Óðinn - 01.10.1917, Side 1

OÐINN
Bórhallur Bjarnarson biskup
og
Valgerður Jónsdóttir biskupsfrú.
í maíbl. »Óðins« 1906 var mynd af Þórhalli
Bjarnarsyni biskupi,
þá lector, og grein
um hann eftir G.
Björnson landlækni,
en þessi mynd, sem
hjer fylgir, er yngri,
mun vera tekin um
það leyti sem hann
varð biskup, en hann
var skipaður í bisk-
upsembættið 19. sept.
1908 og vígður hjer
í dómkirkjunni af
fyrirrennara sínum 4.
okt. s. á. Gegndi hann
biskupsembættinu i
rúm 8 ár, eða til
dauðadags, því hann
andaðist kvöldið 15.
des. 1916, eftir rúm-
lega hálfs mánaðar
sjúkdómslegu.
Eftir lát Þórhalls
biskups hafa komið
fram um hann í blöð-
unum inargar grcin-
ar, en rækilegast er
hans minst í þ. á.
»Andvara«, í ritgerð
eftir Magnús Helga-
son skólasljóra, sem Pórhaiiur Bjar
hafði verið honum
nákunnugur alt frá æskuárum, því þeir voru bekkjar-
bræður í Latínuskólanum. Þangað her því fyrst
og fremst að vísa þeim, sem leita upplýsinga og
dóma um æfistörf Þorhalls biskups. En hjer skulu
að eins teknir upp smákaflar úr þeirri ritgerð:
»Mesta »nauð í biskupsdómi sínum« hafði Þór*
hallur biskup af sundrung þeirri, er magnast hefur
í íslensku kirkjunni á síðustu árum af ágreiningi
um trúarskoðanir milli gamallar guðfræði og nýrr-
ar sem kallað er. Deilur um þau efni meðal kenni-
manna kirkjunnar voru honum hugraun, og því
meira sem lengra
leið á æfi hans. Gerði
hann alt, sem í hans
valdi stóð, til að
stilla til friðar í
þeim efnum og
skirra vandræðum,
ekki einungis hjer á
landi heldur einnig
vestan liafs. Hlaut
hann oft ámæli fyrir
og var brugðið um
stefnuleysi. En það
var ófyrirsynju. Eng-
inn gat verið í vafa
um, hvoru megin
hann var í þvf máli,
þó að hann vildi eigi
bera vopn á þá, sem
voru annarar skoð-
unar. Honum sýnd-
ist himinn guðs nógu
víður til þess að
hvorirtveggju mæltu
ágætlega komast fyr-
ir undir honum, og
meira en nóg þarfara
verkefni og sam-
boðnara lærisveinum
Jesu en að þrálta
narson biskup. sm a milli. Að ísl.
kirkjanliðaðistsund-
ur i deilandi llokka og boðskapur kristindómsins til
þjóðarinnar yrði jag um trúarlærdóma, til þess var
honum þungt að hugsa .... Mörgum, sem þektu
Þórhall biskup á skólaárunum, mun hafa litist svo
í fljótu bragði sem mjög væri skift um skap hans
á efri árunum, víkingurinn rauði orðinn hógvær