Reykjavík - 24.05.1902, Blaðsíða 3

3
man eftir sumum þeirra, frá því ég
var þar. Það gæti verið, að lnín
hefði einhversstaðar átt skrifað nafn
og heimili einhvers þeirra".
Að svo mæltu gekk hún inn í
næstu stofuna, þar sem líkið iá og
alt var fult af ilminum af lífgunarlyfj-
unum. Olney hugsaði tneð sér:
Svona er vaninn ríkur. Henni verð-
ur fyrst fyrir að ganga inn og spyrja
föðursystur sina. En Rhoda kom
aftur að vörmu spori með dálitla
vasabók 1 hendinni; hún hafði sótt
hana inn í skrifborð föðursystur sinn-
ar. Hún blaðaði i henni og^ mælti:
„JÚ, hérna er það eirts og ég bjóst
við “.
„— Það er gott. Ég skal senda
símskeyti undir eins. En — Miss
Aldgate, hvað ætlið þér að gera af
sjálfri yður á moðan. Þér getið ; ó
ekki orðið kyr hér á hótelinu — og
likið heldur ekki. Get ég ekki hjálp-
að yður neitt?" Hér fann Olnoy að
hann talaði af fullri ósíngirni; en hann
fann, að síngiinin átti nokkurn hlut
í máli, þegar hatm spurði hana þessu
næst: „Á ég að skýra vinum yðar
á Vendóme-hótelinu frá þvi, sem til
heflr borið?“
„Nei, nei, nei! í öllum hantingju
bænum ekki. Mér væri óþoiandi að
sjá það fólk nú. Nei, fyrir alla lif-
artdi muni, það megið þér ekki gera“.
í þessu svari fókk síngirni Olneys
sín fylstu laun. En svo vnknaði
undir eins aftur efinn um það, hvað
þetta ætti nú að þýða. Rýddi það,
eins og næst lá að ætla, það, að
hún hefði óbeit á Bloomingdale-íólk-
inu? Eða var það hitt, að hún vildi
ekk þiggja af þvi nokkurn vinargreiða,
svo að hún væri sem óháðust. Hann
hafði enn ekki getað ráðið í það af
iieinu, hvort föðursystir hennar hefði
vetið búin að segja henni leyndaimál-
ið; en honum fanst það óþolandi
nærgöngult að vera að reyna að gera
sér nokkrar getgátur um það, og þó
kvaldi hann óvissan um þetta, hvern-
ig sem hann reyndi að hugsa ekki
um það.
„Dettur yður þá ekki neitt annað
í hug?“
„Nei“, svaraði hún, með sömu ró
og áður. „Nei, það væri víst heldur
eklci tiltækilegt, þó að við gætum
fundið hana. Eg er að hugsa um
gömlu konuna, sem ég fann á stræf-
inu í kvöld“, bætti hún við. „Ég
hefði gjarnan viljað biðja hana að
lofa mér að vera, ef ég hefði getað“.
„Þektuð þér hana?“
„Nei, ég var henni alveg ókunnug.
Við hittumst á strætinu og við urð-
umsamferðaí blámannakyrkjuna. Það
var núna í kvöld; ég gekk út eftir
miðdegisverðinn ; en föðursystir mín
var alein heima. Á meðan var það
að föðursystir mín hafði drukkið úr
glasinu
Hún vók ekki máli aftur að gömlu
konunni, og Olney ekki heldur; hann
lét sem hann hefði ekki heyrt hvað
hún sagði.
„Þér verðið að leifa mór að útvega
yður annað herbergi “, sagði hann;
„hér getið þér ekki verið lengur“.
Og hann fékk hana til að setja á sig
battinn og koma með sér niður í
gestasalinn niðri. Svo gekk hann til
hótelstjórans og ráðstafaði öllu fyrir
hana, sagði frá láti Mrs. Meredith,
ritaði læknisvottorð um látið og sendi
yfirvöldunum. Síðan sendi hann skeyti
til greftrunarstjóra1), og símritaði
ættingjunum í St. Louis. Honum
var mesti iéttir í þessu meðan á því
stóð; en þegar þvi var öllu lokið, svo
harin hafði það ekki lengur um að
hugsa, þá fór hann aftur að bera á-
hyggjur út af Miss Aldgate. Framh.
1) Erlendis hafa sérstakir menn þann
starfa á hendi, að annast að öllu leyti um
greftruxr og útför framliðinna manixa. Þeir
eru kallaðir graftrunarstjórar eða útfarár-
menn (undertakers)
MAGNÚS MAGNÚSSON
SKÓLAPILTUR
dó hér í bænum 22. þ. mán. úr tær-
ingu. Hann var fæddur á Helgastöð-
um hér við Reykjavik 8. Júlí 1879.
Hann misti föður sinn (Magnús Berg-
steinsson trésmið) ungur og ólst upp
austur í Hvolhrepp. En er honum óx
svo þroski, að hann gat unnið fyrir
sér, þá vildi hann afla sér sem mestr-
ar mentunar. Fór hann þvi í latínu-
skólann með tilstyrk móður sinnar og
var kominn upp í 3. bekk. Hann var
gáfaður, námfús og siðprúður og eftir-
læti kennara sinna og skólabræðra.
»«o-o----
Höfuðsfaðnum.
Trúlofun. Á Hvítasunnunni opin-
beraði verzlunarmaður Helgi Helgason
og fröken Kristin Signrðardóttir trú-
lofun sína.
Samsöng hélt söngfélngið „Kátir
piltar^ á annan í Hvítasunnu, undir
stjórn Bynjólfs Þorlákssonar söngkenn-
ara. Þar söng og Jón sagnfræðingur
Jónsson solo-söngva. Skemtu menn
sér vel á samsöngnum, en ekki v.ar
hann vel sóttur, enda hafði gleymst
að auglýsa haun í „lteykjavík“.
Sundmagi
er keyptur fyrir hátt veið og borgað-
ur með peningum í verzlun
cS. c7C. c3/ 'arnasoti.
BRÉFAKASSAR
til að festa á hurðir (stórir og fállegir),
kosta að eins 65 aura.
í verzlun
Æ c/T c3/' arnason.
úCorborgi
til leigu á Laugaveg 5. Semja má
við Jónatan Þorsteinsson söðlasm.
B#**#####*##**#*#*##*#***H
* # * Yín Yindlar # # #
* * frá # #
# * konungl. hirðsala # #
# * # Kjær & Sommerfeldt * * #
* # fást einungis í verzl. # #
* # # J. P. T. BRYDES t Rvík. # # #
# * Hvergi ódýrara eftir gseðum. # *
# #
«##*##########*####*#*###»
cTaRRaíiíir
eru beztir hjá
C. ZIMSEN.
HANGIKJÖT og
ISLENZKT SMJÖR
i
^JJ. tJiscfíors vcrzíun.
Nýprentaðar eru í Yendettu-
broti:
Tíðavísur
Plausors I, og kosta heftar 35 au.,
en 50 au. í bandi; veiða til sölu í
flestum kauptúnum kring um iand í
sumar.
SUNDMAGA q8 GOTU
borgar enginn betur í peningum en
v
cJlsgair Sigurósson.
J. P. Bjarnesen
nýbúinn að fá margar sortir af
ágætum
Yindlum
og
Cigarettum.
(Bliumynéir
fást, hjá R. Fclixsou.