Reykjavík - 21.05.1903, Síða 2

THOMSENS MAGASiN.
SnáiIíóðiiiO þurfa allir karliuGnn
að dubba sig s\o lítið upp, og þá cr ó-
missandi að koma við í fatasöludeildínni
eða hvítu búðinni svo kölluðu.
Þar eru ævinlcga miklar birgðir af hött-
um' og húfum, hálslíni, slifsum og slöjfum,
nærfatnaði, utanyfirfötum tilbúnum, skó-
fatnaði o. fl.
Af fataefnum 'hafa í vor komið miklu
mciri birgðir en nokkurntíma áður aí ýmsu
verði og gæðum t*' d. cfni úi* tuskum og
ull á 1,75—2,00," úr íslenzkri og skozkri
ull á 2,00-4,50, frá Þýzkalandi og Eng-
landi á 3,00—9,00, cheviot frá 2,00—7,50,
kamgarn frá 4,50—9,00, klæði frá 5,00—
7,00, sujnarfrakkaefni á 5.50—9,00, mislit
vcsti stk. 6,00-14,00, hvít vesti á 4,25-
12,00.
Pantanir fljótt og vel af hcndi lcystar.
Sniðið eftir nýjustu tizku, saumalaunin ó-
dýr.
Vinnustofan cr skipuð mörgum og vel-
færum mönnum, og verður enn þá bætt
við vinnukraftin nú fyrir hvítasunnuna.
Margir fatnaðir í saumum. En þeir sein
eru enn þá ekki búnir að ákvarða sig,
ættu að koma sem fyrst með pantanir
sínar til þess að vora ugglausir að fá íöt-
in fyrir liátíðina.
Fatasoludeildin.
THOMSENS MAGASIN.
Kaííi. Fl. sstar húsmæður kunna að
meta, að kaffið sc mátulega brent. Hversu
oft kemur það ekki fyrir, að brenslan mis-
hepnast hjá stúlkunum, ef í mörgu er að
snúast, og þá er megnasta óánægja á
heimilinu, þegar öllu fólkinu mislíkar
kaffið. Til þess að brenslan verði veru-
lega góð, þarf gott kaffi, góð áhöld, mátu-
legan hita, nægan tíma, talsverða æfingu
og mikla nákvæmni. 1 Thomsens
matsasÍKÍ er lögð mikil áherzla á
wirkíti við brennsluna. Vanur maður er
útgefin við að brenna hálfan daginn, enda
sýnir það sig, að menn kunna að meta
gott kaffi, því salan er einíægt að aukast.
Kaffið fæst nú á 70 og 85 aura ’pundið
brent og malað, og skal sérstaklega mælt
með betri sortinni. Hátíðarkaffið ætti
engin maður að láta sér detta í hug að
kaupa annarstaðar en í Thomsens magasíni.
Um leið mætti benda á, þótt óþarft sé,
að margt annað gott til heimilisþarfa —
fæst í
Nýlenduvörudeildinni.
J. P. T, Bryde’s
verzlun í Reykjavík
hefir ágæta sináofna, stórt úrval
af cinaillcruðuin kötlum og könn
uiii (ljós'bláum, mjög fínum), ótal
tegundir, af Ib u r s t u m, k ú s t u ni
og p c n s 1 u ui.
VIR
hentugur til girðínga, fæst mjög ódy'i
í verziun
Jóns Þórðarsonar.
THOMSENS MAGASIN.
RegBikápur. Áður fyr spurðu menn
aðallega um werðið á kápunum, en nú
cru menn farnir að gera það.að fyrsta
skilyrði, að þær séu vandaðar og end-
ingargóðar. Odýrar regnkápur eru til á
13,00, 15,00, 16,00, 18,50, góðar á 22,00,
28,00, 32,00, en ef menn vilja hafa veru-
lega góðar kápur, s.em halda úti í slag-
viðri, kosta þær 35,00, 40,00, 43,00, 46,00.
Þeir sem ferðast mikið, kaupa helzt 40
króna sortina, sem hefir reynst ágætlega
vel.
Miklar birgðir, ódýrar eftir gæðum, eru
til í Thomsens magasíni.
Fatasöhideildin.
Trétínur, fl. stærðir
Handkörfur, fl. stærðir
Tréausur, fl. stærðir
Kringlur ágætar
Tvíbökur ágætar
Krydd og kanel
Smjör frá sr. Ólafi í Kálfholti,
og margt fl.
JSargrét Jjarnesen.

BEZTU,
Uil
Lérefl og
fást estsð hjá
c.
Twist
ZIMSEN.
þessar bækur eru tii sölu hjá
finú. Sveinbjarnarsyni.
Bókasafn alþýðu,
Nýjasta Barnagullið. Stafrófskver,
Svafa,
Sögusafn Bergmálsins T. II.
A. Streckafuss: Týnda stúlkan.
J. P. T. B r y d e’s
verzlun í Reykjavík hefh' stóit úrval
af H Ö T T U M og II l F l M.
Allur krauðbakstur í Bemhöjts-
bakaríi hefir veríð hingað til be/.t af
hendi leystnr, og hvað þá nu síðau
NÝÍ DAMPKETILLINN
vár settur upp. Bæjarbúi.
J. P T. BRYDE’S
í REYKJAVW
er heyrir t,il laxveiði,
VERZEUH
hefir alt það
svo sem:
Laxa-stcngur,
l.jól,
færi og öngla.
Rauðvín frá Spáni, ágætt með mat
og í ínat, fæstí verzlun Ben. S.
Þórarinssonar.
J. P. T. BRYDE’S
VERZLUN í REYK.JAVÍK
hefir Sodavatn, Lager 01, Export-
öl, Krone-01 og alls konar vínfölig
a f b e /1 u t e g u u tl u m.

Grjöldum til Fríkyrkjunnar verð-
ur veitt móttaka hvern virkan
dag kl. 12-3, í Þingkoltsstræti
3. -S7-
yirinbj. Sveinbjamarsoa.
óskast í vist nú þegar, hátt
kjtisp. Ritstjóri ávísar.
til
(il eru
nýjar og margbreyttar tegundir
Silfurskúfliólkum hjá gullsm.
Birni Sínionarsyiiii
4. Vallarstræti 4.
af
NGUR maður vanur verzlunar-
störfum, hefir verið utanlands
og kynnt sér bókfærslu, óskár
eftir atvinnu við verzlun, helzt
i R.vík. Meðmæli verða sýnd. Verzl-
unarm. Páll Stefánsson hjá Thomsen
vísar á —26]
hjá
fást 11 u l’ ð i r,
Gr 1 ii g’ g’ a r
og laglegir
Servantar
JÓNI SVEINSSYNI.
)a
A'ottorð.
Eg undirritaður, sem í mörg ár
nefi þjáðst mjög af sjósótt og árang-
urslaust leitað ýmsra lækna, get
vottað það, að ég hefi reynt KÍNA-
LÍFS-ELIXÍR sem ágætt meðal við
sjósótt.
Tungu í Fljótshlíð, 2. Febr, 1897.
Ouðjön Jónsson.
Kína-lífs-clixírimi fæst hjá flest-
um kaupmönnum á íslandi, án verð-
hækkunar á 1,50 (pr. fl.) glasiö.
Til þess að vera viss um, að fá
hinn ekta Kína-lifs-elixír, eru kaupend
ur beðnir að líta vel eftir því, að 'r '
standi á flöskunni í grænu lakki, og
eins eftir hinu skrásetta vörumerki á
flöskumiðanum: Kínverji með glas í
hendi og flrmanafnið Waldimar Pet-
ersen, Frederikshavn. Kontor og Lagei
Nyvei 16, Köbenhavn.
Mær í lögreglu-þjónustu.
Sannar sögnr eftir Miss Loveday Brooke.
II.
Morðið á Troytcs-hóli.
til
Leirvörur
0 g
emailleraðar
stórt úrval, nýkomið í verzlun
. W.F'
vörar,
s.
[I’rll.] .
Fugl stygðist upp úr liminu
hægri handar og flaug burt tístandi.
Dáiítill froskur hröklaðist úr vegi frá
henni og hoppaði inn í þurra laufa-
hrúgu til hliðar. Loveday horfði á
eftir froskinum og hveruig hann hreyfð-
ist í myrkrinu, og við það kom hún
auga á eitthvað svart milli laufblað-
arma. Hún gaufaði í þetta með hönd-
unum og rýndi sem bezt eftir, og
varð hún þess nú vör, að þetta var
kaldur og stirðnaður hunds-skrokkui;
það var skrokkur af gömlum, svört-
um, fallegum sporhundi. Hún greiddi
frá sem bezt hún gat lægstu grein-
amar af sígræna liminu og grann-
skoðaði nú hundsskrokkinn. Augun
vóru enn opin, en dimm og glergljá.
Hundurinn haíði auðsjáanlega verið
drepínn með höggi af þungu, egg-
lausu tóli, því að hauskúpan var
nærri moluð öðrum megin.
.„Alveg sami dauðdagi eins og Sandi
gamli fékk,“ sagði hún við sjálfa sig,
og tök að leita þar umhverfis undir
trjánum, til að vita, hvort hún fyndi
ekki morðlólið.
Hún hélt áfram að leita, þar til
myrkrið var orðið svo svart, að ár-
angurslaust var að halda lengur áfram.
Hélt hún þá sömu leið til baka all-
an krókastiginn þar til er hún kom
að hesthúsinu, og þaðan heim að
húsinu.
Hún háttaði svo um kvöldið og
hafði þá ekki átt tal við annað fólk
þar á heimiiinu, en eldabuskuna og
kjailai'a-vörðinn.
En við morgunverðar borðið næsta
dag kom hr. Craven og heilsaði henni.
Hann var fríður öldungur sýnum,
prúðmannlegur, bar vel höfuð og
herðar og var vel eygður, og þó eitt-
hvað einmanalegaraunalegt við augna-
ráðið. Hann kom inn í borðstofuna
með tígulegum svip og bað Love-
day afsaka, að konan sín væri ekld
við og að hann hefði ekki komist til
að heilsa henni daginn áður. Ilann
bað hana að setjast að borðum og
láta sem hún væri heima hjá sér.
Kvað sér það’ mikla gleði, að hún
ætiaði að hjálpa sér við störf sín,
„Ég vona-“ mælti hann, „að yður
skiljist, hvert feikna-verk þetta er.“
Og svo settist hann á stól og hall-
aði sé aftur á bak. „Það er verk,
sem um ófyrirsjáanlega framtíð mun
marka nýtt framfaraskeið í vísindun-
um. Enginn maður getur full-skilið,
hve víðtækt það verkefni er, sem
ég hefi sett mér, nema hann hafi,
eins og ég, lagt alia ástundun á
samanburðar-máifrteði, “
Að svo mæltu hné hann eins og
í dvala á stólnum og studdi hönd
undir enni alveg í söniu stellingum,
sem Loveday hafði séð hann í kvöldið
fyrir, og veitti hann því nú enga
eftirtekt, að matborðið stóð fyrir fram-
an hann með matnum á og að þar
sat aðkomandi gestur. Kjallaravörð-
urinn kom inn og bar fram nýjan
rétt á borðið. „Það er bezt fyrir
yðui' að halda áfram að borða, hvað
sem honum líður," sagði hann í lág-
um hljóðum við Loveday; „Það tjáir
ekki að yrða á hann; hann er til
með að sitja svona einn klukktíma
enn þá“.
Svo setti hann fat með mat á
fyrir framan húsbónda sinn.
„Hundurinn hefir ekki sést enn,
herra,“ sagði hann og reyndi með
þessu ávarpi að fá hr. Craven tii að
ranka við sór.
„Hvað ertu að segja?“ sagði hr.
Craven og slepti augnablik hendinni
frá enninu.
„Hundurinn yðar, svarti sporhund-
urinn,“ sagði kjaliaravörðurinn.
Það var eins og augnaráð Cravens
yrði enn áhyggjufyllra.
„Æ, veslings hundurinn 1“ sagði
hann. „Það er sá bezti hundur, sem
ég hefi nokkurn tíma átt.“
Svo hnó hann aftur á bak í stól-
inn aftur og tók hendinni um ennið.
Kjallaravörðurinli reyndi á ný aö
vekja liann af dvalanum.
„Frúin sendi yður þetta dagblað;
hún sagðist hugsa, yður þætti vænt
um að sjá það.“ Þetta sagði hann
mjög háróma, rétt í eyrað á hús-
bónda sínum, og lagði um leið blað
á borðið við hliÖina á diskinum hans.
„Æ, árinn hafi þig! Fleygðu því
þarna!“ sagði hr. Craven gramur.
„Skelfilegar skepnur eruð þið 011!
Þið komið mér í gvöfina með þess-
um eilífu truflunum um ómerkilega
smámuni, löngu áður en ég get iokið
við bókina mína.“
IRe^íavíft oo oi’enö.
BllA 'Tóns Ólafssonar erflutt í húsjóns
XJ LUJ gveinss. (Kyrkjutorgi), austurdyr.
rrúSofanir: Arndís Þorsteinsdóttir
og Jón Jónsson skipstjóri. — Lovisa
Pálmadóttir og Guðm. Sveinbjörnsson,
cand. jur.
'RlF fiTSnrv seléa bezt og édýrust.
AAIUlUIIg J5n olafsson (Kyrkjut.).
Skipufercíir. „Ceres“ fór héðan á
Sunnudaginn. S. d. kom eimsk. Thore-
félagsins „Tordenskjold.11
Bl lA ’7nns Olafssonar erflutt íhús Jóns
Svcinss. (Kyrkjutorgí), austurdyr.
Rreyfiwél (motor) fékk Reykjavíkur-
prentsmiðja með Tordenskjold.
’RltfnTTO’ snl. éa.-be*tog ódýrust.
XxlblUIr^ Jon Ólafsson (Kyrkjut.).
Byggingarsamþykt
er bæjarstjórnin að semja nýja, og liefir
hún prentað frumvarpið til hennar og svo
breytingatillögur við það. Með þessi skjöl
hofir hún pulcrað vendilega, eins og mcð
mannsmorð, til að forðast að bæjarbúar
fengju að vita af þeim fyrri en búið væri
að samþykkja þau til fullnaðar.
Alstaðar annarstaðar i heimi senda bæ-
jarstjórnir blöðunum slík skjöl, svo að
þeirra verði getið og þau rædd af bæjar-
búum. En bæjarfulltrúar vorir eru of
miklir Molbúar til slíks.
Fyrir hending fengum vér í gær að sjá
slijöl þessi, og skal það fúslega játað, að
þar séu margar góðar ákvarðanir í, er
framför er að. Eu hins vegar eru og ýmis
ákvæði í frv., sem eru alveg óhafandi _
yfir höfuð ræður þar, cins og í lögreglu-
samþykt bæjarins, alt of mikil tilhneiging
til að takniarka frelsi manna og sjálfræði
án þess noklcur sýnileg ástæða sé til, önn-
ur en þessi íslenzka ástríða til að vilja
reyra alt lagabðndum.
í 5. gr. (brtill) cr þeim, sem byggja
vill, gert að skyldú að senda tvíbitaba
beiðni með uppdráttum til bygg.nefndar.
Eu ofan á það á hann svo að tilkynna
„byggingafulltrúa“ (launuðum bæjarcm-
bættismanni), hvo nær býrjað er að byggja
undirstöðu, hve nær bit.ar eru lagðir, húsið
reist, grindin klædd að utan, þak lagt,
húsið klætt að innan. Ekki er honúm
samt gort að skyldu að tilkynna í hvert
sinn sem cinhver smiðurinn kastar af sér
vatui.
7. gr. er alveg óhalandi, nema 1. linan.
Eftir heniii getur nefndin tekið af liver-
jum lóðareiganda, ef liús hans t. d. brenn-
ur, svo mikið svæði, að húsið verði 10
álnir frá miðri götu. Brynni t. d. öll liús
í Hafnarstræti, yrði varla auðið að reisa
þar aftur viðunaulega sölubúð.
Samkv. 11. gr. verður al-ómögulegt að
hafa kjallara-dyr út að stræti.
Samkv. 13. gr. má ekki reisa timburhús
í bænum framar vegghærra en 14 álnir,
og eigi meira en tvílyft ll
Það kcmur sér vel liér, þar sem reynsla
er fengin fyrir, að steinninn, sem völ er á
hér, er óhæfur til bygginga, og steinhúsin
öll ólioll og helzt ekki líft í þeim fyrir
raka og myglu.
18 gr. lögbýður að hnykkja nagla, sem
bárujárn er neglt með!! Ekki má hafa
þynnra bárujárn á veggi en 24 13. W. G.
Auðvitað er þynnra járn (26 B. W. G.)
fult svo gott ef eigi betra.
2. málsgl'eiu 20. gr. cr óhafandi svona
undantekuingarlaus. Hún getur stórskert
dýrinætan eignarrétt einstaklinga.
Rúmið leyfir ekki fleiri athuganir í þetta
sínn. En bæjarstjórnin ætti að fresta að
leggja fullnaðarsamþykki á samþykt þessa
að siuni. Annars er liætt við að óánægja
verði svo megn með liana, að hún eigi
sór skamman aldur. Hér ei' ekki heldur
nein þörf að flasa að málinu. BæjabbÚab
eiga fullan rétt á að fá að kynna sér frum-
varpið og ræða það fyrst.
Prentsmiðja Reykjavíkur.
Pappirínn fríi Jöni Ólafesyni.