Óðinn - 01.02.1909, Blaðsíða 6

86
ÓÐINN
þróttamaður er hann svo mikill, að enginn er hans
jafnoki hvítra manna í japanskri glímu. Hans
rjetta nafn er Mr. Bankier. Hann vinnur nú að
því, að leiðbeina íþróttamönnum víðsvegar um
heim, og hefur í Lundúnum sal til æfinga fyrir þá,
er hann útvegar atvinnu. Apollo skildi mjög lljótt,
hversu mikið íþróttagildi islenska glíman hefur í
samanburði við aðrar glímur; honum fjell svo vel
drengskapurinn, sem á hvervetna að koma fram í
henni og kemur, svo lengi sem kappið keyrir
ekki úr hófi. Eins það, að andstæðingar gangast
að upprjettir, en brölta ekki á fjórum fótum, eða
kútveltast um gólfið, eins og í ílestum öðrum glím-
um, og er vörnin því komin undir því, að missa
eigi fótanna. íslenska glíman mun hafa langmest
íþróttagildi af öllum glímum. Við glímdum oft
hjá Apollo, og hafði hann gaman af þvi, og lærði
sum brögð hjá okkur, sem lionum þóttu ágæt.
Hann kom okkur að Olympíuleikhúsinn í
Lundúnum, og byrjuðum við að sýna þar glímuna
mánud. 3. ágúst og glímdum tvisvar á kvöldi alla
þá viku.
Apollo var jafnan með okkur, og skýrði fyrir
áhorfendum glímuna, og livaða reglum væri fylgt.
Hann bauð gullmedalíu hverjum þeim, er fjelli eigi
fyrir okkur á þrem mínútum. Sumum tilteknar
Ijárhæðir.
Þeir voru margir, sem þreyttu við okkur, frá
6—10 á hverju kvöldi, og allir æfðir glimumenn
í rómverskri glímu, japanskri, eða þeirri þriðju,
er nefnist »Catcli as catch can«, en við lögðúm
þá alla að velli, enda er það að vonum, þvi þeir
máttu eigi varast íslensku brögðin.
Leikhúsveran mun hafa vakið töluverða eftir-
tekt á islensku glímunni, og ekki var annað að
sjá eða heyra, en áhorfendunum þætti mikils um
hana vert. Enda er mjer óhætt að segja, að við
fjelagar höfum allir haft það hugfast, að sýna
glímuna svo vel sem kostur var á. Við fórum
frá Lundúnum 12. ágúst. Fjórir okkar fóru til Edin-
borgar, en Jóh. Jósefsson, Sigurjón Pjetursson og jeg
til Kliafnar. Þar dvöldum við viku tíma, þar til
ferð fjell heim með »Ceres«. Auðvelt hefði verið
fyrir okkur að halda áfram að sýna glímuna á
leikhúsum, en ýmsar ástæður voru til þess, að við
urðum að halda heim aftur, sumir bundnir við
ákveðin fararleyfi o. 11.
Að lokum vil jeg þakka fjelögum mínum góða
og skemtilega samveru, og vona að þessi för
mætti verða til þess, að glæða áhuga manna al-
ment fyrir íþróttum, en þó sjerstaklega til þess, að
menn leitist við að koma íslensku glímunni á hærra
stig, en hún er nú á.
Hallgr. fíenidildsson.
Glímumanna-myndirnar, sem fylgja grein-
inni lijer á undan, eru allar teknar í Lundúnum síð-
astl. sumar. Smámyndirnar, sem sýna glimubrögðin.
komu út í enska myndablaðinu »Sketchs« og eru hjer
leknar eftir því. Pó eru þær þar fleiri, alls 12. Á glímu-
myndunum er þetta sýnt:
Nr. 1. Afstaða glímumanna er þeir taka tökum.
Nr. 2. Rjett klofbragð. Nr. 3. Áframhald af rjettu
klofbragði. Nr. 4. Krókur uþp úr öfugu klofbragði,
Nr. 5. Hlaupið upp af leggjarbragði. Nr. 6. Hnykkur.
Nr. 7. Ötug sniðglíma á lofti. Nr. 8. Hælkrókur tek-
inn með hægra fæti á hægra fót.
Skug’gar.
L j ó ð m æ 1 i
eftir
Sigurjón Friðjónsson.
Skuggar.
Skuggar líða um skafl og rinda;
skýjað drúpir fjall við sjá.
í nöprum gjósti norðanvinda
nauðug dansa sinustrá.
Pungri sökun fossinn fleygir
foldar kaldan eyðiveg.
Pögul rjúpa höfuð hneigir.
— Hefur þú sama beyg og jeg?
Mig dreymdi um nótt —.
Mig dreymdi um nótt að lík þú lást,
i líni vafin, stirð og köld.
Og hjá þjer einn jeg hljóður sat
um húmað þokukvöld.
Um kinnar runnu tregatár;
og tómið að mjer lagðist hljótt.
Mjer fanst jeg hrynja sorgarsár
í svarta, kalda nótt.
Með sterkum fingrum dauða’ og dóms
mig drógu fast þau skuggalönd.
Við tregðans þunga, grimma geig
jeg gekk á drottins hönd;