Norðurland - 11.02.1902, Page 4

Margt fleira mætti segja þessu
viðvílcjandi, en því verður ekki við
komið í stuttri blaðagrein. En áður
en eg !ýk mínu máli, vil eg taka
fram í fáum orðum það, sem eg
sérstaklega bið fólk að taka til
íhugunar.
1. Að þvo og þurka tóskapar-
ullina, basði vorull og haustull, sem
allra bezt.
2. Að koma fyrir sig ullarfyrn-
ingum, ef svo mætti kalla, þannig,
að hægt sé að láta vinna nokkurn
hluta af ullinni í maí og júní, þegar
vélarnar hafa sem minst að gera,
°g tryggja sér þannig, að hún sé
til unnin strax á haustin, þegar á
henni þarf að halda.
3- Að fara eigi fram á annað
en að borga vinnuverðið æfinlega
um leið og verkefnið er afhent,
því hér mega alls engir skulda-
reikningar eiga sér stað.
I
Veðurathuganir
á Möðruvöllum í Hörgárdal
eftir Stefán Stefánsson.
1902. Febrúar. Loftvog j (þml.). Hiti (C.). : ‘5 *6 tí 4= U 3 e M TO £ 3 Úrkoma. j Minstur hiti (C.).
Sd. 2.-8 78.o 5.0 Sv 1 9 3.4
— 2 78.o 5.3 Sv 1 8
- 9 78.o 5.o Sv 1 7
Md. 3. — 8 77.7 6.3 Sv 2 9 R 4.o
— 2 77.6 6.5 0 9
— 9 77.6 -0.9 0 10 S
00 1 2 77.2 -2.0 0 10 S -3.0
— 2 77.0 - 3.7 0 10 S
— 9 77.0 - 3.o 0 10
Md. 5.-8 77.0 -10.5 Nv 1 7 -13.o
— 2 77.0 -11.0 Nv 1 8.
— 9 77.0 -11.0 Nv 3 10 s
Fd. 6. — 8 76.8 -13.o Nv 2 10 S -15.0
— 2 76.7 -14.0 Nv 2 10 S
— 9 76.4 -13.2 Nv 2 10! S
T ’i 00 76.1 -11.4 Nv 4 10: S -15.0
— 2 76.i -8.o| Nv 4 ltí1 S
— 9 76.5 -8.0Í Nv : 4 10 s
Ld. 8.-8 76.7: - 8.5 Nv 1 2 10! s -12.0
r
Síldarafli
er hér kominn mjög mikill. Nokkur
reytingur fekst dagana fyrir helgina,
en í fyrrinótt fengu sumir um 2000
síidir í netið hér upp um ísinn á Poll-
inum, og afli yfirleitt jafn. Verðið hefir
verið 2 aurar á síldinni, og meira fyrir
þá, sem lítið hafa keypt í einu. Annar
íiskafli er hér enginn og hefir ekki
verið lengi.
íshroði
cr hér úti á firðinum, jaki kominn
inn að Svaibarðseyri á sunnudaginn.
Sfórhríð
á norðan á föstudaginn var, dimm-
astur byiur á vetrinum. Síðan hörku-
frost á degi hverjum, yfir 20 gr. C. í
gærmorgun.
„Egill“.
í'ullyrt er, að hann liafi komið afttir
inn að Hrísey á miðvikudaginn var og
legið þar eitthvað, en ekki hafa fengist
áreiðanlegar fregnir um, hvenær hann
hafi lagt út þaðan aftur.
Leiðréfting. Jörundssynir (úr Hrísey)
eru mennirnir, sent með „Agli" fóru til
Noregs til þess að sækja skip Havsteens
konsúls (en ekki Jónssynir, eins og mis-
prentað var í síðasta bl.).
r
Ormsaugað-
x.
»Það er kvairæði fyrir mig að draga
andannc, sagði hann og saup kveljur
um leið. Eg benti honum að setjast á
stól, en i þess stað settist hann á gólf-
ið og krepti fæturna undir sér. »Getið
þér bætt mér nokkuð?« spurði hann
»Mér er sagt, að þér kunnið lækninga-
listina.«
»Yður væri mikið betra að finna reglu-
legan Iækni,« mælti eg.
Hann lét aftur augun og tók að róa
fram og aftur.
»Eg þarf engan enskan lækni,« sagði
hann; »það er kuldanepjan á Englandi
ykkar, sem þjáir mig. Eg vii komast
héðan heim til ættjarðar minnar. Eg
dey, ef eg verð hér mikið lengur.«
Hann nuggaði hægri síðuna á sér með
hendinni. Meðan hann var að því, flaug
mér alt í einu nokkuð í hug. Þessi sorg
hans, sem engin grein varð gerð fyrir,
þessi aigerða breyting á útliti hans,
hvorttveggja vakti hjá mér von, sem
ekki virtist á miklum rökum bygð. Eng-
inn grunur hafði enn fallið á Gopinath
út af morðinu. Ilver veit, nema hann
viti nú loksins meira um það en nokkur
annar? sagði eg við sjálfan mig. í huga
mínum var enginn slæðingur af efa um
það, að maðurinn, sem stolið hefði de-
mantinum, væri morðinginn. Hver veit,
nema Gopinath hafi nú látið bugast af
þeirri freistingu að eignast slíkan dýr-
grip?
»Standið þér upp,« sagði eg við hann.
»Þér kennið til þarna?.. Eg benti á síð-
una á honum.
»Eg hefi þar óþolandi kvalir,« svaraði
hann. Eg sá, að hann gat naumast staðið
uppréttur. Þjáningar hans voru að minsta
kosti engin uppgerð.
»Eg ætla að ganga úr skugga um,
hvað að yður gengur,« sagði eg.
»Getið þér læknað mig?« spurði hann,
og daufur vonarglampi kom í augu hans.
»Ekki er örvænt um að eg geti það.
Bíðið þér við eitt augnablik; eg kem
strax aftur.«
Eg skildi við hann og fór inn í til-
raunastofu mína.
Nú var sú stund komin, er eg gæti
reynt Röntgensgeislana til fulls. Gat
það verið, að með þeim mætti komast
að glæp og þannig bjarga lifi saklauss
manns ?
Eg setti Ijósmyndaverkfærið upp í
réttar stellingar og sá að gott lag var
á geislunum. Svo sneri eg aftur til
Gopinaths.
»Komið þér með mér,« sagði eg.
Hann fylgdi mér inn í tilraunastofuna,
án þess að mæla orð frá munni. Eg
lét hann fara úr fötunum, og eftir nokk-
ura fyrirhöfn kom eg honum í ]rær
stellingar, að geislarnir áttu að fara
gegnum líkama hans.
Eftir sjö eða tíu mínútur þóttist eg
sannfærður um, að ijósmyndin hefði tek-
ist vei og vandlega.
»Nú er eg búinn,» sagði eg við Ind-
verjann.
Eg fór með hann aftur inn í bók-
hiöðuna.
»Eg llefi tekið af yður ijósmynd, sem
kann að geta sýnt mér, hvert veikindi
yðar eiga rót sína að rekja. Þegar eg
verð búinn að framleiða myndina, kem
eg aftur til yðar.«
Eg fór aftur inn í tilraunastofuna og
framleiddi myndina í snatri. Þegar eg
var búinn að þvi og sá, hvað hinir
leyndardómsfuliu X-geislar höfðu leitt
í ljós, gat eg naumast stilt mig um að
æpa hátt af fögnuði. Beinagrind Bramín-
ans sást greinilega, og innan við ann-
að mjaðmarbeinið var einhver aðkom-
inn hlutur álíka stór og Ormsaugað.
Eg var ekki i minsta vafa um það,
vegna þess, hve einkennilegur hann
var í lögun, að eg væri að horfa á
gullumgjörðina utan um Ormsaugað, en
að X-geislarnir mundu fara gegnum
demantinn sjálfan. Landar Gopinaths
höfðu fyr en í þetta skifti rent niður
dýrmætum steinum. Þetta var ekki í
fyrsta sinn í sögu mannslíkamans, er
hann hafði verið hafður að fylgsni fyr-
ir stolna muni.
Eg sneri aftur til sjúklingsins og
sagði honum að eg hefði komist að
því, hvað að honum gengi og að eg
kynni að geta linað þrautir hans innan
skamms. Þjáningar hans voru svo mikl-
ar, að hann hlustaði naumast á það,
sem eg sagði við hann, og auðsjáan-
lega grunaði hann ekkert.
Eg fór svo út úr húsinu og kom bráð-
lega aftur með Attrill iávarð og mjög
færan lækni, sem Symes hét. Eg sýndi
þeim báðum ljósmyndina og þeir urðu
frá sér numdir af undrun.
»Mannauminginn hefir lífhimnubólgu,«
sagði læknirinn, og leit vandlega á hnúð-
inn, sem sást svo greinilega á mynd-
inni. Auðvitað verður það fyrsta verk-
ið að ná þessu burtu, hvað sem það
nú er — en eg efast um að maðurinn
lifi það af. Takist ekki að gera það
næstum því tafarlaust, verður mannin-
um ekki lífs auðið.«
»Mest er um það vert að hafa játn-
ingu upp úr honum«, sagði Attriil lá-
varður.
»Jæja, komið þið þá með mér báðir«,
sagði eg.
Við fórum inn í bókhlöðuna. Gopinath
iá þar endilangur á gólfinu og stundi
aumkunarlega.
»Þér eruð svo mikið veikur, að mér
var ekki með nokkuru móti unt að
lækna yður, án þess að fá góðan iækni
mér til hjálpar. Þetta er dr. Symes.
Það fyrsta, sem fyrir honum liggur, er
að ná burt demantinum, sem þér hafið
rent niður.«
Augu hans glömpuðu iíkt og gim-
steinar og hann hvesti þau á mig. Hon-
um kom ekki einu sinni til hugar að
neita því, sem eg var að bera á hann.
»Er nokkur von um að mér batni?«
spurði hann.
»Alls engin, nema demantinn verði
tekinn burt. Segið þér okkur nú, hvern-
ig þér fóruð að því að myrða Mainwar-
ing höfuðsmann.«
»Eg gerði það með meðali, sem eng-
ir þekkja nema mín þjóð; en það leynd-
armái vil eg ekki láta uppi. Eg flutti
með mér eitrið alla lcið frá Indlandi
og beið þess að færi gæfist á að nota
það. Kveldið, sem eg sá hr. Mainwar-
ing tala við enska herrainanninn, hélt
eg, að stundin væri komin. Eg ætlaði
mér alt af að ná steininum aftur. Sanp
Kee Ankh var auga úr einum af guð-
um vorum, og eg hefði orðið fyrir reiði|
guðsins, ef eg hefði ekki komið aftur
með steininn. Eg hafði útvegað mérj
lykil að herbergi Mainwarings, og þeg-
ar eg héit, að hann væri sofnaður, Iædd-
ist eg inn og helti eitrinu út á kodd-
ann, sem hann svaf á. Eg vissi vel, að
það mundi tafarlaust verða honum að
bana. Eg sá hann taka síðasta and-
varpið, og þegar hann var örendur,
náði eg hyikinu undan koddanum og
tók Ormsaugað. Eg glcypti það, af því
að eg hélt, að á þann hátt tækist mér
bezt að fela það.«
Mannræfillinn reyndi að segja eitt-
hvað meira, en hneig aftur á bak og
engdist sundur og sarnan af kvölum.
Dr. Symes gerði alt fyrir hann, setn
honum var unt, en það varð ait árang-
urslaust; Gopinath lézt snemma morg-
uninn eftir. Eftir andlátið var létt verk
að ná Ormsauganu, og málshöfðunin
gegn Laurence Carroll féll niður, eins
og nærri má geta.
Lafði Pamela fór burt af Englandi
fyrir hér um bil mánuði, og það er sagt,
að engin hætta sé á að hún fái ekki
aftur heilsu sína, þó að batinn sé hæg-
fara. Carroil er enn á Englandi. Tím-
inn einn getur úr því skorið, hvort elsk-
endum þessum, sem í svo mikla raun
hafa ratað, auðnast nokkuru sinni að
njótast í helgu hjónabandi.
Endir.
Sá, sem beðinn var um jóiaföstu-
byrjun að hirða á Akureyri ný-
silfurbúna spansreyrssvipu með
3 hólkum, umbiðst að koma
henni áskrifstofu »Norðurlands«
mót þóknun.
Hjá mér faest alt, sem þarf
til húsabygginga, svo sem:
þakpapp, þakjárn, panel-
papp, hurðarlásar, glugga-
járn, saumur, gler, mál, cement,
tjara o. fl. Alt með afar lágu verði.
Oddeyri, 8. febr. 1902.
Sn. Jónsson.
Tvö herbergi fyrir einhleypa eru
til leigu í húsi á Oddeyri.
Lysthafendur snúi sér til
Aðalsteins vélastjóra Halldórssonar.
——___________________________________!
Höepfners verzlun kaupir síld
einkum stóra hafsíld — við hæsta
verði.
Smjör keypt háu verði í allan
vetur við Höepfners verzlun.
Við Höepfners verzlun er ýmis- j
konar eldri varningur seldur með
miklum afslætti gegn borgun út f j
hönd.
1 11 111 1 1
Norðurland kemur út á liverjum laugardpgi.
52 blöð um árið. Verð árg. 3 kr. á íslandi, 4 kr,
í öðrum Norðurálfulöndum, IV2 dollar í Vestur-
heimi. Qjalddagi fyrir miðjan júlí að minsta kosti
(erlendis fyrir fram)
Uppsögn sé skriflegog bundin við árgangamót;
ógild nema komin sé til ritstjóra fyrir 1. júlí.
Auglýsingar teknar í blaðið eftir samningi við
ritstjóra. Afsláttur inikill fyrir þá, er auglýsa
inikið.
Prentsmiðja Norðurlands.
f’ramvegis, í stað þriðjudaga.
„JVORÐURLAND11 kemur úf á laugardaginn kemur, að öllu forfallalausu, og svo á laugardögum