Norður-Ísfirðingur - 09.09.1911, Blaðsíða 3

Nr. 1.
NORÐUR'ÍSFIRÐINGTTR.
bls. 3.
bréf ráðherra, og svar mitt, verða birt 1 næsta nr.
„Þjóðv.*
VI.
Með því að pólitiskir andstæðingar minir hafa
stunaum þótzt þurfa að breiða út uui uiig ósuimai'
sögn? t (lotiskuin bloðum, ekki sízt um það bil,
er ráðherraskipti hafa oiðið, var cg í cngum rafa
iim þeð, að þcir myndu ©fgi Iiafa frestað því,
að siwu þcnssa nýja glcðiboðskap sinu út yiir s
poilinn, og seudi eg þvi danska blaðiuu „Politiken“t t
8. sept. þ. á, símskeyti, sem þýtt á islenzku er svo
hljóðandi:
„ísafjorður, 8. sept. 1911.
Politiken,
Kaupmannahöfn.
Málið svona vaxið: Danski konsúllinn í Rouen hefir
gleymt íslendinginum.
Að hann (þ. e. konsúllinn) var nokkur til, var mér
ókunnugt um, enda óviðkomandi.
Tók mér gistingu á „Hotel de la Poste“, sem al- 1
þingisforseti, og sýndi skilriki fyrir því, som og tilgangi
farar minnar, frá frakkneska konsúlnum í Reykjavík.
þrátt fyrir það, þótt og hefði tilkynnt komu mína,
var mér eigi veitt móttaka að opÍDberri tilstuðlan.
þeir, sem smáir eru, gleymast.
Eg tók málinu svo, að eg hló að, og að öðru leyti
á þann hátt, sem mér þótti við eiga.
Hér rseðir um vanhugaða kosningabrellu af ráð-
herrans hálfu.
Skúli Thoroddsen.“
Símskeytí þetta birti eg og ritstjóra „Norður-
lands" (hr. Sig. Hjörleifssyni) samdægurs (með sím-
tali), til þess að gera mitt til þess, að hnekkja þegar
afleiðingum lyginnar, eins og eg einnig simaði það til
Seyðisfjarðar og Reykjavíkur daginn eptir (9. sept.
Þ. á.)
VII.
Nú geta menn þá og lesið ávarp mitt til frakkn-
esku þjóðarinnar — sem og bréf mitt til ritstjóra
blaðsins „Evening News“ (sbr. 30.—31. nr. „Þjóðv."
þ. á.) —, og sett hvorttveggja þetta í samband við
tilfinuIngaTnar, sem vakua við það, að vera, scm
fulltrúa smáþjóðar, tekið á báðum stöðunum, sro
sem gert Yar, að því er mig snerti.
En skyldi þá eigi niðurstaðan hjá lesandanum
hljóta að verða sú, að eg hafi með hvorutveggja verið
að liafa smáþjóðlrnar í huga, og að miklum mun
meira hafi þá — ef rétt er skoðað — verið um hvort
um sig vert (ávárpið og bréfið), en þótt eg hefði
haldið einhverja fánýta skál- eða veizluræðu í llouen ?
Eg þykist þá og eigi hafa farið til einskis til
Eouen, — hvað sem sumir aðrir þar um segja, fyr
eð;> síðar.
VIII.
A.nnars er kjarna-atriðið þetta: Ráðherra ís.
Jupds (ofi> ^heioiastjórnart'liðið) gengur að því, sem
alveg vísu, að alþingisforseti íslendinga, — mað-
urinn, sem mikill meiri hluti þjóðkjörinna þingmanna
vildi hafa, sem ráðherra, á síðasta alþingi, sé lyg-
ari og glæpamaður, og byrjar í því traustt
eptirgrennslanir suður á Frakklandi, sem saka-
maður eigi í hlut, og þetta gerir ráðherrann, án
þess að hafa áður talað við Skúla Thoroddsen
citt aukatckið orð um málið.
Og síðan er bætt gráu ofan á svart með því,
að strá lyginni, og sakaráburðinum, út um alt landið,
og til annara landa.
Hver er nú sá kjósandinn á landi voru, er getur
verið þekktur að því, að styðja þá með atkvæði
sínu, er láta pólitiska lieiptaræðið leiða sig út í
annað eins og þetta?
Á eigi slíkur ráðherra, og flokkurinn, sem hann
styðst við — >heimastjórnar<diðið — að vera al-
ómögulogur urn endilangt landið?
IX.
Vér teljum nú víst, að allir falli í stafl, — verbi
alveg forviða, er þeir virða fyrir sér allar gjörðir
ráðherrans í máli þessu.
Verði íorviða, er þeir iíta á það:
að hann lætur lygarnar, og svívirðtiua í
„ heimastjórnar “ málgögnunum leiða sig til þess — og
það alveg að ástæðulausu —, að fara að vefengja
skýrslu Sk. Th. í 30.—31. nr. „Þjóðv.“ þ. á.
að hann hagar öllum eptirgrennslunum sínum í
máli þessu svo afar-fljótiærnislega, að dæmafátter,
og það svo:
að hann gerir sjáifum sér, og ísi. þjóð vanvirðn,
með aðförum sínum, bæði utanlands og innan.
Teljum vér og alls engan vafa á því, að í hverju
öðru landi, þar sem ráðherra hefði hlaupið jafn illi-
lcga á sig, — gjört sig beran að annari eins fljót-
færni, og hér um ræðir, og beitt hciptinni jafn
hlífðarlaust, til þess að baka pólitiskum andstæðingi
álitshnekki, og hafa áhrif á þingkosningarnar yfirleitt*
— heíði hann þegar vcrið talimi alómögu-
legur, til að gegi.a ráðlierraembættiuu stundu
lengur.
Látum vér svo úttalað um þetta mál að sinni.
___________ Sk. Th.
* JÞetta verður — eins og fyr er getið — allra aug-
ljósast, er þess er gætt, liTersu sakaráburðinum hefur þegar
rerið stráð út um alt landið (hver. fregnmiðinn, og hvert
símskeytið, rekið annað), sem og til annara laDda.
Sk. Tb.
Ekki of smáir!
Þó að kjósendum einhvers þingmanns hafi mislíkað, að
hann hefir t. d. e'gi getað útvegað fé á þingi til einhvers
fyrirtaskis, sem þurft hefði, ættu þeir þó eigi að hafnahonum
fyrir það, — líki yfirleitt afskifti hans af þjóðmálum.
í þeim sökum tekst það þá á öðru þinginu, er eigi tókst
á þessu.
En það er siður sumra, er bola vilja þiugmaúni frá kosn*
ingu, að reyna eigi hvað sízt að hagnýta hið smáa.
Stórmálin skifta þó æ mestu, — þótt hin megi ekki
gleymast.
ísfirðingar! Vérið ekki of smáir! Sk. Tb.