Njörður - 12.11.1917, Blaðsíða 1

j Verð hvors ársfjórð- |
| ungs (15 blöðj kr. 0,75 E
| er greiðist fyrirfram. :
I Erlendis 4 kr. árg. \
: Kemur vanalega út :
: einu sinni í viku og i.
? 1
? aukablöð við og við. :
| ° |
tnlilllllullllMUIMlllMtmuillliailliilHlllliiliitiilMiiliiKlliiliiliiriliilTi
-►3 Ritstjóri: síra Gruðm. Guðmundsson.
II. ÁRd.
ísafjörður, 12. nóvember 1917.
M 34.
Dýrtáðin..
VélabataáSiyrgOarfélag ísfirdinp.
Aðalfundur
verður haldinn i Bæjarþinghúsinu
sunnudaginn 25. nóv. n.k. kl. 1 e.h.
Dagskrá samkv. fclagslugunum.
ísafirði, 24. okt. 1917.
Axel Ketilsson
p. t. formaður.
Hún er nú komiu yfir oss í al-
mætti sínu, því ekkert er lengur
til að vega á móti henni.
' Sjávarafli er engi, ekki einu
sinni á smábáta, því nær aldrei
gefur á sjó.
Tveir eða þrír stórir bátar hafa
farið til fiskjar, en fengið fremur
lítið.
Yinna á landi ekki teljandi fyr-
ir almenning.
Þær krónur, sem menn hafa
handa á milli, hverfa eins og reyk-
ur, því hver ein er ekki meir en
á við 25 aura eins og áður var.
Hjá mörgum eru engar krónur
til að hverfa, né heldur vetrarforði
á að lifa. Hjöldi manna er alls laus.
Mest ber á eldiviðarskortinum.
Er sá margur sem engan eldi-
við á í eigu sinni, nema lítið eitt
af mó, misjöfnum að gæðum.
Minst af lionum er svo góður
eldiviður, að unt sé að hita hús
með honum ef nokkurt frost er
úti, og það sem lið er í endist
skamma stund.
Yerður brátt, og er nú strax,
margur, sem býr við skort og
kulda og þessum hlýtur að fjölga
með hverri viku, nálega með hverj-
um degi.
Það ligguin í augum uppi, að
ekki má láta reka á reiðanum um
hag manna, heldur svo fljótt sem
unt er taka til bestu úrræða, sem
kostur er á.
Nú hefur verið leitað 130 þús.
króna láns hjá landsstjórninni og
má vænta, að hún vikist vel við
þeirri málaleitun.
Bæjarstjórnin ætlar sér að leggja
kapp á, að brjóta upp surtarbrand
i Gilsnámunni í Bolungavík.
Það starf hlýtur að taka marga
tugi þúsunda af krónum, áður
nokkuð verulegt verður selt af
surtarbrandinum, en það verður
lika allmörgum atvinnubót og því
fleiruin sem lengra kemur fram á
veturinn, þvi bæði komast smátt
,og smátt fleiri að og svo kemur
starf við að flytja brandinn, fyrst
til sjávar og síðan hingað inn eftir.
Eldiviðarföngin kalla mest eftir
og liggja hendi næst.
Fleiri verkefni eru einnig fyrir
hendi, að liðnum vetri. Má þar
fjrrst til nefna nmbætur á vatns-
leiðslunni og aukning á vatns-
megninu.
Þegar vatnið var leitt ofan í
bæinn, um aldamótin, var tekið
40 ára lán til verksins. Er það
glöggt dæmi mikillar vanhyggju.
Lánið er ekki greitt að hálfu,
en vatnsleiðslan orðin með öllu
ófullnægjandi. Má kalla vel skip-
ast, ef mögulegt reynist að koma
henni í gott iag fyrir 50 þúsund-
ir króúa.
Þá liggja einnig miklar vega-
bætur fyrir bænum, því auk þeirra
vega, sem til eru og stórra endur-
bóta þurfa, sýnist ekki verða hjá
því komist að leggja akveg góðan
inn að mótakinu i Tungu.
Mun í því sem öðru „hollur
heimafengin baggiu, því ekki þyk-
ir aðkeypti mórinn taka Tungu-
mónum fram, nema síður sé.
Til vegagjörða þarf mikið fé, ef
nokkurt lag skal á þeim vera; 5—
10 þúsundir króna eru farnar fyr
en varir.
Fyrir utan alt það, sem gjöra
má og gjöra þarf til atvinnubóta,
verður ekki með nokkru móti hjá
þvi kornist, að vérja miklu fé í
IVý komið í verslun
Gruðrúnar Jónasson
márgar teg. af þvottasápu svo
sem: Sólskinssápu og Kreolínsápu.
Einnig mikið úrval af handsápum.
vetur til beinnar hjálpar bág-
stöddum.
Þeir eru margir bæði karlar og
konur, sem ekki geta stundað neina
þá vinnu, er fáanleg verður í vetur.
Lán fást ekki að neinum mun,
og eina ráðið til að afstýra hörm-
ungum fyrir marga, verður því
hjálpsemi og umönnun, sem bæði
þarf að koma frá þeim borgurum,
sem einhvers eru megnugir og
bænum í heild sinni, eftir því sem
stjórn hans sér best haga.
Láiibciðni.
Hólshreppur vill fá 40 þúsund
kr. lán.
Býst hann við að þurfa helming
þess til námureksturs á Gili.
Hann rekur hana að Vg móts
við Isafjörð, svo sem kunnugt er.
Hitt féð er áformað að hafa til
vegabóta og kartöfluræktar.
Jarðvegur er þar sumstaðar mæta
vel fallinn fyrir kartöflur og Bol-
ungavik sólrík í besta lagi, öllum
sumrum.
Þar eru menn líka framgjarnir
og stórhuga.