Njörður - 12.11.1917, Blaðsíða 2

134
NJÖRÐUR.
JL s3æ © r'u.n.
Hér með er skorað á alla góða menn og konur, að hjálpa eftir
mætti að gleðja fátæklinga fyrir jólin. Höfum við hugsað okkur það
á þann hátt, að safna nothæfum munum, sem hægt væri að selja; æslci-
legast væri allskonar heimilisiðnaður (t. d. barnafatnaður og önnur
handavinna).
Gjafirnar þyrftu að vera komnar fyrir 5 des., því ætlast er til að
útsala (Bazar) verði á mununum sunnudaginn 9. des.
Undirritaðar ’veita gjöfunum þakksamlega móttöku.
Anna Daníelsson. Anna Syre. Jöhanna Olgeirsson.
Maren Pétursdöttir. Margrét Jónsdóttir. Þórdis Egilsdóttir.
Kristín Sigurðardóttir. Friðgerður Guðmundsdðttir.
Margrét Sveinsdóttir. Asa Guðmundsdóttir. Fjola Stefáns.
Steinunn Thordarsen. Eleonora Rasmussen.
HEFHD?
„Vestriu vill láta virða mér til
óhlutvendni, að mér voru í fyrra
vetur gerðir 42 þingfarardagar.
Eg fór til Reykjavíkur 1. desbr.
með Gfullfoss, en eftir það var
engin ferð héðan uns þing var sett.
Hingað til Isafjarðar var engin ferð
eftir þinglok fyr en í febrúar. —
Sakir aðsteðjandi embættisanna var
méróhægtað bíða svo lengi. Fór
því til Patreksfjarðar með vélbát
og þaðan selflutningi hingað með
Leifi, er ég fékk til að sækja mig.
Hygg ég skynbærum mönnum
Ijóst, að það hafi ekki orðið mér
ódýrara en biðin og vænti að
Vestra batni öfundin. — —
Vestra tekur sárt að „þingmað-
ur ísafjarðar“ hafi fengið 1000 kr.
til skrifstofuhalds.
Þetta er alveg óþarft.
Eg hef engar 1000 kr. fengið og
býst ekki við að fá þær.
Hins vegar veitti þingið að til-
hlutun stjórnarinnar 5000 kr. dýr-
tíðaruppbót á embættisrekstri nokk-
urra sýslumanna 2 næstu ár og
veit ég ekki hvort óg fæ þar hlut
í, enda ekki um beðið.
Um þessa dýrtíðaruppbót greiddi
ég ekki atkvæði.
Vitanlega hefi ég orðið að auka
vinnukrafta skrifstofunnar, úr því
Vestri segir annað, og hækka kaup-
ið að mun. —
Til þess að gléðja Vestra og vini
hans og létta af þeim þungum á-
hyggjum, skal því lýst yfir, að
þingsetan kostar mig drjúgan skild-
ing — eins og ég hafði búist við —
og að toll- og skipatekjur embætt-
isins rýrna um fullar 3000 kr. þetta
árið og litlar líkur til að úr þessu
rætist meðan styrjöldin stendur.
Læt svo útrætt um þetta atvinnu-
spjall Vestra.
ísafirði, 10. nóvbrm. 1917.
Mag'iiús Torfason.
Óskastundin.
Þess var óskað í Nirði ura dag-
inn, að kaupmannaflokkurinn hefði
sinn besta mann í kjöri við kosn-
inguna á mánudaginn var.
Hittist þar laglega á óskastund-
ina, þvi Jóhann Þorsteinsson, sem
í kjöri var af þeirra hálfu er, að
vinsældum og áliti, meir en 2ja
maki í þeirra flokki og á auk þess
talsverð ítök hjá alþýðu manna.
KosnÍDgin 5. þ. m. er sú mesta
fólkorusta, sem hér hefir staðið á
kjörvelli. Fimm hundruð og sex-
tán atkvæði voru greidd, og mis-
gripin ekki meiri en svo, að einir
10 atkvæðaseðlar voru ógildir.
Var ánægja að sjá hve kosning-
in var fast sótt af beggja hálfu,
enda spilti veðrið ekki um. Mátti
lengst um oigi á milli sjá, en að
lokum gjöiði alþýða manna þá lotu,
sem úr skar og komu þó eigi allir
hennar menn nógu snernma.
Má af þessari kosningu og henn-
ar úrslitum, margt læra.
Hún sýnir, að alþýða manna get-
ur, ef hún vili, og nær sem hún
vill, sagt við kaupmannafiokkirm:
„Hingað og ekki lengrau.
Þetta var raunar áður kunnugt,
en hefir sjaldau komið jafn Ijóst
fram sem nú.
Hún sýnir þar næst, að flokkur
alþýðu festist betur og betur; verð-
ur minna hætt við að riðlast eða
dreifast; metur stefnu mun flokka
glögger en fyr, og skipar ekki til-
liti til einstakra manna í fremstu röð.
Enn fremur sýnir hún búvit
kaupmannaflokkeins, þar sem hann
setur Guðm. Bergsson á vetur, en
hefir Jóhann Þorsteinsson til frálags.
Ekkert er verra fólskubragð
fiokka, heldur en það, að etja sín-
um bestu rnönnum í ófæru, að þarf-
lausu.
Laglega gjört.
Eélögin Dagsbrún ogPramsókn
í Reykjavík hafa afráðið að kaupa
bakarí og reka það.
Safna þau hlutafé til fyrirtæk-
isins.
Fari þetta vel úr hendi, má með
því slíta þrætninni um brauðverð-
ið í Reykjavík, sem virðist verða
þvi meira ágreiningsefni sem lengra
líður. Mæíir auk þess margt með
því, að verkmenn sjái sér sjálfir
fyrir nauðsynjavörum, heldur en
vera í öllu annara bjargþegar.
Aumingja Yestri.
Skelfing á Vestri bágt.
Það hefir leikið orð á því, að
vinstrimenn ættu mikið af óláni
sínu upp á Vestra, því sú væri
ætlun alþýðu, að sér hvað sem
Vestri mælti með væri annaðhvort
ilt eða að engu gagni.
Var honum því sagt að þegja
fyrir kosnÍDguna 25. f. m. Og
viti menn: Vinstrimenn komu
Guðm. Bergssyni að.
„ Ja, nú só óg hvernig á að hafa
það“, sagði Vestri við sjálfan sig,
„þegja, bara þegja þangað til alt
er um garð gengið“.
„Lá hann svo inni meðan þeir
börðust“ Jónas og Jóhann.
En honum fór sem Merði fyrr-
um, hann misti kunningja sinn.
„Ekki dugar þessi skratti“, hugs-
aði hann.
„Fyrst ekkert hjálpar að þegja,
er best ég reyni að Ijúga dálitlu.
Betra er seint en aldrei“.
Svo settist hann upp í bælinu
og laug því, að Jónas Tómasson
væri „þrásækinn bitlingamaður bæj-
arsjóðsu.
Það er kunnugra en frá þurfi
að segja, að Jónas Tómasson hefir
aldrei beiðst nokkurs fjár af bæj-
arsjóði.
Bæjarstjórnin hefir af hvötum
skólanefndar boðið honum lítils-
háttar þóknun, 200 kr., fyrirsöng-
stjórn og söngkenslu í bænum.
Aumt er þeim sem ljúga, að eng-
inn vill trúa.
H/f. Hræðir
hólt lokafund sinn 1. þ. m.
Gaf hann 750 kr. til ekknasjóðs
og annað eins til Samverjans hér.
Þetta var vel gjört.