Lögrétta - 19.04.1911, Side 4

76
,L*0GRJ ETTA.
Aöalfandnr Reikjavíkurdeild-
arinnar hinn firri verður haldinn:
laugardaginn 22. april næstk. kl. 5 siöd.
i Goodtemplarahúsinu.
Björn M. Ólsen,
p. t. forseti.
en það, sem á umbtiðunum hefur
þetta skrásetta vörumerki:
Mottlatau
margar tegundir,
02
Skinnkantar,
mjög ódýrt.
Sturla jinsson.
Stur/a Jónsson.
Hjá undirritaðri fást enn fáein
eintök af
Lækningabók dr. Jónassens
á 3 kr. og
„Hjálp í viðlögum“
á 75 aura (niðursett verð).
Þórunn Jónassen,
Lækjarg. 8.
Þá er fullnægt fyrsta skilyrðinu
fyrir traustri og vandaðri steinbygg-
ingu.
Cementið er sent á hverja höfn
kringum alt land beint frá verksmiðj-
unni.
Umboðsmaður á íslandi er verkfræð-
ingur
K. ZIMSEN, Reykjavík.
Simnefnl: Ingeniðr. Talsimi 13.
r:
Norskir
Danskir
Svissneskir,
bestir og ódýrastir
í „Liverpool“.
Sími 43.
Pantið yður sjálfir Fataefni
beint frá verksmiðjunni. Mikill sparnaður. Hver maður getur fengið sjer
sent burðargjaldsfrítt gegn eftirkröfu 4 mtr. 130 cm. breitt svart, blátt,
brúnt, grænt og grátt ágætlega litað fínullar-klæöi í fallegan og hald-
góðan kjól eða útiföt (Spadserdragt) fyrir einar 10 kr. (2,50 pr. mtr.).
Eða 3V4 mtr. 135 cm. breitt svart, dökkblátt og grádröfnótt iiýtiskn*
ofnl í haldgóð og falleg karlmannsföt fyrir einar 14 kr. 50 aura. Sjeu
vörurnar ekki eins og óskað er eftir, þá er tekið við þeim aftur.
U tanáskr.: Aarhus Klædevæveri, Aarhus, Danmark.
G6ð tbúð
fyrir litla fjölskyldu er til leigu í
nýju steinhúsi við Grundarstíg, 4
herbergi auk forstofu, eldhúss
(skúrs), kjallarageymslu, þvotta-
húss, þerrilofts, aðgangs að blóm-
garði m. m. Húsaleiga 25 kr. á
mánuði. Semja má við Guðmund
Magnússon prentara.
©óóur Síslason
yfirrjettarmálaflutningsmaður,
Laufásveg 22.
Venjul. heima kl. 11 —12 og 4— 5.
Nýir kaupendur að XVII. árg.
„Eímreiðarinnar“
geta fengiB I—XVI. árg. með 21 kr. afslætti
hjá Sig. Jén8syni bókbindara.
Reykjavík. Talstmi 209.
Jurtapottar,
bestir og ódýrastir,
í „Liverpool“.
Sími 43.
5 herbergi, eldhús og geymsla,
til leigu frá 14. tnaf. Upplýsingar
á Lindargötu 28.
2 herbergi og eldhús til leigu á
Njálsgötu 32.
Prentsmiðjan Gutenberg.
Vinnukona
dugleg og hreinleg getur fengið
vist frá 14 maí n. k. hjá Fred-
riksen (frá Mandal) Miðstræti 5.
Litun.
Dúka o. fl., sem húsmæð-
urnar ætla að senda á iðnaðar-
sýninguna í Reykjavík í sumar,
er nauðsynlegt að senda fyrst til
Klæðaverks miðjunnar
á Akureyri, sem þæfir og
litar allskonar dúka með mjög
endingargóðum og fögrum litum,
lósker og pressar. Fljót afgreiðsla.
Vinnan fljótt og vel af hendi
leyst.
Fiður,
margar tegundir nýkomnar, og selj-
ast eins og vant er ódýrast hjá
Jónatan Þorsteinssyni.
JSlærfatriaður
afarmiklar byrgðir
nýkomnar.
Óvenjutega ódýrar.
Sturla Jónsson.
Svuntu-
og
kjólaefni.
Stærsta og ódýrasta úrval
bæarins.
Síuría cZónsson.
Appelsínur
Otrouur
Epll.
Hvítkál
Rödbeder
Laukur.
Góðar KARTÖFLIJR danskar
fæst í
„Liverpool“.
Sími 43.
Verkmanna-
— Stórt úrval nýkomið. —
Síurla dónsson.

cr nú komlö til Sveing Jónggonar.
Með BAustra" komu nú um 80 — áttatíu — tegundir af hinu
marg eftirspurða Betrekki, og verður til sýnis og sölu strax eftir hátíðina
i TERPLARA81JIDI I,
í húsi Jóns Sveinssonar (suður af dómkirkjunni). Gengið inn á horninu,
sem liggur að vinnustofu Hróbjartar Pjeturssonar, er afgreiðir viðskifta-
menn í fjærveru minni. Reykjavík 11. apríl 1911.
Sveinn Jónsson.
K1 æðayerksmiðjan
á Akureyri.
Frá I. maí næstkomandi tekur verksmiðjan á móti heima unnum dúk-
um til þæfingar, litunar, lóskurðar og pressunar; ull og tuskum til kemb-
ingar, spuna, tvinningar og vefnaðar í alls konar dúka, fyrir mjög sann-
gjarna borgun.
Verðlistar og sýnishorn verða send umboðsmönnum verksmiðjunnar
víðsvegar um landið. Verksmiðjunni er stjórnað af æfðum „fagmanni",
herra A. J. Bertelsen, sem veitt hefur forstöðu klæðaverksmiðjunni „Iðunn"
í Reykjavík í 4 ár; og þar sem verksmiðjan hefur nú bætt við sig mörg-
um vjelum af nýjustu gerð, getur hún fyllilega uppfylt allar þær kröfur, er
heimtaðar verða af verksmiðjum í þeirri grein, bæði utan lands og innan.
Áreiðanlegir umboðsmenn verða teknir úti um landið, ef þeir senda
umsóknir sínar sem fyrst til verksmiðjunnar.
Verksmiðjujjelagið á ýlkureyri £irait.
82 83
skammast yðar fyrir svikin. Ætt yðar
hefur þjónað minni ætt um meir en
hundrað ára og alt af búið á þessum
sama stað; og endirinn á þessu skuli
svo verða, að jeg stend yður hjer um
hánótt að svívirðilegum svikráðum við
migl«
»Nei, alls ekki, herra barón, ekki
við yður«.
Þessi siðustu orð vóru töluð með
kvenmans röddu og kona Barrymores
sást í dyrunum, enn þá fölari á að
líta og skelkaðri en maður henn-
ar hafði verið. Hún var á nær-
pilsinu einu og hafði fleygt herðaskýlu
yfir sig, og öll hefði framkoma hennar
nánast verið hlægileg, ef hræðslan, sem
lýsti sjer á andliti hennar, hefði ekki
vakið aðal-eftirtektina.
»Við verðum að fara hjeðan alfarin,
Elísa. Þetta varð þá endirinn á því
öllu saman. Þú getur farið að tina
til og koma niður þessu litla dóti, sem
við eigum«, sagði Barrymore við hana.
»Ó, Jón minn góður! Hef jeg þá
steypt þjer í alt þetta ólán. Sökin er
min, herra barón, og verður að bitna
á mjer eingöngu. Hann hefur gert
alt þetta mín vegna, af því að jeg bað
hann svo innilega vel um það«.
»Talið þjer þá! Hvernig vikur öllu
þessu við?«
»Auminginn hann bróðir minn er
að deyja úr sulti og seyru úti á heið-
inni. Við getum ekki látið hann vesl-
ast upp fyrir augunum á okkur. Ljósið
hjerna er merki þess, að matur sje á
boðatólum handa honum, en ljósið
þar úti frá á að sýna, hvert við eigum
að fara með hann —?«
»Bróðir yðar er, eftir þessu —-?«
»Maðurinn,sem strauk úr dýflissunni
á dögunum, herra barón, óbótamaður-
inn Selden«.
»Þetta er satt, sem konan mín segir,
herra barón«, sagði Barrymore. »Jeg
sagði yður að þetta væri ekki mitt leynd-
armál og að jeg mætti ekki segja yður
það. En nú haflð þjer heyrt, hvernig í
öllu liggur. Ef það eiga að nefnast sam-
tök eða öðru verra nafni, eru þau að
minsta kosti ekki gerð á móti yður«.
Þarna ijekst þá rjetta skýringin á
leyniförum hans á nóttunni og ljósinu
i glugganum. Við barón Hinrik störð-
um báðir steinhissa á konu Barrymores.
Gat það verið, að þessi grunnhygna
en virðingarvex-ða kona gæti verið skil-
getinn systir einhvers versta og al-
ræmdasta bófans á öllu landinu?
»Já, herra barón«, hjelt konan á fram;
»eftirnafn mitt var Selden, áður en
jeg giftist, og hann er bróðir minn,
en talsvert yngri en jeg. Við höfðum
öll mest eftirlæti á honum, er hann
var barn, og við ljetum alt eftir hon-
um, svo að hann komst á þá skoðun
með aldrinum að hann gæti lifað og
látið eins og hann vildi; heimurinn
þótti honum sem væri eingöngu hans
vegna til orðinn. Þegar aldur færðist
yfir hann, fór hann að leggja lag sitt
við misjaína menn og fjandinn fjekk
meir og meir fastari tök A honum, svo
að hann að lokum setti svivirðingar-
blett á nafn okkar. Þetta lók svo
á móður okkar, að hún beið bana
af því. En hann viknaði ekkert við
eða reyndi að bæta ráð sitt, en hlóð
þvert á móti hverjum nýjum glæpnum
á annan ofan, svo það er sannkölluð
guðs mildi að hann er ekki tekinn af
lifi fyrir löngu. En í mínum augum
hefur hann þó alt af verið sami
hrokkinhærði drenghnokkinn, semjeg
var að gæta og leika við á æskuárun-
um. Hann braust út úr dýflissunni, af
því að hann vissi að jeg var hjerna
og mundi ekki vilja synja honum að-
stoðar. Hann kom því hingað eina
nóttina, örmagna af þreytu og hálf-
dauður úr hungri með lögregluna al-
staðar á hælunum á sjer. Hvað átti
jeg veslingur að taka til bragðs? Við
veittum honum viðtökur, gáfum hon-
um mat og sáum um hann. Þá kom-
uð þjer lika hingað, herra barón!
Bróðir minn hjelt þá að hann mundi
verða óhultari um sig úti á heiðinni
en alstaðar annarstaðar, þangað til
fyrstu umbreytingarnar væru um garð
gengnar. Hann hafðist því við þarna
útfrá tyrst um sinn. En aðra hvora
nótt reyndum við að ganga úr skugga
um það, hvort hann væri þar enn,
með þvi að bera ljósið út í gluggann.
Ef við fengum svar, fór maðurinn minn
út til hans með dálitið af brauði og
kjöti. Við vonuðumst eftir á hverjum
degi að hann væri farinn, en gátum
ekki brugðist honum, á meðan hann
hafðist þarna við. Þetta er heilagur
sannleiki, svo sannarlega sem jeg vil
vera kristin kona og vanda orð mín
og gjörðir; og ef sökin á að bitna á
nokkrum, þá á hún að lenda á mjer
en ekki manninum minum, því að
hann hefur gert þetta alt fyrir minn
bænarstað og einskis manns annars«.
Konan þagnaði nú og við gátum
ekki efast um að hún myndi hafa sagt
satt og rjett frá öllum málavöxtum.
»Er þetta satt, Barrymore?« spurði
þó barón Hinrik til að láta hann sanna
sögu konu sinnar.
»Já, herra barón, hvert orð er dag-
satt«.
»Það er vel farið. Jeg get ekki geiið
yður sök á því að þjer hafið hlaupið
undir bagga með konu yðar og veitt
mannræflinum bjargir. Jeg tek orð
mín aftur, sem jeg hef sagt. Farið nú
inn til yðar og þá getum við talast
meira við á morgun um þetta«.
Þau fóru ofan og við litum aftur út
um gluggann. Baróninn hafði tekið
hann opinn og kalda kvöldgoluna
lagði inn á okkur. Langt burtu í
fjarska sást enn þá litli Ijósdepillinn
guli.
»Furðu gegnir að hann skuli áræða
þetta«, sagði baróninn.
»Ljósinu mun vera komið fyrir þann
veg að það getur ekki sjest annars
staðar að en lijeðan.
»Það er nógu sennilegt. Hve langt
burtu haldið þjer að það muni vera?«
»Úti við klettabeltisröndina, sem
skoran er í, að þvi er jeg ætla«.
»Og þá ekki meira en eina röst eða
tvær hjeðan?«
»Nei, varla það einu sinni«.