Norðurland - 26.05.1906, Síða 3

149
Nl.
Utan úr heimi.
Rússland.
Svo er að sjá sem enn megi vænta
stórtíðinda þaðan. Óspektir og morð
eru þar enn þá tíð; nýlaga var myrt-
ur hátt settur lögreglustjóri í Péturs-
borg og annar í Varschau. Þingið
rússneska heimtar allmennan kosning-
arrétt, ásakar stjórnina harðlega fyrir
alt stjórnarfarið, og krefst nýrrar stjórn-
ar af keisaranum, er valin sé að vild
þingsins, heimtar að allir þeir póli-
tískir bandingjar, er nú fylla fangelsi
Rússlands, séu látnir lausir, krefst sam-
vizkufrelsis, funda- og félagsfrelsis,
prentfrelsis o. s. frv. Sagt er að Witte
sé því hlintur að allir pólitískir af-
brotamenn séu náðaðir.
Danmörk.
Kosningabaráttan til þingsins er
byrjuð þar og útlit fyrir að hún verði
sótt af afarmiklu kappi.
%
„Undarlegf var það með fíkina“.
Eg var svolítill drengur þá.
„Það var sólskin og sunnudagur, á sumr-
inu hátíðabragur". Kirkjan var troðfull af
fólki og fólkið var troðfullt af sumargleði
og sálarfriði. Eg man svo vel eftir birtunni
í augunum hennar ömmu minnar þá. Hvers-
dagslega ellimóðan var horfin. Eg er viss
um, að það var ekki ský á himninum henn-
ar það augnablikið.
Ómar söngvanna fyltu kirkjuna. Þeir svifu
yfir höfðum mannanna eins og eldlegar
tungur heilags anda og það birti svo mikið
yfir öllu við það. „Hljóðbjarmans huliðsljómi
dýpkaði og víkkaði" sjónir mannanna.
Alt í einu heyrðist skerandi hljóð. Það
þaut eins og skuggi gegnum hreimbjörtu
hljómana og truflaði samræmið eins og ill
ur andi meðal engla. Allir litu upp og með-
hjálparinn hraðaði sér fram kirkjugólfið.
Hann þreif i hnakkann á mórauðu dverg-
tíkinni hans Hannesar heimaríka og snaraði
henni út úr kirkjunni. Hún hafði setið fram
við dyrnar og gólað að guðsþjónustunni —
eins og siður er ættingja hennar og líka.
Svo komst alt í samt lag aftur inn í kirkj-
unni.
En tíkin mórauða hélt norður fyrir kirkju-
vegginn. Þar settist hún - í skuggann og
gólaði lengst af, meðan sungið var. Þangað
komu og fleiri hundar og gerðu slíkt hið
sama. Varð að þessu óhljóð mikið og trufl-
aðist mjög messugjörðin. Margir yngri og
óþroskaðri litu oft út um gluggana og þótti
kátlegt athæfi tíkarinnar. En við því varð
ekki gert, fyr en Hannes sjálfur gekk úr
kirkjunni og fór heim í bæ með tíkina.
Létti þá þessum ófögnuði, og kunnu marg-
ir Hannesi þökk fyrir tiltækið.
« *
*
Að vísu er þetta lítill alburður og ekki
merkur. En þegar eg las greinina: „Af inn-
héraði Eyjafjarðar" í Norðra 4. maí s. 1.,
datt mér strax í hug tíkin hans Hannesar
- mórauða dvergtíkin, sem sat gólandi í
skugganum utanvið kirkjuvegginn, þegar
hún fékk ekki að góla í kirkjunni sjálfri -
eða þorði það ekki lengur.
En hver mundi vænta þess, að orð og
áhrif Guðm. Friðjónssonar og annara at-
gervismanna vorra verði góluð í hel á þann
hátt, sem höf. þessarar greinar og aðrir
jafnokar hans eru að reyna?
Mundi það ekki húsbændunum hollast,
að leiða — slíka í bæinn og láta hana þegja.
Geysir.
\
22 vesfurfara
flutti Vesta nú héðan til England með
forsjá Sigfúsar Eymundssonar; og einhver
tíningur af þeim kvað bætast við á öðrum
höfnum landsins.
Til Knúfs í Hlíð.
Eg get ekki betur séð en að þér mis-
skiljið hrapallega ritdóm minn um Skírni og
þess vegna sé eg ekki til neins að mót-
mæla grein yðar. Eg vil biðja yður að
lesa ritdóminn betur og ef þér ekki getið
skilið svo einfalt mál, þá er mér ánægja
að útlista það fyrir yður munnlega.
Guðm. Hannesson.
Frá ísafjarðardjúpi
er ritað 18. þ. m. „Sumar hefir maður
ekki séð hér enn, óslitinn norðanfrostgarð-
ur síðan á suinarrnálum, en snjókoma eng-
in að kalla. Skepnuhöld góð víðast hvar,
en nú byrjar heyleysi hjá almenningi ef
þessu fer fram. Óminnilegur fiskafli í öllu
djúpinu og árferði að því leyti hið bezta.
Símaslif.
Samkvæmt skýrslu Suensons, formanns
Mikla norræna ritsímafélagsins, slitnuðu í
fyrra 9 fréttaþræðir félagsins hér í álfu 15
sinnum og 5 þræðir í Austurálfu heims 13
siunum. Símaslitin þó minni síðastliðið ár
en árið næsta þaráður.
Lagakennari
á nú sýslumaður Snæfellinga, Lárus Bjarna-
son að verða. Síðasta þing veitti 5000 kr.
styrk úr landssjóði „til. lögfræðings til að
búa sig undir að verða kennari við laga-
skólann" fyrirhugaða.
Ráðgjafinn hefir veitt Lárusi styrkinn
og verður fögnuðurinn yfir því vali líklega
einna mestur í Snæfellsnessýslu.
Messað
verður hér á hvítasunnudag kl. 12 á há-
degi. Safnaðarfundur verður haldinn eftir
messu.
Tíðarfarið
er enn óbreytt. Alla þessa viku norðan-
kuldar með þokulofti. Sólfar því nær ekk-
ert en úrkomulaust. í gær austanþræsingur.
Ekki hefir enn frézt um felli hér úr nær-
sveitunum.
Borið er fil baka
að hross hafi verið skotin 1 Skagafirði og
sagt að fátt hafi fallið þar af hrossum enn
sem komið er, sem betur fer.
Skipkomur.
»Egill« kom hingað 24.þ.m. Hafði hann
flutt um 160 norska verkamenn hingað til
landsins, sem stjórnin ætlar að hafa til
þess að setja niður hraðfréttastaura og
komu um 50 þeirra hingað til bæjarins.
»Vesta« kom 25. þ. m. Komst ekki fyrir
Horn og fór suður fyrir land og komst
ekki lengra vestur en á Sauðárkrók. Far-
þegar: Óiafur Eyjólfsson skólastjóri, Sig-
fús Eymundsson bóksali í útflutningserind-
um, ívar Helgason verzlunarstjóri Edin-
borgarútbúsins hér, frú Katrín Einarsdótt-
ir, fröken Þóra^ Matthíasdóttir, frk. Anna
Friðriksdóttir og Ágú?ta Gunnarsdóttir
yfirsetukona frá Torfum í Eyjafirði.
>Kong Helge« kom í nótt.
Samskot
eftir matmskaðann við Faxaflóa. Af-
hent ritstj. Norðurlands.
Sig. Hjörleifsson kr. 10. Jónas
Jónasson prófastur kr. 5. Frú Pór-
unn Stefánsdóttir Hrafnagili kr. 5.
Sigurður Sigurðsson skólastjóri kr. 5.
Samtals kr. 25.
y\ðalfundur
hinnar „Norðlenzku bindindissamein-
ingar“ verður haldinn á Svalbarðseyri
laugardaginn 16. júní. Fundurinn byrj-
ar á hádegi.
Svalbarðseyri, 12/s 1906.
I umboði stjórnarnefndarinnar
Suðm. tPéfursson.
Taugaviðkvœmni og magakvef. Þrátt
fyrir stöðuga læknishjálp hefir mér
ekki batnað, en aftur fekk eg heilsuna
við að brúka Elixírinn. Sandvík, marz
1903. Eiríkur Runóltsson.
Meltingarslœmska, svefnleysi og and-
þrengsli. Við það að brúka nýja seyðið
f vatni, þrjár teskeiðar þrisvar á dag,
er mér mikið farið að batna og mæli
því fram með þessum ágæta elixir við
meðbræður mína, því hann er hinn
bezti og ódýrasti bitter. Kaupmanna-
höfn, Fa. Eítirmaður stórkaupmanns
L. Friis. Engel.
Jómfrúgula. Elixírinn hefir algjörlega
læknað í mér jómfrúgulu. Meerlöse.
septemb. 1903. Marie Christensen.,
Viðloðandi magakvef. Sjúkdómurinn
versnaði, þrátt fyrir alla læknishjálp
og reglubundið matarhæfi, en við að
brúka elixírinn hefi eg fundið að mér
hefir batnað og get nú borðað allan
mat Kaupmannahöfn aprír 1903. J. M.
Jensens, erindreki.
KÍNA-LÍFS-ELIXÍR er því að eins
ekta að á einkunnarmiðanum standi
vörumerkið: Kínverji með glas 1 hendi
og nafn verksmiðjueigandans: Valde-
mar Petersen. Frederikshavn—Köben-
hafn og sömuleiðis innsiglið^í^ í grænu
prentfrelsis o. s. frv. Sagt er að Witte
lakki á flöskustútnum. Hafið ávalt eina
flösku við hendina bæði innan og utan
heimilis. Fæst hvarvetna fyrir 2 kr.
flaskan.
Meira enn

m
smjórgerdarmenn
vrtna pað, að
Alfa Laval
aje
bezía skilvindan
Áktiebolaget Separators Depot Álfa Lavai.
Kaupmannahofn
Enn ein sönnun fyrir gæðum Alfa Laval skilvindunnar
er sú, að hún hefir hlotið hæstu verðlaun (gullmedalíu)
á sýningunni, sem haldin var í »Tivoli« í Kaupmanna-
höfn frá 20. apríl til 1. maí fyrra ár.
Snúið yður til undirritaðra ef þér þurfið að kaupa skilvindu
og leitið upplýsinga. Við sendum skilvindur og Alfa Laval strokka
án þess að reikna flutningsgjald á næstu hafnir.
Akureyri ,5/s 1906.
St. Sigurðsson & E. Gunnarssoa.
i5
°g járngrindum til beggja handa og innan þessara grinda liggja fang-
arnir á hörðum trébekkjum. í ganginum er lýst upp á nóttunni með
mörgum ljóstýrum, en varðmennirnir standa þar með stýrur í augum
og halla sér fram á byssur sínar.
í þessu óvistlega búri lifa fangarnir sínu gleðisnauða lífi. Þarna
liggja mennirnir niðri hundruðum saman, hvort sem geislar bruna-
beltissólarinnar steikja þiljurnar eða stormurinn lemur bylgjurnar, svo
hriktir í öllum greypingum skipsins. Eins og það komi þeim nokkra
lifandi vitund við hvað gerist fyrir ofan þá, eða hvert þetta fljótandi
fangelsi flytur þá?
Fangarnir á skipinu eru miklu fleiri en hermennirnir, en eftirlitinu
með þeim er komið fyrir með svo mikiili nákvæmni og eftir svo föstum
reglum, að engum getur dottið uppreist f hug og dytti einhverjum
fáráðlingi í hug í örvæntingu sinni að reyna til að brjóta járnbúrið,
þá hefir umsjónarmaðurinn óbrygðult ráð f hendi sér: að hleypa sjóð-
heitri gufu á fangana og brenna þá eins og skorkvikindi.
En þó fangarnir lifi við harðan aga á skipinu, lifa þeir þó sínu
eigin lífi á bak við járngrindurnar. Þessa nótt fór þar fram f kyrðinni
ljótur leikur: bandingjarnir háðu þar dóm og lögsókn gegn nokkurum
iélögum sínum, er höfðu svikið þá.
Morgunin eftir þegar kallað var á fangana, svöruðu þrír af þeim engu
þegar kallað var á þá, og þó kallað væri til þeirra ógnunaryrðum
risu þeir ekki upp að heldur. Og þegar hermennirnir fóru inn fyrir
grindurnar og lyftu upp kápunum, sem ofan á þeim lágu, urðu þeir
þess brátt áskynja að þessir bandingjar mundu aldrei rísa upp framar
eða svara einu orði, þó kallað væri á þá.
Meðal fanganna er öllum hinum stærri málum ráðið til lykta af
einstökum, útvöldum mönnum. Þeir einir hafa áhrif á félaga sína og
völdin yfir þeim, en allur þorrinn skiftir sér ekkert af því er gerist,