Reykjavík - 22.03.1901, Blaðsíða 2

2
Til minnis.
Landsbókapafitið er opið livern virkan dag, kl. 12—2
og einni fcl* n.?u lengur (til kl. 3) á M&nud., Mið-
vikud. og Lí.ugi-rd.. 1 i 1 i'itiána.
LandsskjHlasnfnið opið á Þid., Fimtud. og Ld. kl. 12—1.
N&ttúrugripasafnið er opið & sunnud. kl. 2—S. 8Íðd.
Forngripnsafnið er opið & Mvd. og Ld. kl. 11—1.
Lnndsbankinu er opinn hvern virkan dag kl. 11—2.
Lankastjórnin við frá 12—1.
Söfniinarsjóðuriun opinn 1. Mád. í nián., ká. 6—g stód.
Landshöfðinpjnskrifstofan opin livern virkan d®g frá,
9- -10 ‘/2, 11*/, 2 og 4—7.
Amtmannsskrifstofan er onin á hverjum vrrkum degi
kl. 10 —2 og 4 — /.
Bæiar/ógetaskrifstofHn er opin rumh. daga 9—2 og 4—7.
PÓBtstofan opin hvern rúmhelgan dag kl. 9—2 og 4—7.
Aðgangur að Box-kössumtm frá 9—9 dagl. Bepjar-
pÓRtkaesntnir tæmdir dngl. kl. 71/, árd. og 4 síðd.
Afgreiðsla hins snmeinnða gHfuskipafélags opin rúmh.
daga frá 8—12 árd. og 1—8 síðd.
Bæjaretjérnarfundir l.og 3. Fimtud. hvers mán.
Fátækranefndarfundir 2. og 4. Fimtud. í tnánuði.
Héraðslæknirinn er að hitta heima 2—3 dagl.
Augnlæknirinn er hoima kl. 12—2, ókeypis augnlækn-
ing á spitalanum 1. og 3. Þrd. hvers jnán., kl. 11—1.
Tannlæknirinn er heima kl. 11—2. Okeypis tann-
læl ning heinr‘ hjá læku. 1. og3. Mád. hvers mán. II—1.
ApóteKið opid daglega frá 8 árd, til 9 eiðd.
Okeypis lækui^g á öi ítalanum Þrd. og FÖd., kl. 11—1.
„Stari’ eg á stórsálir
staíar yfir haflð, *
stíga frá lágljórum
logar frá himinboga. “
íslandi heflr miðað meir en lítið
út úr þokunni á síðustu öld.
Sjónleikurinn er aldamótakvæði lár-
viðarskáldsins okkar. og ég efast ekki
um, að landsmenn vilji kynna sér það,
þó það sé of umfangsmikið til þess
að kotna til þeirra geflns í einhverju
blaðinu.
Indriði Einarsson.
}írá úilönduííþ
Ei’tib, Jón Olafson.
Eins og ég gat um siðast, er fregna-
fátt frá útlöndum.
BÚa-ófriðurinn er nú mjög að þrot-
um kominn, sem von til er. Eru nú
senn þrjú missiri síðan hann hófst,
og mun fæstum þá hafa til hugar
komið að Búar mundu svo lengi end-
ast. Mun þeirra vörn og vasfcleikur
lengi uppi verða. En úr þessu fer
það að verða blindni af Ohristian De
Wett og Steyn að halda ófriði áfiarn.
Sigurs von löngu þrotin öll, og ekki
annað að vinna en baka þjóðar-leyfum
sínum, sem enri eru á lífi, harðari
kosti úr þessu. — Enn senda Bretar
ekkert lið heim frá Afríku, nema
sjúka menn og særða, en halda enn
á fram að senda þúsundir hérmanna
suður þangað. — Síðustu fregnii’ segja,
að Louis Botha, yflrhershöfðingi Trans-
vaal-Búa, sé að semja við Kitchener
lávarð um ófriðarlok. Botha heimtar:
1) að öllum herföngunum, sem nú
eru á St. Helenu, sé fult frelsi geflð;
2) uppgjöf allra saka fyrir þá sem í
ófriðnum hafa verið; 3) að Trans-
vaal og Oranía fái fulla sjálfstórn undir
hrezku veldi; 4) að eigum einstakra
manna, sem upptækar hafa verið gerð-
ar, sé skilað aftur. — það fylgir sög-
unni, að Kitchener lávarður vilji, að
Bretar gangi að þessum skilmálum;
en að enska stórnin vilji, að Búar
geflst upp skilmálalaust, og ekki kvað
hún taka annað í mál, en að þeir
Kruger og Steyn og helztu ráðanaut-
ar þeirra vérði útlagir gerðir. —
í’regn þessi kom fram 4. marz í blað-
inu TriJouna í Róm, í bréfi frá fregn-
rita þess í Haag; en sá fregnriti er
einn af fylgdarsveit Krugers.
Sínland. — Ég gat þess í síðasta
blaði, að Rúsar væru „í þann veg að
neyða Sínverja til að láta sig fá
verndarráð yflr Ma,ndsjúrí“. — Þetta
hefir gefið „Fjallkonunni“ tilefni til,
aðlýsaþað „ósannindi, sem stendur
í einu blaði hér, að Rúsar hafl reynt
að fá Sínverja til að gera sérstakan
samning við sig. “ Ég skal út af þessu
taka það fram, að það er margra ára
óræk reynsla fyrir því, að engar fregnir
frá Sínlandi hafa reynst jafn-áreiðan-
legar og þær sem fregnriti Lundúna-
blaðsins Times sendir því blaði; hann
hefir jafnan reynst sannfróðari heldur
en jafnvei sendiherra Breta þar, og
um allan heim er hans/fregnum bet-
ur trúað, • en öllum öðrum fregnum
þar að austan. Þetta veit hver rit-
stjóri í heimi, nema ef til vill ritstj.
„Fjallk." En fregn þá, sem að ofan
er greind, hefi ég eftir þessum fregn-
rita Times (sjá W. Times 1. og 8.
þ. m.), og að ég fari rétt með hana,
þurfa lesendur ekki að efa, hvað sem
„Fjallkonan" um það ruglar. Stór-
yeldin hin hafa öll sent Sínverja-stjórn
mótmæli gegn þessum kröfum Rúsa,
en með þvi að ekkert þeirra hefir
boðið Sínverjum hjálp gegn yfirgangi
Rúsa, má ganga að því vísu, að þeir
fái sínu framgengt. Japansmenn einir
hafa tjáð Sínverjum, að ef Rúsum
verði veitt nokkur sérréttindi á bak
við hin stórveldin, muni þeir krefjast
ámóta ívilnunar sjálfum sér til handa.
Maimalát. Meðal látinna merkis-
manna í útlöndum má nefna: Signor
Verdi 1 Milans (Ítalía), nafnfrægt tón-
skáld; Milan, er veltist úr konung-
dómi í Serbíu, nafijkendastur fyrir
drykkjuskap, kvennafar, fjárglæfra-
spilamensku og óskiivísi; Orban de
Xivri, landstjóri í Luxemburg,
myrtur af skrifara á einni stjórnar-
skrifstofunni; Gurko, hershöfðingi
rúsneskur, nafnkendur úr Tyrkjastríð-
inu. (Framli. næst.)
^Kuggaaveinn í .fjofnarflrði-
í 5. töluhl. „Reykjavíkur", er út
kom 1. þ. m., setur G. M. fram dóm
sinn um það, hvernig leikurinn „ Skugga-
sveinn" haíi verið leikinn af leikfé-
lagi í Hafnarflrði á yfirstandandi vetri.
— Leikfélagið bjóst þegar í upphafl
við, að það gæti ekki tekið öllum
öðrum leikfélögum fram, og sýntleik
þennan svo, að ekkert mætti að hon-
um finna — bjóst við, að heyra að
honum fundið með' skynsamlegum
ástæðum.
Hinu bjóst leikfélagið ekki við, að
um ieildnn yrði kveðinn upp sleggju-
dómur, en svo hlýtur dómur G. M.
að nefuast eins og allir dómar, sem
ekki hafa í sér nein rök fólgin.
Samt sem áður hefði félagið skoðað
dóm þennan sem réttmætan, ef hann
hefði komið frá manni, sem vit heflr
á sjónleikum, en einmitt af þvi að
hann er frá G. M. (= Guðmundi
Magnússyni), þá etast félagið um gildi
hans.
Hann segir allar persónurnar illa
leiknar nema Grasa-Guddu eina —
hún fellur í hans smekk vegna þeirra
kosta sem hún er búin. Leikfélagið
vill ekki ieggja neinn dóm á sjálfs
síns gjörðir, en hyggur þó, að fáir,
sem vit hafa á að dæma um sjón-
leiki, verði til þess, að staðfesta dóm
G. M. um það, hvernig Skuggasveinn
sjálfur var leikinn. Skuggasveinn var
leikinn hér í 9 kvöld og oftast fyrir
„fullu húsi“, og var hann öll kvöldin
sóttur hvað helzt af fólki úr sjálfum
höfuðstaðnum, og getur félagið ekki
áiitið, að það verði alt heimfært. undir
„skríl".
Það ieyndi sér ekki, þegar G. M.
.var hér staddur til að horfa á Skugga-
svein og undirbúa dóm sinn um hann,
að hann hafði ekki minstu hugmynd
um leikinn, fór t. d. að lýsa því yfir
við þá, sem nærstaddir voru, að leik-
endur bættu inn í heilum þuium, en
þeim áburði var hann þegar látinn
kyngja sem ósönnum. Því þó að leik-
fólagið hvorki hafi efni né ásæður til
að halda mann sér til leiðbeiningar,
og þó það fái ekki styrk af almanna-
fé, Þá sýnir það ekki leik svo, að fleiri
persónur ýmist bæti við það, sem þær
eiga að segja, eða sleppi úr því.
í niðurlagi dómsins lætur þó G. M.
í ljósi, að hingað til hafl ieikum verið
ábótavant hjá fleirum en leikfélagi í
Hafnarflrði — Jíklega alt þangað til
að hann sjálfur fór að sýna sig á leik-
sviði, eða þá ef til vill, og öllu frem-
ur, þangað til hann hætti að sýna
sig þar.
Slikur maður er fær um að setja
sig hátt yfir byrjendur að sjónleika
list, honum heflr ekki tekist svo illa
ajálfum í þeirri grein, þó ekki væri
nema að sýna þjóninn í „Drengurlnn
minn“, vetur 1808/e9- Þar helzt