Óðinn - 01.10.1917, Qupperneq 5

ÓÐNIN
53
Birkeland prófessor.
í sumar andaöist austur í Tokio einn af frægustu
visindamönnum Noregs, Kristian Birkeland, prófessor í
eðlisfræði við háskólann í Kristjaniu. Hann hafði verið
eitthvað að undanförnu við rannsóknir i Egyftalandi,
og þaðan fór hann austur, en ætlaði heimleiðis á Síb-
eriujárnbrautinni. Birkeland var fæddur 1867 og fjekk
pról'essorsembætti við norska háskólann 1898. Hefur
hann gert ýmsar merkilegar uppgötvanir á sviði raf-
magnsfræðinnar, og ásamt Sam. Eyde fann hann aðferð
þá, sem síðan er notuð til þess að vinna áburðarefni úr
loftinu, og fyrir þá uppfundningu varð hann heimsfrægur
maður. — Hjer á myndinni er Birkeland prófessor
sýndur í efnarannsóknarstofu sinni.
aðar og spiltar sálir, sem vilst hafa af rjettum
vegi, en vjer liöldum oss fast við trú Jesú, að
ekkert hjarta sje svo hart, engin sál svo spilt, að
eigi finnist kjarni kærleikans eða einhver vitund
af góðleik eftir. Það er trúarinnar köllun að finna
þessa vitund og lífga hana og glæða, að finna
þennan neista og láta hann verða að loga; það er
það sem vjer meinum, er vjer tölum um sáluhjálp.
Vjer erum einráðnir í því að standa eða falla
með því, sem skynsemi mannsins segir að sje satt,
sem samviska mannsins segir að sje rjett, og sál-
arinnar undrun og undirgefni álítur hið æðsta og
besta. Vjer trúum því, að hinir andlegu hæfileikar
vorir sjeu oss af guði gefnir, og hinar bestu þakkir,
sem vjer getum guði goldið fyrir þá, er að neyta
sem best allra hans gjafa.
Biblían. Vjer skoðum hin hebreisku og kristnu
rit í hinu gamla og nýja testamenti eins og hið
stærsta og besta safn heimsins af trúarbragðabók-
mentum. En vjer meinum ekki, að alt, sem guð
hafi sagt, standi í þeim, eða guð hafi sagt alt, sem
þar stendur. Vjer látum oss ekki miklu skifta, þó
að vísindin hreki, sagan neiti og siðfræðin fyrir-
dæmi ýmislegt, sem stendur í biblíunni, því þegar
vjer gerum oss grein fyrir vísindalegu þroskaleysi
þess tíma, anda hans og siðgæðis, mega þess konar
villur ekki undra oss. Oss þykir mikið koma
til sögunnar um forfeðurna, því þær segja oss
frá liinum einföldu lifnaðarháttum þeirra tíma;
oss gleður að lesa spádómsbækurnar, af því þar
sjáum vjer endurskin hinnar andlegu umvendunar
hreinna og guðrækinna sálna. Vjer sökkvum oss
niður í Iestur guðspjallanna, því við þau hafa orðið
áhangandi svo margar og margvíslegar trúarstefn-
ur. Vjer elskum þau, af því þau segja oss frá
Jesú, af því þau fá oss til að trúa á góðleik
mannanna og hjálpa oss til að finna guðs föður
vors nálægð og kærleika.
Eilift lif. Fyrir trú vora á guðs föðurkærleika
og umhyggju er oss eðlilegt að horfa til liins
eilífa lífs með von og trausti. Vjer getum ekki —
þorum ekki að trúa því, að vor himneski faðir
geri nokkurt af sínum börnum eilíflega ófarsælt.
Vjer trúum því, að hið komandi líf sje undir því
komið, hvernig vjer neytum þeirra gáfna og skil-
yrða, sem guð hefur gefið oss í þessu lífi. Rjett-
látur guð getur ekki leyft að sumir verði útvaldir
en aðrir fyrirdæmdir.
Vjer fögnum í þeirri trú að þau guðs börn, sem
lengst hafa vilst í syndinni, muni um síðir kom-
ast heim til föðursins. Vjer vitum ekki hve langur
lími það verði, heldur höldum vjer oss fast við
vonina um það, að það sje guðs vilji að allar
hans skepnur verði frelsaðar. Vjer höfum skilyrð-
islaust það traust á guði, að sannleikurinn vinni
fullan sigur yfir lýginni og gæskan yfir hinu
illa. Trú vor á gæsku guðs og rjettlæti gerir
ómögulega trúna á persónulegan djöful og eilíft
helvíti.
Trú vor. Vjer trúum fastlega, að þessi skoðun á
trúarbrögðunum sje nákvæmlega samhljóða bestu