Reykjavík

Útgáva

Reykjavík - 05.07.1902, Síða 2

Reykjavík - 05.07.1902, Síða 2
2 Landsbókasafnið er opið daglega kl. 12—2, og til 3 á Mánud., Miðv.d. og Laugard., til útlána. Landsakjalasafjiið opið á Þrd., Fmtud, Ld., kl. 12—1. Náttúrugripasafnið er opið á Sunnud., kl. 2— 3 síðd. Forngripasafnið er opjð á Miðv.d. og Ld. kl. 11—12. Landsbankinnerop.dagl.kl.il 2. B.stjúrnvið 12—1. Söfnunarsjóðurinn opinn 1, Mánudag ímánuði, kl. 6—6. Landshöfðingjaskrifstofan opin 9—10.30, 11.30—2, 4—7. Amtmannsskrifstofan opin dagl. kl. 10—2, 4—7. I3æjarfógetaskrifstofau opiu dagl. kl. 9 2, 4—7. Póststofau opin 9 - 2, 4 7. Aðgangur að boxkössum 9-9. Bæjarkassar tæmdir rúmh. daga 7.30 árd., 4siðd.,en á Sunnud. 7.30 árd. að eins. Afgreiðsla gufuskipafójagsins opiu 8 12, 1—8. Bæjarstjórnarfundir l.og 3. Fimtudag hvers mánaðar. Fátækranefndarfudir 2. og 4. Fimtndag hvers mán. Héraðslæknirinn er að hitta heinia dagl. kl. 10—11 Tannlækn. heima 11—2. Frílækn. 1. og3. Mád. imán. Frilækníng á spitalanum engin frá l.Júnitil 1. Okt. ætti ekki að segja Mrs. Atherthon líka frá sínum vonum og óskurn; en nú þegar hann hafði sagt henni er- indi Bloomingdales, fanst honum síður þörf á þessu. Honum fanst líka alt í einu að hann sýna Bloomingdale meiri sanngirni með því að koma ekki fram sem meðbiðill hans. Hann kvaddi því og fór. En undir eins og hann var kominn út úr dyrunum fanst honum aftur, að hann hafa verið fjaskalegt flón að fara svona að; en nú gat hann ekki farið inn aftur og gert játningu, án þess að sýnast enn aulalegri. Svona hélt hann áfram til járnbrautarstöðvarinnar og beið þar þangað til síðasta lestin leið hægt inn að stéttinni; sté hann upp í einn vagninn og vagninn bar hann áfram heimleiðis og úr fangi freistinganna, að minsta kosti þá nótt. Hann gat þó ekki sofnað undir eins, en vakti langt fram á nótt og var að hugsa sér að hann ætti á ný í samtali ýmist við Mrs. Atherthon, ýmist við Bloomingdale, ýmist við Rhodu og ýmist við þau öll í ýmsu sambandi. Hann var að mála sér framtíðarforlög sín í huganum og var þá ýmislegt uppi, ýmist glaðasta sæla, ýmist sárasta sorg, þar sem enga huggun var að flnna nema meðvit- undin um, að hann hefði farið að eins og ósíngjarn og ærlegur drengur. Og stundum fanst honum sem i því væri eins mikil fullnægja eins og þó allar vonir hans hefðu ræzt. Svo flnst manni stundum í draumórum ímyndunarinn- ar sjaldnar þegar maðu r reynír það í líflnu. Hann svaf laust fram á næsta dag. Svo beið -hann heima með þolin- mæði allan daginn eftir að fá eitt- hvert skeyti frá Mrs. Atherthon. Þegar hún hafði þrýst hönd fians um leR og hún kvaddi hann um kvöldið, þá fanst honum hún gera það einhvern veg- inn á þann hátt, að hann var sann- færður um, að hún skildi hvernig í öllu lá, og að húu væri honum vin- veitt; þau vóru bæði drengir góðir og það var skylda þeirra að gera þetta, hvað sem gilti, en vonandi væri að forsjónin væri réttlát og léti honunr ekki verða dreinglyndi sitt alt of dýrt keypt. Þetta eða því um líkt fanst honunr Mrs. Athertfion rnundi hafa viljað segja sér með hand- takinu þegar hún kvaddi hann. Svo þegar fram á daginn leið, kom loksins bréf frá hermi og voru á það línrd aukafrímerki til borgunar fyrir hraðskil. Þetta var þegar í sjálfu sér góðs viti. Hann var fljótur að opna það og lesa og fregnin, som það færði honum hafði þau áhrif á hann, að honum fanst sem hann mundi líklega ekki hafa farið eins drengilega að gagnvart Bloomingdale eins og hann hefði átt að gera. Göfuglyndið náði þeirri yfirhönd hjá honum, að honum fanst það fyrst í svip ekki eiginlega gleðja sig, að Miös Aldgate hafði al- gerlega þverneitað að lofa Mrs. Bloo- mingdale að sjá sig eða talaviðsig; það hafði verið eins og hana bæði furðaði á og hún þyktist við að hann skyldi leita viðtala við hana; hversu sem Mrs. Atherthon hafði lagt að henni hafði hún ekki fengið hana tú svo mikils sem að leyfa sér að flytja honum frá henni kveðju eða nokkur ummæli, er á rreinn hátt gætu mildað úr því að hún þverneitaði að taia við hann. Hún gat þess enn fremur í bréfinu, að hún væri viss um, að það hlyti einhver misskilningur að valda því, hvað þverlega Miss Aldgate hefði synjað manninum viðtals; en hún hefði verið svo angurvær og tauga- þreytt að það hefði ekki verið til neins að færa nein varnarorð fyrir Mr. Bloo- mingdale við hana. Annars lét Mrs. Atherthon í ljós, að sér heiði litist á Mr. Bloonringdale alveg eins og Olney lýsti honum. Hún kvaðst hafa vorkent honum fjarskalega þessa hörðu með- ferð, en hann hefði borið hana karl- mannlega og rólega. Hún kvað sér hafa skilist á honum að hann tæki þetta fyrir fullnaðarsvar svo sárt sem það félli honum. Á því þóttist Olney silja, að hann hefði talað svo rnikið við Mrs. Atherthon í trúnaði, að hún hefði fengið leyfi til að hella græði- smyrslium í hans opnu undir og hún rnuni ekki hafa sparað smyrslin. Framh. ...^ • Mi------ Heimsendanna milH. Eftir Jón Olatsson. Fiskveiðar Frakka viðNewfound- land hafa algerlega brugðist í ár. Ekki spillir það verðinu á rsl. flskinum. Frakkland. Combes læknir, er tók við ráðaneytisforstöðu af Waldeck- Rousseau, fylgir sömu stefnu og fyrir- rennarí hans að öllu. Delcassé er enn sem fyrri ráðgjafi í utanríkis- málum. Rouvier varð fjármála-ráðgj. — Bourgeois var kjörinn forseti neðri þingdeildar. — Waldeck-Rousseau er nú farinn á skemtiferð til norðurlanda. Hann er nií talinn líklegast forseta- efni Frakklands við næstu kosningu. Brezka rikið. Nú hafa allir Búar í Oraníu og Transvaal geflst upp og lagt vopn sín af hendi. Kom það nú í ljós, að tala Búa-hermanna var við ófriðar-lokin yfir 18,000. Mjög fer nú vel og vingjarnlega á með Búum og Bretum suður þar, síðan friðurinn komst á. Bretar lúka sérlegu lofsorði á foringja Búa, De Wet, Botha og aðra, fyrir það, hve drengilega þeir gangi fram í að friða hugi manna. og efla sátt og samlyndi. Nú heyrist ekkert orð um fáfræði og bjálfaskap Búa; þvert á móti furðar Breta nú á menning þeirra og fróðleik. Þannig er það ið fyrsta fyrir hverjum Búa, er kynnist Bret- um, að spyrja sem nákvæmast eftir högum Frakka í Canada, og virðist þeim engum ókunnugt um, að Frakk- ar haldi þar þjóðerni sínu og séu á- nægðir og vilji engu ínóti skifta því við neitt annað að vera brezkir þegn- ar. ki'viiinaiii Játvarðar Breta kon- ungs fórst fyrir; lieflr orðið að fresta henni óákveðna tíð, fyrir því að kon- ungur veikt.ist. Hafði verið lengi veikur, ætlaði að reyna að harka af sér þar til krýningin væri um garð gengin. En tveimur dögum áður var hann orðinn svo þjáður, að gera varð uppskurð á honum sakir ígerða í botnlanganum. Tókst það vel, en eigi tvísýnulaust þó enn um líf kon- ungs. — Mikið tjón varð mörgum að þessari krýningarfrestun, því að o- grinni fjár hafði varið verið til ýmis- legs, er átti að bera arð aftur við krýninguna. Af því hefir leitt allmörg gjaldþrot. Um hitt ekki að tala, hver fýluferð orðið hefir fyrir ýmsum, er til krýningarinnar sóttu. Dánir eru Saxakonungur og Bey- irtn af Tunis. Stjóriiarbútar-frumvarp ráð- gjafa vors kom nú með póstskipinu. Það er orðrétt og staðfrétt frumvarp síðasta þings með þessum t.veim við- bótum: Aftan við 1. gr. frv. (2. gr. stj.skr.) er bætt (á eftir orðunum: „tala og rita íslenzka tungu") ákvæði um, að ráðgj. hafl aðsetur í Reykjavík, og að landritarinn gegni um sinn störf- um ráðgjafa við fl'áfali hans. En aft- ur feld úr ákvæðin um, að landshöfð- ingi skuli til vera. Aftan við 12. gr. (39. gr stj.skr.)

x

Reykjavík

Beinleiðis leinki

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Reykjavík
https://timarit.is/publication/206

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.