum i skránni um leið og
hún gekk burtu frá hurðinni. Hann
þóttist þá sjá, að engin von væri þess
framar, að hann kæmist lifandi burt
úr herberginu. Samt orgaði hann há-
stöfum og kallaði á menn sina. Hann
hrópaði upp nöfn þeirra eins eftir
eftir annan, og þess á milli kallaði
hann: »Jeg brenn hjer inni! Komið
þið, þrælmenni og svikarar! Ætlið
þið að láta mig farast í logunum?
Riddarar og vopnabræður, Brjánn og
Breki! Heyrið þið ekki til mín! Á
jeg að farast hjer? svikarar og níð-
ingar! — Þeir heyra ekki til min fyrir
háreystinni frá bardaganum«, andvarp-
aði hann. »Reykurinn drepur mig!
Nú er kominn eldur í gólfið! Aðeins
einn andardrátt af hreinu lofti, drott-
inn!« Svona æpti hann í sifellu, ým-
ist bölbænir yfir sjálfum sjer, yfir öllu
mannkyninu og jafnvei guði sjálfum,
eða þá fyrirbænir. »Þú sækir fast að
mjer, djöfull!« grenjaði hann. »En burt
meðþig! Burt með þig, illi andi! Eigijeg
að fara með þjer, þá skulu allir hjer
fylgja mjer! Jeg skal ríða til helvítis í
broddi fyrir stórum skara. Ha, ha, ha!«
Það var komið æði á hann. Hann hló
bylmingshlátur, svo að kvað við íloft-
hvelfingunni. »Hver er það, sem hlær?«
kallaði hann, því hlátur hans berg-
málaði frá veggjunum. »Varst það
þú, Úlfríður, gamla norn? Jeg fyrir-
gef þjer, því fyrir utan djöfulinn sjálf-
an hefði enginn getað hlegið á þessari
stundu neina þú ein. — Burt — burt!
En það væri synd að lýsa, frekar
en þegar er gert, banabeði föðurmorð-
ingjans og guðníðingsins.
XXX.
Þótt Siðrikur legði reyndar ekki mik-
inn trúnað á orð Úlfriðar gömlu, hafði
hann samt sagt þeim svarta riddaranum
og Húnboga frá loforði hennar. Þeim
þótti vænt um að heyra, að þeir ættu
vin inni í kastalanum, er orðið gæti
þeim, ef til vildi, að liði. Öllum kom
þeim saman um, að sjálfsagt væri að
gera áhlaup á kastalann.
»Afkomandi Alfreds konungs er þar
í hættu«, sagði Siðríkur.
»Og göfug kona á þar á hættu, að
verða smánuð«, sagði svarti riddarinn.
»Þótt ekki væri annað en að hjálpa
Vaniba veslingnum, þá væri jeg fús til
þess að hætta til þess lífi mínu og
limum«, sagði Húnbogi.
»Það segi jeg með«, sagði klerkur-
inn frá Prestshúsakapellunni. »Önnur
eins fifl eru ekki á hverju strái«.
»Það er salt, prestur«, mælti svarti
riddarinn. »En er nú ekki best að
Siðrikur i Rauðuskógum taki við og
stjórni áhlaupinu?«
»Alls ekki«, svaraði Siðrikur. »Jeg
hef aldrei vanist hermensku, og mjer
er ókunnugt bæði um það, hvernig
sækja á og verja þessi kastalavígi Nor-
manna hjer á Englaadi. Jegskalganga
fram í fremstu röð, en forustuna get
jeg ekki tekið að mjer«.
»Jeg skal taka að mjer að stjórna
bogmönnunum«, sagði Húnbogi, »og jeg
lofa því, að sjá um að hver maður
verði skotinn, sem ekki heldur sjer
innan skýlanna á vigveggjunum«.
»Það er vel mælt, Húnbogi«, svar-
aði svarti riddarinn, »og ef menn vilja
gera mjer þann sóma, að velja mig
fyrir foringja og lofa að fylgja mjer,
þá skal jeg taka að mjer að stjórna
áhlaupinu«.
Þegar foringjarnir höfðu á þennan
liátt skift með sjer verkum, hófst fyrsta
áhlaupið, og hefur þegar verið skýrt frá,
hvernig það gekk.
Þegar útvirkið var unnið, sendi
svarti riddarinn Húnboga tilkynningu
um sigurinn og bað hann jafnframtað
hafa nú nánar gætur á kastalanum,
svo að ekki yrði dregið saman liðið
þar inni til útrásar og virkið tekið
attur. Hann vissi, að þótt menn þeir,
sem hann hafði á að skipa, væru
djarfir til atlögu, voru þeir samt óvanir
hermensku og mundu því illa stand-
ast áhlaup æfðra hermanna frá kast-
alanum.
Svo ljet hann búa til fiotbrú á kast-
alagröfinávi-og gerði ráð fyrir að hún
mundi nægja. En til þess fór tölu-
verður tími, og meðan á þeirri bið