Lögrétta

Tölublað

Lögrétta - 19.04.1911, Blaðsíða 3

Lögrétta - 19.04.1911, Blaðsíða 3
L0GRJETTA. 75 Frá landssímaimiri. Starfrælisla landssímans ÍOIO. T e kj ur: Símskeyti innanlands — til útlanda — frá útlöndum Símasamtöl ............ 23511,85 12706,00 5159,55 —r- Aframhaldsgjald Talsímanotendagjald, einkaleyflsgjald o. fl. Aðrar tekjur ............................ Kr. 41377,40 50538,85 Kr. 91916,24 1 . 4628,33 Kr. 87287,92 n 10684,93 n 3795,46 Tekjur alls Kr. 101768,31 Gjöld: Laun starfsmanna (hjer eru meðtalin laun lands- símastjórans, þóknun til landsstöðva, laun tilsendiboða o. fl.............. 31539,90 Viðhald símanna ............................. 10552,08 Eyðublöð, prentunarkostnaður, ritföng o. fl... 3519,54 Önnur gjöld ................................ 10,463,57 — 56129,09 Tekjuafgangur kr. 45639,22 , JÍ m Til fermingarinnar hef jeg nú fengið clnstakleg-a stört úrval af Fermingrarfötum i öllum stærðum, með ýmsu verði og eftir nýjustu sniðum. Fataefni. hvítt, blátt og svart cheviot, einn- ig blátt og svart kamgarn, mjög sterkt og gott í fermingarföt; verð 1,50—3,00. Enn er dálítið eftir af þeim vörulelfum, sem seljast fyrir hálfvirði og þar undir, mjög vel hæfilegt í fermingarföt, telpukápur, drengjafralika og í reiðíöt. Handa telpum: Náttkjólar. skyrtur, buxur og pils. Einnig mikið úrval af kápum, í nýjustu sniðum og eftir nýjustu tísku. Höfuðsjöl og slæður úr silki frá 0,75 og 1,85. Hattar, hálstau, nærföt í stærsta úrvali. cJirauns 'ffarslun ^iXamGorg1. Aðalstrætl O. ví, sA. mSfmí til gagns eða sæmdar en nokkrum manni mun áður hafa til hugar komið að hún gæti orðið, svo að nú liggja fyrir alþingi fjölmennar á- skoranir frá kjósendafundum til og frá um land, um að fella þessa fjár- veitingu niður, „samkvæmt fenginni reynslu". Ein af þessum áskorunum er úr kjördæmi viðskiftaráðanautsins sjálfs, Dalasýslu, samþykt þar á fjöl- sóttum kjósendafundi með öllum atkv. gegn 2. Samt sem áður hefur þetta, sem að ofan er prenlað, komist inn í fjárlögin í neðri deild; auðvitað þó ekki á annan hátt en með „hrossa- kaupum". „Upp með það sem er satt og rjett“ er fyrirsögn á grein í 22. tölubl. ísafoldar. Þegar jeg las þetta, þótti mjer „skörin fara upp í bekk- inn“, að sjá þessi orð ( ísafold, og býst jeg við að fleiri en mig furði á því, að slfk orð skuli standa í því bl'aði, sem árum saman hefur skrið- ið áfram á ósannindum. Hefði fyrirsögn greinarinnar verið svo: niður með það, sem er satt og rjett, þá hefði hún verið greininni samboðnari. Þar er sama tuggan sem áður um gömlu bankastjórnina og Landsbankann, sem er margsinn- is búið að hrekja og margsannað að ósatt sje. Og þar er sama tugg- an, að smjaðra fyrir alþýðunni og tilraunin, að reyna að gera embættis- menn landsins tortiyggilega í augum hennar, sem er eitt af fyrirlitlegustu verkum ísafoldar. T. d. stendur í áminstri grein: „Já vaknaðu íslensk alþýða! — Þú matt eigi þola það lengnr*), að embættis- og höfðingja- valdið liti á þig eins og búfje, hross, naut og sauði, sem það eigi hvert bein f, og megi nota til sinna þarfa eftir vild". Hjer er sagt að íslensk alþýða megi eigi þola lengur o. sv. frv. — Þar með er sagt, að embættisvaldið hafi undanýarin ár álitið íslenska al- þýðu ekki rjetthærri nje skynugri en kýr og kindur, og hafi brúkað al- þýðumenn eins og skynlausar skepn- ur. Vilja nú nokkrir óbrjálaðir flokksmenn blaðsins kannast við, að þetta sje sattf Er það ekki sam- viskulítil bíræfni og sjalfshroki, að leyfa sjer að setja í fyrirsögnina fyrir svona grein, „Upp með það, sem er satt og rjett". Ekki svarar endirinn til upphafs- *) auðkent af höf. ins fremur en annað í greininni, því hann er ósannur. Ritstjórinn B. J. hefur sýnilega sjálfur skrifað greinina, þótt hann eigni hana öðrum, mark- ið hans er ætíð aúðþekt í hvaða óskilarjett sem það kemur. í upphafinu byrjar greinin vel, en endar illa. Ja-ja, hún er þó skárri en stjórn- störfin hans, því þau bæði byrjuðu illa og enduðu illa. Og likt var alt sem þar var á milli. Ekki-embœttistnaður. Jón Trausti. Nýlega hefur danska blaðið „Riget" flutt þrjár af smærri sögum Jóns Trausta í þýð- ingu eftir frú Helgu Gad, er áður hafði snarað „Höllu" á dönsku. Þessar sögur eru: „Tvær systur", „Strandið á Kolli" og „Sigurbjörn sleSflja“- Þær hafa komið út í sunnudagsblöðunum, er mest flytja skemtandi og fræðandi efni. Frá FraKklandl eru nú bráð- um væntanlegir hingað 3 verkfræð- ingar til þess að rannsaka Sogsfoss- ana og fleira hjer austanfjalls, sem Frökkum leikur hugur á að eignast. Straumferja Helga kennara Valtý^sonar var skoðuð af nokkrum þingmönnum nú f síðastl. viku, eða lítil eftirlíking af henni, á Hrauns- holtslæk. Helgi skrifar „Lögr.", að bráðlega sýni hann stærri bát á Ell- iðaánum. Reykj avík. Dáinn er hjer í bænum 13 þ. m. Sveinn Sigfússon kaupmaður, eftir langa sjúkdómslegu Hann veiktist fyrir jól ( vetur og hefur legið síðan þungt haldinn. Nanar verður hans minst síðar hjer f blaðinu. Alþing. Þar var þingfrí frá því á þriðjudagskvöld fyrir paska og þar til í gær. Sira Eggert Palsson á Breiðabólstað fór heim til sín um páskana Hinir þingmennirnir allir munu hafa verið hjer í bænum. Al- þing hefur verið lengt til mánaða- móta og er þar nú mikið að gera, fjöldi mala ræddur á hverjum þing- fundi. Hörknreðnr hefur verið um alt land nú nær viku tíma, eftir öll góð- viðrin, sem á undan höfðu gengið. Umskiftin voru á föstudaginn langa. Þá gekk í norðanveður, sem haldist hefur hjer síðan, með alt að 6 stiga kulda, en í Norðurlandi hefur kuldinn verið meiri, alt að 14 st. á Gríms- stöðum, einn morguninn. Stundum hefur snjóað nyrðra, og í fjöll hjer syðra hefur einnig snjóað. Enn f dag er hvass stormur hjer á norðan, en kuldi minni en áður, 2 stig f morgun. Fyrir þetta áfelli var farið að grænka á jörð. Til leig’u 1—2 stofur frá 14. maf með hús- gögnutn, mót suðri, við Bergstaða- stfg 3- Ásgr. Hlagnnsson. Þingvísa. Lögr. hefur verið sendur fjöldinn allur af þingvísum, sem sumar munu síðar koma í blað- inu. Ein er þessi, ort skömmu eftir þingsetningu í vetur og kölluð „Vetr- arþing": „Ekki er nú alt með feldu í henni Reykjavík; höfðingjar landsins í húminu læðast með höfuðin niður á bringum og eru allir í þingum við ........- pólitík. Eggert Claessen yfirrjettarmálaflutntngsmaður. PÓ8thú8Strætl 17. Venjulega heltna kl. 10—11 og 4—5. Talsími 16. Húfur, mikið úrval nýkomið. Sturla Jónsson. Mikið af allskonar Veggjappir nýkomlð til Jóiataiis Porsteinssonar. SiMlútar stórt úrval. Sturla Jónsson. Kaujendur LÖGRJETTU, sem skulda fyrir blaðið, einkum þeir, sem skulda fyrir fleiri árganga, eru á- mintir um að borga. Inn- heimtumaður er Arinbj. Svein- bjarnarson bókbindari, Lauga- veg 41, Reykjavík. yy Auglýsinyum i „Lög- rjettu“ tekur ritstjórinn við eða prentsmiðjan. »Já, mjög langt getur það ekki verið, úr því að Barrymore gat sent honum mat út þangað. Og nú liggur þessi fantur þarna og glápir út i myrkrið á bak við glætuna. Jeg vil fara út, Watson, og taka manninn fastan«. Sama hugsun hafði flogið mjer i hug. Það var ekki svo að skilja, að Barrymore hefði trúað okkur fyrir leyndarmáli sínu. Við höfðum neytt hann til að gera okkur það uppskátt. Maðurinn var hættuseggur mannfje- laginu, gjörspiltur bófi, sem ekki var bót mælandi á nokkurn hátt og enga minstu vorkunn átti skilið. Við gerð- um ekki annað en beina skyldu okk- aL ef við sættum þessu færi og kæm- um honum aftur á þann stað, þar sem hann hafði verið hneptur inni áður, °g gæti ekki gert neitt ílt af sjer fram- ar. Hann var svo illur og ofsafenginn að eðlisfari, að aðrir mundi eflaust gjalda þess, ef við ljetum hann úr greipum okkar ganga í þetta skifti. Honum var í lófa lagið að ráðast á þau Stapleton-systkin, hvaða nótt sem vera skyldi, og ræna þau eða myrða. Pessi síðustu orð min gerðu það að verkum, að barón Hinrik hvatti mjög til fararinnar. samferða«, svaraði jeg. æ 1 hraðbyssuna yðar og smeygið yður í bótana. Við verðum að flýta okkur, eins og við getUm. Maðurinn kann að slökkva ljósið og þjóta burtu«. Fimm mínútum seinna vorum við komnir út og farnir á stað. Við hlup- um í gegnum myrkva viðarrunna og heyrðum ekki annað en haustvindinn þjóta um limar trjánna og laufin hrynja undan honum til jarðar. Næturloftið var rakt og óholt fyrir óþef af rotnum jurtum. Tunglið óð í skýjum og glytti í það endur og sinnum. Þjettir skýja- bólstrar þyrluðust allt um kring, enda var farið nokkuð að rigna, er við kom- umst út á heiðina. Ljósið sást altaf á sama stað fyrir framan okkur. »Hafið þjer vopn á yður?« spurði jeg »Jeg er með marghleypu«. »Við verðum að reyna að komast fast að honum. Það er sagt að hann svífist ekki neins. Og flatt upp á hann verðum við að koma og ná tökum á honum, áður en hann getur komið vörn fyrir sig«. »Hvað skyldi Holmes segja um þetta?« spurði baróninn. »Hvað var það, sem hann sagði um tíma myrkr- anna, er allar illar vættir væru í al- mætti sínu?« Þá heyrðum við alt i einu, eins og svarað væri þessar spurningu, hræði- legu hljóðin, sem höfðu áður kvinið um eyru mjer úti við Grimpen-foræð- in miklu. Nú var eins og þau bær- ist einhvers staðar að utan af auðnum. Þau fylgdu vindstefnunni gegnum næt- urkyrðina, í fyrstu dimm hljóð og langdregin, sem hækkuðu smám sam- an meir og meir og urðu loks að óg- urlegu ýlfri; en lækkuðu svo, er stund leið, og enduðu á nýstandi eymdar- spangóli. Þau heyrðust hvað eftir ann- að, svo að undir tók öllum úr áttum i kringum okkur og alt fanst leika á »Ekki neitt, herra barón«. Fátið var svo mikið á honum og hræðslan, að hann ætlaði ekki að geta komið upp einu orði og ljósið hristist í hendinni á honum. »Það var ekki annað en glugginn þarna. Jeg fer hverja nótt um húsið til að líta eftir að öllu sje lokað vel og vandlega«. »Og eins á þriðja loíti?« »Já, herra barón, jeg lít eftir öllum gluggunum«. »Jeg skal nú segja yður sögu, lierra Barrymore. Við höfum einsett okkur að hafa sannleikann upp úr yður, og mun því ráðlegast fyrir yður að gera það afdráttarlaust og eítir bestu vitund. Hvað voruð þjer að gera úti við glugg- ann?« Hann horfði á okkur og var auð- sjáanlega i standandi vandræðum staddur, fórnaði höndum og ætlaði ekki að koma upp nokkru orði. »Jeg gerði ekkert ilt af mjer, herra barón», sagði hann loksins. »Jeg hjelt einungis á ljóstýru úti við gluggann? »En hvers vegna gerðuð þjer það?« »Þjer megið ekki spyrja mig um það, herra barón, ekki spyrja mig um neitt í þá átt. Jeg sver og sárt við legg að þetta er leyndarmál, sem mjer kemur ekkert við. Ef það væri eitthvað, sem snerti mig sjálfan, skyldi jeg óðara se8.ía yður alt, sem sem jeg vissi? Alt í einu datt mjer ráð í hug og jeg tók ljósið úr glugganum, þar sem hann hafði látið það. »Hann hefur lálið það þarna til að 81 gefa einhverja visbendíng með þvi«, sagði jeg. »Við skulum reyna, hvort við fáum ekki svar«. »Jeg fór með ljósið á sama hátt og jeg hafði sjeð hann gera og starði út í náttmyrkrið. Jeg gat með naumind- um greint dökku trjástóðin og yfirborð heiðanna, sem var þó nokkuru skýrara. Tunglið óð í skýjum og bar í þessu flóka fyrir það. Jeg hrópaði ósjálfrátt upp yfir mig af gleði. Lítið gulleitt ljós skein í gegnum myrkrið og varp- aði geislum mitt á gluggagrindina, sem við stóðum við. »Sjáum til! þarna er merkið!« sagði jeg- »Nei, nei, það er öðru nær. Þetta er missýningog ekkert annað. Þjermegið trúa mjer til þess«, tók Barrymore fram i. »Sveiflið þjer tjósinu þvers yfir glugg- ann, Watson«, sagði barón Hinrik. »Átti jeg ekki á von! Hitt ljósið var hreyft á sama hátt og okkar. Þorið þjer enn þá að bera á móti þvi að þetta sje vísbending? Segið okkur eins og er. Hvaða samtök eru þetta og hver er með yður í þessu?« Maðurinn varð alt í einu ósvifmn og óskammfeilinn á að líta og svaraði hranalega: »Það kemur mjer við, en yður alls ekki. Jeg segi yður ekkert um það«. »Ekki nema það þól En þjer getið þá farið tafarlaust úr minni þjónustu®. »Það má vel vera. Jeg fer þá ekki leyfislaust«. »Nei. Þjer getið fai’ið og ættuð að

x

Lögrétta

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Lögrétta
https://timarit.is/publication/196

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.