Reykjavík - 07.09.1901, Side 2

2
TsS minnis.
Land«l)6kaBnfnið or opið hvern virkan dagt kl. 13—2
og einni stundn lengur (til kl. 3) & Mknud., Mií-
rikud. og Laugard.. til útlána.
LandsskjaliiPafnið opid á Þrd., Fimtud. og Ld. kl. 13—1.
Náttúrugripasafnið er opi<5 á sunnwd. kl. 3—f. riðd.
Forngripasafnið er opið á Mvd. og Ld. kl. 11—1.
Landshankinn er opinn hvern virkau dag kl. 11—2.
Bankastjúrnin við ÍTá 12—1.
Söfnunnritjúðurinn opinn 1. Mád. í máru, LL 6—geftðd.
Landshöfðingjnskrifstofan opin hvern vititan dag ftft
9--10‘/„ 11‘/,—1 og 4—7.
AmtmannMkriftU-f&n er opin ft hvojrjum i irk—i d«gi
kl. 10 —2 og 4 —7.
Bæiar/6geta»krifttoCnn er opin ruanh. daga 9—3 og 4—7.
Páatetofan opin kvern rúmhelgan dag kí. 9—3 o« ft—7.
Aðgangur að Box-kÖMunum frk 9—0 dagi. Bejar-
pAfltkasaarnir ta*mdir dagt. kl. 7*/, Ard. og 4 «fdd.
Afgreiðsla hins s.«.nif*in>íð.i gufuakipafélags opin rdmh.
daga frá 8—ll Jurd. og 1—8 síðd.
Bttjarstjörnarfunftir 1. og 3. Fimtud, hvcnre mkn.
Ffttmkranefndarfundir 2. og 4. Fimtad. 1 mftnuði.
Héra/telæknirinn er aðhitta heima 2—3 dagl.
Augnlæknirinn rr hcima kl. 12—2, 6keypis augakskn-
ing A spitalanum 1. og 3. Þrd. hvers rnftn., kl. 11—1.
Tannlæknirinn er heima kl. 11—S. Ókeypis taan-
læ> ning heirar hjá lækn. 1. og 3. Mftd. bvers raftn. 11—1.
p.'>tekið opið daglega frft 8 ftrd. til 9 a0dL
kryj>ÍB lækning á sj'ftalanum Þrd. og FfkL, kl. 11—L
reyndar alt. þetta andlega líf streyma
inn frá Frakklandi, f’ýzkala.ndi og
Englandi og enga rót eiga að réttu
lagi í ítaliu; en hann svaraði því, sem
einnig var satt, að alt þetta andlega
líf gæti vel átt sér stað án þess að
veita sérfræðingi í taugasjúkdómum
neinar sérlegar t.ekjuvonir; sá, sem
væri sórfræðingur í taugasjúkdómum,
ætti að réttu lagi að fara þangað,
sem þessir sjúkdómar væru tíðastir.
Svo varð það úr, að Olney tók það
ráð, að halda hoim til átthaga sinna.
Og nú hálf iðraðist hann eftir alt
saman. Honum fanst alt svo ömur-
legt, að hann skildi ekkert í því og
hélt þetta kæmi af því, að það væri
oitthvað að heilsu sinni. Auðvitað
hafði hann aldrei búist við, að hitta
margt fólk í bænum um þennan tíma
sumars eða geta fengið undir eins að-
sókn af sjúklingum; hann hafði að
eins búist við, að verða búinn að
koma sér vel fyrir um það leyti, að
alt taugasjúka fólkið kæmi heim aft-
ur til bæjarins að haustlaginu. Og
þó fanst honum nú eins og steypt
vera yflr sig köldu vatni, þegarhann
horfði yflr öll fallegu húsin í Bak-Bay,
þar sem auðuga fólkið taugasjúka
hlaut að eiga heima, en nú voru þar
öll hús lokuð og hierar fyrir glugg-
um. Leiðast af öllu þótti honum, að
hitta ekki Dr. Wingate heima, því að
við hann hafði hann ráðfært sig bréf-
lega um heimkomu sína; og þó sá
hann ofboð vel, þegar hann hugsaði
sig um, að það var ofur-eðlilegt, að
Dr. Wingate væri ekki í bænum; þeg-
ar alt taugasjúka fólkið úr borginni
flytur sig burtu um sumartímann,
þá er auðvitað, að taugalæknirinn
verður að verða því samferða. Og
sarot þótti honum þetta leiðinlegt að
hitta ekki Dr. Wingate. Og svo fanst
honum býsna dýrt að lifa hór. Hó-
tellið, sem hann bjó á, hafði hann
valið af því, að þar var svo ódýrt að
búa; en þegar hann svo hugsaði tii
þess, að hann varð þó að borga hér
fyrir sig þrjá dollara um daginn og
bar það svo í huganum saman við
Flórenz, þar sem hann hafði getað lifað
fyrir hálfu minna, þá óx honum þó
útgjöldin í augum. Fetta var hann
að hugsa um með sjálfum sér og
ásetti sér svo að finna ódýrara gisti-
hús næsta dag og flytja sig þangað.
Olney var ekki kornungur maður
lengur; hann var orðinn þrítugur.
Pað var ætterni í hans ætt, að verða
snemma sköllóttur, enda var hann
búinn að fá ofurlítinn mána aftan í
hnakkanum. Annars var hann maður
all-unglegur, hafði hreinan og ungleg-
an hörundslit og mjúkt og mikið
skegg, dökkjarpt á lit; og sama lit
hafði hárið, það er að segja það sem
eftir var af því, og það var alls ekki
lítið, því að hann hafði ali-þykt hár,
nema bara á þessum litla bletti i
hnakkanum, og það var svo hraust-
legt, að ekkert útlit var fyrir, að
nokkur hæra mundi i það koma fyrir
fertugsaldur. Hann var beinvaxinn
og rösklegur á fæti, og leit mjög
snyrtimannlega út í þessum Lundúna-
búningi, sem hann gekk i.
Hann sat nú úti á svölunum og
reykti, svo sem hálfa stund til að
hvíla sig, þvi að hann hafði verið úti
að spásséra um kvöldið og var ný-
kominn heim. Þegar hann var bú-
inn með vindilinn, gekk þann upp á
herbergið sitt og fór að hátta. Hann
var lengi að aíklæða sig. Og lengi
sat hann á rúmstokknum með annan
skóinn sinn í hendinni áður en hann
mundi eftir því, að hann átti líka að
fara úr hinum skónum. Fr.mh,
Hondslíornonna ó milli.
Prestliólar veittir sóra Halldóri
Bjarnarsyni aftur, eins og getið var til
áður hér i blaðinu, enda hafði hann
haft meiri hluta atkvæða við kosning-
una, því nokkrir, sem í fyratu voru
taldir á móti honum, höfðu þegar til
kom ekki kosningarrétt, svo að meiri
hlutinn varð hans megin.
Fjárkaup. Kaupm. Sig. Jóhansen
á Seyðisflrði heflr tekist að ná samn-
ingum um kaup á 2000 fjár í haust
við hinn belgiska fjárkaupm., Poel,
þann, er D. Thomsen konsúll fékk til
að koma hingað til lands í fjárkaupa-
erindum i vor. Væri óskandi, að
þetta yrði vísir tii meiri viðskifta við
þennan mann, og að eigi tækist leng-
ur að brjóta á bak aftur tilraunir
góðra manna til að útvega góðan
markað fyrir fénað og hross frá ís-
landi.
Tíð eystra góð. Fiskafli i góðu
meðallagi og síldarafli á flestum Aust-
f jörðum, en» mestur á Reiðarfirði.
7f(r Höfuðafaðnum.
tHólar“ komu á Laugardaginn var
með fjöida fólks að vanda. Þar á
meðal Sig. Sigurðsson kennara Mýrar-
húsum, sýslumanu Magnús Jónsson
Vestmannaeyjum, Pétur Biering vezl-
unarm., Jón Bjarnason verzlunarm.,
húsfreyju Filippíu Jónsdóttur 0. fi. —
Skipið fór aftur í fyrradag með flesta
hina sömu og með því komu. Með
því fór og trúboði D. Östlund ásamt
frú sinni og börnum (alfarið til Seyðis-
fjarðar), frk. Ingileif Þórðardóttir, Ein-
ar og Eðvarð Friðrikssynir frá Bernu-
nesi í Reiðarflrði 0. fl. o. fl.
,Vendsyssel“ kom á Laugardaginn
var með vörur þær, er „Laura“ ekki
gat tekið frá útlöndum.
Iðnaðarmannastyrkur. Af íé því,
sem veitt er á fjárlögunum fyrir yflr-
standandi ár til Iðnaðarmannafélags-
ins til að styrkja unga iðnaðarmenn
til utanfarar til að framast í iðn sinni,
heflr þessum verið veittur styrkur:
Jóni Lárussyni skósmið, Rvik.
Jóni Gíslasyui trésmið, Kmhöfn.
Jósef Magnússyni trésmið, Rvík.
Kristinn Sigurðssyni múrara, Kmhöfn.
Lofti Sigurðssyni trésmið, Rvík.
Páli Jónssyni járnsmið, Rvík.
Bjarnhéðinn Jónssyni járnsmið, Rvík.
Herbert Sigmundssyni prentara, Rvík.
Utan af landi kom engin beiðni
um styrk.
Styrktarsjóður handa alþýðufólki.
Styrk úr sjóð þessum verður úthlut-
að í fyrsta skipti á komandi hausti
(i Október). „Styrkurinn veitist heilsu-
litlum eða ellihrumum fátæklingum,
er eiga heima í Rvík og eigi þyggja
sveitarstyrk, án tillits til þess, hvar
þeir eiga framfærslurétt, ef þeir vinna
eða haía unnið fyrir sér í vist eða
lausamensku. — Bréflega beiðni um
styrk úr sjóðnuin skal senda bæjar-
stjórninni fyrir lok Septembermán.;
annars verður henni ekki sint. Beiðn-
inni skulu fylgja upplýsingar um það,
að beiðandi hafi rótt til að njóta
styrksins, og vottorð málsmetandi
manns um, að þær upplýsingar séu
sannar. “
Bœjargfjórnarfundur.
6. Sept.
1. Lagt fram frumv. fjárhagsnefnd-
ar til áætlunar um tekjurgjöld bæjar-
sjóðs á árinu 1902. Samþ. að áætl-
unin gangi milli fulltrúanna þangað
til 2. umr. á næsta fundi á sér stað.
2. Till. íjárhagsnefndar og endur-
skoðenda um úrskurð á bæjarsjóðs-
reikningnum 1900. Bæjarstj. lagði