Lögrétta - 23.09.1914, Qupperneq 3

LÖGRJÉTTA
171
■IIH
illla
BETEI CrJAFIR
verSa börnum ekki gefnar en bækur þær, sem hjer eru taldar: Dýra- I
myndir, kr. 1.50; Hans og Grjeta, 1.50; Öskubuska, 1.50; För Gullivers i
til putlands, 0.75; FerSir Mynchausens baróns, 0.75; Sagan af Tuma ¥
þumli, 0.75; Þrautir Heraklesar, 0.75. (Hver þeirra fjögra síSast töldu I
meS um 40 myndum.) Hrói höttur, 0.85; Engilbörnin, 0.25Í — Bækur =
þessar fást hjá öllum bóksolum á íslandi. SpyrjiS 'eftir þessuni bókum I
og fáiS aS sjá þær.
Bókaverslun Sigf. Eymundssonar, Rvík.
1 ........ ■» ■lllmiHMBMiaMM
- mMWmn
feikna mikið úrval af hinum vidurkendu
Ibleikjudu
Ijereítum
í Austursfræti 1.
kr., Bjarnarst. 400 kr., Vestmanna-
eyjum 600. kr. Samtals 30000 kr.
Snæbjörn Jónsson heitir maSurinn,
sem ritar nú hjer í blaöiS um Island
í enskum bókmentúm. Hann er ungur
maSur, frá KalastöSum á HvalfjarS-
arströnd, og hefur dvaliö um hríö i
Englandi, mjög efnilegur maöur og
vel greindur er Lögr. sagt af kunn-
ugum manni.
Prentsmiðja seld. D. östlund hefur
nú selt Sveini Oddssyni, er áður hef-
ur staSiS fyrir Bílfjelagi Rvíkur.
prentsmiSju sína hjer í bænum.
Hafnargerðin. Sú breyting á hinni
upphaflegu áætlun um hana var gerð
á síöasta bæjarstjórnarfundi, eftir til-
boSi frá Monberg, aS hlaSin væri upp
strandlengjan frá steinbryggjunni
vestur aS Geirsbryggju, svo aS skip
gætu lagst þar viS, í staS þess aS
áSur hafSi veriS ráSgerS bryggja
er gengi út í höfnina.
Kolin í Dufansdal. „Vísir“ segir,
aS G. E. Guömundsson, sem veriS
hefur þar vestra um hríS, hafi fund-
i* áSur óþekt kolalög x fjallinu, 400
fetum ofar en hin, sem áSur voru
kunn.
Dánir eru nýlega hjer í bænum
Björn Björnsson á Litlavelli, 66 ára,
og Árni Árnason kirkjuþjónn, 46 ára.
Húsbruni. Síöastl. fimtudagsnótt
brann íbúSarhúsiS á Galtalæk í
Rangárvallasýslu. FólkiS komst út,
en allir innanstokksmunir brunnu.
Alt var óvátrygt og tjóniSmetiS 16
þús. kr.
Frá Grænlandi, Ivigtut, kom hing-
aS í síSastl. viku skipiS „Ajax“ og
meS því dr. Norman Hansen, sem
hjer er kunnur. Hann haföi fariö
norSur síöastl. vor. Skipiö var á leiS
til Khafnar.
Björn Pálsson lögfræðingur er orS-
inn starfsmaöur á 3. skrifstofu stjórn-
arráSsins.
Hjónaband. 17. þ. m. giftust hjer i
bænum Baldur Sveinsson kennari á
ísafiröi og frk. Maren Pjetursdóttir
frá Engey.
Styrkur til barnaskóla 1914. Hon-
um er þannig skift, aö barnaskólinn í
Reykjavik fær 6000 kr., HafnarfirSi
1100 kr., IsafirSi 1200 kr., Akureyri
1100 kr., SeySisfiröi 600 kr., Garöa-
hrepps 300 kr., Vatnl.str. 425 kr.,
Keflavík 525 kr., GerSahr. 525 kr.,
MiSneshr. 400 kr., Hafnahr. 325 kr.,
Grindav. 475 kr., Eyrarb. 600 kr.,
Stokkseyri 500 kr„ Eystri Sólheim-
um 325 kr., Hvammi 300 kr., Deild-
ará 300 kr., Vik og Reynishv. 425 kr.,
Djúpavog 325 kr., BúSum í FáskrúSs-
firöi 500 kr., EskifirSi 525 kr., NorS-
firSi 575 kr., Bakkag. í BorgarfirSi
425 kr., VopnafirSi 425 kr., Húsavík
550 kr., Grimsey 275 kr., ÓlafsfirSi
475 kr., SiglufirSi 600 kr., Sauðár-
krók 550 kr., Blönduósi 350 kr., Látr-
um í Aðalvík 400 kr., Hesteyri 350
kr., TröS í ÁlftafirSi 425 kr., Hnífs-
dal 450 kr., Bolungarvík 600 kr„ SuS-
ureyri 450 kr„ Flateyri 450 kr„ Þing-
eyri 500 kr„ Bildudal 450 kr„ Pat-
reksfirði 500 kr„ Flatey 450 kr„
Stykkishólmi 550 kr„ Helliss. 500
kr„ Ólafsvík 500 kr„ Borgarnesi 400
Akranesi 525 kr„ Mýrarhúsum 500
FRÁ UTANRÍKISRÁÐA-
NEYTINU.
StjórnarráSiS hefur sent Lögr.
„Sjerprent af tilkynningum frá utan-
ríkisráSaneytinu" og er þar taliS upp,
hvei'jar vörur hafi verið bannaS aS
flytja út vegna stríðsins frá ýmsum
ríkjum í NorSurálfunni. Lengstur og
nákvæmastur er listinn yfir útflutn-
ingsbannjS í Þýskalandi, en stytstur
frá Tyrklanddi, Grikklandi og ítaliu.
Þó er frá Tyrklandi bannaSur út-
flutningur á öllum lifandi dýrum og
öllum matvörum. Frá Grikklandi á
gulli, kolum, korni og mjeli. Frá íta-
líu á korni, mjeli, heyi, hálmi, sykri,
hestum, kjöti og svo öllu, sem heyr-
ir til herskaparútbúnaSi, þar á meS-
al hermannaklæSnaSi og efni í hann.
F'rá Spáni á kolum, sem unnin eru
í landinu, myntuSu gulli og silfri,
hestum, ösnum, múldýrum, geitum,
alls konar kornvörum og kartöflum.
Frá Noregi á gulli, matvælum, lifandi
hestum, nautum, svínum, sauSum,
geitum og hreindýrum, kolum, koksi,
brenni, mó, jaröolíum, læknameSöl-
um og brennisteini. Undantekiö er 1.
þaS, sem skip þurfa til ferða og 2.
fiskur og fiskvöi'ur, niSursoðin mjólk,
smjör, ostur og ber.
Ennfremur er þarna listi yfir skip,
sern tekin hafa veriö föst í enskum
og belgiskum höfnum frá því aS
stríðiS byrjaði. Þar eru talin 227 þýsk
skip, 10 austurríksk, 1 danskt, 1
norskt og 13 ensk. Ensku skipin,
danska og norska skipið hafa veriS
tekin af því aS þau höföu meðferSis
íjandsamlega farma.
t
ASfaranótt 18. þ. m. andaðist á
sjúkrahúsinu á SeySisfirSi sira Þor-
steinn Halldórsson prestur i Mjóa-
firSi, 60 ára gamall. Hann var sonur
hins þjóðkunna merkismanns Hall-
dórs prófasts Jónssonar á Hofi i
Vopnafirði og fæddur þar 30. jan.
1854, en útskrifaðist úr Reykjavíkur-
skóla voriS 1877 og af prestaskólan-
um 1880. Haustið 1881 var honum
veitt FjarSarprestakall í MjóafirSi og
vígðist hann þangaö 3. sept 1882.
Kona hans var Lára Helga Svein-
bjarnardóttir snikkara á Akureyri og
giftust þau 1887, en hún dó 9. apríl
1898.
Síra Þorsteinn var besti drengur og
hvers manns hugljúfi, er honum
kyntist.
VÖRUR FRÁ AMERÍKU.
Lögb. frá 20. ág. skýrir frá því,
aS stjórnin hjer hafi snemma i ágúst
símaS til B. L. Baldwinssonar í
Winnipeg og spurt, hvort hægt
mundi aS fá þar vestra leigt skip til
þess aS flytja frá Ameríku vörur
hingaS meóan á stríðinu stæSi. Kall-
aði hr. Baldwinsson saman nokkra
íslendinga i Winnipeg til þess aö
ræSa um þetta og varS þaS úr, aS
þeir útveguðu tilboS um norskt skip
til flutninganna, sem er 1650 smál.
og átti aS kosta 14,400 kr. um mán-
uSinn, og einnig leitaði Baldwinsson
fyrir sjer um önnur sambönd viö
Ameríku um flutninga, er fáanleg
voru, segir blaSiS. Þegar þetta var
fengiS, þá kom símskeyti frá ráS-
herra Islands, er sagöi aS ekki væri
hægt aS ganga aS tilboöunum aS
vestan vegna breyttra kringumstæöa.
Mun þá hafa verið búiS aS ráða
„HermóSs“-feröina og festa í lands-
ins þjónustu Svein Björnsson og þá
aöra legáta, sem meS „HermóSi“ voru
sendir vestur.
Þessi mynd sýnir götu i bænum
Kalish i rússneska Póllandi, sem
eyöilögS hefur veriS nú í stríSinu.
VÖRUR FRÁ DANMÖRKU.
Frá Kaupmannahöfn er skrifaS 12.
septbr.: Nefnd sú, sem hjer hefur
veriS skipuS til þess aS hafa gát á
verðlagi á vörum og setja verS á
þær, ef menn reyndu að okra á þeim,
hefur gert hjer mjög mikiS gagn;
verS á nauösynjum er eigi fram úr
hófi og á mörgu alveg hiS sama sem
áöur en ófriSurinn hófst. Stjórnin
lagSi hald á r ú g og h v e i t i, og
má eigi flytja þaS til annara landa,
nema til íslands og Færeyja, handa
landsmönnum sjálfum, en eigi til út-
flutnings þaSan, eins og gefur aS
skilja. Hjer getur því ísland fengiS
allar nauösynjar, og má það aS miklu
gagni veröa á meSan ófriöurinn
stendur yfir og verslunin viS Eng-
land er lítil.
Færeyjar hafa fengiö nægar birgð-
ir af kornvöru hjeðan.
Jeg tek, samkv. ráSstöfun fjelags-
stjórnarinnar, viS gjaldkerastörfum
fjelagsins frá og meS 1. okt. þ. á. Fje-
lagar og aörir eru þvi beSnir aS
senda mjer allar greiöslur til fje-
lagsins upp frá því.
Reykjavík 22. sept. 1914.
Lárus H. Bjarnason.
NÝJA VERSLUNIN
— Hverfisgötu 34, áður 4 D —
Tlestalt (utast og inst) til kven-
fatnaðar og barna og margt fleira.
GÓÐAR VÖRUR.
ÓDÝRAR VÖRUR.
Kjólasaumastofa.
72 69
hef sjálfur mikiS aS bera, því aS hefSi
hann lifaS, sver jeg þaS, aS jeg ætlaSi aS
gera miklu meira fyrir hann en jeg haföi
lofaS þjer. Hann hefði orSiS góöur og
hugaður sjómaöur, ef drotni hefSi þókn-
ast aS lofa honum að lifa, og þú hefSir
oröiS stolt af honum, en guSi hefur þókn-
ast annað, og undir hans vilja verSum viö
aS beygja okkur meS undirgefni. GuS
blessi þig og huggi þig í sorg þinni og þú
mátt trúa því, aS jeg er enn þá þinn ein-
læglega hreinskilinn og tryggur
Percíval Delmar.“
„Því er þá svona variS,“ hugsaöi jeg;
„þarna hef jeg þaS meö hans eigin hendi.“
Jeg braut brjefiS þegar saman og stakk
þvi í barm minn. „ViS skulum ekki skilja,
það er áreiSanlegt‘“ tautaöi jeg meS sjálf-
um mjer. Jeg gat naumast náS andanum
fyrir geðshræringu og settist því niöur til
þess aS jafna mig. Eftir eina eöa tvær
mínútur þreif jeg til brjefsins aftur og las
þaS á ný; „og hann er faðir minn og elsk-
ar mig, en þorir ekki aS láta á því bera,
og hann ætlar aS gera meira fyrir mig, en
hann haföi nokkurn tima lofað móSur
minni."
Jeg braut saman brjefiö, kysti þaö heitt
og stakk því aftur í barm minn. „En hvaS
skal nú til bragðs taka?“ hugsaöi jeg.
„MóSir min mun heimta brjefiS af mjer,
en hún skal aldrei fá þaS; hvorki tár,
ógnanir nje bænir skulu fá mig til aS
sleppa því. HvaS á jeg aS gera? Enginn
hefur sjeS mig; enginn veit, aS jeg hef
veriö hjer; jeg ætla þegar að fara til skips
míns, já, þaö er hiS besta ráð.“
Jeg var svo sokkinn niður i hugsanir
minar, aS jeg tók ekki eftir fótataki í stig-
anum, fyr en of seint var aö flýja. Jeg ætl-
aöi að fela mig, þvi aS jeg vissi af fóta-
takinu, aS þetta mundi anima mín. Jeg var
skjótur til ráða og slökti ljósiö á borðinu;
beiö jeg svo þess, aS húu kæmi, meS ann-
an handlegginn upp i loftiS, en hinn fram
undan mjer, meS opinn munninn og star-
andi augu. Hún kom, sá mig, hljóðaSi
upp yfir sig og fjell meövitundarlaus of-
an á gólfiS. LjósiS, er hún haföi í hend-
inni, sloknaði, þegar hún datt. Jeg steig
yfir hana, náSi dyrunum og stökk sam-
stundis út á götu.
17. kapítuli.
Jeg komst skjótt á þjóSveginn og var
sloppinn frá bænum Chatam. ÞaS var ætl-
un míx>, aS láta ekkert á því bera, aö jeg
hefði veriS þar, og þess vegna flýtti jeg
mjer aS komast sem lengst burtu. Jeg
stefndi því til Gravesend og kom þar kl.
10; þaSan komst jeg á vagni til Green-
wich, og áSur en dagaSi var jeg kominn
til höfuSstaöarins.
Jeg spurði þegar eftir vagni til Ports-
múdd og sá jeg þá, aS jeg hafSi nægan
tíma, þar sem vagninn átti aS fara kl. 9.
Þótt mig langaöi til aS skoSa Lundúna,
rjéSi þó meira nauösynin aS komast sem
fyrst til skipsins; kl. 7 um kvöldiS komst
jeg til Portsmúdd. Jeg flýtti mjer til sjávar,
stökk í bát og var kominn á skip kl. 8.
Eins og nærri má geta, urSu allir for-
viöa, er jeg kom svo fljótt og óvænt,
Fyrsta lautinantinum þótti þaö hlýöa, aS
senda þegar bát í land, svona seint, til
þess aö láta kafteininn vita um komu mína.
Bob Kross hafði aS eins tíma til aS taka
í hendina á mjer, áSur en hann hljóp ofan
í bátinn og fór á staö meS fregnina.
Jeg sagði offíserunum frá sögu minni,
en ljet þá vera þeirrar meiningar, aS jeg
hefði eigi komiö til Chatam, heldur farið
nieS kaupskipinu upp til Lundúna.
Hans kom og spuröi mig um konu sína
og skömmu á eftir kóm Bob Kross meö
þau skilmæli frá kafteini Delmar, að jeg
skyldi koma i land til hans deginum eftir.
Mig langaöi mjög til aö ráðfæra mig við
Bob Kross áður en jeg sæi kafteininn;
og skriSum viS eftir öldunum með þriggja
rnílna ferö á klukkutimanum. Jeg fann ekki
til svefns, en þurjós bátinn og raöaSi lcöss-
um og körfum eftir því sem auðið var. SiS-
an settist jeg niSur, en er jeg varS einskis
var, fór jeg aS tala viö fjelaga minn.
„HvaS heitiS þjer?“ sjiuröi jeg. — „Jeg
heiti Peggý Pearson; jeg hef vígslubrjefið
mitt til sýnis og ekki verSur annaS sagt ilt
um mig, en aS jeg sje hneigö fyrir vín; guS
fyrirgefi mjer.“ — „Og því eruS þjer svo
hneigSar fyrir þaö nú, þar sem þjer voruö
þaö þó ekki, er þjer giftust, eftir því sem
þjer sögSuS mjer?“ — „Vaninn gefur lyst-
ina. Hans var vanur aö setja mig á knje
sjer og ljet mig þá engan friS hafa, fyr en
jeg ljet þaS eftir honum að súpa á. Jeg
gerSi þaS einungis fyrir hann, til þess aS
geSjast honum, þó mjer ætlaSi næstum því
að verða flökurt, en eftir nokkurn tíma,
fann jeg til engrar velgju, og þegar jeg svo
síðarmeir stóS á malarkambinum í hvass-
viöri og brimlöSri ásamt öSrum konum,
meS hendurnar undir svuntunni, er viS biS-
um þess, aS bátur kæmi í land frá skipinu,
voru þær vanar að hafa pelaglas meS sjer
og fengu mig þá til aS súpa á, og þannig
gekk það koll af kolli. SíSan ljet Hans mig
færa sjer tár á skip út og dreypti jeg þá
á meö honum. En þaö sem mestu rjeSi um
þaS var þaö, að jeg heyrði eitthvert kvis
um Hans, er hann var i Plýmúdd, svo að
jeg varS hrædd um hann og varS jeg þá
kend í fyrsta sinni. Eftir þetta var öllu
lokið fyrir mjer, en eins og jeg áSur sagði,
byrjaði jeg meS því aö dreypa á; því var
ver, en þaö er búiS, sem búiS er. Segið
mjer, hvaö fram fór í nótt; hefur veöriö
veriö mjög ilt?“
Jeg sagði henni frá öllu og hvernig jeg
hefði spyrnt viö hcnni, til þess aö vekja
hana.
„Jcg veröskuldaöi annaö verra,“ mælti
hún; „þjer eruö fallegur og ötull drengur,
ög ef við komumst nokkurntima út á
Kallíópe aftur, skal jeg ekki draga af ySur
þaS sem þjer eigiS skiliS.“ — „Mjer er
engin þægö í, aS mjer sjeu slegnir gull-
hamrar,“ mælti jeg. — „Veriö ekki svona
stoltir; orö mín geta komiS ySur aS liSi
og það er þaS, senx þjer verðskuldið; þjer
stígiS í áliti skipverja,, þaS get jeg sagt
ySur. Gott mannorS er ekki lítils viröi;
margur kafteinn hefur komist aö raun um
þaS fyr en nú. Þjer eruS ungur að aldri,
en mannsefni hiö besta; þaS skulu skip-
verjar fá að vita og offíserarnir einnig.“ —
„ViS verSum fyrst aS komast til skipsins,"
mælti jeg, „en við erum býsna spöl frá
því.“ — „Alt er i góðu lagi og jeg er
hvergi sineik. Ef við sjáum ekkert skip,
skulum viS leggja einhversstaðar aö landi,
áöur en morgnar, og nú er ekki útlit fyrir
illviöri. MikiS þykir mjer, ef okkar hefur
ekki veriö leitað dálitið.“ — „HvaS er
þetta?“ sagöi jeg og benti aftur fyrir okk-
ur; „þaS er einhver sigling.“ — „Já, svo
er,“ sagöi Peggý; „þaö er skip meö rám og
ferhyrndum seglum, er siglir upp sundiö.
Þaö er best, að viS snúum viS og stefnum
á þaS.“
ViS gerðum svo og eftir þrjár stundir
vorum viö komin aS því. Þegar þaS rann
að okkur, kallaSi jeg, en enginn virtist
heyra okkur nje sjá, því aö neðri hlje-
seglin voru uppi og enginn fram á. Við
kölluðum aftur, er viS áttum svo sem 30
álnir að stefni þess; þá kom maður fram
á og hrópaði: „StýriS á stjórnboröa,“ en
þó eigi nógu fljótt til þess aS varna því,
að skipið rækist á ferjuna og bryti i henni
stefnið. Okkur sló aö hliðinni, um leiö og
ferjan fyltist; skipverjar drógu okkur upp
á borðstokkinn í því bili að hún hvolfdist
og flaut aftur af skipinu.
„Vel sloppinn, drengur minn,“ sagöi
skipverjinn, er dró mig upp.
„Ilvers vegna eruö þiö ekki aSgætnari?“
sagði Peggý og hristi pilsin, er voru renn-
andi upp að knjám. „Þaö er best fyrir