Lögrétta - 26.03.1919, Blaðsíða 3

LÖGRJETTA
Takid eftir!
Þjer, sem eigiS frímerki, mikiö
gömul — frá 1873—1908, getiö feng-
iö þau seld meö góðu verði. Listhaf-
endur snúi sjer til undirritaðs póst-
leiöis, sem annast sölu og skilar and-
virði þeirra; best að slá sjer saman
um sendingu þeirra.. Áreiðanleg skil-
vísi!
Borás þann 12. jan. 1919.
Fristadsvág 49. S v e r i g e.
Jón Vigfússon.
En svona verður það. Mennirnir
berjast blóðugri baráttu annað
veifið, og þess á milli tengjast þeir
fjelagsböndum friðarins. Og þann-
ig hefur það verið. Ýmist logar alt
í blossandi ófriðareldi eða „bætt er
fyrir brotin öll, með bræðraþeli
hlýju“. Friður og ófriður, gæði og
grimd eiga í sífeldri baráttu. Og
það er víst dálitlum efa háð, hvort
sú baráttan verður jafngömul ei-
lífðinni eða ekki. En vjer trúum
hinu, að kærleikur og bróðurþel
beri sigurskjöldinn af hólmi, setj-
ist í hásætið. Og þá verður lífið
yndislega fagnaðarríkt. Já, vjer
trúum þessu. En vjer vitum það
ekki. Og þess verður víst langt að
bíða, að allur heimurinn verði góð-
ur og svo auðugur af kærleika, að
engar deilur kvikni. En nú er í
vændum friðartímabil, og þess
vegna vitum vjer að
„Enn kemur öld
ofstopans sigrandi völd
Mammons og Móloks hins óða.“
pótt ísland bæri gæfu til þess,
að sökkva ekki djúpt í ófriðarhaf-
ið, þá hafa þó öldur þess borist um
alt þjóðlíf vort. Og áhrifin eru stór-
alvarleg. pau munu leiða af sjer
allskonar umbrot og byltingar á
atvinnurekstri ýmislconar og móta
sig á mörgu öðru. Út í það skal
ekki farið, enda á fárra færi að spá
um óliðin atvik. En i þessu sam-
bandi hljótum vjer að minnast
þeirra afleiðinga, sem allir þckkja.
Dýrtíðin hefur komið við á liverj-
um bæ. Hún hefur öllum ógnað.
Hún hefur stækkað með jöfnum
vexti. Hún hefur drotnað á öllu
viðskiftasvæðinu, og allir orðið að
lúta valdi hennar. Dýrtíðin hefur
náð kverkataki á mörgum fyrir-
huguðum framkvæmdum, og lam-
að stórkostlega atvinnuvegina. Vita
allir hvílíkan hnekki landbúnaður
og sjávarútvegur hafa beðið á þess-
um árum. Og aðrar atvinnugreinir
hafa verið örðugleikum ofurseld-
ar. Öllu þessu þarf að kippa í lag
aftur. Ljetta dýrtíðarbyrðina sem
fyrst. J>að er þjóðnytjaverkið, sem
fyrir höndum er. Og það má ekki
biða. Dýrtíðarstakkurinn er svo
þröngur enn,að hann stendur þjóð-
inni á beini, svo hún getur lítið
hreyft sig.
— pá verður manni að minnast
þess, að ekki allfáir frjóknappar á
íslenska þjóðarmeiðinum hafa
eyðilagst með öllu, í ófriðnum.
Nokkrir íslendingar hafa fallið og
farist. Vjer vitum að þeir hefðu
unnið mar'gt gott, auðvitað mis-
munandi mikið. En allir eitthvað.
Tjónið er mikið og margvíslegt.
Og það er ekki enn þá lýðum ljóst,
nema að litlu leyti. Sjálfsagt verð-
ur einhver til að telja það í krón-
um, þegar stundir líða. En hætt er
við, að það verði „slumpareikning-
ur“. —
Líklega kemur það upp úr kaf-
inu einn góðan veðurdag, að ófrið-
urinn hafi flutt eitthvað gott með
sjer. Friðarsamningarnir sýna á
sinum tíma, liverju sáð hefur verið.
Og ávextirnir verða eftir því. En
hitt sjáum vjer, að hervald, hnefa-
rjettur, metnaðarlöngun og drotn-
unargirni hafa fengið blóðuga löðr-
unga. Telja má víst, að skoðanir
þjóðanna breytist mikið, og vjer
vonum til hins betra. pað er al-
kunna að stormarnir, í hverri
mynd sem þeir starfa, vinna eitt-
hvað mikið og máttugt. það, sem
er feyskið og fúið, bognar og brotn-
ar. Hræsnin og hjegóminn haldast
ekki við. Alt, sem er veikt og ves-
aldarlegt, fellur eins og visið lauf
til jarðar. J>að eru aðeins rætur
þess holla og heilbrigða, sem
standast átökin. próttleysið hníg-
ur en þrótturinn hfir og verður
sterkari við storm áreynslunnar.
Jeg vil hugsa mjer, að nú komi ó-
friðarþjóðirnar lireinni og liugs-
anafegurri, betri og fullkomnari
andlega úr þessum ægilega heljar-
stormi. Og verði sú raunin á, er
heimurinn á framfaraleið, þó
„blóðug og mörg sjeu sporin.“
Og þá megum vjer betur una.
Margeir Jónsson.
Stríðslokin.
Síðustu frjettir.
Khafnarírjett frá 19. þ. m. segir,
aö ráögert sje, að bandamenn geti
lagt friðarskilmála sína fyrir Þjóð-
verja 29. þ. m. — Annars fer því
íjarri, að frjettir siðustu daga sjeu
friðvænlegar. Ungverjaland er nú alt
komið undir Bolsjevíkastjórn og i
samband við Lenin. Stjórn þess neit-
aði að verða við kröfum bandamanna
um landa-afsal til Rúmeníu, og sagði
þá ein fregnin, að þeir ætluðu að
leggja Ungverjaland undir sig. Karo-
lyi greifi, sem þar hefur verið for-
gangsmaðurinn í stofnun hins nýja
lýðveldis, sagði þá af sjer og fjekk
völdin í hendur forsprökkum öreiga-
lýðsins, en þeir leituðu þegar sam-
bands við rússnesku Bolsjevíkastjórn-
ina, og sömdu sig í öllu að hennar
háttum. Varnarbandalag á að vera
milli Ungverjalands og Rússlands og
Lenin hefur sent her áleiðis til Ung-
verjalands til þess að styrkja það í
vörninni gegn bandamönnum. Khafn-
arfregn frá 24. þ. m. segir, eftir heim-
ildum frá Berlin, að Bolsjevikastjórn-
in í Budapest hafi svift setulið banda-
rnanna þar vopnum og beint loft-
skeytasamband sje komið á milli
Budapest og Moskvu. Sama Khafn-
^ arfrjett segir, að talað sje um, aö
Þýskaland muni fara að dæmi Ung-
verjalands og gera samband við Len-
in. En líkl. er þó hugsunin sú, að því
að eins geti svo farið, að Þjóðverjar
sjái sjer ekki fært að ganga að þeim
friðarskilyrðum, sem þeim verða sett.
1 Egiítalandi hafa verið óeirðir, og
krefst flokkur sá, sem þeim heldur
uppi, 'fullveldis fyrir landsins hönd.
Hefur Allenby hershöfðingi nú ver-
ið gerður þar alræðismaður.
Á friðaþinginu hefur verið kur í
ítölum og þeir hótað að ganga burtu
þaðan, ef þeir fái' ekki Fiumeborg.
Þýska stjórnarfyrirkomulagið og
fyrsti þýski ríkisforsetinn.
Fyrsta verk þjóðþingsins í Weimar
var, að sernja bráðabirgðagrundvall-
arlög. Frumvarp til þeirra var lagt
fram af Preuss innanríkisráðherra 8.
febrúar, og 10. febrúar voru þessi
bráðabirgðagrundvallarlög samþykt.
Þau eru örstutt, í 9. greinum, og er
aðalefnið þetta: 1. Verkefni þjóð-
þingsins er, að semja og samþykkja
grundvallarlög, er gilda skulu fram-
vegis fyrir þýska lýðveldið, og einnig
önnur nauðsynleg lög. 2. Grundvall-
arlaga frumvarp það, sem stjórnin
leggur fyrir þjóðþingið, skal hafa náð
samþykki nefndar, sem mynda skal
af fulltrúum frá hverju einstöku riki
innan sambandsins, og skal hvert
þeirra hafa minst eitt atkvæði, en hin
stærri ríki skulu hafa eitt atkv. fyrir
hverja miljón íbúa. Forsæti í nefnd-
inni skal einhver af ráðherrunum
hafa. 3. og 5. gr. fjalla að eins um
formsatriði. í 4. gr. er ákveðið, að
ekki ntegi breyta landamærum hinna
einstöku ríkja nema með þeirra sam-
þykki. Náist ekki samkomulag um
grundvallarlögin milli þjóðþingsins
og í'ikisnefndarinnar, getur ríkisfor-
setinn skotið málinu undir almenna
atkvæðagreiðslu. f 6. gr. er ákveðið,
að æðsta framkvæmdarvaldið skuli
falið forseta, er komi frani í alþjóða-
málum fyrir ríkisins hönd. Til þess
að byrja stríð og semja frið, þurfi
þó rikislög, og til þess að samningat
við önnur ríki sjeu gildir, jtarf sant-
þykki þjóðþings og ríkisnefndar. 7.
gr. ákveður, að þjóðþingið skuli velja
úkisforsetann og sje hann rjettkjör-
mn, ef hann nái meiri hluta atkvæöa
8. gr. ákveður, að ríkisforsetinn út-
nefni ráðaneyti, er hafi í höndum yfir-
sljórn embættismanna ríkisins og
hersins. Til þess- aö fyrirskipanir frá
rikiforsetanum öðlist gildi, þarf ein-
hver ráðherranna að undirskrifa þær
með honum. Ráðherrarnir svara til
abyrgðar fyrir þjóðþinginu.
Það var talið nauðsynlegt, að þing-
ræðisstjórn yrði komin á í Þýska-
landi áður en umræður tækjust um
framlenging vopnahljesskilmálanna
17. febrúar, en þær umræður áttu að
byrja þann 12. Grundvallarlagafrum-
varp það, sem Preuss ráðherra hafði
áður samið, fjekk ekki fylgi. Úrslita-
ákvæðum um afstöðu hinna einstöku
ríkja gegn alríkinu er með bráða-
birgðagrundvallarlögunum skotið á
frest, en þau eru svo úr garði gerð,
að samkvæmt þeim má gera út um
grundvallaratriði friðarsamninganna
á fullnægjandi hátt, og það er þetta,_
sem að hefur verið stefnt. Ríkisnefnd-
in, sem stofnað er til, með bráða-
birgðagrundvallarlögunum, kemur í
stað sambandsráðsins áður. Þar á i-
baldið að koma fram, til varnar rjett-
indum hinna gömlu sjerrikja. Prúss-
land hefur 19 atkvæði í nefndinni.
Daginn eftir að bráðabirgðagrund-
vallarlögin voru samþykt, eða 11.
febr., fór ríkisforsetakosningin fram
í þjóðþinginu, og var Ebert kosinn
með miklum atkv.mun (sjá siðasta
tbl.). Sama dag myndaði S.cheide-
mann fyrstaþingræðisráðaneyti þýska
lýðveldisins.
Fr. Ebert forseti, sem tekið hefur
við æðstu völdum i Þýskalandi eftir
Vilhjálm keisara, er söðlasmiður, sem
rekið hefur handiðn sína með mikl-
um dugnaði, en jafnframt starfað að
stjórnmálum i þarfir verkmanna-
tlokksins þýska og unnið þar smátt
og smátt meira og meira álit. Hann
er 48 ára gamall. Starf hans að
fiokksmálum sósíalista hófst i Bre-
men fyrir rúmum 20 árum. 1905 var
hann kosinn inn í flokksstjórn þeirra
cg 1912 varö hann fyrst þingmaður,
Sama ár dó Bebel, og Ebert var þá
kosinn formaður sósíalistaflokksins.
Sú staða hefur oft verið mjög erfið
og ábyrgðarmikil nú á ófriðarárun-
um, og flokkurinn var, eins og kunn-
ugt er, klofinn. Erfiðust viðfangs hef-
ur verið nú að siðustu hreyfing sú,
sem Karl Liebknecht vakti. Ebert var
mjög ófús á, að taka á henni með
hörku. Það er kallað svo, að afstaða
hans í þýsku stjórnarbyltingunni hafi
verið lík afstöðu Kerenskýs í þeirri
rússnesku, en þeir tveir eru mjög ólík-
ir menn. Ebert er rólegur maður og
athugull, fastur fyrir og gætinn. í
eðli sínu er hatm alls enginn byltinga-
maður. Þegar fyrstu óeirðirnar hóf-
ust i Kiel 9. nóvember í haust, stóð
þeim Ebert og Scheidemann jafnvel
stuggur af hreyfingunni. Þeir reru
þar ekkert undir. En þeir tóku öllu
með ró. Byltingin var byrjuð og varð
ekki stöðvuð. Þá tóku þeir stjórnina
i sinar hendur. Og nær allir valda-
menn hins eldri tíma bygðu nú vonir
sinar á þeim, því þeir vissu, að
undir þeirra stjórn ntundi verða gætt
hófs í umbyltingunum. Mótstöðu-
mennirnir urðu klofningur úr þeirra
eigin gamla flokki. Oft var þeim
Ebert og Scheidemenn legið á hálsi
fyrir það, að mótstaðan frá þeirra
hálfu gegn Spartacus-hreyfingunni
væri alt of væg. Þeir höfðu alla æfi
barist gegn hermenskunni, og þeir
tóku það mjög nærri sjer, að verða
nú að gripa til þess, að beita her-
valdi gegn fyrri skoðanabræðrum
sinum. En hjá því varð ekki komist.
Þeir hafa sigrað, að minsta kostl 5
bráðina, og eru nú helstu mennirnir
í þeim flokki, sem leiða á þýsku þjóð-
ina inn í það nýja tímabil, sem fram-
undan er.
Hjer fer á eftir stuttur útdráttur
úr viðtali, sem útsendari stjórnar-
blaðsins danska, ,,Politiken“, átti við
Ebert forseta skömmu eftir að kosn-
ingin hafði farið fram. Ebert kvaðst
ætla, að festa sú, sem nú væri komin
á stjórnarfyrirkomulag Þýskalands,
mundi verða til þess, að gera Þjóð-
verjum hægra fyrir i friðarsamning-
unum. En hann sagði, að útlitið væri
svart i fjárhagsmálunum og með mat-
vælaaðdrættina. Þótti bandamenn þar
óþægilega harðir í kröfum. Hann
sagöi, að Þýskaland yrði framvegis,
eins og áður, bandariki, en alríkis-
valdið eða heildareiningin yrði sterk-
ara en áður og kæmi það einkum fram
í samgöngumálum, verslunarmálum
og hermálum. Núverandi her og floti
yrðu algerlega rofnir, en nýr her
myndaður með almennri varnar-
skyldu, í lýðstjónaranda, og með svo
stuttum herskyldutíma, sem framast
mætti verða, og yrði hernum að sjálf-
sögðu eingöngu ætlað það hlutverk,
að annast landvarnir. Ekki sagði
hann, að hægt væri að segja, að
þýsku stjórnarbyltingunni væri nú
lokið, en öllum lýðstjómarkröfum
byltingarinnar væri nú fullnægt. —
En ekki öllum sósíalistakröfunum?
spurði blaðamaðurinn. — Ebert
sagði, að þeir þrír flokkar, sem
stjórnin styddist nú við, mundu í náh-
ustu framtíð birta i fjelagi verkamála-
stefnuskrá með mjög svo þýðing-
armiklum kröfum. M. a. yrðu ýmsar
iöngreinar, sem ríkið hefði haft af-
skifti af á stríðsárunum, nú lagðar
undir ríkið. En hugsunin væri ekki,
að láta rikið nú þegar taka alla starf-
semi í sínar hendur, þótt það væri
takmarkið, að svo gæti einhverntíma
orðið. — En hvað er þá orðið úr bylt-
ingunni? spurði blaðamaðurinn. Það,
svaraði Ebert, að lýðstjórn er komin
á í landinu með öllu því, sem henni
fylgir. Alt stjórnmálavald, bæði í
ríkinu í heild sinni og í hinum ein-
stöku ríkjum, er nú komið í hendur
þjóðarinnar. Hermanna- og verk-
manna-ráðin hafa nú lokið sínu ætl-
unarverki. Löggjafarvaldið og fram-
kvæmdavaldið er nú komið í hendur
þings og stjórnar. Verkmannaráðin
geta reyndar enn átt nokkurn til-
verurjett, er herinannaráðin engan,
þegar her og floti hverfa úr sögunni.
í hinum nýja her eiga þó að vera til
svonefnd eftirlitsráð er hermennirnir w
mynda og eiga að hafa nokkur völd.
En herforingjarnir verða skipaðir en
ekki kosnir. í hinum einstöku ríkjum,
svo sem Brunsvig, þar sem gerbylt-
ingaflokkurinn hefur orðið ofan á, og
tekið stjórnartaumana, er því svo
varið, að minnihlutinn hefur með of-
beldi hrifsað til sín völdin. En meiri-
hlutinn er okkar megin. Þessa minni-
hluta harðstjórn getum við ekki þol-
að áfram, sagði forsetinn, og játaði,
að útáf því ástandi hlytu að verða ó-
eírðir í landinu áfram. Hann sagði,
að Spartacus-mennirnir mundu efna
lil uppreisna enn þá hjer og þar, en
kvaðst treysta fast á skynsemi þýskra
verkmanna og skilning þeirra á því,
að verkmannamálin ættu að ganga
þroskans leið til fullkomnunar. Hann
vildi ekkert gera úr því, að lýðveld-
inu væri nokkur hætta búin frá þeim
mönnum, sem vildu endurreisa þýska
keisaradæmið, þótt blaðamaðurinn
minti á, að einn þingflokkurinn hefði
þetta á stefnuskrá sinni, og að Hein-
rich prins, bróðir Wilhjálms keisara,
hefði þá nýlega opinberlega haldið
þvi fram x Hamborg, að Hohenzoll-
ern-ættin ætti aftur að taka við völd-
um. Ebert sagði, að hinn unxræddi
þingflokkur, þýski þjóðlegi flokkur-
inn, væri fámennur hópur, sem engu
gæti til Ieiðar komið, myndaður úr
tveimur gömlum íhaldsflokkum. En
út af ummælum Heinrichs prins sagði
hann, að Wilhjálmur keisari hefði
löglega og skjallega afsalað sjer keis-
aradómi. Afsalsskjal hans væri í sín-
um vörslum. — Blaðamaðurinn spurði
þá, hvort forsetinn teldi það hættu-
laust, að Vilhjálmur keisari settist
aftur að í Þýskalandi. — Hann er
þýskur ríkisborgari áfram, svaraði
Ebei-t, og við getum ekki hindrað
það, að hann setjist að í landinu. Þó
mundi geta orðið nauðsynlegt, að
setja við því einhverjar varúðarregl-
ur.
Ebert kvaðst búast við að verða
í ríkisforsetaembættinu nálægt árs-
fjórðungi, þ. e. meðan þjóðþingið
sæti, og þangað til ný grundvallar-
lög væru komin í gildi. Hann sagði,
að fyrirkomulag forsetavalds síns
væri líkast því, sem ætti sjer stað
í Bandaríkjunum. Ráðgert væri, að
næsti forseti yrði valinn til 7 ára.
Á suðurjótska málinu hafði forset-
inn líkar skoðanir og danska stjóm-
in og kvaðst ætla, að það mundi eng-
um vandræðum valda. Hann sagðist
vera kunnugur sósíalistaforingjunum
dönsku, Stauning, Borgbjerg 0. fl.,
og það væri sjer áhugamál, að sem
best vinátta yrði rnilli Danmerkur og
Þýskalands.
Nú væri það aðalmark og mið
þýsku stjórnarinnar að bæta það, senx
aflaga hefur farið á ófriðarárunum,
2 milj. manna hefðu fallið í stríðinu
af Þjóðverjum. Flest heimili hefðu
um sárt að binda. Sjálfur hefði hann
mist í stríðinu 2 syni sína, Skólaupp-
eldi barna hefði verið vanrækt á ó-
friðarárunum, en nú yrði mikil á-
hersla lögð á, að bæta úr því.
Vona mætti, að þetta yi'ði síðasta
stríðið. Fulltrúar Þjóðverja hefðu
meðferðis á friöarfundinn uppá-
47
stungu um stofnun gerðardóms, er
dæma skyldi öll deilumál ríkja í milli.
Ef öll ríki fjellust á þá uppástungu,
þá ætti ófriðarhættan að vera úr sög-
unni.
Þjóðasambandið.
Eins og áður hefur verið frá skýrt,
tókst Wilson forseta að fá samþykt á
íriðarþinginu, áður en hann ski'app
heim til Ameríku, frumvarp til al-
þjóðalaga eða alþjóðasamnings um
stofnun þjóðabandalags. Lagði hann
mikla áherslu á, að fá þessu máli
framgengt. Hann bar frumvarpið
frarn, eftir langan undirbúning, 14.
febrúar, en daginn eftir var það sam-
þykt.
Forsendur frumvarpsins eru fáorð
yfirlýsing um tilgang þess. Þar segir,
að til tryggingar heimsfriði og efl-
ingar alþjóðasamvinnu lýsi þjóðir
þær, sem fallist á frumvarpið, yfix
því, að þær telji nauðsyn á stofnun
þjóðasambands, er láti til sín taka
samskifti þjóðanna innbyrðis og
framkomu þeirra hverrar gegn ann-
ari, svo að þær haldi i heiðri viður-
kendu lögmáli alþjóðarjettarins, rjúfi
eigi samninga hver á annari og grípi
eigi til vopna, þótt upp komi efni til
misklíðar. Þær lýsá og yfir, að frum-
varp það, sem Wilson bar fram, skuli
vei'a grundvallarlög þjóðasambands-
ins.
Með því að hjer er um mjög svo
merkilegt og efnisrikt sjal að ræða,
er frumvarpið tekið hjer upp i heilu
lagi, og er það svohljóðandi:
1. Starfsemi sambandsaðilja fer
fram á fundum, sem sóttir skulu af
fulltrúum frá sambandsaðiljum, i
framkvæmdaráði, sem oft á að koma
saman, og á alþjóðaskrifstofu, sem
sröðugt skal starfandi á höfuðsetri
þjóðasambandsins.
2. Fulltrúafundirnir munu verða
haldnir með ákveðnum millibilum, og
svo þegar nauðsyn la-efur og einhver
þau mál liggja fyrir, sem snerta starf-
semi sambandsins. Fulltrúafundirnir
munu koma saman á höfuðsetri sam-
bandsins, eða á öðrum stað, er hent-
ugur þykir. Koma þar sarnan fulltrú-
ar þeirra þjóða, sem að samningun-
um standa, og skal hver samnings-
aðili hafa eitt atkvæði, og enginn
þeirra má hafa þar fleiri fulltrúa en
þrjá.
3. í framkvæmdaráðinu skulu eiga
sæti fulltrúar frá Bandaríkjum Norð-
ur-Ameríku, Bretaveldi, Frakklandi,
ítalíu og Japan, og svo fjórum ríkj-
urn öðrum innan sambandsins. Full-
trúafundirnir gefa bendingu um, hver
þessi fjögur ríki skuli vera. Fram-
kvæmdai'áðið kemur saman öðru
hvoru, eftir þörfum, minst einu sinni
á ári, til þess að ræða öll þau mál,
sem snerta heimsfriðinn. Snerti þau
niál, sem tekin eru á dagskrá fram-
kvæmdaráðsins, hagsmuni einstakra
ríkja, skal öllum þeim ríkjum boðið
að hafa fulltrúa á fundinum, og skal
samþykt framkvæmdaráðsins því að
eins gild gagnvart hlutaðeigandi
ríki, að þessa hafi verið gætt.
4. Málameðferð fulltrúafunda og
framkvæmdaráðs, þar á meðal skip-
anir nefnda til rannsókna sjerstakra
mála, skal ákveðin á fulltrúafundi
eða í framkvæmdaráði með atkvæða-
greiðslu og ræður þar meiri hluti
þeirra ríkja, sem fulltrúa eiga á fund-
iuum. Fyrstu samkomur fulltrúafund-
anna og framkvæmdaráðsins skulu
kallaðar saman af forseta Bandaríkj-
anna.
5. Fasta skrifstofu skal stofna,
er starfi á höfuðsetri sambandsins.
Starfskraftar skulu þar eftir þörfum
og standa þeir undir yfirstjórn skrif-
stofustjóra sambandsins, er fram-
kvæmdaráðið velur. Starfsmennina
velur skrifstofustjórinn en fram-
kvæmdaráðið staðfestir valið. Skrif-
stofustjórinn skal vera starfandi á
ollum fulltrúafundum og á öll-
um fundum framkvæmdaráðsins.
Kostnað af skrifstofuhaldinu bera
þau ríki, sem í sambandinu eru, í
hlutfalli við útgjaldaniðurjöfnun
skrifstofu alþjóðapóstsambandsins.
6. Fulltrúar samningsaðiljaog em-
bættismenn sambandsins njóta for-
rjettinda og friðhelgi, er þeir koma
fram í sambandsins erindum, á sama
hátt og sendiherrar, og hús þau, er
notuð eru af sambandinu, embættis-
mönnum þess eða fulltrúum, sem taka
taka þátt í fundum þess, njóta sama
rjettar.
7. Til upptöku þeirra ríkja i sam-
bandið, sem hvorki hafa undirskrif-
að samningana nje eru bókfærð í
skrá yfir þau ríki, er bjóða skal inrt