Óðinn - 01.02.1918, Síða 3

ÓÐINN
83
Fridión Jónsson rí Sanríi.
Sit jeg samtímis meðan mannggi
silfringijðja — menningarlifs
haustnólt heiðslirndri lœlur loft verða
<>g hvarfla sjón. lœvi blandið.
Glóir gullreifi gœða kvelds: Gengur guðsfrœnka
Marju úrvals ull gœskurík
endurviðruð. hljóðan haustaftan
Hrifur Iiuga minn i helgireit; blessar bernskn
himinkgnjuð á brjósli moldar
ástiíð aftans, unga og aldna
pó orðvana sje. — aflansggðja.
Eru œfllok öldurmennis Lendi laufvinda
svipnð sólhvarfl, leggur undir
er sumri hallar. sinn hinn fagra fót
Sœmir sólarlags friðgjöful dís. Bendir brosandi
sanuið öll btjúgri elli
djtip og draumfögur gflr að ótlu
dánarkveldi ómœlisslrönd.
manns, er mótaði manngildi silt Fram á furðuströnd
aldur átlru’ðan fjarsgn gefur
afburða vcl. auga aðgœtnu
Iiœflr hauslaftans hlgja og pögn, öldurmennis. Pað cr pegnmensku
logri og ládegða poiandi vel,
og Ijósaskifli sig að semja
enni árbjörtu, að siðum jarðar,
augna skini, láli Ijós brenna
herðum hlgnrjellum á landamœrum
og hœrusilki. a/'lans glur
Ilallar langleiðum, linnir gangi — og árdegis brún Kveikir kvöldroði
röðuls góðgangi í Kaldbak gl,
á glœsivegum. fœr úr fjallshnjúki
Sigur pá svej'it fagnrdregmi,
i sjerhvert brjóst, eggjar öldting
pað er punga dags og undir bgr
pnrfti að bera. móli máldaga
Fullast i faðma nwrguns taka.
friður og kgrð *
llflr öldungi, Munii peir margir,
er orðstír hlaul — er með sjer bera
œsku állrœðrar blasir móti,
áhuga glóð f hafl, heiðríki
Pjer var pverbreslur pjóðmála Iwer og hlæjandi sól.
eitur i œðum, Er öldungi
eldur i bcini. af efstu brún farnar langleiðir
Is og á/elli Ijú/l að skoða:
innan bœjar eigin orðstir
pgli pögulum með ávexti,
prœddu hjá; bjargráð barna
hugans hreinviðri og blómguða sveil.
hjelt sjer œ, * *
brúna blástirni *
og bjarmi ennis. Burkni í bergskoru
* k ber sig vel,
* sigrænn pó sjaldan
Ber jeg barnæskn, sólar njóti.
ber jeg proska Regnir á rólfeslu
frásögn falslausa og ræklarmagn
af föður minum, allra einslœðra
eina af uppve.vti i ömmu bœ, ætlarlauka.
nðra um ar/lökii Regnir á ratvísi
í afa garði: og rakkan hug pcss, cr práir
Mála Birkibeins proskamensku.
bar að heiman Einfall uppeldi
jata og fœðis er nnglingi pó
jjcvana svcinn. meiri meðgjafi
Ganga úr garðshorni í gæfn leit en menningar hjóm.
bregsl berfœttum Slanda slofublóm
lil beggja vona. stutlan aldur.
Sölnar siðla
Ornar unglingi sjálfrœktað all.
og egkur mátl Veldur viðleitni
för um ftugsligi vexli og poli,
og fjúki að mæta — hcrsln, hgggindum
valið verkefni velklifranda, og hófslillingu.
mælir manngildi Veldur viðlcilni
og metur dáð. vexti öllum gagns og gæfu
I.eið lil lifsframa og góðmenningar. —
er löng og brötl, Læsir nú leiði
eggjar einstakling Iiins lenda manns
upp að feta vaxtar viðleitni
brekka, er bgljum vallgróanda. Guðm. I<riðjónsson.