Lögrétta - 07.08.1929, Side 3

4
LOGRJETTA
Óvíða einu sinni blóm til prýðis á
leg-stöðunum um hásumarið. Er
ekki vert að kippa þessu í lag.
Ekki kostar það fjárframlög, sem
crísandi er undir, — aðeins rjett-
an skilning og vilja og samtök
safnaðanna.
Sjálfsagt eru heppilegir staðir
fyrir kirkjugarðana og góðar
girðingar umhverfis þá auðfengn-
ar, þar sem slíkt er nú ekki fyrir
hendi. Menn geta ekki talið þá
smámuni eftir sjer. Hitt verður
ef til vill erfiðara, að fá þá ein-
staklinga, sem hlut eiga að máli,
til að hirða vel leiði ættmanna
sinna. En ekki þarf annað til
þess, en að oss skiljist að það er j
merki um ómenning, virðingar-
leysi og vanþakklæti, að láta leiði 1
ástvina vorra liggja óhirt fyrir
hunda og manna fótum. Það sýnir !
líka að vjer erum heiðin í hjarta, |
því það ber vott um, að vjer höf-
um gleymt því, að nöfn þeirra,
sem vjer unnum, og látin eru, I
eru skrifuð í lífsins bók. Annars j
hugsa jeg, að ekki þurfi annað til
að bæta úr þessu, en að einn eða j
fleiri í hverri sókn taki sig til og
láti sjer ant um leiði vandamanna
sinna: hlaði þau vel upp, setji á
þau snotur minnismerki, og rækti .
fyrst og fremst á þeim fögur
blóm, bestu tákn þess, að þótt vor
ytri maður hrömi, endumýjast
vor innri maður dag frá degi og
lifir að eilífu.
En hverjir eiga að hirða leiði
þeirra, sem engan áttu að í líf- í
inu, eða eiga þá ekki lengur í
nánd við legstað sinn? Auðvitað j
þeir, sem spyrja. Því þetta era j
leiði vorra minstu bræðra og
systra, sem oss ber að gera vel til
lífs og liðinna.
Gleymum þessu ekki. Að bera
virðing fyrir minning þeirra, sem ,
báru með oss byrðamar á vegferð
lífsins, sem meðal annars á að lýsa
sjer í ræktarsemi við legstaði lík-
ama þeirra og fyrirbænum fyrir
sálum þeirra, er skylda vor allra,
sem kennum oss við Krist.
Það á að vera oss meira en
skylda — vjer eigum að telja það
sjálfsagt, ekki að láta oss koma
annað til hugar en að rækja það.
Jófríður Jónsdóttur j
húsfrú
andaðist á heimili sínu, Neðrar
Hól í Staðarsveit, 23. jan. s. 1.
eftir langar og strangar þjáning-
ar, er hún bar með frábæru þreki
og stillingu. Dauðamein hennar
var innvortis meiðsli, er hún
hlaut af byltu.
Jófríður sál. var fædd á Hóla- j
koti 1 Staðarsveit á jónsmessudag
1857. Foreldrar hennar vom Jón
smiður Þorgilsson bóndi á Hólkoti
og kona Steinunn Sigurðardóttir.
Jófríður sál. ólst upp í foreldra-
húsum til fullorðins ára, giftist
haustið 1880 Boga Bjamasynl ■
bónda í Syðri-Tungu Jóhannsson-
ar prests á Jónsnesi Bjamasonar j
á Brimilsvöllum. Sambúð Boga j
og Jófríðar varð stutt, því Bogi í
andaðist í mislingasóttinni þungu
1882. Einn son eignuðust þau !
hjón Bjama Jóhann, og er hann
bóndi í Neðra-Hól, maður röskur
og vel greinagóður. Tveim árum
síðar giftist Jófríður aftur Kjart-
ani Magnússyni frá Hraunsmúla,
og er Kjartan í karllegg í fram-
ætt kominn af Magnúsi sýslu-
manni á Krossholti, þeim er hjelt
þinghöldin í Syðri-Görðum í
Staðarsveit, á tíð Kristjáns amt-
manns Möller, í hinu svokallaða
og alkunna „Kríumáli".
Jófríður sál. var kona fríð sýn-
um og svaraði sjer vel að vallar-
sýn, þróttmikil og styrk í máli,
mesta þrifnaðar og reglukona var
hún, útsjónar og úrræðagóð, og
mjög gestrisin, og bar þá hvað
mest á rausn hennar og skörungs-
skap. Hún var ágæt búsýslukona,
og ljet sjer mjög ant um garð-
rækt, og hygg jeg að hún hafi
verið einasta konan hjer um slóð-
ih, sem árlega ræktaði af heima-
stofni gulrófnafræ, og vann að
því með eigin höndum, og reynd-
ist það fræ mætavel. Jófríður sál,
var gædd frábæru þreki og kjarki,
og þurfti hún á því að halda á
lífsleiðinni, þar sem maður henn-
ar, Kjartan hefur um langt skeið
æfinnai verið lamaður að heilsu
af taugaveiklun, og hjartabilun,
en þrekkonan gugnaði eigi, og
reyndist manni sínum ágæt eigin-
kona. Og þrátt fyrir sína heilsu-
bilun má telja gamla manninn,
Kjartan Magnússon, fyrirmyndar-
mann í allri reglusemi, ráðdeild,
og búsumhyggju, út úr allri hans
umsýslan skein þrifnaður og
snoturleikinn. Enda þótt efni
þeirra hjóna, yrðu eigi mikil, þá
var það samt svo, fyrir samtaka
útsjón og hagsýni þeirra, að þeim
sjálfum og heimili þeirra leið vel.
Börn þeirra hjóna, Kjartans og
Jófríðar, eru þessi: Vilborg ekkja
á Slítandastöðum, Una, kona Jóns
Kristjánssonar bónda á Efra-Hóli,
og Sigrún heima á föðurgarði, og
bera allar þessar systur þess
greinilegan vott, hvar í garði gæs
er alin, um þrifnað og snoturleik.
Það mun oft reynast þannig,
að sjaldan er ein báran stök, og
svo var í þetta sinni. Á meðan Jó-
fríður sál. lá á líkbörunum, brann
mikill hluti heyja gamla manns-
ins, Kjartans, og hafði eldinn bor-
ið þannig að, að gneistar soguð-
ust út úr eldavjelarröri, og sló
þeim niður, á heyin í heygarðin-
um, er stóð allnærri baðstofu,
eldsins varð vart kl. 8 að kvöldi
til, stóð þá eldur um öll heystæð-
in, fimm, og alt að fara í bál og
bruna, og varð lítt við ráðið, því
vatnsskortur varð straks, og var
þá sóttur sjór er eigi dugði eins
vel sem vatn, en meira brann en
heyið, mikið af timbri brann líka,
því öll vóru heystæðin innra og
ytra lögð viðum hjá gamla
snyrtimanninum. Þettað atvik var
mikil ofraun fyrir hinn gamla
syrgjandi mann, ofan á andlát
ástkærrar eiginkonu.
Jófríður sál verður af þeim er
til hennar þektu ætíð og alstaðar
vel minst lífs og liðinnar, og nú
síðast er hennar minst með prýð-
isvel gjörðum eftirmælum í ljóði
eftir Jón G. Sigurðsson óðals-
bónda í Hofgörðum.
Kjartan Þorkelsson.
Björgunarbáturinn.
Kvæði Ág. Jónsonar við vígslu
björgunarbátsins í Sandgerði, sem
frá var sagt í síðasta blaði, er
svohljóðandi:
Inn til búðar þinnar „þorsteinn"
þjer er fylgt1 í dag.
Fagnar þjer og þínum málum
þetta bygðarlag.
þeim er sendu’ oss þig til starfa
þökk og heiður ber.
Með þjer sókn og drenglund djarfa
drýgja [fúsir] kjósum vjer. :,:
Inn til búðar þinnar „þorsteinn“,
þegar nauðir hrjá,
gengið verður greiðum sporum
greiðslumála að fá.
þá munu’ bæði karl og kona
kjósa giftu þjer,
:,: er frá búð til bjargráðanna
á bvlgjur [sævar] hafs þú fer. :,:
|
Drottinn gegn um brim og boða
blessi hvern þinn keip,
Helgi’ og styrki’ á hrannarbárum
Hverja sjómannsgreip,
sem að ber á borði þínu
í bylgjur hafsins ár
:,: eða’ um stýrisstjómvöl heldur
strengi [þína] segl og rár. :,:
Hjer við þessar hættu-strendur j
Hald þú traustan vörð,
innanborðs með öflgar hendur
að er steðjar hörð
orustan við ægisdætur,
að þeim kappleik svíf,
:,: til að frelsa’úr dauða-dróma
dýrmæt [elskuð] sjómanns líf. :,:
þá mun orðstír ýtur vaka
yfir „þorsteins búÖ“ j
og að þessum óskamálum
ötullega hlúð.
Blessun drottins bjargráðunum
búi heillagnægð.
i
:,: Sigur fylgi sjómönnunum,
samúð [gifta], táp og frægð. :,:
Bílferðir aukast í sumar mjög
um landið. Eru nú stöðugar ferð-
ir með bílum norður til Akureyr-
ar, og þaðan norður um Þingeyj-
arsýslu. Á Suðurlandsleiðinni eru
nýkomnar bílfærar brýr á Bakka-
kotsá og Hafursá.
Jarðarför Pjeturs kaupm. Thor- í
steinssonar fór fram 5. þ. m. frá .
Fríkirkjunni. Ræður fluttu Ámi
Bjömsson prófastur og sjera
Bjami Jónsson.
Grænlandsfarið Gotta sendi þá
fregn hingað 4. þ. m., sem norskt
skip hafði flutt til loftskeyta-
stöðvarinnar á Jan Mayen, að för- ;
in norður hefði gengið vel, en j
Gotta hitti norska skipið úti fyr- ;
ir Franz Jósephsfirði. 9 ísbimi j
höfðu þeir veitt á Gotta. — Yngri j
fregn segir, að Gotta sje komin
til Mýfjarðar, sem er norðan við ;
mynni Frans Jósefsfjarðar, og er j
þar loftskeytastöð, sem stendur f j
sambandi við stöðina á Jan
Mayen.
Hjörtur Þórðarson rafmagns-
fræðingur í Chicago hefur fengið
meistaratitil fbá Wisconsín-há- \
skóla, en forstjóri hans er fræði- !
maðurinn og rithöfundurinn dr. j
Glen Frank. „Hjörtur Þórðarson ;
er algerlega sjálfmentaður mað- j
ur, sem með gáfum sínum og el- I
Utrýmið rottunum!
Það er nú fullsannað, að afkvæmi einna
rottuhjóna geta á einn ári orðið 880 rott-
nr. Af þessu er auðsæ þörfin á að útrýma
rottunum. Til þess að ná góðum árangri
er því tryggast að nota R a t i n og
R a t i n i n . Ratin sýkir rotturnar, og
þær sýkja svo aðrar rottur, sem þær
umgangast meöan þær eru veikar, og
drepast að 8—10 dögum liðnum. Ratinin
hefir aftur á móti bráðdrepandi verkanir
á þær rottur, sem jeta það.
Ratin-aðferðin
er: Notið fyrst Ratin, svo Ratinin, þá
fæst góður árangur.
Sendið pantanir til
RATINKONTORET, köbenhavn
Allar upplýsingar gefur
Arúst jósefsson
hei lb rigði» fulltrúi, Reykjavik.
janþreki eingöngu hefur komist
í fremstu röð starfsbræðra sinna“,
segir „Heimskr.“.
Sigfús Einarsson tónskáld er
nú nýkominn heim úr för sinni á
norræna söngmótið í Khöfn. Fór
hann suður til Vínarborgar að
mótinu loknu til þess að ráða þar
nýjan kennara til næsta vetrar
handa Hljómsveit Reykjavíkur.
Þorbergur Þórðarson rithöfund-
ur hefur sótt nýafstaðið alþjóða-
mót ungra jafnaðarmanna í Vín-
arborg og fór þaðan á alþjóða-
þing jafnaðar-esperantista í Leip-
zig.
Ernir. Páll Zóphoníasson ráða-
nautur, sem nýkominn er úr
ferðalagi um Vestfirði, segir í
Morgunbl., að hann hafi frjett
þar til 14 amarhreiðra og að of
miikið sje úr því gert, hve emir
sjeu orðnir sjaldgæfir hjer á
landi.
Síldveiðarnar. Samkv. skýrslu
frá Fiskifjelaginu var síldarafl-
inn á öllu landinu orðinn þetta 3.
ág.: Saltaðar 29645 tn., kryddað-
ar 1165 tn., settir í bræðslu
326836 hektolítrar. I fyrra var
aflinn 4. ág.: Saltaðar 19332 tn„
kryddaðar 3332 tn., settir í
bræðslu 240874 hektol. — Byrjað
var að salta síld 1. ág. Hafði þá
að undanfömu veiðst svo mikið
að bræðsluverksmiðjumar höfðu
ekki við og urðu veiðiskipin að
bíða afgreiðslu í marga daga, en
sum fleygðu afla sínum í sjóinn.
Sjera Kristinn Ólafsson, forseti
Kirk j uf j elags Vestur-íslendinga,
er nýkominn hingað til lands, fór
í land á Kópaskeri.
Marteinn hiskup í Landákoti
fer til Noregs með Lym á morg-
un og þaðan í för suður um Ev-
rópu.
Magnús Torfason alþingisf^r-
seti er nýfarinn til Þýskalands
og Austurríkis.
P. O. A. Andersen ríkisskulda-
stjóri Dana, er nýlega dáinn,
fæddur 16. mars 1862. Kona hans,
eftirlifandi, var af íslenskum ætt-
um, Sigríður Johnsen frá Odense,
^onarsonardóttir Steingríms bisk-
ups. Andersen var viðriðinn ýms
íslandsmál og sagður hlyntur Is-
lendingum.
Um íslensk handrit hefur próf.
Halldór Hermannsson skrifað bók
og er hún síðasta bindi í Island-
ica-safninu.
Prentsm. Acta.