Reykjavík - 01.03.1901, Blaðsíða 2

2
T i i rninnis.
LandBbókasafnið er opið hvern virkan dag, kl. 12—"
og oinni blundu lengur (fil kl. 3) á Mánud., Mið-
vikud. Ofí Laup:ard.. lil lillAna.
LamlBfckjalasafnið o])ið á Þrd., Fimtud. og Ld. kl.12—1.
Káttúrugripasafnið cr opið á Hunnud. kl. 2—3. síðd.
Fornj.rripasHfnið er opið á Mvd. og Ld. kl. 11—1.
I íindskankinn er opirin hvern virkan dag kl. 11—2.
íiankaBtjórnin við frá 12—1.
Söfnunarsjóðurinn opinn 1. Mád. í mán., kJ. 5— 6 síðd.
Laudsliöfðingjsiskrifstofan opin livern virkan dag frá
9- -l0*/2, ll1/-,—-2 og 4—7.
Amtniann88krif:,tofí.n er opin á hverjum virkum degi
kl. 10 —2 og 4 —7.
Bæiar/ógetaskriíV tofiin er opin rumh. daga 9—2 og 4—7.
Póstrtofan opin hvein rúmhelgím dag kl. 9—2 og 4—7.
Aðgangur að Box-kössunum frá 9—3 dagl. Btejar-
póstkussarnir teemdir díigl. kl. 7‘/o árd. og 4 síðd.
Afgreiðsla hinn sanu in.iðgufuskipafélags opiu rúmli.
daga frá 8—12 árd. og 1—8 síðd.
Bæjarstjórnarfunclir 1. og 3. Fimtud. hvers mán.
Fátækranefndarfnndir 2. og 4. Fimtud. í mánuði.
Héraðslæknirinn er að hitta heima 2—3 dagl.
Augnlæknirinn or heima kl. 12—2, ókeypis augnlækn-
ing á 'spitalanum 1. og 3. Þrd. hvers^mán., kl.11-1.
Tannlæknirinn er heima kl. 11—2. Okeypis tann-
la 1 ning heirai hjá la:kn. 1. og 3. Mád. livers mán. 11—1.
Apótekið opið daglega frá 8 árd, til 0 tiðd.
OkeypÍB lækning á spítalanum Prd.ogFöd., kl. 11—1.
til að yfirgefa föður sinn á gamals
aldri, heldur en þá eina, að hún hafi
látið leiðast af blindri ást af þeim
manni, sem faðir honnar hafði óbeit
á. En það segi ég yður á ný, að
sönnun hefi ég enga. Þetta er alt
saman ágizkun. I mörg ár hefl ég
ekkert frétt til Pelaporte’s. Hann
kemur aldrei hingað-til átthaga sinna.
. Ættleifð hans hér er lítil og veðbönd-
um hlaðin. Eftir því sem þér segið
mér af lífsháttum hans nú, virðist
mér auðsætt, að hann hljóti að hafa
einhverjar aðiar tekjur, en þetta iitla,
sem hann fær af föðurleifð sinni.“
„Það er nú svo sem auðvitað,“
svaraði ég; „enginn maður getur lif-
að eins og Deiaporte majór gerir á
;500 punda árstekjum, og mér er sagt,
að föðurleifð hans gefi ekki meira af
Nei, það lætur víst nærri,“
77 '
J>egar ég ætiaði að kveðja öldung-
inn, tók hann í hönd mér og mælti
með mikilli alvöru:
„hér segist, herra minn, vera lög-
regluspæjari og vera að grafast eftir,
hvort Delaporte majór sé heiðvirður
maður. Ég hefi sagt yður ait, sem
ég veit um þennan rriann og jafnvel
hvað óg hngsa, enda þótt ég viti, að
maður getur oft gert náunga sínum
rangt til með því, sem maður hugs-
ar um hann. En fyrir sannleikans
og í'éttiætisiris sakir, gæti niig fýst
að leysa þá ráðgátu, hvað orðið liefir
at' greifadótturinni. En nú er svo
langt um liðið, að það er eins iík-
legt, að aldrei fáist nein áreiðanleg
vissa um þetta. En alt um það finst
mór þó að mig langi til, og mig lang-
ar sannarlega til þess, að fá einhverja
nánari vitneskju um þetta.''
Eg fann, að mér fór nú einnig að
verða hugleikið að fá eínhverja vit-
neskju urn, hver orðið hofðu afdrif
Elísu. En .rétt um þessar mundir
fékk ég símskeyti frá Malveru láverði
og bað hann mig þar að koma sem
bráðast ég gæti til Lundúna aftur,
því að þar þyrfti á mér að halda.
Ég brá við þegar og fór tii Englands
og hitti Jávarðinn mjög hnugginn, því
að haun hafði þá ný-frétt, að sonur
hans var iagður á stað í langferð og
ætlaði fyrst til Bombay á Indlandi.
Malvern iávarður þóttistþess fullviss,
að sonur hans með alla léttúðina hefði
látið ginna sig til þessa og að homtm
væri vís háski eða glötun húin; hantt
bað mig nú urn að leggja þegar af
stað a eftir þeitn félögum og reyna
að hafa gát á syni sínum. Hér var
ekki langur tími til umhugsunar eða
heimanbúnaðar, en mér fanst að óg
hafa sint máli lávarðarins of mikið
til þess að hætta nú í miðju kafi,
Ég bjó mig því af stað í snatri og lagði
af stað til Brindísí á Ítalíu, því að það-
an ætluðu þeir félagar að sigla; en áður
en ég fór af stað símritaði óg til
Brindísí til að tiyggja mér far með
eimskipinu. Ég breytti líka búningi
mínum og útiiti og gerði mig svo
torkennilegan, að ettginn mér kunn-
ugur hefði getað þekt mig aftur.
Ég lézt vera á verzlunarferð og vera
fuiltrúi ensks verzlunarhúss, er ræki
verzlun á Indlandi. Ég náði til Brin-
dísí rótt svo, að ég komst urn borð
áður en skipið létti akkerum. Frh.
;F)œj arsijórnorfund u r.
17. Febr. 1901.
1. Skýrsla lögð fram frá Seltjarnar-
neshreppi um þttrfamenn þar með tii-
liti til bluta þess af ómagabyrðinni,
er á bænum hvílir samkv. lögum 28/2
1894. Yísað til fjárhagsneftidar til
athugunar og ávísunar úr bæjarsjóði.
2. Erindt frá jarðræktafélagirru um
land til ræktunar undir matjurtagarð,
er hafður yrði til stuðnings fátækum
mönnum í bænum, er verjast sveit.
Jarðræktafélagið i)ýðst til að leggja
til garðsins 600 kr., en setur það skil-
yrði, að bæjarstjórnin vilji lofa að
styðja garðinn með því að lofa að
leggja til hans vinnu þeirra manna,
sem eru þurfandi sveitarstyrks, eftir
því sem fært Þykir. Bæjarstjórnin
lofaði að leggja land til garðsins af-
gjaldslaust, þegar farið verður frain á
það, ef til kémur, og undirgengst
eirmig skilyrðið um vinnu styrkþurf-
andi manria.
3. Samþykt, að nema úr eftirstöðv-
um ófáanleg gjöld til bæjarsjóðs eftir
skrá gjaldkerans.
4. Fonnaðúr stakk upp á því, að
kosirm væri varaformaður í vegan. í
fjærveru formanns vegari., Sig. Thor.
B.-stj. áleit ekki nauðsyn á að kjósa
varaforrnann að sinrii, með því búist
var við, að fjærvera hans yrði eigi
lengri en rúrnur mánuður.
5. Erindi frá Rannveigu Torfadótt-
ur á Bakka um, að lóð hermar og hús
verði varið fyrir sjávargangi. Henni
lofað 50 kr. styrk fyrir að iáta hlaða
varnargarð fyrir lóð hennar.
6. Þórður Erlendsson á Tóftum bið-
ur um veg að húsi sínu. Vísað til vn.
7. Sveinn Eiríksson snikkari biður
um veg að húsi sínu. Yísað til vn.
8. Beiðui frá Guðm. Guðmundssyni
i Brekkuholti urn lækkun á aukaút-
svari. Frestað.
9. Eftirgefið aukaútsvar Magn. G.
Bjarnasonar á Melnum fyrir yfirst. ár.
10. Brúnabótavirðingar samþ.:
Hús Olafs Gunnlaugssonar járnsmiðs
á kr. i 755.00; viðbót vestur úr húsi
H. Andersens skiaddara kr. 4690.00;
Hús Sveins Eiríkssonar snikkara á
Br.b.st. kr. 5282.00. — S. Th. e. áf.
Skuggasveinn í Hafnariirði. Fiá
höfundarins hálfu erSkuggasveinn ekki
eins vel úr garði gerður eins og bæði
höf. og aðrir mundu óska. Þetta hef-
ir harm og sjálfur viðurkent, með því
hvað eftir annað að breyta leiknum.
— En þó er enginn efi á því, að
margt mætti gera af hálfu sjónleikja-
listarinnar til að gera Skuggasvein all-
ásjálegan, því höf. hefir fengið henni
þar mikið verkefni í hendur. En þetta
gerir leikfél. í Hafnarf. ekki — það
er öði u nær. — Ég ætla ekki að fara
að eyða orðum að því, hverjir leiki
þar lakast, enda væri það ekki alls
kostar vandalaust verk. Hitt er vist,
að Grasa-Gudda er bezt leikin. Vanþrif-
in, gigtveik, Ijót, vitiaus og viðbjóðs-
leg sveitakerling er það sem leikfél. i
Hafnarf. hepnast bezt að sýna, Skugga-
sveinn sjálfur sýnir og með köflum,
að ofurlítið hefir verið leitast við að
skilja hiutverkið. — Leiktjöldin eru
ómynd, sem meðferð leiksins eru fylli-
lega sarnboðin. Var óþarfi fyi ir lelk-
fél. þetta að vera að hnfa nokkuð
fyrir þess kona hlutum, og alveg eins
sómasamlegt að leika leikinn á tjald-
lausu leiksviði. •— En þetta fer leik-
fél. þessu ekki ver úr hendi en alþýða
hefir oftast átt að venjast hingað til —
og svona skrípaleikir dansa eftir pípu
skrílsins — og gefa af sér peninga.
G. M.
Iiandsfiornanna q niilli.
Botnvcrpingur straudaði hinn
13. Febr. fram undan Ragnheiðarstöð-
um í Flóa. Drukknaði skipshöfnin
öll (10 af henni) nema einn, erkomst
í land á sundi. Hafði hann hvað eft-