Norðurland - 14.03.1903, Blaðsíða 4

NI.
IOO
kunningsskapur milli þeirra, þá er ekki
ofverkið okkar að komast að því.«
Bonzo var ánægður með þessa fyrirætl-
un og fór af nýju að ganga fram og aft»r.
En Páll hraðaði sér gegnum bæinn og
forðaðist þá staði, sem félagar hans voru
vanir að sækja. Hann sá ekkert og heyrði
ekkert af því lífi, sem var að vakna um-
hverfis hann. Stöðugt kváðu við í eyrum
hans þessi orð: »Það er búið að taka
Marian fasta«. Menn heilsuðu honum; hann
tók ekki eftir því, tók ekki undir kveðjur
þeirra. Glaða-sólskin var, en honum fanst
dimt í bænum. »Þeir senda hana til nám-
anna, þeir kvelja hana«, sagði hann við
sjálian sig. Hann var hræddur við það
augnablik, er hann átti að sjá hana aftur.
Hann var hræddur um hugrekki sitt, því
að hann vissi, að ekkert annað en hug-
rekki hans gat bjargað henni, ef henni
átti að verða bjargað frá þeim ógnum,
sem yfir henni vofðu.
Klukkan var átta þegar hann kom til
gufuskipabryggjunnar og Bonzo var enn
ókominn. Páll fór inn í dálítið veitingahús
og bað um te. Þar voru margir hermenn
og sjómenn, en hann heyrði á samræðum
þeirra, að þeir vissu ekki, hvað gerst hafði.
Hann sá, að yfirvöldin mundu vilja halda
atferli sínu svo leyndu, sem unt var; en
hann vissi ekki, hvort það yrði honum til
gagns eða ógagns. Hann mintist ummæla
Bonzos; ef fanginn skyldi deyja í Alex-
anders-víginu, hver mundi þá fara að
rekast í því? Hann vissi, að þeir mundu
ekki drepa kvenmann, en í fangelsum
Rússlands eru önnur ráð til þess að menn
týni lífinu. Höndin á Páli skalf, þegar hann
bar glasið upp að vörum sér. Hann hélzt
ekki við í veitingahúsinu fyrir ótta og
skelfingu. Hún má ekki deyja sagði hann,
og svo hló hann vandræðalega að því,
hvað Iítils hann var umkominn.
Alexandersvígið hefir 116 fallbyssur í
jarðhúsum sínum, og er ef til vill aegileg-
ast af þeim sjö frálausu virkjum, er gnæfa
upp úr suðursundi Krónstaðs, eins og eyjar
úr stáli og steini. Það er eins og það
væri hlaðið úr eintómu fornbergi og er
spormyndað; framan á því eru fjórar raðir
af skotsmugum, og ofan á afturmúrnum eru
moldarhaugar með stórum fallby ssum. Stein-
arnir stórkostlegu, sem vígið er hlaðið úr,
hvíla á staurum, sem reknir eru niður í
sundið á átján feta dýpi, og fallbyssunum
er svo fyrir komið, að skotin úr þeim
lenda saman við skotin úr fallbyssunum úr
Pétursvíginu og víginu nr. 3, og á þann
hátt verður ófært eina sundið, sem óvina-
skip annars gætu komist eftir til Péturs-
borgar. Að innan er vígið alveg eins og
skuggalegt og hræðilegt fangelsi. Setuliðið
hefst við í .Ijóslitlum klefum; aðrir klefar
eru þar fyrir neðan og þangað kemst dags-
birtan aldrei. Daginn, sem átti að yfirheyra
Marian, í áliðnum febrúarmánuði, brakaði
og marraði í ísnum umhverfis kastalann,
en dátarnir höfðu búið til veg fyrir gufu-
bátinn, sem setuliðið notaði til þess að
komast til hafnarinnar, og eftir þessum
vegi var Iíka Stefanovith hershöfðingi og
tveir menn úr herstjórnarráðaneyti hans
fluttir yfir um, til þess að sjá þennan band-
ingja, sem handtekinn hafði verið svona
óvænt snemma um morguninn.
Steinklefinn, sem rannsóknin átti að
fara fram í, var hvelfdur, og var Páll
kominn þangað á undan þeim Stefano-
vitch og Bonzo. Þeir urðu samferða inn.
Páll heilsaði hershöfðingjanum, og tók
hann kveðjunni, en mælti ekki orð frá
munni. Páll og Bonzo Iitu aftur snögglega
hvor til annars, og svo fór Bonzo að
blaða í skjalaböggli, sem hann hafði með-
ferðis. Hann sást varla svo, að hann hefði
ekki meira eða minna af skjölum í eftir-
dragi. Svo var skuggsýnt í herberginu, að
hermaðurinn, sem gætti dyranna, sást að
eins mjög óljóst, en gulleita, ógeðslega
glætu lagði á borðið og þá, sem voru um-
hverfis það. Páll sá, að Nikolaj Stefano-
vitch leit mjög illa út. Hann var fölur
sem nár og flóttalegur í andliti, og bar
enn meira á því vegna þess, hve hann
var vel búinn og teprulegur, eins og hann
átti að sér, Svo var sem hann hefði ekki
vald á höndum sínum. Ýmist var hann að
káfa við pennastengur eða blöð, sem lágu
á borðinu, eða hann strauk höndum um
höfuð sér, eins og hann væri að slétta
hárið, sem hefði átt að vaxa á hvirflinum
Tannlækningsr
á honum að réttu lagi; en reyndar var
hann nauðasköllóttur. Rödd hans var dimm
og óeðliieg, þegar hann skipaði að sækja
bandingjann. Hann starði á borðið, og sá
ekki konuna, þó að hún stæði rétt fyrir
framan hann. Pál hrylti við öllu saman,
og’ tók hann það til bragðs að hörfa út í
myrkrið, þangað, sem lítið bar á honum.
Þegar hann sá, að Marian var Ieidd inn í
rannsóknarherbergið, gat hann varla stilt
sig um að ávarpa hana og nema stað hjá
henni; en hann sá, að það var ekki ráð-
legf. °g hafði því hemil á sér. Hann hafði
ráðið með sér, hvað hann ætti að gera.
Heilnæmt sjávarloftið hafði hrest hann
bæði á sál og líkama, og Páll sagði við
sjálfan sig: »Hún á hér engan vin nema
mig, og eg verð að hafa einhver ráð með
að bjarga henni.«
Stúlkan hafði verið tekin föst skömmu
eftir sólaruppkomu, svo að engan í borg-
inni skyldi geta grunað, hvers vegna farið
var með hana til Alexandersvígisins. Mari-
an hafði þykt, móleitt hár, sem komist
hafði í ólag um nóttina, en handtökuna
hafði borið svo bráðan að, að hún hafði
varla fengið tíma til þess að flétta á sér
hárið, og hún hafði að eins getað smeygt
sér í loðskinnskápu til varnar gegn kuld-
anum, sem ávait er naprastur í morguns-
árinu. Eftir að hún kom til vígisins hafði
hún þó fengið leyfi hjá foringja hermann-
anna, sem gættu hennar, til þess að beita
þeim brögðum, sem stuðla að því, að kven-
fólkið ber svo oft sigur úr býtum, og Páll
þóttist aldrei hafa séð hana jafn fagra og
í þetta skifti. Þegar hún kom inn í rann-
sóknarstúkuna, lék bros um varir henni.
Höfuðburðurinn var drembilegur, eins og
hún ætlaði að bjóða þeim byrginn, er rann-
saka skyldu mál hennar, og loðskinnið um
háls hennar og úlnliði gerði það að verk-
um, að enn meira bar á því, hve hún var
mjallhvít að hörundslit. Alt látbragð henn-
ar virtist benda á, að hún væri forviða,
en jafnframt á það, að henni þætti hálf
gaman að þessu æfintýri.
»Eg er alveg lafhrædd«, sagði Marian
með hæðnisrómi. »Mér finst eg vera stór-
g!æpamaður«.
Stefanovitch leit upp úr skjölum sínum.
»Þegið þér«, sagði hann með óþýðum
rómi, og það var eitthvað við röddina, sem
olli því, að sá varð að hlýða, sem við var
mælt. Páli leizt ekki á blikuna.
Stefanovitch lækkaði róniinn, og mælti:
iFröken! Eg þarf ekki að segja yður, hvers-
vegna hefir verið farið með yður hingað. Þér
vitið það j afn-vel og eg sjálfur.«
»Nei, herra hershöfðingi. Eg hefi ekki
hugmynd um, hversvegna eg er hingað
komin.«
Auðséð var, að andlitið á Stefanovitch
varð harðlegra við þetta svar, en enginn
vottur sást þar til reiði.
»Við skulum eyða sem fæstum orðum
um þetta,« mælti hann og bar óðan á.
»Ástæðan til þess að eg hefi heimtað yður
hingað er sú, að eg vona, að þér hjálpið
okkur til þess, að draga úr refsingu þeirri,
sem þér hafið bakað yður með verkum
yðar. Vér höfum tekið yður vel, en þér
hafið launað okkur gestrisnina með því,
að senda til ensku stjórnarinnar í London
þá vitneskju, sem þér hafið komist yfir.
%
„Vesfa"
kom hingað í dag, á áætlunardegi. Með
henni komu Popp kaupmaður af Sauðár-
krók með frú sinni, og verzlunarstjórarnir
Einar Hallgrímsson af Seyðisfirði og Grím-
ur Laxdal af Vopnafirði.
Laugardaginn /;. 7. þessa mánaðar
dó móðir okkar og tengdamóðir, ekkj-
an Magdalena Tómasdóttir, hátt kom-
in á nírœðisaldur. Þetta tilkynnum við
hér meðjjarlœgum vandamönnumkon-
unnar dánu.
Hlöðum V2 1903.
Ólöf Sigurðardóttir.
}Catldór Suðmundsson.
Mustadsf
smjörlíki í
er bezta smjör-
líki, sem hingað
flyzt, og fæst hjá
flestum kaup-
mönnum.
í verzlun OttO TulÍnÍUS eru næglir af alls konar vorum, sem
her eftir verða seldar mjög ódýrt mót borgun út í hönd í pen-
ingum eða vörum.
Til Þess að menn geti séð að vöruverð mitt er fult eins lágt og hjá nokk-
urum öðrum hér, set eg hér á eftir verðið á sumum varningi:
Rúgur tunnan Kr. 16.00
Bankabygg — » 24.00
Hrísgrjón, nr. 1, pundið » 0.14
» 2, - » 0.12
Hveiti, »1, — » 0.12
> 2, » 0.10
Sagógrjón, » 0.18
Hafragrjón, » 0.18
Avenagrjón, pakkinn » 0.27
Kaffi, pundið » 0.50
Export, — » 0.42
Melis, » 0.23
Púðursykur, » 0.20
Rúsínur. _ » 0.30
Chocolade, — frá » 0.75
Cacao, pundið Kr. 1.80
Soda, — » 0.06
Grænsápa, — » 0.25
Kína livs Elixir, glasið » 1.50
Ostur, pundið » 0.30
Hella, — » 0.50
Gerpúlver, — » 1.50
Kex í stykkjum, — » 0.18
Kringlur, — » 0.26
Skonrok, — » 0.20
Tvíbökur, — » 0.42
Fínt brauð, — frá » 0.45
Munntóbak, — » 2.20
Roeltóbak, — » 1.80
Margarine — »0.50-60
Ofnar — Eldavélar — Saumavélar — Prjónavélar — Byggingarefni —
Álnavara — Járnvara - og margt fleira mjög ódýrt. -
Akureyri 12. febrúar 1903.
Ctto Tulinius.
4dugleg:ar stúlkur geta
nú strax fengið atvinnu
á vindlagjörðarverksmiðju
minni.
Otto Tulinius.
„Reykjavík“ tss. í Jtí
Kostar að eins 1 kr.—Odýrasta blað lands-
íns. Utbreiddasta blað landsins (2880 eint.)
Bezta fréttablaðið. Bezta auglýsingablaðið
Flytur góðar skemtisögur á góðu máli. Rit-
stjon Jón Olafsson, Box A 18, Reykjavík.
Afgreiðslumaður Ben. S. Þórarinsson, Lauga-
vegi 7, Reykjavík.
Kensla í
fjárk/áda/ækningum
(böðun) fer fram að forfallalausu á
Munkaþverá 20. —21. þ. m. ef gufu-
skipið »Egill« verður þá komið; ella
fer hún fram næstu daga eftir komu
skipsins. Menn, sem vilja taka þátt í
kenslu þessari, snúi sér til herra fjár-
kláðalæknis O. Myklestads.
Lausar jarðir,
Eftirfylgjandi jarðir eru lausar frá
næstkomandi fardögum:
Vaðlaumboðsjarðirnar Bauga.^J Qg
Einhamar í Skriðuhreppi.
Jóns Sigurðssonar legatsiigieðir, Efri-
Vindheimur ( Glæsibæjaríteepþi.
Þeir sem óska að «1 jarðir þesaair
til ábúðar frá nefn.ýp-ín tíma, snúk sér
til undirskrifaðs, fyrír útgöngu. þessæ
mánaðar.
Uffiboðsmaður Vaðlaumboðs.
Aktireyri 13. marz 1903.
3/ephán Sfephensen.
8
X.t. .f.fí .f.f.
Undan Jölýli.
Sendið mér kr. 14. cq \
^ 1 pen-
ingum og eg sendi yðuv á hverja
höfn, sem strandb^tarnir koma
á, eina vætt «f góðum harðfiski>
yður að .stnaðarlausu. Engin
pöntun afgreidd, nema borgun
fy’ii ’jafnframt.
Ólafsvík 1. jan. 1903.
C. F. Proppé
; verzlunarstjóri.
•fVl'Ti’lTiVy

NÍKOMIÐ
með s/s „Egil" í verzlan Þorv. Davíðs-
sonar:
Rúgur,Bankabygg,Hrísgrjón,Flour-
mél ágætt, hveiti Nr. 2.
Kaffi, Melís, Púðursykur, Rúsínur,
Sveskjur og Oráfíkjur.
Vörurnar seljast með svo lágu
verði sem unt er, gegn borgun
strax, en útlán eiga sér alls ekki stað„
Hausfull
á 0.42 er tekin ( verzlurc
Gudmann8 Eftfl.s,
Akureyri.
..Norðurland" kemur út á hverjum laugardegi.
52 blöð um árið. Verð árg. 3 kr. á fslandi, 4 kr. f
öðrum Norðurálfulöndum, IV2 dollar í Vesturheimi..
Ojalddagi fyrir miðjan júlí að minsta kosti (erlendis
fyrir fram).
Uppsögn sé skrifleg og bundin við árgangamótf
ógild nema komin sé til ritstjóra fyrir 1. júlí.
Auglýsingar teknar í blaðið eftir samningi við rit-
stjóra. Afsiáttur mikill fyrir þá, er auglýsa mikið.
Prentsmiðja Norðurianda.
(Plombefing). Á'ýuppfundið efni frá úílönduni, alveg samlift fönninni og sterkf.
Tannlæknir Sfeinbach Sfefánsson, Hafnarstræfi 13, AkureyrL