Reykjavík - 07.09.1904, Side 3

159
shé» Foulard-silki
Biðjið um sýnishorn af vor- og sumar-silkjum vorum.
Sérstaklega: Þrykt Silki-Foulard, hrá-silki, EVÍessalines, Louisines,
Sveizer-ísaumsssilki o. s. fr. fyrir föt og blússur, frá 90 au. og þar yfir
pr. meter.
Vér seljum beinleiðis einstaklingum og sendum silki, þau er menn
kjósa sér, tol Ifrítt og buroargjaldsfrítt heim til manna.
Luzern y 6 (Schweiz)
Silkivarnings-Utflytjendur.
N° 10
N° 10
N° 10
REYNIÐ
N° 10
m AB mmm
og pér munuð eigi vilja aðra tegund.
Selt hjá öllum helztu, kaupmönnum á íslandi
og um allan heim.
— N° 10 = N° 10
— Svo lítið verður á þeirri tilvitnun
að græða.
Þá kemur hjá blaðinu einhver ó-
skiljanleg meinloka um rektor Björn
Ólsen. Það er eins og „ísaf.“ telji
það hálfvegis þakkarvert, að ráðherr-
an hafi „látið" hann fara frá em-
bætti. En af því að allir vita, að Dr.
Olsen sótti um lausn, ótilkvaddur af
öllum, sakir heiisuleysis, þá er alt,
sem ráðherrann gæti átt þökk fyrir,
það eitt, að hann lagði ekki til við
konung, að Dr. Ó. væri synjað um
lausn, þrátt fyrir læknisvottorð um
heilsuleysi — vottorð, sem hver ein-
asti læknir í Reykjavík hefði Jilotið
að gefa, ef hann hefði verið til þess
kvaddur.
En það er meira blóð í kúnni!
Ráðherran hefir, eftir tiliögu póst-
ineistara, veitt póstafgreiðslustarí á
Seyðisfirði þeim manni, sem bezt og
ílest meðmæli kunnugra manna þar
á staðnum hafði til þessa fengið. Sá
maður hefir vitanlega aldrei verið
kendur við pólitík. En það er sama.
Hann er prentari, og hann prentar
fyrir föður sinn blað, sem sleikir upp
alla, sem við æðstu völd eru, og
heíir veitt Heimastjórnarflokknum
það snildarlega og áhrifa-mikla fylgi,
að það hefir komið kjördæminu, sem
það kemur út í, úr höndum Heima-
stjórnarflokksins yfir í hendur Fram-
sóknarflokksins.
Loks hefir „ísaf.“ uppgötvað það,
að einhver maður, sem kvað vera
skipaður fiskimatsmaður á Ísaíirði,
hafi einhvern tíma greitt atkvæði við
þingkosningar með þingmannsefni
Heimastjórnarflokksins.. — Hins hefir
hún gleymt að geta, hvort maðurinn
vaui ekki vel vaxinn starflnu.
Og alveg hefir hún gleymt að
geta þess, hvernig sá maður hefir
greitt atkvæði. sem skipaður er fiski-
matsmaður hér i Reykjavik. Hvern-
Ig stendur á því?
Já, það er fleira, sem biaðinu hef-
ir gleymst. Einhver hlýtur víst að
hreinsa salernin við stjórnarráðshúsið.
Skyldi ekki vera auðið að grafast
eftir, hvernig sá maður hefir greitt
atkvæði?
Það væri sérlega þakklátt verkefni
íyrir „ísaf.“ að reyna að þefa það
uppi. Ef maðurinn skyldi nefnilega
vera Heimastjórnarmaður, þá er hlut-
drægnin bersýnileg. Þá má skamma
ráðherrann!
Og ef hann skyldi vera Framsókn-
arflokksmaður, þá er það bersýnilega
gert til háðgungar, að taka kamar-
mokara stjórnarinnar úr Framsóknar-
flokknum. Þá má líka skamma
ráðherrann!
Jú, þetta er þakklátt verkefni, og
vér eigum þökk skilið fyrir að minna
blaðið á það.
Jæja. Svona var nú reihiingur
„ísafoldar“ yfir emættisveitingasyndir
réðherrans. — Yér höfum nú endur-
slioðað hann eftir því sem vér viss-
um sannast og réttast, og leggjum
hann svo undir úrslcurð þjóðarinnar.
Leiðrétting við „ísafold“,
Út af ummælum „Bindindisvinar"
og athugasemd herra Þ. J. Th. í síð-
asta blaði ísafoldar votta ég undlr-
ritaður samkvæmt beiðni hr. héraðs-
læknis Guðmundar Björnssonar, að
ég heyrði hann tvívegis iýsa skýrlega
yfir því á kjósendafundinum 27. f.
m., að hann vildi flytja aðflutoings-
bannsfrumvarpið á næsta þingi, ef
stórstúkuþing Goodtemplara 1905 ósk-
aði þess. Mér er og kunnugt um,
að hann hefir síðar svarað skriflegri
fyrirspurn um þetta efni frá Good-
templurum hér í bænum á sama hátt.
Reykjavík, 3. September 1904.
Haraldur Nielsson.
Firðrita-málið.
[Niðurl. frá 37. bl.]
„Stóra Norræna firðritafélagið“ vill
borga landsjóði 300,000 kr., er verja
megi til landsímalagningar, ef félagið
má leggja þráðinn upp að austur-
landi [líklega helzt Bjúpavogi, varla
Seyðisíirði], en ekkert, ef það eigi
að leggja hann til Þorlákshafnar eða
þar í nánd.
Það verður alþingi að vori, sem
ræður því. hvar lendingarstaðurinn
verður.
Hér í Reykjavík eru einstöku menn
bálæstir yfir því, ef síminn verði
lagður að landi nokkurstaðar annar-
staðar, en hér i Rvík.
Þessi æsing virðist oss mjög fávís-
leg. Hér er auðvitað meira en eins
að gæta og meira ættu að ráða hags-
munir alls landsins heldur en hégóma-
skapur og metaaðar-girni Reykjavíkur.
Engum dettur annað í hug, en
að Reykjavík, sem er höfuðstaður
landsins í öllu tilliti, eigi um fram
alt að komast í trygt og örugt sam-
band við umheiminn. En e/ vissa
fæst fyrir því, að landsíminn geti veitt
alveg fullörugt samband, þá væri
fávíslegt af oss að Jcasta 300,000 Jcr.
i sjóinn í stað þess að nota þær til
landsímalagningar. Og þetta væri
þá í allra bókstaflegasta shilningi að
lcasta peningum í sjóinn.
Því að landsímann þurfum vér að
leggja þegar i stað. Því að svo mik-
ið gagn sem oss verður að síma-
sambandinu við útlönd, þá verður
þó hitt gagnið niargfalt meira, er
vænta má af landsímanum, er kemur
helztu stöðum umhverfis landið í
samband. Fiskveiðar vorar einar
mundu bera meira gagn úr býtum
við það, en landið við sambandið við
útlönd.
Og þar sem fiskveiðarnar, þilskipa-
útvegurinn, er um fram alt núver-
andi lífsrót og framtiðar-lífskilyrði
Reykjavíkur, þá mundi hún, höfuð-
staður landsins, græða mest við það,
að landsiminn komist á tafarlaust.
300,000 kr. er það, sem sæsíma-
lagning frá Djúpavogi til Þorlákshafn-
ar mundi kosta, og með honum væri
þó ekki nokkrum stað á landinu
komið í samband við Reykjavík.
Nú er miklu dýrara að leggja sæ-
síma en landsíma, svo að ætla má
að þessar 3uO,OQO kr. mundu fara
langt að borga ineginkostnaðinn við
lagning landsíma norður um land
og suður til Reykjavíkur, þótt lagð-
ur sé um bygðir.
Hins vegar eru ekki veður hér,
hve ill sem eru á vetrum, til líka
eins ill eins og í Alaska og í Síberíu,
og í báðum þeim löndum hafa land-
símar reynst eins tryggir og hvar
annarstaöar. í verra veðurlagi og
um meiri öræfi og óbygðir liggur
landsími í Noiður-Ameríku, og dugar
vel.
Yitaskuld getur það komið fyrir að
ritsíminn slitni í aftakaveðrum. Það
kemur jafnvel fyrir í Danmörku, að
vér ekki nefnum í Noregi. En í því
er enginn voði fólginn, ef síminn
liggur um bygðir, svo að samdægurs
megi ná frá næstu bæjum þangað
sem hann slitnaði. Það er vanda-
laust verk að tengja þráðinn saman
aftur. Það getur hver maður gert.
En ísland er ekkert milíónaland.
Það er jafnvel talað um að það sé fá-
tækt. Landsmenn láta ekki mikið
yfir því, að þeim sé létt að kasta á
sig nýjum álögum um nauðsyn fram.
Ef landsíminn veitir Reykjavík jafn-
trygt samband, eins og höfuðstaðir
annara landa eiga við að búa — höf-
um vér þá ráð á að varpa 300,000 kr. í
sjóinn og demba þessari upphæð á
bak gjaldþegna landsins?
Er það ekkeit umhugsunarmál ?
8 dögum eftir að „Reykjavík“ hafði
skýrt Ijóslega frá, hversu fiiðiitamál-
ið horfir nú við, þá kemur „Sannleiks-
vitnið“ [,,ísafold“ öðru nafni], sem
er illa við að ráðherra vorum sé eign-
uð og þökkuð sú framkvæmdarögg-
semi, sem hann hefir sýnt í þessu
máli alla tíð síðan hann tók við völd-
um, og segir frá á þessa leið:
„Það hefir lieyrst [„ólyginn" sagði
Gróu á Leiti, og Gróa sagði „ísaf.“],
að Svíar og Norðmenn hafi sótt í
sumar um leyfi til ritsímalagningar
hingað til lands styztu leið, frá Björg-
vin helzt. En þá hafi. ritsimafélagið
norræna risið þar upp í móti og sagst
ætla nú að leggja þráðinn sjálft“.
í Marzm. síðastl. hafði Stóra Nor-
ræna ritsímafél. tjáð „hugsanlegt“
eða takandi í mál, að það kynni að
taka að sér lagninguna með þeim ein-
um fjárstyrk, er alþingi og ríkisþing
höfðu heitið. Síðar í vor er orðin
„öll útsjón til“ að fél. („St. N.“J geri
þetta. Þetta sýna bréf hór í skjala-
safni ráðaneytisins [Sbr. „Rvík“ bls.
47-- 48. þ. á.]. Samkvæmt þessu
gat það ekki hafa risið upp við neina
málaleitan frá Svíum og Norðmönnum,
fram komna í sumar.
Því síður, sem frá Svíum og Norð-
mönnum hefir engin málaleitun fram
Jcomið, hvorki i fyrra, né í vetur er
leið, né í vor, nó í sumar, né noJckru
sinni fyrri eða síðar alt fram að
þeim degi (27. f. m.), er þetta „ísa-
foldar“-tölublað kom út.
Vér skulum ekki angra blaðið með
að skora á það að skýra frá, 'hvar
og hvernig það hafi heyrt þessa lyga-
fregn, því að því væri það jafn-ómögu-
legt eins og að klífa upp í tunglið
eða gleypa sjöstjörnuna. - Sagan um
þessa norsku og sænsku málaleitun
er neínilega ekkert annað en upp-
spuni blaðsins, án nokkurrar tilhæfu,
í þeim eina lofsamlega tilgangi, að
reyna að stela af ráðherra vorum