Reykjavík - 17.09.1903, Blaðsíða 2

2
Notið tækifærið!
ÚR
vefnaðarvörubúðinni i Lúverpool
verður TIL MÁNAÐAMÓTa seld margs konar álnavara
og fleira, t. d. KJÓLATAU, HÁLFKLÆÐI, SVINTUTAU, Als konar BÓMULL-
ARTAU, FLAUEL, ENSKT VAÐMÁL LÉREFT bl. og óbleikt. LAKALÉREFT,
TVISTTAU, SIRTZ, BOMESI, FLONEL, ENSKT LEÐUR, (Moleskin), ALLS
KONAR SJÖL, stór og smá, NÆRFATNAÐUR fyrir karlm. og kvenmen.
Stórt úrval af Regnkápum
fyrir börn og fullorðna m. m.
yilt selt með 10—20"|o afslætti.
Munið eftir að þetta kostaboð stendur eigi iengur
yfir en til mánaðamóta.
_________________m. fiiiiiianii,
TIL
J. P. Bryde’s
v e r zI mi a r í Reykjavík
er nýkomið moð s/s „ísafold"
mikið úrval af £ömpum
þar á meðalí Borðlampar, Heingilampar, Amplar,
Lampglös
— skermar
—- brónnarar og
— behoidere
Alls konar pletvörur; kolakassar og ofnskermar
t klæðásölubúðina:
Kjólatau, Cheviot í kvenkjóla,
Silkitau í Bluseliv, afmæld, og Slörtau
Barnakragar, Sjöl, Silkibönd, Slips og Slaufur handa karlmönum
Mjög stórt úrval af HÖNZKUM, úr skinni (Dogskind og Vadeskind)
og bómull.
Sokkar handa konum og körlum, mislitir.
Ullargarn og Shetlansgarn.
Gólfklútar.
S k i n n h ú f tt r, Skinnmúffur og Skinnkragar.
Frá 21. til 26. þ. m. verður, eins og að undanförnu, haldin árs-út-
sala á ýmsum vörutegundum, sem þá seljast óvenjulega ódýrt, hór um bil
með innkaupsverði og undir því.
um. Það var leiðinlegt, að þér
skylduð snúa andlitinu að gluggan-
am, Miss Brooke!“
„Andlitsblæjan mín er eins konar
dularbúningur, og svo ska.1 ég hafa
skikkju-skifti áður en hann fær að
sjá mig aftur,“ sagði Miss Brooke.
Á þessu stutta augnabliki, meðan
íestin þaut fram hjá, gat hún að
eins komið auga á háan og þrek-
vaxinn karlmann, sem var á gangi
fram með brautinni. Höfuðfat hans
slútti niður yfir brýrnar og hann
hélt á tólatösku í hendinni.
Gunning virtist mjög leiður yfir
þessu. „Við skulum nú ekki stíga
úr vagninum í Redhiil eins og við
ætluðuxn okkur í fyrstu“, mælti
hann, „heldur halda áfram til Þrí-
brúa og bíða þar Brighton-lestarinn-
ar og fara með henni til Redhill aft-
ur; með þessu móti getið þór náð
til herbergis yðar í rökkrinu, og ég
vil ekki að auðið sé að hafa neinar
njósnir af yður áður en þér eruð
einu sinni tekin til starfa."
Svo fóru þau aftur að tala um
systurnar í Redhill.
„Dær kalla síg líknarsystur“, sagði
Gunning, „og segjast ekki standa í
sambandi við neitt sérstakt kyrkju-
félag, en fara stundum í þessa kyrkju
og stundum í hina, og stundum alls
ekki til kyrkju. Þær vilja ekki láta
uppi nafnið á þeirri konu, er stofn-
að hefir félag þeirra, enda hefir eng-
inn rétt til að heimta það af þeim,
því að, eins og þér sjáið, er hér um
ekkert nema grun að ræða, og það
getur verið hrein tilviljun, að þessi
innbrotsþjófnaður hefir orðið þeim
samferða hór. Meðalannars! Ég hefi
heyrt svo að orði kveðið, að ásýnd
sumra manna væri næg ástæða til
að hengja þá fyrir; en þangað til ég
sá andlitið á systur Monicu, hefi ég
aldrei séð kvenmanns-andlit, sem
þetta yrði heimfært upp á. Af öll-
um einkennilegum glæpamanna-and-
litum, sem ég hefi séð, er ekkert
slík fyrirmynd og jafn-andstyggilegt
eins og andlitið á henni.“
Þar á eftir fóru þau að tala um
helztu fjölskyldu-heimilin þar í ná-
grenninu.
Gunning tók skjal mikið upp úr
vasa sínum og mælti;
„Hérna er kort, sem ég htfi látið
úraga handa yður sérstaklega;
það sýnir Redhill-þorp og nágrennið
tíu mílur umhverfis bæinn. Hvert
hús í umhverfinu, það er nokkra
þýðingu hefir, er táknað með rauðu
hleki. Svo er hér skrá yfir öll þessi
hús með athugasemdum eftir mig
um hvert þeirra um sig.“
Loveday athugaði kortið vendilega
nokkur augnablik og fór svo að lesa
athugasemdirnar.
„Þessi fjögur hús, sem undir er
strykað, sé ég að eru þau húsin,
sem brotist hefir verið inn í. Ég
ætla að hlaupa yfir að lesa um þau,
en merkja þau með „efasöm“; því
að’ iiugsanlegt er að bófarnir — þeir
eru auðvitað nokkrir saman — telji
víst, að þessara húsa munum við
sízt gæta. Héma er hús, sem ég
■verð ab athuga betur. Svo er hér
annað „mannlaust á vetrinn” -— nú
það er sama sem að þá eru allir
gullmunir, silfurmunir og gimsteinar
fluttir þaðan burt og lagðir inn til
geymslu í bankana. Það mörkum
við með rauðum krossi. Og þetta
líka; þar stendur: „feðgamir allir
afburðamenn og veiðimenn“; þáhafa
þeir auðvitað einlægt hlaðnar byssur
við höndina; ólíklegt er að innbrots
þjófa fýsi að leggja þar að. Iin nú
komum við að húsi, sem vafalaust
mætti merkja „freistandi” á húsa-
skrá innbrotsþjófa; um það stendur:
„Wooton Hall; ný-orðin eiganda skifti;
langir og hlykkjóttir gangar; Ijóm-
andi silfur-borðbúnaður, daglega not-
aður, alveg í vörzlum bryta.“ Skyldi
húsbóndinn treysta því, að löngu og
hlykkjóttu gangarnir í húsinu væri
nægir til að varðveita silfrið hans?
Ótrútt hjú, sem væri látið fara úr
vistinni, mundi gefa kort yfir hlykk-
jóttu gangana fyrir hálft pund. En
hvað þýða þessir bókstafir „R 1“ við
næsta hús á skránní, húsið sem
kallað er „North Cape“?“
„Rafijós. Yður er víst óhætt að
setja rauðan kross við það. Raflýs-
ing áiít ég beztu vörn gegn inn-
brotsþjófum, sem nokkur maður get-
ur útbúið hús sitt með.“
„ Jú — ef hann treystir ekki á það
einvörðungu; svo gæti staðið á að
það yrði slæm gildra. Ég sé að hús-
bóndinn þar á mikið af dýrindis silf-
urmunum."
„Já. Hr. Jamesson er stórauðug-
ur maður og vinsæll mjög í bygð-
inni. Bikarai'nir hans og boi'ðbúnað-
urinn — það eru nú munir, sem eru
sjáandi!“
„Er það eina húsið í umhverfinu,
sem er raflýst?"
„ Já, því er nú miður má ég segja,
Miss Brooke. Yæri raflýsing almenn-
ai'i um þessar slóðir, þá sparaði það
lögregluliðinu mikið ómak og um-
stang í skammdeginu."
„Innbi'otsþjófarnir mundu nu finna
einhvei'n veg til að yfustíga þá tálrn-
um, er ég hrædd um. Þeir eru
orðnir verklagnir og vel að sór nú
á dögum. Það er ekki eins ogfyrir
hálfi'i öld, þegar þeir vóru á gangi
með byssu og barefli; nú slá þeir
sér saman, leggja niður kænleg ráð
fyrir fram og styðjast bæði við hug-
vit, list og kænsku. Mér finst að-
þessar alþýðlegu lögreglusögur, sem
menn eru nú svo sólgnir í að lesa,
hljóti stundum að verða glæpamönn-
um til mikilla nota.“
1 Þríbrúm urðu þau að bíða.
svo lengi eftir járnbrautarlest, að
hálfrokkið var orðið þegar Miss Love-
day kom aftur til Redhill. Hr. Gun-
ning varð henni ekki samferða þang-
að, heldur sté af vagni við stöð, sem
þar var á milii. Fi'á Yictoria-stöð-
inni hafði Miss Loveday sent sím-
skeyti til Laskers-hótelsins og leigt
sér hei'bergi, og þangað hafði hún
sent ferðakúfort sitt beina leið. Hún
gat því gengið undir eins frá Red-
hill-stöðinnl til vefnaðarbúðarinnar í.
London Road, og varð henni engin.
skotaskuld úr að finna búðina, því
að Gunning hafði lýst henni svo
glögt fyrir henni.
Um það leyti sem hún gekk frá
járnbrautarstöðinni, var verið að
kveikja á Ijóskerunum á strætunum,
og þegar hún beygði við inn í Lon-
don Road, þá var verið að kveikja í
buðargluggunum beggja vegna í
strætinu. En lengra fram í stræt-
inu var dimt á bletti öðrum megin,.
en ijós í búðargluggum sitt á hvora
hlið. Þetta var þar sem Paved Court.
gekk þvert út úr aðalstrætinu. Á
dimmu hliðinni á annari horn-búð-
inni, gem vissi að Paved Court, var
fordyri í skugganum. Þar sýndist
henni hentugur staður til að skygg-
nast um, án þess neinn sæi hana.
Þangað gekk hún því, til að lítast
um og horfa á litlu götuna og íbúa
hennar. Gatan var eins og henni
hafði verið lýst fyrir henni, röð af
fjögra herbergja húsum og var ekki
nema svo sem helmingur þenra
leigð. Húsin númer sjö og átta við
götubotninn vóru ekki eins eyðileg
og hin. í númer sjö var aldimt, en.
í efsta glugga á númer átta logaði
dauft ijós, og af því réð Loveday,
að þar væri hexbergið, sem veslings
börnin svæfu í.
Meðan hún stóð þarna og virti
fyrir sér heimili þessara grunsam-
legu systra, komu þær — tværþeirra
að minsta kosti — á aðalstrætinu
með asnakerru sína og börn. Það
var heldur hjákátleg sjón. Systir
ein í nunnu-búningi dökkblám gekk
og teymdi asnann; en önnur systir-