Norðri - 23.03.1912, Side 4

28
NORÐRI
Nr. 8

i

;
********
*******
*m
.
TELEGRAM!
Enestaaende
Tilbud!
;
Vi forærer 2000 Kr. i Præmier!
For at göre vore Varer bekendt overalt, bortgiver vi til enhver,
som köber hos os: Et Anker-Remontoir Herre- eller Dameuhr
eller værdifuld Genstand, paa Betingelse, at enhver vedlægger en
Bestilling paa et fortrinlig Diana imit. Guldkæde og samtidig ind-
sender Belöbet derfor 1 Kr. 65 Öre. pr. Postanvisning eller i Fri-
mærker.
Forsendelsen sker pr. aldeles omgaaende Post
■HB a at der með enhver Forsend-
XXIV M else medfölger gratis et Uhr
XX Liyjk. eller en anden værdifuld Gen-
f stand. Forsendelsen sker fran-
ko overalt.
Vort store Pragt-Katalog over alle Arter' Varer vedlægges enhver
Forsendelse. Skrif straks til:
C. Christensen Varehus,
Saxogade 50, Köbenhavn V.
Grundlagt 1895. Grundlagt 1895.
.
;
;
:

Nafnabreyting á jörð.
Eg undirskrifaður hefi breytt nafni á
eignarjörð minni Tóveggur í Keldu-
hverfi og nefni hana hér eftir Brautar-
holt og bið eg aðra að taka upp þetta
nafn á þessari jörð.
Brautarholti í Kelduhverfi í janúar 1912.
Benedikt S/gurg-e/rsson
Stærsta útsala á
Norðurlöndum
águll ogsilfurvörum, úrum, hljóðfærum,
margskonar glisvarningi og reiðhjólum.
Stórir myndapríslistar sendir ókeypis.
Nordisk Vareinport.
Köbenhavn N.
fæst í Hafnarstræti 103.
Góð stúlka
óskast í ársvist frá 14. maí.
Hátt kaup.
Asg\ Pétursson.
Útgefandi og prentari Björn Jónsson.
Undirskrifaður Aðalumboðsmaður
fyrir brunabótafélagið
„Nederlandene af 1845”
og fleiri félög vátryggir hús og muni með eftir fylgjandi skilmálum
Steinhús frá Kr. 2.50— 3.00 af hverju 1000 Kr.
Járnvarin hús---- 5.00— 7,50 —------------
Timburhús og bæi— 7.00—10.50 —---------—
Oddeyri, f marz 1912.
J. V. Havssteens
—«»— —«»— —«»—
Peir sem hafa orðið fyrir brunaskaða í Akureyrarbæ og grendinni, og vátrygt
höfðu í «Nederlandene« láta flestir vel yfir skiftum við félag þetta, og hrósa
röggsemi aðalumboðsmanns þess hér. Það liggum í augum uppi að miklu
heppilegra muni vera að skipta við þau brunabótafélög sem hafa aðalumboðsmenn
í nánd við hinar vátryggðu eignir, þar sem þeir hafa miklu meiri völd, ef brenna
ber að höndum, en undirumboðsmenn. A'unnugur.
Kerabing, þóf, litun,
pressun.
Klœðaverksmiðjan „GEFJUN" tekur á móti: Heimaunnum dúkum til þvotts,
þófs, lóskurðar og pressunar.
Ull til kembingar í lopa og plötur; til spuna í þráð, ívaf og bijónaband.
Oömlum sjölum, plöggum o. fl. til endurlitunar og pressunar, verður sem
nýtt.
Ull eða ull og tuskum, til meðferðar í allskonar dúka af nýjustu gjörð.
Klæðaverksmiðjan »GEFJUN« notar einungis ný, falleg og haldgóð
litarefnl.
r
Odýr vinna.
Fljót afgreiðsla á kembingu, spuna, þófi, litun, pressun o. s. frv.
Klæðaverksmiðjan „GEFJUN“
66
en geti hann það ekki, þá verður hann, eins og þú að lifa af því sem
hann hefur.«
»Að ganga í þjónustu ríkisins útheimtir mikinn Iærdóm og um ieið
peninga. Þegar vér, aðalsmenn, verðum félausir, erum ver sannarlega
aumkunarverðir, því þá er enginn vegur til þess að komast hjá dauða
og vesaldóm. En að lifa eins og eg nú lifi, segir þú barn. Petta ár
höfum við borgað út hér um bil helmingi meira, en inntektirnar eru,
og á hvað heldur þú að þetta bendi? Að við verðum að grípa til höf-
uðstólsins og þegar hann er búinn, erum við blásnauð.«
Greifinn þagnaði. Helfríð hallaði höfðinu upp að bróður sínum og
nokkur tár hrundu niður kinnar hennar. Eftir litla stund leit hún upp
og sagði alvarlega:
»Við verðum að spara við okkur.«
»Hvernig? Getur mamma mist hest sinn og vagn? Getur hún ver-
ið án þjónustustúlku? Getum við mist ráðskonuna og matgerðarsvein-
ana, eða eigum við að láta gamla Friðrik, sem hefur þjónað þrjátíu ár
hjá föður okkar, fara burt?«
»Nei. Pað er alveg rétt hjá þér, við megum hvorki láta gámla
Friðrik fara frá okkur, né neita mömmu um nokkur þau þægindi, sem
hún er vön við. En við þurfum ekki ráðskonu og tvo matsveina,
því...........«
Hún roðnaði og stamaði á því, sem hún ætlaði að segja, eins og
hún fyriryrði sig fyrir að láta það heyrast:
»Eg get sjálf annast um hússtörfin.«
»Þú?« sagði Hermann og leit þykkjulega á systur sína.
»Já, eg. —Við látum ráðskonuna og matsveinana fara í haust, og
höfum svo aðeins eina stúlku fyrir utan þjónustustúlku mömmu. í sum-
ar get eg kynt mér það, sem útheimtist til þeirra starfa. En við þetta
spörum við ekki svo lítið.«
»Og þú heldur að eg geti setið með hendurnar í vösunum, og
horft á þig fórna kröftum þínum, meðan eg eyddi tímanum á gagnslaus-
um veiðum eða í algert iðjuleysi? Nei, Helfríð. Svo má það ekki fara.
Eg hefi annars hugsað mér að fá mér leigðujörð og stunda landbúnað.
67
Og með því vona eg að geta aukið svo inntektir okkar, að við þurf-
um ekki að líða neyð.«
»Þú, Hermann Rómarhjarta, að verða annars leiguliði. Heldurðu
að mamma geti afborið það?« sagði Helfríð og stóð upp.
Rétt í þessu heyrðu þau hófadyn, og sáu ríðandi mann fara fram
hjá. Hann var svo sokkinn niður í hugsanir sínar, að hann tók ekki
eftir systkinunum, sem bæði horfði á hann og dáðust að fríðleik hans.
»Hver getur þetta verið?« spurði Helfríð.
»Eg þekki hann ekki, en það er vel líklegt að það sé frændi frú
Stefansen, sem Eklund gat um.«
»Svo hún hefur þá frænda sinn með sér?«
»Já.— Það er að líkindum bróður- eða systursonur hennar eftir út-
litinu að dæma, því sjáif hefur hún víst lifað sitt hið bezta ! ! «
»Það er líkiegt — því það er sagt að hún sé gömul ekkja.«
V.
Daginn eftir hélt Hermann greifi til Kongsberg til þess að gera út
um málverkin við frú Stefansen. Nú var hinn blíði og viðkvæmi svipur,
sem hvíidi yfir brá hans, þegar hann talaði við systur sína horfinn, og
útlit hans var kalt og drembilegt. Það var eins og hann ætlaði með
svipnum að sanna hinni ríku, ótiginbornu frú, að hann væri greifi
Rómarhjarta.
Á leiðinni hugsaði Hermann á þessa leið:
»Er nokkuð leiðinlegra til, en að þurfa að seinja um verzlunarsak-
ir við stúlku. Ef það hefði verið karlmaður, hefði hann ekki látið svona
hégómlega, að vera að senda mér málverkin, eða þá hefði eg að minsta
kosti getað sett ofan í við hann fyrir það, en nú verð eg að sýna
þessari kerlingu alla virðing og reyna að sannfæra hana um miskilning
hennar, og það þó hún sé —sem hún vafalaust er —Múlatti [það er kyn-